Γράφει: Μάγδα Παπαδημητρίου-Σαμοθράκη

Ολόκληρο το φωτορεπορτάζ σε Facebook άλμπουμ.
Το βιβλίο «Η Παναγιά της Φωτιάς».
Ο συγγραφέας Σπύρος Πετρουλάκης.
Οι εκδόσεις ΜΙΝΩΑΣ.

Χρώματα, αρώματα, γεύσεις και μελωδίες της Κρήτης ξεχύθηκαν στο πατάρι του βιβλιοπωλείου “Μάτι” το βράδυ της Παρασκευής 3 Ιουνίου στη Κατερίνη. Η παρουσίαση του βιβλίου “Παναγία της φωτιάς” μετατράπηκε σε γιορτή. Και πώς να μη γίνει γιορτή αφού το «Εργαστήρι Κρητικής Παράδοσης και Πολιτισμού Πιερίας», το «Ξαθέρι» όπως είναι το όνομα του μα και το έργο του, ήταν ένας από τους διοργανωτές της παρουσίασης. Ένα Εργαστήρι –κυψέλη του πολιτισμού που πρέπει να έχει τη στήριξη μας στις προσπάθειες τους για να κρατήσουν ψηλά τα ήθη, τα έθιμα και τον πολιτισμό της Κρήτης. Άλλωστε οι Μακεδόνες ταιριάζουν πολύ με τους φίλους Κρήτες και το έχουν αποδείξει τόσα χρόνια συμβίωσης. Τη παρουσίαση συνδιοργάνωσαν ακόμη οι Εκδόσεις Μίνωας, η Ένωση Συγγραφέων Πιερίας και το βιβλιοπωλείο “Μάτι” ενώ τη συντόνισε η γραμματέας του συλλόγου Κρητών, Σίσσυ Ζερβουδάκη .

Η γιορτή άρχισε με δυο Κρητικά τραγούδια από τα κοπέλια, όπως θα έλεγε και ο συγγραφέας, Μαρίνα Πιντόρε και Ανδρομάχη Καραγκούνη ενώ συνέχισε η Ευγενία Κορτσάρη, γραμματέας της Ένωσης Συγγραφέων Πιερίας να αναλύει εκτενέστατα την υπόθεση του εν λόγω βιβλίου. Ενδιάμεσα της παρουσίασης τραγούδησαν οι Ριζίτες, κρητικοί μα και εραστές της Μεγαλονήσου, Γιώργος Παυλίδης, Μιχάλης Γιαννίκης, Στάθης Αναστασιάδης, Γιάννης Μπεινάς, Μανώλης Κρητικός, Θανάσης Μουλάς γνωστά και αγαπημένα σε όλους Κρητικά τραγούδια τα οποία ακολουθούσε το κοινό σιγοτραγουδώντας. Συγχρόνως οι κοπελιές, με παραδοσιακές κρητικές φορεσιές προσέφεραν στους παρευρισκόμενους ρακές και λιχουδιές της Κρήτης.

“Ο Μανούσος έπιασε το χέρι του γερο-Χαραλάμπη και το φίλησε με στοργή, σαν να φιλούσε το χέρι του πατέρα και της μάνας του. Ο γέρος τον χάιδεψε απαλά στο κεφάλι και ψιθύρισε “Σ΄ευχαριστώ που με τίμησες κοπέλι μου”.

Ένα μουρμουρητό άρχισε σιγά-σιγά να φουντώνει από στόμα σε στόμα. Σαν ένας σεισμός που ξεκινά αργά, μέχρι να φτάσει στην καταστροφική του κορύφωση. Ένας ξεκίνησε, χίλιοι συνέχισαν. Κρητικοί και Μακεδόνες τραγουδούσαν με μια φωνή, που συντάραζε θαρρείς συνθέμελα τον κόσμο: “Πότε θα κα-πότε θα κάνει ξαστεριά...” Χέρι-χέρι, στίχο τον στίχο, ο Μανούσος οδηγούσε με αργά βήματα έξω από το δικαστήριο τον γερο-Χαραλάμπη. Καθένας άνθρωπος , καθώς περνούσαν από δίπλα του, τον άγγιζε τον ώμο. Ήταν σαν να ήθελαν όλοι να πάρουν την ευχή του, σαν να ήθελαν μέσα από το άγγιγμα να αποκτήσουν μερίδιο, συμμετοχή στη πράξη, στο χρέος που είχε εκπληρωθεί .....

Ο «Μανούσος», θαρρώ ότι ήταν ο ήρωας του βιβλίου που αγαπήθηκε πιότερο από το κοινό. Η λεβεντιά και η αντρειοσύνη συγκίνησε κι αυτό έγινε περισσότερο αισθητό όταν ο συγγραφέας με την Εύα Ανδρουλιδάκη διάβασαν μια στιχομυθία του βιβλίου ενώ ακουγόταν η φωνή της Μαρίας Πετάση που τραγούδησε το «Σε ψηλό βουνό». Ακολούθησαν ο μαέστρος του συλλόγου Δημήτρης Μπεινάς και ο αδελφός του Γιάννης που τραγούδησαν το ομώνυμο τραγούδι «Παναγία της Φωτιάς» με στίχους του συγγραφέα και μουσική του Γιάννη Νικολάου.

Όταν ήρθε η ώρα του συγγραφέα να μιλήσει για το βιβλίο του, προτίμησε να μας διηγηθεί διάφορα περιστατικά από τα ταξίδια του και ιδιαίτερα από το Πάπιγκο, ώστε να καταφέρει να συγκεντρώσει το υλικό του βιβλίου του. Ιστορίες με τον δικό του ξεχωριστό τρόπο που απολαμβάνει κανείς να τον ακούει ώρες. Εννοείται ότι πήρε το ούτι του, όπως κάνει άλλωστε σε όλες τις παρουσιάσεις του και τραγούδησε δυο Κρητικά τραγούδια όπως τον «Ερωτόκριτο» και «Τούτο τον μήνα» του αλησμόνητου Νίκου Ξυλούρη. Ακολούθησε η προσφορά του συγγραφέα στους ιδιοκτήτες του βιβλιοπωλείου και στον πρόεδρο του συλλόγου «Ξαθέρι» από μια εικόνα της «Παναγίας της Φωτιάς» που φιλοτέχνησε ο ίδιος κι από ένα μπουκάλι κρασί με τη φωτογραφία στην ετικέτα του εξωφύλλου του βιβλίου του στη γραμματέα της Ένωσης Συγγραφέων Πιερίας μα και στους υπόλοιπους συντελεστές.

Το αναγνωστικό κοινό της πόλης που βρέθηκε σ’ αυτή την γιορτή έσπευσε να σφίξει το χέρι του συγγραφέα, να του πει τα συχαρίκια του, να του δώσει την ευχή του και να υπογράψει το αντίτυπο του βιβλίου. Άλλωστε, οι περισσότεροι από το κοινό ήταν Κρητικοί που έμειναν στη Κατερίνη για διάφορους λόγους μα συνεχίζουν μέσα από το «Ξαθέρι» να μη λησμονούν τη ρίζα τους και να μεταλαμπαδεύουν στη νεότερη γενιά τα ήθη, τα έθιμα, τη γλώσσα και την ιστορία του τόπου τους. Που πιστεύουν όλοι τους ακράδαντα ότι «αν χάσουμε ως λαός το παρελθόν, το παρόν και το μέλλον θα στέκονται με ξύλινα πόδια και το οικοδόμημα θα είναι έτοιμο να καταρρεύσει...».

Χάρη λοιπόν τις επίπονες προσπάθειες του προέδρου Μιχάλη Δουλγεράκη, του διοικητικού συμβουλίου μα και όλων των μελών που βάζουν το λιθαράκι τους σε τούτο το οικοδόμημα, ο συγγραφέας βρέθηκε σε μια ζεστή αγκαλιά που θέλω να πιστεύω ότι θα του μείνει αξέχαστη η παρουσίαση του βιβλίου του στη πόλη της Κατερίνης.

Το Bookia ήταν εκεί και του εύχεται γρήγορα να ξαναέρθει στη πόλη μας με το νέο του βιβλίο πάλι με ευωδιές της Μεγαλονήσου γιατί η Κρήτη είναι αστείρευτη από ιστορικά γεγονότα, μύθους και θρύλους...

ΥΓ. Η κριτική-πρότασή μου για το βιβλίο του Σπύρου Πετρουλάκη, φιλοξενείται στο Bookia.