Γράφει: Δημήτρης Σακισλίδης

Η Κατερίνα Θεοδώρου γεννήθηκε στην Αθήνα, μεγάλωσε στην Εύβοια και κατοικεί στον Αστακό Αιτωλοακαρνανίας. Είναι εκπαιδευτικός και έχει ολοκληρώσει ετήσιους κύκλους σεμιναρίων στην Ειδική Αγωγή και στη Σχολική Ψυχολογία. Είναι παντρεμένη και έχει δύο κόρες. Στον ελεύθερο χρόνο της, όταν δεν γράφει, συνθέτει και παίζει μουσική.

Το πρώτο της βιβλίο, «Ο Δρόμος για την Κόλαση» (Δυάς εκδοτική), ένα δραματικό-ψυχολογικό θρίλερ, κυκλοφόρησε τον Δεκέμβριο του 2016. Κατόπιν, το δεύτερο προσωπικό της βιβλίο με τίτλο «Εκείνη» (Εκδόσεις «Λυκόφως»), ένα σκοτεινό παραμύθι με gothic αναφορές, κυκλοφόρησε τον Οκτώβριο του 2018. Τον Μάρτιο του 2019 συμμετείχε στη συλλογή διηγημάτων «Βρόχος» (Εκδόσεις «Λυκόφως») συγγράφοντας από κοινού το διήγημα «Tenebrae» με τον Μάριο Δημητριάδη. Το τρίτο της βιβλίο, το «Νυχτερινό Τρένο» (Πρότυπες Εκδόσεις «Πηγή»), ένα σκληρό θρίλερ φαντασίας, κυκλοφόρησε τον Απρίλιο του 2021. Το βιβλίο αυτό αγκαλιάστηκε θερμά από τους λάτρεις της αγωνίας και απέσπασε πολύ καλές κριτικές. Ο εκδοτικός οίκος προχώρησε στην επανέκδοσή του λίγο πριν κλείσει τον πρώτο χρόνο κυκλοφορίας.

Τον Δεκέμβριο του 2020 συμμετείχε στον συλλογικό τόμο «Με όλες τους τις δυνάμεις» (Εκδόσεις «Χρονικό») με το διήγημά της «Φωτεινή». Όλα τα έσοδα από τις πωλήσεις του τόμου διατίθενται στον Σύλλογο Γονέων Παιδιών με Νεοπλασματικές Ασθένειες «Η Πίστη». Μερικά διηγήματά της τα οποία διακρίθηκαν σε λογοτεχνικούς διαγωνισμούς είναι: «Η επέτειος», «Θανάσιμος Οιωνός», «Για πάντα…» , «Η φρικτή Αλήθεια».

«Το ταξίδι για το Άγνωστο μόλις ξεκινά…», υπάρχουν ταξίδια που σε τρομάζουν;

Με τρομάζει οτιδήποτε δεν μπορώ να προβλέψω την εξέλιξή του, είτε πρόκειται για πραγματικά ταξίδια είτε μιλώντας μεταφορικά. Δε μου αρέσει οτιδήποτε με βγάζει από τα νερά μου.

Μητέρα-σύζυγος-δασκάλα-συγγραφέας, πόσο δύσκολο είναι να ανταπεξέλθεις σε όλους τους ρόλους;

Υπάρχει ιεράρχηση των αναγκών και των καθηκόντων. Η συγγραφή, μοιραία, θα μείνει πίσω, είναι χαλάρωση και τρόπος έκφρασης.

Ο Βασίλης είναι εξίσου συγγραφέας. Πώς συνυπάρχουν κάτω από την ίδια στέγη δύο ανήσυχα συγγραφικά πνεύματα;

Ο Βασίλης, ο άντρας μου είναι πολυπράγμων και πολυγραφότατος. Βέβαια, δε συγγράφει λογοτεχνία, είναι περισσότερο ερευνητής. Έχουμε καταφέρει να βρούμε τη χρυσή τομή, να δίνουμε ο ένας στον άλλον τον χώρο και τον χρόνο που χρειάζεται για να δημιουργήσει, απερίσπαστος.

Εκπροσωπείς ένα ιδιαίτερο λογοτεχνικό ρεύμα. Γιατί πιστεύεις ότι δεν είναι τόσο διαδεδομένο στη χώρα μας;

Όσοι μεγαλώσαμε με λογοτεχνία τρόμου και φανταστικού, βρήκαμε τα ερεθίσματα και τα πατήματά μας στα έργα ξένης λογοτεχνίας. Ειδικά την τελευταία δεκαετία υπάρχει πληθώρα εγχώριων τίτλων τρόμου, ψυχολογικών θρίλερ και βιβλίων φαντασίας, επομένως οι επιλογές των αναγνωστών είναι κατά πολύ περισσότερες. Δε θεωρώ ότι το είδος αυτό δεν είναι διαδεδομένο στη χώρα μας, όσοι μεγαλώσαμε διαβάζοντας θρίλερ, τρόμο και φαντασία βρήκαμε και εδώ αξιόλογους εκπροσώπους του είδους. Θεωρώ ότι το κοινό αναζητά ανατριχίλες και νέες συγκινήσεις, τολμά να διαβάσει τρόμο και φαντασία και αυτό είναι ελπιδοφόρο για το κοινό όσο και για τους ίδιους τους δημιουργούς.

Ωστόσο, η καθημερινότητά σου (σχολείο-οικογένεια) περιβάλλεται από φως. Ποια είναι η πηγή έμπνευσής σου για τα τρομακτικά περιστατικά που διαδραματίζονται στα βιβλία σου;

Αφ' ενός οι επιλογές μου σε ταινίες και βιβλία από την προεφηβεία, ξεκίνησα να διαβάζω King, Masterton και Lovecraft και φυσικά τα θρίλερ και οι ταινίες τρόμου που βλέπαμε με την παρέα μας σε κάθε ευκαιρία, παρά την γκρίνια των μεγαλύτερων. Πάντα με γοήτευε το άγνωστο και μυστηριώδες- εξάλλου τι κινδύνους μπορεί να κρύβει ένα βιβλίο; Από την άλλη η καθημερινότητά μου όντως μοιάζει σαν ροζ σαντιγί, πασπαλισμένη με ζαχαρωτά – μου αρέσει πολύ να «κακομαθαίνω» τους μαθητές μου και να τους κάνω όλα τα χατίρια, οπότε ίσως όλο αυτό το φως, ζητάει ένα αντιστάθμισμα για να υπάρχει ισορροπία και αυτό το βρίσκω σε βιβλία αγωνιώδη, γράφοντας ή διαβάζοντάς τα.

«Ο δρόμος για την κόλαση», «Εκείνη», «Βρόχος», «Θανάσιμος Οιωνός», «Φρικτή αλήθεια», «Για πάντα…» , «Η επέτειος», «Νυχτερινό Τρένο» και συγχώρησέ με αν παρέλειψα κάποιο έργο σου. Είναι όλα «παιδιά σου», σε ποιο έχεις μια ιδιαίτερη αδυναμία και γιατί;

Τα προσωπικά μου βιβλία είναι «Ο δρόμος για την κόλαση», «Εκείνη», «Νυχτερινό Τρένο» και το τελευταίο που κυκλοφορεί επισήμως από τις εκδόσεις Bookstagram, την 16^η Ιουνίου, «Πυραμίδες». Όλα τα άλλα αφορούν τη συμμετοχή μου σε διηγήματα, τα περισσότερα από αυτά διακρίθηκαν σε λογοτεχνικούς διαγωνισμούς και συμπεριλήφθηκαν στους ανάλογους τόμους. Δεν έχω ιδιαίτερη αδυναμία σε κάποιο από αυτά, το καθένα δε μοιάζει με το προηγούμενο σαν είδος ή θεματολογία, ωστόσο, έχω παρατηρήσει ότι κάθε νέο βιβλίο μου που κυκλοφορεί γίνεται, εύλογα θεωρώ, το νέο μου αγαπημένο. Μάλλον γιατί εκεί στρέφω την προσοχή μου και τις ελπίδες να έχει μια καλή πορεία.

Γνωρίζω πως διαθέτεις σταθερούς αναγνώστες που αγκαλιάζουν κάθε σου έργο. Θέλω να μου πεις μια φράση από τα βιβλία σου που σου έρχεται στο μυαλό και θα τους την αφιέρωνες.

Νιώθω τυχερή που αρκετοί αναγνώστες επικοινωνούν μαζί μου και με γεμίζουν με χαρά και μηνύματα αγάπης. Συμβαίνει πράγματι, αρκετοί που διάβασαν κάποιο βιβλίο να ανατρέξουν στα προηγούμενα. Αυτό δείχνει ότι σε ένα μεγάλο ποσοστό εκπληρώθηκε η ευχή μου να περνάει το αναγνωστικό κοινό καλά, διαβάζοντας τα βιβλία μου. Δεν υπάρχει τίποτα πιο ενθαρρυντικό από αυτό για οποιονδήποτε δημιουργό. Για τους λάτρεις των θρίλερ, λοιπόν, αφιερώνω τους στίχους του "Stellarvore" των Watain που μας εισάγουν στον ζοφερό κόσμο του τελευταίου μου βιβλίου, «Πυραμίδες» για να τους βάλω στο κλίμα.

No star will shine tonight, no star, no matter how bright…

Υπάρχει κάτι στα συγγραφικά σου σχέδια αυτό το διάστημα;

Σκοπεύω μέσα στους επόμενους μήνες να ολοκληρώσω κάποιο από τα βιβλία που ξεκίνησα να γράφω πέρυσι. Ο μοναδικός μου εχθρός είναι η έλλειψη ελεύθερου χρόνου. Επίσης, θα προσπαθήσω να τρέξω μέσα στους επόμενους μήνες κάτι ήδη ολοκληρωμένο και αρκετά διαφορετικό από αυτά που σας έχω συνηθίσει.

Πότε να περιμένουμε μια παρουσίαση στην πόλη των Σερρών;

Όποτε με καλέσετε, δε θα πω όχι! Εξάλλου, λόγω συζύγου, οι Σέρρες έγιναν η δεύτερή μου πατρίδα. Κάθε φορά που ανεβαίνουμε οικογενειακώς περνάμε καταπληκτικά!

Ευχαριστώ πολύ για την όμορφη συνέντευξη και εύχομαι από την καρδιά μου σε όλους ένα όμορφο και χαλαρό καλοκαίρι!