Γράφει: Παναγιώτης Σιδηρόπουλος

Ολόκληρο το φωτορεπορτάζ σε άλμπουμ τού Facebook.
Ο δικτυακός τόπος τού Parking.

Ήταν μία ευχάριστη έκπληξη όταν περπατώντας με τη συνεργάτιδα τού Bookia επί των θεατρικών, ηθοποιό Ειρήνη Μήτση, είδαμε πορτραίτα Ελλήνων και ξένων καλλιτεχνών, και όχι τυχαίων, να κοσμούν τούς τοίχους ενός κτιρίου στην οδό Ζαλόγγου στο κέντρο τής Αθήνας. Κάλλας, Θεοδωράκης, Σεφέρης, Χατζηδάκις, Λοΐζος, Καβάφης, Τσαρούχης, Κάφκα και πολλοί ακόμη. Η πρώτη σκέψη ήταν, «κάποια έκθεση φωτογραφίας με ιδιαίτερη διακόσμηση από τα αστικά τοπία τής πόλης».

Όχι! Δεν ήταν έκθεση φωτογραφίας ούτε άλλου είδους γκαλερί με «περίεργη», αστικού και εργοστασιακού τύπου διακόσμηση, το αντίθετο. Ήταν ένα αστικό τοπίο διακοσμημένο με πορτραίτα ανθρώπων τής τέχνης! Ένα κανονικό πάρκινγκ αυτοκινήτων στο κέντρο τής πόλης.

Δεν κρατηθήκαμε και μιλήσαμε με τον υπεύθυνο τού σταθμού κο Φλωρόπουλο Ανδρέα, θέλαμε να μάθουμε το σκεπτικό πίσω από αυτήν την επιλογή, και αποκαλύφθηκαν αρκετά.

«Είναι ένα εντελώς διαφορετικό πάρκινγκ σε σχέση με όσα γνωρίζετε», μας είπε και συνέχισε, «Λειτουργεί με ρομπότ και εντελώς αυτόματα. Τα αυτοκίνητα παραδίδονται από τους ιδιοκτήτες τους κλειδωμένα στο ρομπότ στην είσοδο το οποίο και τα μεταφέρει στο θέση τους στο εσωτερικό, με απόλυτη ασφάλεια, με σβηστή τη μηχανή και άρα χωρίς ρύπους δίνοντάς του έντονη οικολογική διάσταση».

Εντάξει! Ωραία όλα αυτά αλλά πως προέκυψαν τα πορτραίτα των συγγραφέων και άλλων καλλιτεχνών; «Συνδυάσαμε την παράδοση τής περιοχής (η συγκεκριμένη περιοχή τού κέντρου φιλοξενούσε και φιλοξενεί μεγάλο αριθμό εκδοτικών οίκων και βιβλιοπωλείων) με τις καλλιτεχνικές προτιμήσεις τού διευθυντή μας κου Αντωνόπουλου Ανδρέα και προέκυψε αυτή η ιδέα. Την υποβάλαμε στη θυγατρική εταιρεία (σημ. πολυεθνική με έδρα το Ισραήλ), άρεσε και την υλοποιήσαμε», μας είπε.

Αξίζει να σημειώσουμε ότι το χώρο όπου κινούνται τα αυτοκίνητα μπορεί να τον ζηλεύουν ακόμα τα νοσοκομειακά χειρουργεία, ένας απόλυτα καθαρός χώρος με απουσία ενδείξεων ότι εδώ κινούνται αυτοκίνητα.

Γιατί τώρα ασχολούμαστε με αυτό το θέμα; Διότι είναι από αυτά τα μικρά τεράστια πράγματα. Ως διακόσμηση θα μπορούσε να επιλεγεί κάτι άλλο, ίσως και τίποτε, «Πάρκινγκ είναι βρε αδερφέ! Τι τι θέλει τη διακόσμηση;», θα μπορούσε να σκεφτεί κάποιος και να έχει και δίκιο. Όμως, η προσωπική κουλτούρα και το μεράκι των συγκεκριμένων ανθρώπων έκανε τη διαφορά, τιμούν καλλιτέχνες από αυτούς που πραγματικά το αξίζουν, ομορφαίνουν το χώρο τους και κερδίζουν τη συμπάθεια και προσωπικά και ως επιχείρηση.

Ο κος Φλωρόπουλος μας ενημέρωσε επίσης ότι η διακόσμηση κεντρίζει το ενδιαφέρον των περαστικών με αποκορύφωμα την επίσκεψη τού ίδιου τού Αλέκου Φασιανού όταν έκπληκτος είδε το πορτραίτο του, εκεί, σε ένα χώρο στάθμευσης αυτοκινήτων!

Ιδέα: Σκεφτήκατε να πουλάτε εκεί και τα βιβλία των συγγραφέων που φιλοξενείτε; :-)

Τα σέβη μας!