Γράφει: Διονύσης Λεϊμονής

Ο Θάνος Ξάνθος είναι 29 χρονών, με καταγωγή από Θήβα και Θεσσαλονίκη. Τα δύο Θ σαν να λέμε… Ζει στην Αθήνα. Είναι φιλόλογος και δημοσιογράφος. Συνδυάζει τις δύο του μεγάλες αγάπες όσο καλύτερα μπορεί.

Διδάσκει στην ιδιωτική εκπαίδευση και παράλληλα δημοσιογραφεί, κάνοντας συνεντεύξεις με ανθρώπους της τέχνης και του πολιτισμού. Αυτή την περίοδο τον βρίσκεται διαδικτυακά στο tetragwno.gr και στα έντυπα περιοδικά ΕΓΩ και ΛΟΙΠΟΝ.

Αγαπά πολύ το θέατρο, τη θάλασσα και τα θαύματα. Τα 3 θ δηλαδή. Είναι φύσει αισιόδοξος άνθρωπος, του αρέσει να βολτάρει με φίλους του, να ταξιδεύει και γοητεύεται από την ευγένεια και την καλαισθησία των ανθρώπων!

Φιλόλογος και δημοσιογράφος… Ποιος από τους δύο «ρόλους» σας μπορεί να επισκιάζει τον άλλον ή με έναν τρόπο συνυπάρχουν αρμονικά στην καθημερινότητά σας;

Όσο περίεργο και να ακουστεί, συνυπάρχουν και τα δύο αρμονικά σε μία ισορροπία στην καθημερινότητά μου. Το ένα όχι μόνο δεν επισκιάζει, αλλά συμπληρώνει με έναν τρόπο το άλλο. Κατά τη διάρκεια των σπουδών μου στη Φιλοσοφική Σχολή του Πανεπιστημίου Κρήτης, ξεκίνησα να κάνω και ραδιόφωνο, οπότε έτσι «μπήκε» το μικρόβιο των media στο μυαλό μου. Έκτοτε δουλεύω και προσπαθώ να εξελίσσομαι και στους δύο χώρους!

Κουβαλάμε τις αφηγήσεις και τις αναγνώσεις μας… Ποιος είναι το δικό σας «φορτίο»;

Σίγουρα οι αφηγήσεις της οικογένειάς μου, ιστορίες γονέων και παππούδων στα παιδικά μου χρόνια. Αργότερα τα κλασικά μυθιστορήματα ως έφηβος και τώρα στο σήμερα, οι ιστορίες των ανθρώπων της πόλης που περπατάω και ζω. Οι κινήσεις τους, τα βλέμματά τους. Επίσης, οι συζητήσεις με τους συνεντευξιαζόμενους μου. Από κάθε άνθρωπο κάτι σπουδαίο λαμβάνω και κάτι διαφορετικό κάθε φορά, που το κάνει σπουδαίο και για τη δική μου ζωή. Επηρεάζομαι (θετικά τις περισσότερες φορές) κι ενστερνίζομαι καταστάσεις ή πρόσωπα.

Πώς αυτό μεταπλάθεται, αξιοποιείται, εντοπίζεται στην τέχνη σας;

Όπως προανέφερα, μέσα από τα συζητήσεις-συνεντεύξεις μου με τους ανθρώπους της τέχνης που έχω τη χαρά και την τιμή να συναντώ, αγγίζω και δικές μου προσωπικές πτυχές, που δεν ήξερα καν ότι υπάρχουν. Όλο αυτό μεταπλάθεται σε επαγγελματικό οίστρο αλλά και προσωπική πνευματική αξιοποίηση αυτών των «μαθημάτων».

Και το γύρω περιβάλλον σας στενότερο ή ευρύτερο; Ποιο ρόλο έπαιξε ή διαδραματίζει;

Στο οικογενειακό και ευρύτερα φιλικό μου περιβάλλον, δεν υπάρχει κάποιος άνθρωπος σχετικός με τα δύο αυτά επαγγέλματα. Από την αρχή όμως, όλοι με ενθάρρυναν να συνεχίζω να προσπαθώ και να κάνω τα όνειρα μου πραγματικότητα. Ο ρόλος τους είναι σημαντικός και κάποιες φορές καθοριστικός και σε μετέπειτα επιλογές μου. Την τελική απόφαση βέβαια, την παίρνω μόνο εγώ. Όπως και τις εκάστοτε ευθύνες.

Αγαπημένο άκουσμα (ιστορία-τραγούδι-φράση);

Ομολογώ πώς είναι πολύ δύσκολη αυτή η ερώτηση. Τώρα καταλαβαίνω τους συνεντευξιαζόμενους μου (γέλια). Κάθε ιστορία, φράση ή τραγούδι έχει τη στιγμή του. Ανάλογα τις περιστάσεις. Το σίγουρο είναι ότι έχω πολλά και ποικίλα. Θα μοιραστώ όμως μία φράση που ακολουθώ και με ακολουθεί στη ζωή μου, τόσο στα εύκολα όσο και στα δύσκολα. «Τις πιο όμορφες μέρες μας δεν τις έχουμε ζήσει ακόμα».

Αγαπημένη εικόνα;

Ένα παγκάκι με θέα τη θάλασσα…

Αν δεν αναπνέατε με οξυγόνο, τι θα σας έδινε ζωή;

Το να είναι οι άνθρωποί μου καλά, να περνάμε όμορφες και ουσιαστικές στιγμές κι επίσης να ταξιδεύω σα να μην υπάρχει αύριο!

Αν έπρεπε να στερηθείτε κάτι που αγαπάτε πολύ τι θα ήταν αυτό;

Δεν μπορώ να σκεφτώ ένα πράγμα. Γιατί σίγουρα περί υλικού αγαθού πρόκειται. Δε θα ήταν λιγότερο ευτυχισμένη η ζωή μου, αν στερούμουν κάποιο υλικό αγαθό. Αντιθέτως, αν απουσιάσουν άνθρωποι που αγαπώ, αυτό θα μου στερήσει την ευτυχία μου.

Αγαπημένο: Όνομα; Λουλούδι; Γεύση; Μυρωδιά;

Όνομα: Θανάσης, γιατί είχα μεγάλη αγάπη στον παππού μου.

Λουλούδι: Τριαντάφυλλο γιατί θα μου θυμίζει πάντα τον παιδικό μου ήρωα «Μικρό Πρίγκιπα».

Γεύση: Σοκολάτα γιατί έχω μαζί της μια σχέση εξάρτησης.

Μυρωδιά: Κανέλα και γιασεμί για να ταξιδεύω όταν δεν μπορώ.

Ένας κακός εφιάλτης;

Το να μείνω μόνος μου. Χωρίς τους ανθρώπους που αγαπάω. Κακό πράγμα η μοναξιά. Δε θα την αντέξω.

Ένας επόμενος στόχος στη ζωή σας, στην πορεία σας;

Δεν κάνω μακροπρόθεσμους στόχους στη ζωή μου. Κάθε πρωί έχω στόχο να ξυπνάω υγιής, να απολαμβάνω μία ζεστή κούπα γαλλικό καφέ με άρωμα φουντούκι, να βλέπω τον ήλιο και να κάνω τη δουλειά και τα όσα αγαπάω. Στόχος της ζωής μου επίσης, είναι να είναι ακμαίοι σωματικά και ψυχικά οι άνθρωποί μου! Η δύναμη και η έμπνευσή μου για όλα. Σαν επαγγελματικό στόχο ζωής, θα ήθελα να δουλέψω ξανά με δική μου εκπομπή στο ραδιόφωνο και να έχω τη ζέση που έχω και τώρα για τη δουλειά μου!

Σας δίνω πέντε λέξεις, σας παρακαλώ κάντε μου ένα μικροδιήγημα σε 43 ακριβώς λέξεις (θα προτιμούσα αυτοβιογραφικό): θέατρο, λόγος, μαγνητόφωνο, βαρδάρης και βόλτα.

Κάνοντας μια μαγική βόλτα στον Βαρδάρη, βγάζω από την τσάντα μου το μαγνητόφωνο, που δεν αποχωρίζομαι ποτέ κι αρχίζω να καταγράφω. Ξάφνου μπροστά μου ένα θέατρο μικρό. Κι απ' έξω στέκει εκείνη. Σαν μεγάλη ντίβα. Ήρθε η ώρα ο λόγος της, να με γοητεύσει.

Σας ευχαριστώ.