Γράφει: Διονύσης Λεϊμονής

Γεννήθηκε στην Αθήνα και σήμερα ζει στην Πάτρα. Είναι ποιητής, ανθολόγος και κριτικός λογοτεχνίας. Έχουν εκδοθεί οι ποιητικές του συλλογές: "Παραμεθόριο νεκροταφείο" (1983), "Ο ίππος των κυμάτων" (1990), "Παραμεθόριο νεκροταφείο. Ο ίππος των κυμάτων" (1992), "Θερινό ανεμούριο" (1993), "Φαντασιώσεις ενός οδοιπόρου" (1996), "Χαίρε αιώνα" (2002), "Ποιήματα-Περίληψη" (1983-2006) (2006), "Έρωτος επέτειος εαρινή" (2008), "Φιλόξενος πόλις" (2010), "Ευγενία" (2016) και "Ο μόνος πιστός ένοικος" (τρίγλωσση συλλεκτική έκδοση, 2018).

Ποιήματά του έχουν μεταφραστεί σε 11 γλώσσες ενώ έχουν συμπεριληφθεί σε ανθολογίες στην Ελλάδα και στο εξωτερικό. Άρθρα και δοκίμιά του για την ποίηση, την ιστορία και την εκπαίδευση έχουν δημοσιευτεί σε εφημερίδες και περιοδικά. Είναι μέλος της Εταιρείας Συγγραφέων και του Κύκλου Ποιητών.

Συνδιηύθυνε το λογοτεχνικό περιοδικό "Ελίτροχος" στη δεκαετία του ’90. Στη συνέχεια δημιούργησε και διαχειρίζεται το "Γραφείον Ποιήσεως" και το Βραβείο Ποίησης "Zαν Mορεάς".

Ποιητής, ανθολόγος, κριτικός λογοτεχνίας, διευθυντής λογοτεχνικού περιοδικού «Ελίτροχος», διαχειριστής του «Γραφείου Ποιήσεως» και του Βραβείου «Ζαν Μορεάς»… Ποιος από όλους αυτούς τους «ρόλους» μπορεί να επισκιάζει τους άλλους ή συνυπάρχουν αρμονικά;

Αυτοί οι «ρόλοι» που ορθώς περιγράφετε, είναι ο ποιητικός μου βίος κατά τη διάρκεια των τελευταίων 40 χρόνων, που συνομιλώ με την ποιητική τέχνη. Από τα 17 μου χρόνια που για πρώτη φορά δημοσίευσα έως και σήμερα, δημιουργώ με τις λέξεις ποιητικούς κόσμους και υπηρετώ την τέχνη μου με σεβασμό στους «γεννήτορες» μου. Όλοι αυτοί οι ρόλοι συνυπάρχουν αρμονικά, καθώς καθένας από αυτούς οριοθετεί τον λογοτεχνικό μου βίο.

Κουβαλάμε τις αφηγήσεις και τις αναγνώσεις μας… Ποιος είναι το δικό σας φορτίο;

Το δικό μου «αβαρές φορτίο» στη βιωτή της ποίησης δεν είναι άλλο από ό,τι με μπόλιασαν οι αναγνώσεις των Ομηρικών κειμένων, οι ύμνοι του Ρωμανού του Μελωδού, η ποιητική του Ανδρέα Κάλβου, η νεωτερικότητα του Κ. Π. Καβάφη και η Ελλάδα του Οδυσσέα Ελύτη.

Πως αυτό μεταπλάθεται, αξιοποιείται, εντοπίζεται στην τέχνη σας;

Η «ποιητική» μου βασίζεται στην αρμονία των λέξεων και στη δημιουργία ενός ποιητικού ορίζοντα που έχει τόπο, χρόνο και ήθος για τους γεννήτορες, για τους άγιους της ποίησης, για τους θνητούς που γίνονται οι ήρωες των κειμένων μου, μα και για τους απόγονους που θα μας τιμήσουν με το κοινό πνευματικό μας γονιδίωμα.

Και το γύρω περιβάλλον σας στενότερο ή ευρύτερο; Ποιο ρόλο έπαιξε ή διαδραματίζει;

Το περιβάλλον που μεγάλωσα εκεί στο Περιστέρι που γεννήθηκα όπως και η περίοδος μετά τη δικτατορία που έζησα στην εφηβεία μου, ήταν από εκείνα που με συνέδραμαν στο να μελετήσω, να βιώσω, να συνομιλήσω με τη λογοτεχνία. Συναντήθηκα σε πολύ μικρή ηλικία με τους σπουδαίους της εποχής λογοτέχνες και αυτό με βοήθησε στο να γίνει η ποίηση μέρος της καθημερινότητάς μου. Στα επέκεινα χρόνια η συναναστροφή με τους ομότεχνους στο ουσιαστικό επίπεδο της συνομιλίας, μου έδωσε εφόδια και εργαλεία λογοτεχνίας.

Αγαπημένο άκουσμα (ιστορία-τραγούδι-φράση);

Οι μελωδίες της Αηδόνας, καθώς καταργεί τη σιωπή της νύχτας λίγο πριν ξημερώσει.

Αγαπημένη εικόνα;

Η ερμηνεία του φωτός όταν χωρίζει τη θάλασσα από τον ουρανό στις ώρες της άνοιξης νωρίς το πρωί.

Αν δεν αναπνέατε οξυγόνο, τι θα σας έδινε ζωή;

Η ανάγνωση κειμένων του Ομήρου.

Αν έπρεπε να στερηθείτε κάτι που αγαπάτε πολύ τι θα ήταν αυτό;

Τη βιβλιοθήκη μου.

Αγαπημένο: Όνομα; Λουλούδι; Γεύση, Μυρωδιά;

Ράμπελα
Μανόλια
Κεράσι Γλυκό
Η Μυρωδιά των Λεμονανθών

Ένας κακός εφιάλτης;

Η απώλεια αγαπημένων προσώπων από την ζωή μου, η «απώλεια» του βιωμένου χρόνου.

Ένας επόμενος στόχος στη ζωή σας, στην πορεία σας;

Η ολοκλήρωση της διεθνοποίησης των δράσεων του «Γραφείου Ποιήσεως» και η Greek Library of London να γίνει πόλος λογοτεχνικός για την Ελληνική Λογοτεχνία στο Λονδίνο.

Σας δίνω πέντε λέξεις, σας παρακαλώ κάντε μου ένα μικροδιήγημα σε 43 ακριβώς λέξεις, αυτοβιογραφικό ή μη: άνεμος, ίππος, κύμα, οδοιπόρος και έρωτας.

Περί Ψυχής
Μέρες Παλιές, ο έρωτας, σε σπίτι
μετέωρο πλαγιάζει με τη
μεγάλη σιωπή στον προμαχώνα της αγάπης.

Τελείωσε κι η νύχτα της βροχής
και τ’ ανέμου η φωνή,
ίπποι καλπάζουν στη ραχοκοκαλιά των βιωμένων κορμιών.
Οδοιπόρος ξανά στο κύμα της ξεχασμένης
Θάλασσας μελοποιώ το κύμα.

Σας ευχαριστώ.