Γράφει: Λεύκη Σαραντινού

Ο Ιωάννης Προκόπης γεννήθηκε στο Σκουληκάδο Ζακύνθου και κατοικεί στη Θεσσαλονίκη. Είναι απόφοιτος της Στρατιωτικής Σχολής Ευελπίδων, της Ανωτάτης Σχολής Πολέµου, της Σχολής Εθνικής Άµυνας, διάφορων στρατιωτικών σχολείων, καθώς επίσης και του επιμορφωτικού προγράμματος Στρατηγικής και Διοίκησης από το Πανεπιστήμιο της Κύπρου.

Έχει υπηρετήσει στον ελληνικό στρατό και στην εθνική φρουρά στην Κύπρο. Ομιλεί αγγλικά και ρουμάνικα. Είναι παντρεμένος με τη Δήμητρα και έχουν αποκτήσει τρεις γιους: τον Διονύση, τον Αλέξανδρο και τον Ευστράτιο.

Είναι φυσιολάτρης και στον ελεύθερο χρόνο του μελετά και ασχολείται ερασιτεχνικά με τη λαογραφία και την ιστορική έρευνα.

Στο Bookia μας μίλησε για το πρώτο του ιστορικό μυθιστόρημα, που ασχολείται με ένα αίνιγμα σχετικό με τον Μέγα Αλέξανδρο.

Πείτε μας πού τελειώνει ο μύθος και πού αρχίζει η αλήθεια σχετικά με το περίφημο αυτό σκήπτρο που φέρεται να δώρισαν οι Χαλδαίοι ιερείς στον Μέγα Αλέξανδρο. Υπάρχει κάτι σχετικά με αυτό που να το γνωρίζουμε επιβεβαιωμένα;

Κατά αρχάς σας ευχαριστώ για το βήμα που δίνετε για να εκφράσω μέσα από τη συζήτησή μας τις απόψεις μου για το βιβλίο: ΤΟ ΘΗΣΑΥΡΟΦΥΛΑΚΙΟ ΜΕ ΤΟ ΣΚΗΠΤΡΟ ΤΟΥ ΜΕΓΑΛΟΥ ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΥ. Το μυθιστόρημα αυτό αναφέρεται για ένα θησαυροφυλάκιο που υπάρχει στην περιοχή του Κιλκίς και μέσα σε αυτό, εκτός από τον θησαυρό των πέντε χιλιάδων ταλάντων (εκατό τριάντα τόνοι χρυσού), υπάρχουνε και διάφορα λάφυρα και δώρα τα οποία είχε λάβει ο Μ. Αλέξανδρος κατά τη διάρκεια της εκστρατείας του στην Ασία. Ένα από αυτά τα λάφυρα ήτανε και ένα σκήπτρο που αποτελούσε το σύμβολο αναγνώρισης και της κυριαρχίας του Μ. Αλέξανδρου στην τότε περσική αυτοκρατορία. Ένα σύμβολο υποταγής των Βαβυλωνίων το οποίο είχε παραλάβει κατά τη θριαμβευτική του είσοδο στην πόλη από τους Χαλδαίους ιερείς.

Όλα αυτά τα στοιχεία πηγάζουνε από την ύπαρξη ενός αρχαίου κειμένου, το οποίο είχε περιέλθει στην κατοχή του αυτοκράτορα της Αυστροουγγαρίας Φραγκίσκου Ιωσήφ Α', σύμφωνα με τα στοιχεία τα οποία διέρρευσε αργότερα στον τύπο, ο τότε εντεταλμένος του για την έρευνα και την εύρεση του θησαυροφυλακίου. Με βάση αυτή την πληροφορία και τις ενέργειες που έγιναν γνωστές μέσα από τις επίσημες καταγραφές αλλά και τις αναφορές από τον έντυπο τύπο της εποχής των ερευνών τόσο δυο αυτοκρατόρων στα τέλη του 19ου αιώνα όσο και των ελληνικών κυβερνήσεων των αρχών του 20^ουαιώνα,στηρίχτηκε η πλοκή αυτού του μυθιστορήματος.

Ένα μυθιστόρημα στο οποίο ακολουθείται η πορεία των ιστορικών στοιχείων και γίνεται μια προσπάθεια της ανασύνθεσης και συμπλήρωσης στα κενά της ιστορίας στο τι πραγματικά μπορεί να είχε συμβεί. Όσον αφορά τα αναγραφόμενα στοιχεία που αφορούν την επιτόπου έρευνα, τα γεγονότα που ακολούθησαν, καθώς και τα πρόσωπα που εμπλέκονται στην ανακάλυψη του θησαυροφυλακίου, αυτά αποτελούν κατάβαση προϊόν της φαντασίας του συγγραφέα, αν και πολλά από αυτά στηρίζονται στις περιγραφές από το ημερολόγιο και το σημειωματάριο με τα σχέδια του Λ. Κασβίνσκυ, του ανθρώπου που ο αυτοκράτορας Φραγκίσκος είχε αναθέσει ως αποστολή να βρει το θησαυροφυλάκιο. Στο βιβλίο επίσης παρατίθεται και η βασική βιβλιογραφία προς υποβοήθηση του εκάστοτε μελετητή που θα ήθελε να ασχοληθεί εκτενέστερα  με το υπόψη θέμα. Εδώ σε αυτό το σημείο θα ήθελα να τονίσω ότι δεν είναι καθόλου τυχαίο το γεγονός που κυβερνήσεις, βασιλείς και αυτοκράτορες, πίστεψαν αυτόν τον μύθο και απασχόλησαν τις υπηρεσίες τους για την εύρεσή του.

Στο παρόν μυθιστόρημα ασχολείστε με ένα μόνο από τα τέσσερα θησαυροφυλάκια και πιο συγκεκριμένα με εκείνο στο Κιλκίς. Μιλήστε μας λίγο γι’ αυτό αλλά και για τα υπόλοιπα. Πού βρίσκονταν και τι περιείχαν ακριβώς; Γνωρίζουμε;

Η ύπαρξη των τεσσάρων θησαυροφυλακίων είναι γνωστή κυρίως από τις αναφορές του εντύπου τύπου που ανέφερε και έγραφε για τις έρευνες για την εύρεσή του, ειδικά το 1931. Τα θησαυροφυλάκια αυτά, όπως και στη σημερινή εποχή, είχανε κατασκευαστεί για τη διαφύλαξη του χρήματος για να κινηθεί ο μηχανισμός της άμεσης αποκατάστασης και αντιμετώπισης έκτακτων καταστάσεων.

Ο Μ. Αλέξανδρος γνώριζε πολύ καλά την αντιπαλότητα την οποία είχε η αυταρχική και φιλόδοξη μητέρα του με τον τοποτηρητή της Μακεδονίας Αντίπατρο και τον γιο του τον Κάσσανδρο. Παρ' όλες τις προσπάθειές του να λειτουργήσει ως ενδιάμεσος κρίκος για κατευνασμό των αντιθέσεων, ήξερε ότι μπορούσε κάποια στιγμή να χρειαστεί να επέμβει για την ομαλότητα της διακυβέρνησης του κράτους μιας και αυτός απουσίαζε για μεγάλο χρονικό διάστημα από την έδρα του βασιλείου του την Πέλλα. Με γνώμονα επίσης και την κατάχρηση του θησαυροφύλακα του, του Άρπαλου, είχε αποφασιστεί, όπως καταγράφεται, να αποθηκευτεί σε τέσσερα μυστικά θησαυροφυλάκια από ένα σημαντικό ποσό χρυσού της τάξης των πέντε χιλιάδων ταλάντων στο καθένα για ασφάλεια και για την αντιμετώπιση έκτακτων καταστάσεων.

Σε αυτό το βιβλίο γίνεται μια εκτενής αναφορά για το θησαυροφυλάκιο στην περιοχή του Κιλκίς μιας και για αυτό υπάρχουνε πολλά στοιχεία καταγεγραμμένα που κάνουνε γνωστή την ύπαρξη του, άσχετα αν τελικά οι έρευνες δεν τελεσφόρησαν. Όσο αφορά για τα υπόλοιπα θησαυροφυλάκια μόνο με εικασίες κάποιος μπορεί να απαντήσει διότι μόνο μέσα από θρύλους και συγκαλυμμένες αναφορές γίνεται μνεία για το που βρίσκεται το καθένα. Εκτιμώ ότι ίσως με κάποια σχετική ανάλογη έρευνα να μπορεί να γραφεί ένα νέο βιβλίο και για αυτά αλλά σε μικρότερη έκταση.

Όλοι αυτοί οι θησαυροί που έφερε ο Μέγας Αλέξανδρος να υποθέσουμε ότι εκλάπησαν και πήγαν στη Ρώμη μετά από την κατάκτηση της Ελλάδας από τους Ρωμαίους;

Σαφώς και όλοι οι θησαυροί που μεταφερθήκαν από τον Αιμίλιο Παύλο από την Πέλλα με την κατάκτηση της Μακεδονίας 168 π.Χ. δεν ήτανε το σύνολο των θησαυρών που μεταφερθήκανε στη Ρώμη. Ήδη γνωρίζουμε ότι ο Μ. Αλέξανδρος είχε τέσσερα μυστικά θησαυροφυλάκια τα οποία ουδέποτε ανακαλυφθήκανε. Επιπλέον, τόσο ο Φίλιππος Ε' όσο και ο τελευταίος βασιλιάς των Μακεδόνων ο Περσέας δημιούργησαν και αυτοί με τη σειρά τους νέα μυστικά θησαυροφυλάκια.

Ο τάφος του Μεγάλου Αλεξάνδρου δεν έχει βρεθεί ως σήμερα. Πού πιστεύετε εσείς ότι βρίσκεται, με βάση όσα έχετε διαβάσει.

Όπως είναι σε όλους μας γνωστό και λόγω του μυστηρίου που περικλείεται, μιας και δεν έχει μέχρι σήμερα ευρεθεί ο τόπος ταφής του Μ. Αλέξανδρου, υπάρχουν πολλές θεωρίες για το που μπορεί να βρίσκεται ο τάφος του Μ. Αλέξανδρου. Θεωρίες που πολλές φορές απλά στηρίζονται στην επιθυμία των ανθρώπων, αυτός ο τάφος να βρίσκεται στη δική τους χώρα και περιοχή ακόμη μέχρι και το Ουζμπεκιστάν να τον διεκδικεί. Αν δεχτούμε όλες τις ιστορικές μέχρι τώρα αναφορές, ο τελευταίος τόπος ταφής βρισκότανε στην Αλεξάνδρεια και στην κρύπτη κάτω από το Σεράπειον εκεί όπου ο Σεπτίμιος Σεβήρος το 199 μ.Χ. τη σφράγισε για αποφυγή των λεηλασιών και σεβασμού προς τον νεκρό. Αυτή είναι και η κρύπτη την οποία επισκέφτηκε ο αυτοκράτορας Καρακάλλας το 215 μ.Χ. Από αυτό το σημείο και μετά χάνονται τα ίχνη της τύχης του τάφου. Η δική μου Θεωρία, όπως αναλύεται στο δεύτερο βιβλίο μου, που σύντομα ευελπιστώ να εκδοθεί, στηριζόμενος σε πλήθος ενδείξεων που πηγάζουνε μέσα από ιστορικές αναφορές αλλά και από άτυπες πηγές και θρύλους εικάζω ότι ο τελικός τάφος του βρίσκεται στην Ελλάδα και συγκεκριμένα στην Πιερία. Ευελπιστώ ότι κάποτε η αρχαιολογική σκαπάνη θα αναδείξει την αλήθεια των συλλογισμών μου που στο νέο βιβλίο απλά με μυθιστορηματική γραφή εκθέτω αυτή τη θεωρία.

Τι είναι, κατά τη γνώμη σας, το πιο δύσκολο κατά τη συγγραφή ενός ιστορικού μυθιστορήματος;

Αυτό που κατά τη δική μου άποψη το δυσκολότερο εγχείρημα είναι το πως θα μπορέσεις να ωθήσεις μέσα από μια ευχάριστη ανάγνωση της μυθιστορίας του βιβλίου τον αναγνώστη να μπει στον πειρασμό να αναμοχλεύει τις ιστορικές πηγές. Τότε εκτιμώ ότι έχει επιτευχθεί και ο σκοπός όπου ο αναγνώστης γίνεται γνώστης και κοινωνός της ιστορίας του τόπου του.

Παρουσιάζετε τον μυστηριώδη και ανώνυμο κύριο G να ερευνά σχετικά με το σκήπτρο και τον θάνατο του Μεγάλου Αλεξάνδρου. Μήπως κάποιες φορές βάζατε εσείς τον εαυτό σας στη θέση του κυρίου G που πραγματοποιεί την έρευνα;

Όπως αναφέρω και στις σημειώσεις του βιβλίου, ο ήρωας ο οποίος πλάστηκε για τη ροή της αφήγησης, ο κύριος G, είναι ο απλός άνθρωπος της διπλανής πόρτας, που θα μπορούσε να είναι και ο καθένας μας. Αυτός εκφράζει τον μέσο Έλληνα που σε ρόλο ενός θησαυροκυνηγού ανταποκρίνεται στον χαρακτήρα των περισσότερων άτυπων ερευνητών αυτών των ιστοριών.

Όλοι οι άνθρωποι σε κάποια φάση της ζωής τους ακούνε μελετούνε και ονειρεύονται ότι αυτοί είναι οι άνθρωποι που ίσως δώσουνε και τις λύσεις στα μεγαλύτερα μυστήρια της ιστορίας. Για να λειτουργήσει λοιπόν η πλοκή του μυθιστορήματος πλάστηκε ο χαρακτήρας του κυρίου G με χαρακτηριστικά αυτών των ανθρώπων που είναι κοινά για όλους μας όπως η περιέργεια και το ενδιαφέρον για τη γνώση. Εδώ ελήφθη η άποψη του συγγραφέα Ceram CW, όπως αυτός την εκφράζει στο βιβλίο του: Θεοί, Τάφοι και Σοφοί, ότι συνήθως οι μεγαλύτερες ανακαλύψεις επιτευχθήκαν συνήθως με τη βοήθεια από ερασιτέχνες ερευνητές όπως ο Σλήμαν και πολλοί άλλοι. Έτσι ένας απλός χαρακτήρας, που περιέχει πολλά κοινά σημεία από τον καθένα μας, είναι ο ήρωας του βιβλίου που προσπαθεί να βρει το τέλος του δρόμου για την ευόδωση των κόπων και των ονειροπολήσεών του, από το άκουσμα κάποιας ιστορίας αυτής της μορφής. Σας ευχαριστώ θερμά.