Γράφει: Πόπη Ξοφάκη

Ολόκληρο το φωτορεπορτάζ σε Facebook άλμπουμ.
Η συγγραφέας Πένυ Παπαδάκη.
Οι εκδόσεις Ψυχογιός.

Το Art Cafe ΙΧΝΟΣ και οι ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΨΥΧΟΓΙΟΣ, διοργάνωσαν συνάντηση με τη συγγραφέα Πένυ Παπαδάκη, με αφορμή το συγγραφικό και στιχουργικό της έργο.

Για τη δημιουργό μίλησαν:

• Λένα Μαντά, συγγραφέας
• Παναγιώτης Φύτρας, δημοσιογράφος

Την εκδήλωση πλαισίωσε μουσικά η Λένα Αλκαίου, ενώ αποσπάσματα από τα βιβλία διάβασε η ηθοποιός Κωνσταντίνα Τζώρτζη.

Πλήθος αναγνωστών και καλλιτεχνών απ' όλο το φάσμα των τεχνών, συγγραφείς, τραγουδιστές, συνθέτες, μουσικοί, παραβρέθηκαν και τίμησαν τη συγγραφέα η οποία στο τέλος της εκδήλωσης υπόγραψε αντίτυπα των βιβλίων της.

Η κα Λένα Μαντά αφού καλησπέρισε όλους όσοι παρευρίσκονταν, είπε χαρακτηριστικά, «Η Πένυ κοντεύει πια να γίνει σημείο αναφοράς μου. Κάθε φορά που έχει παρουσίαση, παρούσα είναι και η Μαντά», είπε και αναφέρθηκε στο πως γνωρίστηκε με την τιμώμενη συγγραφέα, «Πρώτα τη γνώρισα συγγραφικά διαβάζοντας "Το ζεϊμπέκικο της Κατίνας", το οποίο ήταν βιβλίο σταθμός για μένα και το πρώτο με το οποίο ήρθα σ' επαφή με την Πένυ. Αφενός το διάβασα απνευστί αφετέρου στάθηκα λίγο παραπάνω στις δέκα πρώτες γραμμές...».

«Έχουμε σηκωθεί εδώ και χρόνια από το τραπέζι της παιδικής μας ζωής, αλλά κανένας δε μάζεψε τα ψιχουλάκια της ψυχής του. Συνηθίζεται να τα μαζεύει ο τελευταίος. Κι εγώ, που ήμουν τελευταία, τα μάζεψα, αλλά αντί να τα πετάξω στα σκουπίδια έφτιαξα ένα καρβέλι και αποφάσισα να το κόψω και να σας το μοιράσω. Για άλλους θα ’ναι πικρό και για άλλους γλυκό, αλλά έτσι είναι η ζωή. Άλλωστε, αυτά είναι τα ψίχουλα του καθενός μας», διάβασε η ηθοποιός Κωνσταντίνα Τζώρτζη υπογραμμίζοντας ιδιαίτερα την αλληγορική σημασία της φράσης που άγγιξε την κα Μαντά.

«Η Κατίνα δεν είναι απλά μία ηρωίδα που έπλασε η φαντασία της Πένυς. Αντιπροσωπεύει πολύ περισσότερα, ακόμα και από το πρόσωπο το οποίο περιέγραφε, γιατί  και η Πένυ είχε στη ζωή της τη δική της Κατίνα... Η Κατίνα του βιβλίου είναι η Ελληνίδα μάνα, είναι σαν σύμβολο θα έλεγα... Τη γυναίκα που ενώ είναι φτιαγμένη από πέτρα και ατσάλι το άγγιγμά της είναι απαλό σαν βελούδο... Στυλοβάτης της οικογένειας με μεγάλη δύναμη ψυχής... Είναι πολλά... Η Κατίνα αντιπροσωπεύει λίγο πολύ όλες μας. Μπορεί οι μάχες, της Ελλάδας τουλάχιστον, να έχουν σταματήσει, οι μάχες της καθημερινότητας όμως όχι... Αυτό το ζεϊμπέκικο ήταν χαρακτηριστικό. Όσοι δεν το διαβάσατε νομίζω ότι χάσατε ένα σπουδαίο οδοιπορικό και στη σύγχρονη Ελλάδα γιατί έχει πολλές αλήθειες που δεν αναφέρονται στα μαθητικά βιβλία. Για όλες αυτές τις γυναίκες, που οι άντρες τους, όσο κι αν τις αγαπούσαν, ήξεραν ότι η μοίρα τους ήταν να έρχονται πάντα δεύτερες και μετά από δικό τους αγώνα... Είναι πιο επίκαιρο παρά ποτέ, ειδικά στις μέρες που περνάμε όλες μας. Όταν λένε ότι η γυναίκα είναι "ο μικρός Θεός της καθημερινότητας", τελικά δεν είναι μικρός αλλά ένας μεγάλος Θεός».

Ολοκληρώνοντας ένα μέρος της ομιλίας της η κα Μαντά, σημείωσε ότι «Το ζεϊμπέκικο της Κατίνας» άφησε τη σφραγίδα του στη ψυχή της όπως και σε όσους το διάβασαν, «Την αγάπησα την Κατίνα και την αναγνώρισα ανάμεσα σε χιλιάδες γυναίκες, και του περιβάλλοντός μου αλλά και από ιστορίες που άκουγα».

Μεταξύ των ομιλιών, η ηθοποιός Κωνσταντίνα Τζώρτζη διάβαζε αποσπάσματα από το βιβλίο με πραγματικά καθηλωτικό τρόπο αιχμαλωτίζοντας την προσοχή του κοινού.

Τη βραδιά όμως έκλεψε και η εξαιρετική φωνή της Λένας Αλκαίου η οποία ερμήνευε ενδιάμεσα των ομιλιών τραγούδια με πρώτο και καλύτερο «Το ζεϊμπέκικο της Κατίνας», βασισμένο στο ομώνυμο βιβλίο της συγγραφέως σε στίχους της Πένυς Παπαδάκη και σύνθεση του Θοδωρή Λαχανά. 

«...Ζωή σε φόντο μελανό
αγάπη με τις δόσεις
Κατίνα με βαφτίσανε
κοίτα μη με προδώσεις...»

Η κα Μαντά συνέχισε να ξεδιπλώνει το κουβάρι της συγγραφικής πορείας της κας Παπαδάκη μιλώντας για καθένα από τα βιβλία ξεχωριστά και την εξάρτησή της πλέον από τη δουλειά της της Πένυς καταλήγοντας σε συμπεράσματα ζωής από την ανάγνωσή τους, «Όλα στη ζωή συμβαίνουν για κάποιο λόγο. Καλά ή άσχημα τα διατρέξαντα, μας στέλνουν μηνύματα που αν δεν τα διαβάσουμε έρχεται η ώρα που σκάει ο βράχος πάνω μας και τότε καταλαβαίνουμε τι ήθελε να πει. Ποτέ η ζωή μας δεν θα είναι η ίδια μετά από κάτι μεγάλο αλλά ούτε και των γύρω μας... Η Πένυ κρατάει νυστέρι με την πένα της και τολμά, με επιτυχία, να κόψει βαθιά την ανθρώπινη ψυχή... Να μας δώσει βάθη που ούτε είχαμε σκεφτεί ποτέ... Να μας διδάξει χωρίς να το καταλάβουμε... Να μας θυμίσει την ανθρωπιά με τις χίλιες και μία όψεις της... Με το προτελευταίο βιβλίο της, "Οι κόρες της Αυγής", συνειδητοποίησα ότι όλοι μας, άλλος λίγο άλλος περισσότερο, κουβαλάμε το σακίδιο που μας φόρτωσαν οι γονείς μας... Κάθε γονιός, ακόμα και με το άλλοθι των καλών προθέσεων, αφήνει μέσα μας σοβαρά κατάλοιπα που κάποια από αυτά πληρώνουν ακριβά στην ενήλικη ζωή μας... Χρησιμοποιώ σαν μότο ζωής, από το συγκεκριμένο βιβλίο  ότι, "Τα παιδιά όταν είναι μικρά μας αγαπούν, όταν μεγαλώσουν μας κρίνουν και αν είμαστε τυχεροί, μας συγχωρούν"».

Στα εύκολα σε ξέρουν όλοι, στα δύσκολα τους μαθαίνεις ΕΣΥ!

Στη συνέχεια η κα Μαντά, επαίνεσε την κα Παπαδάκη για  τη δυναμικότητα, αγωνιστικότητα και προπάντων την αξιοπρέπεια, την οποία περνάει και μέσα στα  βιβλία της. Έκλεισε  λέγοντας χαρακτηριστικά, «Η Πένυ, ζωγράφισε για μας ολοζώντανη τη πραγματικότητα που βιώνουν χιλιάδες οικογένειες στην Ελλάδα του σήμερα. Το αποτέλεσμα δεν είναι ζοφερό. Ίσως γιατί η συγγραφέας δεν στήνει μόνο τα εμπόδια της καθημερινότητας αλλά φροντίζει να φανεί κι ένα φως στο τούνελ... Το νόημα που αποκόμισα είναι απλό. Όταν η ζωή σου ανατρέπεται, όταν νομίζεις ότι είναι κλειστές όλες οι πόρτες, χρειάζεται μόνος σου να βάλεις δυναμίτη... Να δημιουργήσεις ένα διέξοδο, ένα καινούργιο δρόμο... Στα εύκολα σε ξέρουν όλοι, στα δύσκολα τους μαθαίνεις ΕΣΥ!... Oι ήρωες της Πένυς είναι άνθρωποι της διπλανής πόρτας. Ζωντανοί και αναγνωρίσιμοι. Κυρίως είναι άνθρωποι με πάθη, το οποίο λατρεύω σαν αναγνώστρια αλλά κυρίως σαν συγγραφέας... Βιβλία σαν της Πένυς, δεν απευθύνονται μόνο σε γυναίκες αλλά και στους άντρες που δεν φοβούνται να πουν ότι προβληματίστηκαν από ένα βιβλίο γραμμένο με την ευαισθησία μιας γυναίκας... Τα βιβλία της Πένυς είναι βιβλία που χαίρεσαι γιατί τα διάβασες. Δεν μπορείς να εξηγήσεις με λόγια το γιατί, αλλά σε κάνουν να αισθάνεσαι καλύτερα. Τολμώ να πω ότι τα βιβλία της με κάνουν καλύτερο άνθρωπο».

Μετά τη χειμαρώδη Λένα Μαντά, το λόγο πήρε ο δημοσιογράφος Παναγιώτης Φύτρας, «Χαίρομαι για τη σημερινή βραδιά με το "ανεξίτηλο ίχνος" της Λένας Αλκαίου αφενός, και επειδή βρίσκομαι δίπλα σε επιτυχημένες γυναίκες αφετέρου», είπε καλησπερίζοντας όλους όσοι παρευρίσκονταν.

«Συγκεντρωθήκαμε σήμερα εδώ, για να γιορτάσουμε όλοι μαζί τα βιβλία της αγαπημένης μου πλέον, Πένυς Παπαδάκη. Θεωρώ κέρδος που τη γνώρισα αρχικά σαν αναγνώστης αλλά διπλό κέρδος που τη γνώρισα και σαν άνθρωπο. Μου θυμίζει λίγο αυτό που κάναμε παλαιότερα στις Λέσχες Ανάγνωσης. Με λιγότερη πόζα όμως, αυστηρότητα και σνομπισμό, που δεν τον κατάλαβα ποτέ. Οι ηρωίδες της Πένυς, αν κάτι ξέρουν καλά να κάνουν, είναι να χορεύουν ζεϊμπέκικο. Ο χορός αυτός στη συνείδησή μας τουλάχιστον, είναι ταυτισμένος με το θάρρος, τη γενναιότητα, τη τιμιότητα και λεβεντιά και χωρίς να στερούνται σε τίποτα από τη γυναικεία τους φύση....

...σε μια Ελλάδα που επιμένει ν' ανασαίνει κρυφά...

...Σημασία για εκείνες έχει το ταξίδι και οι εμπειρίες του και όχι ο τελικός στόχος ο οποίος δεν είναι πάντοτε νικηφόρος... Κυρίως σε μια Ελλάδα που επιμένει ν' ανασαίνει κρυφά. Δεν θα κρίνω τη λογοτεχνική αξία των έργων της, αρμόδιοι γι' αυτό είναι ο χρόνος και οι χιλιάδες που αγοράζετε τα βιβλία της. Θέλει πολύ μεγάλο ταλέντο να ταυτίζονται οι αναγνώστες με τους χαρακτήρες των ηρώων τόσο στα βιβλία της Πένυς όσο και στα βιβλία της κας Μαντά».

Στη συνέχεια ο δημοσιογράφος  ανέπτυξε το συλλογισμό του σχετικά με τον όρο "γυναικεία λογοτεχνία" υποστηρίζοντας ότι ο χαρακτηρισμός αυτός κρύβει έναν όχι και τόσο αθώο διαχωρισμό, «Η θηλυκή πλευρά του φεγγαριού εμπεριέχει και ευαισθησία και διορατικότητα και τρυφερότητα και ελπίδα. Σίγουρα μέσα από τις σελίδες των βιβλίων της Πένυς, η "πολύπλοκη" και γοητευτική γυναικεία φύση, βρίσκει δικαίωση αλλά και μια ματιά κατανόησης».

Ο κος Φύτρας διαπίστωσε με χαρά ότι τον τελευταίο καιρό όλο και περισσότερος κόσμος διαβάζει βιβλία διαφόρων συγγραφέων ενώ πηγαίνει στο προορισμό του χρησιμοποιώντας τα μέσα μαζικής μεταφοράς, «Θεωρώ ότι, σε ένα ποσοστό, το οφείλουμε στη φαντασία των νεότερων Ελλήνων συγγραφέων γιατί δεν γράφουν μόνο γυναίκες γράφουν και άντρες. Βέβαια ας το ομολογήσουμε, το γυναικείο μυαλό νίκησε κατά κράτος. Το άδικο είναι πως η ανελέητη και πολλές φορές κακοπροαίρετη κριτική, στοχεύει στο μέγιστο βαθμό τις παρούσες και όχι μόνο φίλες μας. Αυτό συμβαίνει γιατί πολύ απλά, πουλάνε σαν τρελές. Δυστυχώς, αυτό συμβαίνει σε μία χώρα που η δημοφιλία είναι ασυγχώρητο αμάρτημα... Από την άλλη όσοι από εμάς πιστεύουν ότι η αφήγηση αυτή είναι μια εύκολη διαδικασία, ιδού η Ρόδος ιδού η πένα και ας γράψουμε και εμείς».

Κλείνοντας τη περιεκτική ομιλία του ο κος Φύτρας ευχήθηκε εγκαρδίως στην κα Παπαδάκη, ατελείωτες ώρες δημιουργικής φαντασίας και να είναι πάντα η ψυχή της ελεύθερη σαν αητός.

Ο συγγραφέας πρέπει να βάζει ψυχή για να βγάλει ένα καλό βιβλίο

Οι προβολείς στο τιμώμενο πρόσωπο πλέον, την κα Πένυ Παπαδάκη, η οποία συγκινημένη από όλα αυτά που άκουσε από τους ομιλητές αλλά και από την ανταπόκριση των παρευρισκομένων στο κατάμεστο μέχρι έξω Art Cafe Ίχνος, είπε ευχαριστώντας και καλωσορίζοντας, «Είναι από τις ελάχιστες φορές που αισθάνομαι συγκίνηση, τρακ, αγωνία και το στομάχι είναι ένας κόμπος. Αυτό που νιώθω το βγάζω και στα βιβλία μου όπως πολλοί ομότεχνοι. Γι' αυτό δεν είναι ψεύτικα. Ο συγγραφέας πρέπει να βάζει ψυχή για να βγάλει ένα καλό βιβλίο. Όσον αφορά τη δημιουργία αυτής της βραδιάς, ο ηθικός αυτουργός είναι η κα Λένα Αλκαίου. Μου πρότεινε να κάνει μια παρουσίαση για τα βιβλία μου και ενεργοποιώντας όλον αυτό το μηχανισμό με έπεισε λέγοντας "θέλω να κάνω σαματά"... Όσοι με γνωρίζουν καλά ξέρουν ότι δεν βγαίνω εύκολα μπροστά, είμαι άνθρωπος του μετόπισθεν... Σ' αυτή τη λέξη όμως κάτι μου έκανε κλικ και διοργανώθηκε η σημερινή παρουσίαση πολύ γρήγορα στηριζόμενη στους αγαπητούς μου ομιλητές».

Η συγγραφέας και στιχουργός μίλησε μέσα  από την καρδιά της για την κα Λένα Μαντά ευχαριστώντας την εμμέσως όχι μόνο με λόγια αλλά και με το βλέμμα της που μπήκε στη ζωή της προσφέροντάς της την πραγματική και αληθινή φιλία της, κυρίως στα δύσκολα.

Ευχαρίστησε  τον δημοσιογράφο κο Παναγιώτη Φύτρα, με τον οποίο  αν και γνωρίστηκαν πρόσφατα σε μία συνέντευξη στο κανάλι 1, αναπτύχθηκε μεταξύ τους μία συμπάθεια λες και γνωρίζονταν χρόνια. Την ηθοποιό κα Κωνσταντίνα Τζώρτζη για τη φιλία και τη μαγεία που της προσφέρει όταν διαβάζει τα αποσπάσματα από τα βιβλία της. Ευχαρίστησε επίσης τη συγγραφέα και επίσης στιχουργό Μαρία Παπαδάκη που μεσολάβησε για τη γνωριμία με την κα Λένα Αλκαίου, η οποία ερμήνευσε και ερμηνεύει  εκπληκτικά το τραγούδι από το ομώνυμο βιβλίο.

Τον επίλογο αυτής της συγγραφικής και μουσικής βραδιάς τον έκανε η κα Λένα Αλκαίου, αυτής της «από καρδιάς βραδιά» όπως τη χαρακτήρισε. Ευχαρίστησε όλους όσοι ανταποκρίθηκαν στο κάλεσμα για το αφιέρωμα στην κας Πένυς Παπαδάκη όπως και τους ομιλητές και απευθυνόμενη στην κα Παπαδάκη είπε, «Η ψυχή μου είναι γεμάτη μετά από αυτή τη βραδιά γιατί Πένυ μου σου αξίζουν τα καλύτερα».