Γράφει: Διονύσης Λεϊμονής

Εκπαιδευτικός-δασκάλα, ψυχολόγος, επιμορφώτρια εκπαιδευτικών, διδακτόρισσα φιλολογίας, διευθύντρια σχολείου, συγγραφέας παιδικών βιβλίων και εκπαιδευτικών σχολικών εγχειριδίων, ερευνήτρια, σύζυγος και μητέρα.… Ποιος από όλους αυτούς τους «ρόλους» μπορεί να επισκιάζει τους άλλους ή συνυπάρχουν αρμονικά;

Όλα συνυπάρχουν αρμονικά, σαν ένα μικρό παζλ μιας μεγάλης και ενδιαφέρουσας ζωής. Μιας ζωής με πολλές αναζητήσεις πνευματικές, ψυχικές και γνωστικές, με μεγάλο ενδιαφέρον για τον άνθρωπο- τον συνάνθρωπο και το κοινό καλό αλλά και μεγάλη πολύ μεγάλη αγάπη για το βιβλίο. Έτσι όλα συνυπάρχουν στην ζωή στο σπίτι, στο σχολείο, στη δημιουργία, στη σχέση με τους εκπαιδευτικούς, στη σχέση με τους γονείς, στη σχέσεις μας με τους ανθρώπους.

Ιδιαίτερα δε μέσα στην οικογένειά μας υπάρχει μια μουσική αρμονία στις καθημερινές σχέσεις. Με τον σύζυγό μου Παντελή Ζούρα, θεολόγο και συγγραφέα, λειτουργούμε ως συγκοινωνούντα δοχεία, έμπνευσης, γνώσεων και δημιουργίας. Τα παιδιά μας ο Θοδωρής και η Μαρία, ήταν και είναι η ζωντανή παρουσία της χαράς, της δημιουργικότητας και της φαντασίας. Έτσι πολλές φορές ιδέες που κυκλοφορούν μέσα στο σπίτι μας μετασχηματίζονται σε βιβλία. Τα παιδιά μας είναι οι καλύτεροι και αυστηρότεροι κριτές.

Κουβαλάμε τις αφηγήσεις και τις αναγνώσεις μας… Ποιος είναι το δικό σας «φορτίο»;

Μεγάλωσα στο νησί της Χίου όπου γεννήθηκα. Με την οικογένεια μου μέναμε μέσα στην πόλη της Χίου. Τα σχολεία που πήγαινα ως μαθήτρια είναι ιστορικά, όπως το Λύκειο μας ήταν Σχολή του Γένους του 1793, παράρτημα της Σχολής της Σμύρνης. Ακριβώς απέναντι από το Λύκειο ήταν η Βιβλιοθήκη Χίου Αδαμάντιος Κοραής. Απογεύματα και κάθε Σάββατο πηγαίναμε παρέα με συμμαθητές μου και «χανόμαστε» μέσα στην μαγεία των βιβλίων. Στη συνέχεια εθελοντικά βοηθούσα στην τακτοποίηση αρχείων της Βιβλιοθήκης, όπου παρακολουθώντας επαγγελματίες, μάθαινα πολλά για τα βιβλία και τη βιβλιοθήκη. Ήταν μια διαρκής μαθητεία. Εκεί γνώρισα τα έργα του Ι. Βέρν, της Π. Δέλτα, του Β. Ουγκώ.

Η καθημερινή ζωή μου μοιραζόταν ανάμεσα στο σχολείο, τη βιβλιοθήκη και τις βόλτες στην παραλία, ιδιαίτερα κάνοντας περίπατο από τον κόκκινο φάρο στον πράσινο φάρο, δηλαδή κάνοντας τον γύρο του λιμανιού.

Όλη η πατρική οικογένεια έδινε ιδιαίτερη έμφαση στην Παράδοση, στα Γράμματα και στα Βιβλία, χωρίς να έχουν πανεπιστημιακή μόρφωση οι γονείς μου. Τα καλύτερα δώρα που λάμβανα τις γιορτές–τα οποία ήταν και η δική μου επιθυμία-ήταν πάντα Εγκυκλοπαίδειες και τα Άπαντα Λογοτεχνών, όπως π. χ. του Αλ. Παπαδιαμάντη, του Γ. Θεοτοκά.

Στο σπίτι μας με τον σύζυγο και τα παιδιά μας αγαπάμε όλοι πάρα πολύ τα βιβλία, διαβάζουμε με πάθος και στην κυριολεξία τα βιβλία δεν χωράνε στις βιβλιοθήκες μας. Αλλά αυτή η σχέση με τα βιβλία είναι ατέρμονη και διαρκής.

Πώς αυτό μεταπλάθεται, αξιοποιείται, εντοπίζεται στην τέχνη σας;

Όλα ενυπάρχουν μέσα στα έργα μου. Ιδιαίτερα θέματα γύρω από την θρησκευτική παράδοση, τα ήθη και έθιμα των Ελλήνων και των χριστιανών. Στα βιβλία μου έχω γράψει για την Ελλάδα ιστορίες από όλη την Ελλάδα, έχω συμπεριλάβει και έθιμα αλλά και γεγονότα από την πατρίδα του παππού και της γιαγιάς μου τη Μικρασιά.

Στοιχεία από όλα τα προαναφερθέντα καθώς και εικόνες έχω συμπεριλάβει στα σχολικά βιβλία των Θρησκευτικών Γ' και Δ΄ Δημοτικού τα οποία διδάσκονταν στα ελληνικά σχολεία από το 2006-2018.

Και το γύρω περιβάλλον σας στενότερο ή ευρύτερο; Ποιο ρόλο έπαιξε ή διαδραματίζει;

Το περιβάλλον πάντα κατέχει ένα δικό του ρόλο μικρό ή μεγάλο. Πολλές φορές μετασχηματίζεται η πραγματικότητα με τη φαντασία του συγγραφέα και μαζί με τη φαντασία αναδεικνύεται μέρος της πραγματικότητας. Πολύ σημαντικό ρόλο για μένα παίζει η σχέση μου με τους μαθητές μου αλλά και η θέση μου ως δασκάλα. Έτσι συχνά για να γράψω ένα βιβλίο κίνητρο ήταν «κενά» που έβρισκα σε βιβλιογραφία η οποία θα ήταν κατάλληλη για παιδιά σχολικής ηλικίας.

Αγαπημένο άκουσμα; (ιστορία-τραγούδι-φράση)

Ιστορίες από την Μικρασία από τον παππού μου και τις αδελφές της γιαγιάς μου που έφθασαν ως πρόσφυγες στη Χίο από την Κρήνη της Ερυθραίας το 1922.

Τραγούδι αγαπημένο;

Τα παιδικά παιχνίδια.

Αγαπημένη φράση;

Η Γνώση είναι Δύναμη.

Αγαπημένη εικόνα;

Ένα μικρό καραβάκι να πλέει σε μια απέραντη ατελείωτη στον ορίζοντα θάλασσα.

Αν δεν αναπνέατε με οξυγόνο, τι θα σας έδινε ζωή;

Η θάλασσα και το νερό.

Αν έπρεπε να στερηθείτε κάτι που αγαπάτε πολύ τι θα ήταν αυτό;

Στερήθηκα σε μικρή ηλικία 11 ετών τον πατέρα μου από αιφνίδιο θάνατο, και αυτό ήταν κάτι που σημάδεψε όλη τη ζωή μου και την μετέπειτα πορεία μου. Δεν θέλω να χάνω ανθρώπους. Τα υλικά αγαθά δεν με ενδιαφέρουν τόσο.

Αγαπημένο;

Όνομα; Θεόδωρος και Μαρία
Λουλούδι; Γαρδένια
Γεύση; Μαστίχα
Μυρωδιά; Μανταρίνι

Ένας κακός εφιάλτης;

H έλλειψη Ελευθερίας και ο κάθε μορφής πόλεμος.

Ένας επόμενος στόχος στη ζωή σας, στην πορεία σας;

Θα ξεκινήσω με μια μικρή ιστορία από το Γεροντικό, όπου αναφέρει ότι,

Ρώτησαν έναν ασκητή:
- Πως μπορούμε ν’ αγαπήσουμε τον Θεό;
- Αγαπώντας τους ανθρώπους.
- Και πώς μπορούμε ν’ αγαπήσουμε τους ανθρώπους;
- Πολεμώντας να τους φέρουμε, με το καλό, στο σωστό δρόμο.
- Και ποιος είναι ο σωστός δρόμος;
- Ο ανήφορος.

Λοιπόν ένας επόμενος στόχος στη ζωή μου είναι μαζί με τη συγγραφή βιβλίων για παιδιά να δώσω έμφαση και σε βιβλία για γονείς που να αφορούν την οικογένεια. Ταυτόχρονα θα μου άρεσε να συνεργαζόμουν με φίλες και φίλους και να φτιάχναμε ένα Ινστιτούτο ή Σωματείο που να στήριζε το Παιδί και την Οικογένεια στις δυσκολίες. Θεωρώ ότι η οικογένεια αποτελεί ένα πολύ σημαντικό κύτταρο της κοινωνίας μας και χρειάζεται υποστήριξη και ενίσχυση, ώστε τα παιδιά να πορευτούν στο μέλλον με γνώσεις αξιόλογες, συναισθήματα δυνατά και άρτιες κοινωνικές σχέσεις. Θα μπορούσαμε λοιπόν να διοργανώνουμε Σεμινάρια Επιμόρφωσης Γονέων, με βιωματικές δράσεις, με ομιλίες αλλά και εκπαιδευτικές- ψυχαγωγικές επισκέψεις όπου θα ενδυναμώνουν οι αγαπητικές σχέσεις της κάθε οικογένειας.

Σας δίνω πέντε λέξεις, σας παρακαλώ κάντε μου ένα μικροδιήγημα σε 43 ακριβώς λέξεις, αυτοβιογραφικό ή μη: θεός, ταξίδι, όνειρο, κουζίνα και αμαξίδιο.

Όταν ζεις τη ζωή πάνω σε ένα αμαξίδιο, κάνεις όνειρα πολλά. Όνειρα για ταξίδια μακρινά που σε φτάνουν από τη γη μέχρι το Θεό. Ακόμα και μέσα σε μια κουζίνα, μπορείς να ταξιδέψεις με γεύσεις και αρώματα: μανταρινιού, πορτοκαλιού, λεμονιού, μαστίχας και βασιλικού.

Σας ευχαριστώ