Σύνδεση Τώρα Σύνδεση στη Βιβλιοθήκη μου   ·   Όλες οι Βιβλιοθήκες στο Bookia
Τι είναι το Bookia;   ·   Blog   ·                     ·   Επικοινωνία  
Πως γράφω κριτική; Είμαι Συγγραφέας Είμαι Εκδότης Είμαι Βιβλιοπώλης Live streaming / Video
 

Το Bookia αναζητά μόνιμους συνεργάτες σε κάθε πόλη τής χώρας για την ανάδειξη τής τοπικής δραστηριότητας σχετικά με το βιβλίο.

Γίνε συνεργάτης τού Bookia στη δημοσίευση...

- Ρεπορτάζ.
- Ειδήσεις.
- Αρθρογραφία.
- Κριτικές.
- Προτάσεις.

Επικοινωνήστε με το Bookia για τις λεπτομέρειες.
Παρθένα Τσοκτουρίδου, μιλάει στον Δημήτρη Μπουζάρα
Διαφ.

Γράφει: Παναγιώτης Σιδηρόπουλος

Η Παρθένα Τσοκτουρίδου γεννήθηκε στην Πτολεμαΐδα και διαμένει στα Κομνηνά Εορδαίας.

Συγγράφει από το 1994, ενώ εκτός από τη λογοτεχνία ασχολήθηκε εντατικά με τη ζωγραφική, το θέατρο, τη δημοσιογραφία και τη σκηνοθεσία παιδικών θεατρικών παραστάσεων. Η πολυσχιδής και πολυετής δράση της παρουσιάστηκε κατά καιρούς σε εφημερίδες, περιοδικά, sites και τηλεοπτικά κανάλια. Διετέλεσε μέλος της Ένωσης Λογοτεχνών Βορείου Ελλάδας αλλά και άλλων πολιτιστικών συλλόγων. Συμμετείχε με έργα της σε 24 ανθολογίες λογοτεχνικών και εικαστικών βιβλίων, σε λογοτεχνικά περιοδικά, ποιητικά ημερολόγια και σε εγκυκλοπαίδειες, ενώ έχουν μελοποιηθεί και έξι ποιήματά της. Εξέδωσε 14 λογοτεχνικά βιβλία και ασχολήθηκε με δοκίμια, επιστολές, ιστορικές – λαογραφικές μελέτες, μικρασιατική και ποντιακή λαογραφία, τοπική ιστορία, θέατρο, παραμύθια, διηγήματα, νουβέλες και εικαστικά.

Έχουν παιχθεί σε διάφορα μέρη της Ελλάδας τρία παιδικά θεατρικά της έργα και μια ποιητική της ιστορική σύνθεση από καλλιτεχνικές και λογοτεχνικές ομάδες αλλά και σε κουκλοθέατρο από την ίδια. Έχει παρουσιάσει πολλές ποντιακές εκδηλώσεις με ομιλίες και ποίησή της σε δημόσιους χώρους, blogs και τηλεοπτικά κανάλια, ενώ συμμετείχε σε παρουσιάσεις βιβλίων συγγραφέων και ποιητών. Τέλος, διοργάνωσε χορευτικά φεστιβάλ και άλλου είδους λογοτεχνικές και καλλιτεχνικές εκδηλώσεις, ενώ έδωσε συχνά το παρόν σε λογοτεχνικά συνέδρια αλλά και σε ομαδικές εκθέσεις ζωγραφικής με δικά της έργα. Για την προσφορά της και το πολυετές έργο της βραβεύτηκε πολλάκις από διάφορους πολιτιστικούς και εκδοτικούς φορείς.

Παρθένα Τσοκτουρίδου

Κυρία Τσοκτουρίδου έχετε μια μακρά πορεία στο χώρο, ασχοληθήκατε με τη λογοτεχνία, την ποίηση, το θέατρο, τη ζωγραφική, τη δημοσιογραφία ,τη σκηνοθεσία και πολλά αλλά. Ποιο ήταν το σημείο καμπής για να ασχοληθείτε με τη συγγραφή;

Ο πόθος μου αρχικά να μάθω την ιστορία των προγόνων μου, κατόπιν την τοπική ιστορία του τόπου όπου ζούσα και αργότερα η επιθυμία μου να μπω στο χώρο της λογοτεχνίας για να τον γνωρίσω, να τον εξερευνήσω και να δημιουργήσω μέσα σ’ αυτόν. Όλα αυτά σε ένα, δηλαδή. Και το λέω αυτό, γιατί ποτέ δεν χόρταινα με τον αριθμό «ένα». Ομολογουμένως είχα πολλά σημεία καμπής και ασκήθηκα σε όλα σχεδόν τα είδη της συγγραφικής δημιουργίας, εφόσον ασχολήθηκα και με όλα όσα αναφέρετε. Το ένα με οδηγούσε στο άλλο και μου κινούσε το ενδιαφέρον να ασχοληθώ και με κάτι άλλο εκτενέστερα.

Είστε ένα άτομο με μια προσωπικότητα πολυσχιδή. Αυτό είναι σαφώς δείγμα τόλμης, εξυπνάδας, δημιουργικότητας, ικανότητας και πάνω από όλα προσαρμογής. Γίνεται ο χρόνος πιο ελαστικός όταν έχουμε τόσες πολλές «αγάπες»; Τι σημαίνει «ζω» για εσάς;

Ο χρόνος γίνεται πιο όμορφος όταν έχουμε τόσες πολλές αγάπες, επομένως και πιο ονειρικός. Έχει μεγαλύτερο νόημα η ζωή μας και νιώθουμε χαρούμενοι κι ευτυχισμένοι με τη ζωντάνια που αποκτούμε από τις δημιουργίες μας και τα αποτελέσματά τους. «Ζω» για μένα σημαίνει να κινούμαι με λιτότητα και ταπεινότητα, να αποκτώ πάσης φύσεως εμπειρίες από την ανθρωπότητα, να κινούμαι από την πραγματικότητα στην φαντασία και το αντίστροφο, να ονειρεύομαι αβίαστα, να γράφω για την αλήθεια, να είμαι αντικειμενική, να υπάρχω μέσα από τις αμφισβητήσεις, να είμαι ελεύθερη.

Επανέρχεσθε με το βιβλίο «Επιστολές μιας αλλόκοτης εποχής» το οποίο κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Αποστακτήριο. Ένα βιβλίο διαφορετικό, τόσο ως προς τη μορφή όσο και ως προς το περιεχόμενο. Ένα βιβλίο με επιστολές προς όλους εμάς και με θεματολογία που όχι μόνο μας αφορά αλλά φιλοδοξεί να μας προβληματίσει. Τι ήταν αυτό που σας προέτρεψε να εντάξετε τα συγκεκριμένα θέματα στις «επιστολές» σας;

Οι ευαισθησίες μου για τα θέματα που μας αφορούν όλους στην αλλόκοτη εποχή που ζούμε. Η πολιτική, η οικολογία, ο έρωτας, η λογοτεχνία, τα εικαστικά και άλλα. Φιλοδοξώ να προβληματίσω τους ασυνείδητους, τους φοβικούς, τους προδομένους, τους ερωτευμένους κλπ, με τρόπο καυστικό, αλλά και χαριτωμένο ταυτόχρονα, για την εξεύρεση μιας λύσης που θα την ανακαλύψει ο ίδιος ο αναγνώστης μέσα από τα συγκεκριμένα αναγνώσματα του βιβλίου.

Δεν επιδιώξατε να γράψετε κάτι ανάλαφρο αν και η παρουσίαση των σοβαρών κατά τα άλλα θεμάτων, είναι όντως ανάλαφρη “μεταξύ σοβαρού και αστείου” όπως έχετε δηλώσει. Εκ των πραγμάτων μας βάζετε στη διαδικασία να αναρωτηθούμε, να προβληματιστούμε, να λάβουμε θέση. Είναι ένας από τους στόχους του βιβλίου; Το έχει καταφέρει με βάση τη γνώμη των αναγνωστών έως τώρα; Τι μηνύματα λαμβάνετε;

Θετικά είναι τα μηνύματα που λαμβάνω και μάλιστα με αποδεικτικά στοιχεία από μέρους των αναγνωστών. Ο στόχος του βιβλίου ήταν όντως αυτός που αναφέρετε. Οι αναγνώστες παραδέχονται ότι ο τρόπος και το ύφος της γραφής είναι μεταξύ αστείου και σοβαρού, μεταξύ φαντασίας και πραγματικότητας, αλλά με αμεσότητα απευθύνεται στους ίδιους όχι μόνο να τους προβληματίσει, αλλά και να τους κάνει να πάρουν θέση στα σύγχρονα προβλήματα της εποχής μας που αφορούν όλους.

Θεωρείτε πως έτσι πρέπει να είναι η λογοτεχνία και δεν πρέπει να είναι μόνο ψυχαγωγικού χαρακτήρα; Θα πρέπει να επιδιώκει, να επιφέρει θετικές αλλαγές στη ζωή μας; Να μας προβληματίζει, να μας βάζει στη διαδικασία να ερευνούμε; Υπήρξε καθοριστική για εσάς στη διαμόρφωση σας ως συγγραφέα και με ποιον τρόπο;

Ναι, θεωρώ πως έτσι πρέπει να είναι η λογοτεχνία. Να προβληματίζει ή μάλλον να βάζει τον αναγνώστη στη διαδικασία να σκεφτεί, να αναρωτηθεί, να προβληματιστεί, να ψαχτεί, να προτείνει ή να δώσει λύσεις, να αλλάξει τη ζωή του, την ψυχολογία του και την ίδια την κοινωνία. Αυτό είναι κατά βάση και το δικό μου σκεπτικό. Ακόμη και όταν είναι ψυχαγωγικού χαρακτήρα μια γραφή, όπως π.χ. η σάτιρα, πάλι μπορεί να προβληματίσει και να επηρεάσει συνειδήσεις. Θα πρέπει να σας πω όμως ότι ο αναγνώστης αναπόφευκτα θα εμπλακεί όταν διαβάσει αυτές τις επιστολές σε μια ποιοτική διαδικασία έρευνας για τον εαυτό του και την κοινωνία, θα στοχαστεί, θα αναλύσει, θα μελετήσει και θέλω να πιστεύω ότι θα προσανατολιστεί σε προσωπικές, κοινωνικές, οικολογικές και πολιτισμικές πρακτικές. Σαφώς ο προβληματισμός ήταν καθοριστικός και στη δική μου συγγραφική οντότητα και δεν σας κρύβω πως ασχολήθηκα ερευνητικά με θέματα οντολογικών προσεγγίσεων προκειμένου να αποκτήσω τη γνώση της πραγματικότητας, της κριτικής, της αυτοκριτικής, της περισυλλογής και του ρεαλισμού στη διαμόρφωσή μου ως συγγραφέας και ποιήτρια.

Πολιτική και ανθρώπινες σχέσεις, λογοτεχνία και αλήθεια, ερωτήματα για την τέχνη, προβληματισμός για τη σχέση μας με τη φύση και πολλοί ακόμη προβληματισμοί. Σωστή η σκέψη σας να τους αναδείξετε και να τους προβάλετε μέσα από το βιβλίο. Ακούμε όμως; Διαβάζουμε; Τι φταίει και απομακρυνθήκαμε από τα αναγνώσματα που έχουν να μας προσφέρουν, για ποιους λόγους απομακρυνόμαστε συνεχώς από το καλό βιβλίο; Τι είδους αναγνώστες είμαστε;

Υπάρχουν σήμερα οι αναγνώστες των σημειώσεων, οι κοιλιόδουλοι αναγνώστες, οι ψαγμένοι, οι άψαχτοι τύπου κοτσομπολίστικου, οι παθητικοί, οι παθιασμένοι με κάποιο είδος της λογοτεχνίας, οι ηθικοί, οι ανήθικοι, οι κακολόγοι, οι συμπλεγματικοί και ό,τι μπορεί να φανταστεί ο νους του ανθρώπου. Καλό βιβλίο για τον κάθε αναγνώστη είναι αυτό που επηρεάζει θετικά τον εγκέφαλό του. Κι επειδή η εποχή μας είναι αλλόκοτη, δεν μπορούμε κατά την άποψή μου να γνωρίζουμε τι είναι αυτό που αρέσει και ευχαριστεί τον άλλον. Κάτι δηλαδή που για μας είναι καλό, ηθικό και σοβαρό, για κάποιον άλλον μπορεί να μην είναι, να μη του αρέσει αυτή η φιλοσοφία γιατί τη θεωρεί ρομαντική και εξωπραγματική και για διάφορους άλλους λόγους. Αυτοί πρέπει να είναι οι λόγοι που απομακρύνονται από τα «καλά βιβλία» και γι’ αυτό το λόγο πρέπει να τους προβληματίζουμε κι εμείς οι συγγραφείς μεταξύ σοβαρού και αστείου πάντα απευθυνόμενοι άμεσα στους ίδιους με επιστολές μας είτε αυτοί ακούν είτε διαβάζουν ή όχι. Πιστεύω όμως ότι ο κόσμος σήμερα διαβάζει και μάλιστα πολύ. Το θέμα είναι όμως τι διαβάζει. Πάντως βιβλία όχι. Πολύ δύσκολα. Οι περισσότεροι είναι προσηλωμένοι ολημερίς και ολονυχτίς στα τάμπλετ και τα κινητά τους διαβάζοντας ό,τι τους λανσάρουν οι διάφοροι επιτήδειοι ως μόδα και κοινωνικό δεδομένο. Τι φταίει; Η παιδεία; Η παραπαιδεία; Η νοοτροπία; Συμφέροντα; Πρακτικές; Η πολιτεία; Ποιος ξέρει; Αυτός όμως που θέλει να μάθει, σίγουρα θα αναρωτηθεί, θα ψαχτεί και θα δώσει την απάντηση που πρέπει στον εαυτό του.

Από το βιβλίο σας εισπράττω πως η δυσκολότερη των σχέσεων, είναι αυτή με τον ίδιο μας τον εαυτό. Θεωρείτε πως από εκεί ξεκινούν όλα; Είναι αυτή η δυσκολότερη σχέση; Για ποιους λόγους;

Στην αλλόκοτη εποχή που ζούμε η σχέση μας με τον εαυτό μας δεν είναι και η καλύτερη. Ο εαυτός μας είναι παθολογικά εγωκεντρικός, ναρκισσιστικός, αδέξιος, ασυναίσθητος, φιλόδοξος, απαιτητικός, ανεύθυνος, απόμακρος. Γι’ αυτό το λόγο δεν τα πάμε καλά μαζί του. Επειδή δεν έχει αρετές, δεν έχει ισορροπίες και δεν μάθαμε να τον αγαπάμε. Ούτε που τον γνωρίζουμε βασικά ποιος είναι, αλλά ούτε και που μας γνωρίζει κι ο ίδιος. Όντως δύσκολη η σχέση, όπως το λέτε. Και φυσικά όλα ξεκινούν από τον ίδιο τον εαυτό μας, τον οποίο πρέπει να αποδεχτούμε, εφόσον τον γνωρίσουμε πρώτα και κατά κύριο λόγο. Μόνο όταν αποκτήσουμε μια υγιή σχέση μαζί του, τότε θα πετύχουμε τους στόχους, τον προσδιορισμό, την ηρεμία και την ισορροπία μας.

Περιγράφετε μια πραγματικότητα η οποία λαμβάνει χώρα σε μια κοινωνία βασισμένη σε θεσμούς. Τι θα γινόταν δηλαδή αν δεν υπήρχαν θρησκείες, νόμοι, ο θεσμός της οικογένειας χαλαρώσει και άλλο κτλ.; Θα πρέπει πάντα να υπάρχει ο πέλεκυς πάνω από τα κεφάλια μας ώστε να βρισκόμαστε στα όρια μεταξύ φθοράς και αφθαρσίας; Είμαστε εντελώς ανήμποροι μπροστά στα πάθη και τις παρορμήσεις μας; Ποσό σημαντικός είναι ο ρόλος του συναισθήματος στην ανθρώπινη δράση και πόσο στην λήψη μιας ορθολογικής απόφασης; Μπορεί τελικά ο νους κάτω από προϋποθέσεις να παίρνει τη σκυτάλη από το συναίσθημα, και ποιες είναι αυτές κατά τη γνώμη σας;

Πολλές οι ερωτήσεις σας, οι οποίες θέλουν μεγάλη ψυχανάλυση και ψυχοδιαγνωστική αξιολόγηση που αν την κάνουμε, σίγουρα μπορούμε να γράψουμε και μυθιστόρημα. Θα απαντήσω με κάτι απλό σε όλα αυτά: Καλό είναι να μη πέφτουμε στην παγίδα του εγωισμού και να μην είμαστε ακραίοι σε ό,τι σκεφτόμαστε και πράττουμε. Παν μέτρον άριστον, κατά τους αρχαίους ημών προγόνους. Πως θα το πετύχουμε αυτό; Όταν μάθουμε να μιλάμε με τον εαυτό μας ευγενικά και ήρεμα και να μη του ασκούμε επιθετική αυτοκριτική ή φταίξιμο για όλα αυτά που αναφέρετε παραπάνω στις ερωτήσεις σας.

Μιλήσατε για εφησυχασμό και συμβιβασμό δύο έννοιες τόσο συνυφασμένες με τον μέσο Έλληνα. Πόσο εύκολο είναι όμως να αποτιναχθούν, να βγουν όχι μόνο από το λεξιλόγιο αλλά και από τη σκέψη και τη φιλοσοφία μας για τη ζωή;

Είναι πολύ δύσκολο, επειδή ο ασυμβίβαστος Έλληνας υποφέρει από τις σκέψεις του. Εμείς όμως οι συγγραφείς πρέπει να είμαστε πάντα συνοδοιπόροι στο ταξίδι αυτό των σκέψεων του, επειδή γνωρίζουμε ότι είναι ένας πληγωμένος πολίτης από τον ίδιο του τον εαυτό και από τους ανθρώπους, που δεν κοιμάται, αλλά ονειρεύεται για ένα καλύτερο μέλλον και ταλαιπωρημένος όπως είναι, δεν ξέρει τι να κάνει και που να κοιτάξει για να έχει νόημα η ύπαρξή του. Είθε η ταλαιπωρία του αυτή να πιάσει τόπο και τα διλήμματά του κάποτε να βρουν απάντηση για να μπορεί να κοιμάται ήσυχος τα βράδια.

Ποιο από τα θέματα που πραγματεύεστε στο βιβλίο σας ήταν εκείνο που σας προβλημάτισε περισσότερο στη διαχείριση του;

Όλα. Τα ήθελα πειστικά, ισχυρά, ενδιαφέροντα, αξέχαστα.

Είναι κυνήγι μιας ουτοπίας όλο αυτό που περιγράφετε στο βιβλίο σας; Υπάρχει ελπίδα;

Ναι, αλλά υπάρχει ελπίδα εφόσον υπάρχουν ιδέες προόδου, αλήθειας, αναβάθμισης, γνώσης, λύσεων, δικαιοσύνης. Η ελπίδα γεννιέται πάντα μέσα από ουτοπικές ιδεολογίες. Μας εξοπλίζει με θάρρος, ψυχική δύναμη, σθένος και πίστη για να βρούμε λύσεις ακόμη και στα πιο σύνθετα προβλήματά μας.

Τι διαβάζετε συνήθως, Ποιο βιβλίο έχετε διαβάσει πάνω από δυο φορές;

Ξένους συγγραφείς. Το βιβλίο που με στιγμάτισε και το διάβασα πολλές φορές στα εφηβικά μου χρόνια ήταν «ΟΙ ΑΔΕΡΦΟΙ ΚΑΡΑΜΑΖΩΦ». Επίσης διάβασα αρκετές φορές και τα βιβλία «ΟΣΑ ΠΑΙΡΝΕΙ Ο ΑΝΕΜΟΣ», τον «ΟΘΕΛΛΟ» και την ΚΑΣΣΙΑΝΗ».

Ετοιμάζετε κάτι νέο για το μέλλον;

Γράφω συνέχεια. Δεν γνωρίζω όμως τι μου επιφυλάσσει το μέλλον.

 
 
``

Θέλετε να λαμβάνετε ενημέρωση από το Bookia;

Πηγή δεδομένων βιβλίων



Χορηγοί επικοινωνίας






Κοινωνικά δίκτυα