Γράφει: Λεύκη Σαραντινού

Η Αμαλία Τάσση-Λαντζοπούλου γεννήθηκε στη Βροσίνα Ιωαννίνων, αλλά έχει ζήσει το μεγαλύτερο μέρος της ζωής της στην Αθήνα. Είναι παντρεμένη και έχει αποκτήσει δύο γιους και τρία εγγόνια. Εργάστηκε ως ιδιωτική υπάλληλος. Η κύρια ενασχόλησή της τώρα είναι η αγαπημένη της οικογένεια. Ενδιαφέροντά της είναι, από την παιδική της ηλικία, η ανάγνωση κυρίως ελληνικής αλλά και κλασικής ξένης λογοτεχνίας, και το γράψιμο που έχει εξελίξει με την παρακολούθηση σεμιναρίων δημιουργικής γραφής. Έχει γράψει ένα διήγημα, μία νουβέλα και ένα παραμύθι για τα εγγόνια της. Το μυθιστόρημα Η νόθα (εκδόσεις Βακχικόν) είναι το πρώτο βιβλίο της και γι’ αυτό μας μίλησε εδώ στο Bookia.

Στο βιβλίο σας θίγεται το ζήτημα των νόθων παιδιών στην ελληνική επαρχία κατά τα μέσα του περασμένου αιώνα. Μιλήστε μας λίγο, γι’ αυτό, ήταν πράγματι τόσο μεγάλο το κοινωνικό στίγμα που μία μητέρα θα προτιμούσε να παραδώσει το παιδί να μεγαλώσει σε ορφανοτροφείο, αντί να το κρατήσει κοντά της;

Την εποχή εκείνη φασικά και ήταν όχι μόνο κοινωνικό στίγμα αλλά και δυστυχία για όποια οικογένειά ζούσε τέτοιο γεγονός. Οι εφηβικές εγκυμοσύνες είναι ακόμα και σήμερα πονεμένες ιστορίες. Ακούμε στις ειδήσεις για κοπέλες που γεννούν σπίτι τους και πετάνε τα μωρά στα σκουπίδια. Η πραγματικότητα ξεπερνά τη φαντασία. ‘Έτσι ο χωρισμός της ηρωίδας μου από τη μανούλα της μάλλον πιο φυσικός φαντάζει. Επίσης, εγώ η ίδια, για να πάω στο Γυμνάσιο, πήγα στο οικοτροφείο, με έστειλαν οι γονείς μου. Αυτό ήταν για μένα ένα γεγονός που με βοήθησε να φτιάξω στη φαντασία μου την ιστορία της ηρωίδας μου.

Γιατί επιλέξατε την Τήνο ως νησί που υπάρχει το ορφανοτροφείο στο βιβλίο σας; Υπήρχε πράγματι εκεί ορφανοτροφείο θηλέων ή ήταν τυχαία η επιλογή σας;

Η επιλογή της Τήνου δεν είναι τυχαία. Το νησί αυτό το αγαπώ πολύ για όλες τις ομορφιές του. Επίσης, είναι το νησί της ορθοδοξίας. Η Τήνος είχε ίδρυμα, τις Ουρσουλίνες. Όμως το δικό μου είναι της φαντασίας μου και ήθελα εκεί και μόνο εκεί να ζουν οι ήρωες μου. 

Στο μυθιστόρημά σας παρουσιάζεται τη ζωή στο ορφανοτροφείο ρόδινη από κάθε άποψη, σε αντίθεση με όσα ακούμε συνήθως για τα ιδρύματα. Θεωρείτε ότι έτσι συμβαίνει συνήθως και στην πραγματική ζωή;

Δεν πιστεύω φυσικά πως στην πραγματική ζωή υπάρχουν ρόδινα ιδρύματα εφόσον καθημερινά ακούμε διάφορα. Τι ωραία θα ήταν να είναι όλα σαν αυτό της φαντασίας μου. Δε συγκρίνω ούτε κρίνω με τα γραπτά μου. Τόσα και τόσα βιβλία έχουν γραφτεί για τα ιδρύματα.

Η ηρωίδα του βιβλίου σας, η Αλεξάνδρα, παιδί μεγαλωμένο σε ίδρυμα, αναπτύσσει μία φοβία και έναν δισταγμό απέναντι στην προοπτική δημιουργίας της δικής της οικογένειας. Πιστεύετε ότι αυτό συμβαίνει πάντα σε όσα παιδιά μεγαλώνουν σε ίδρυμα;

Δεν πιστεύω πως στην πραγματικότητα βγαίνουν από τα ιδρύματα διαφορετικοί άνθρωποι σε μάθηση, συμπεριφορά. Άλλωστε και οι εκτός ιδρυμάτων μαθητές τα ίδια γράμματα μαθαίνουν.

Ποιος ήταν ο λόγος που επιλέξατε να ασχοληθείτε με το συγκεκριμένο θέμα;

Οι λόγοι για το συγκεκριμένο θέμα πολλοί, ένας από αυτούς κάποια παιδικά ακούσματα. Το βιβλίο μου το έχω γράψει χρόνια πριν. Όπως απάντησα πριν, σήμερα κορίτσια αυτοκτονούν για θέματα ηθικής, ντροπής. Δε συμφωνώ φυσικά με αυτές τις επιλογές. Ένας χωρισμός μάνας – παιδιού πάντα είναι επώδυνος για όποιο λόγο και αν γίνεται αυτό.

Στο βιβλίο σας όλοι οι ήρωες είναι βαθιά θρησκευόμενοι άνθρωποι και η θρησκεία παίζει ενεργό ρόλο στην καθημερινή τους ζωή. Τι πιστεύετε ότι προσφέρει η θρησκεία στον άνθρωπο του 21^ου αιώνα, τον αιώνα της τεχνολογίας;

Στο βιβλίο μου η πίστη η ορθοδοξία είναι το μόνο πραγματικό γεγονός, η πίστη μου στο Χριστό και την ορθοδοξία. Μακάρι να πέτυχα με σεβασμό να αγγίξω θέματα που πιστεύω. Η θρησκεία στον άνθρωπο που πιστεύει βαθιά δεν αλλάζει ανά τους αιώνες. Δεν τη βλάπτει τίποτα, ούτε η τεχνολογία. Ίσα-ίσα, η τεχνολογία βοήθησε και βοηθάει τους πιστούς εφόσον τη χρησιμοποιούμε πάντα για καλό σκοπό π.χ. εγώ δεν έχω πάει στο Σινά στην Αγία Αικατερίνη και όμως με ντοκιμαντέρ έχω πάει πολλές φορές. Επίσης, δεν έχω πάει στα Ιεροσόλυμα αλλά με την τεχνολογία έχω δει τα πάντα. Επίσης, υπάρχουν απίστευτα ντοκιμαντέρ από το Άγιο Όρος όπως και ρεπορτάζ δημοσιογράφων. Άρα η τεχνολογία ανοίγει ορίζοντες να έρθουμε πιο κοντά οι πιστοί του κόσμου. Σεβαστές είναι όλες οι απόψεις ανθρώπων, θρησκείες δε θα τους αλλάξω εγώ με ένα βιβλίο ούτε θα με αλλάξουνε. Είμαι και λάτρης του Παπαδιαμάντη. Παράδειγμα φωτεινό είναι και ο Κοσμάς ο Αιτωλός. Επίσης, μη βγάζουμε από τα ιδρύματα το Κρυφό Σχολειό, που παιδιά μένανε σε σπηλιές ή υποτυπώδη κελιά για να μάθουν γράμματα. Μπορούμε λοιπόν να συνυπάρχουμε με την τεχνολογία. Προσωπικά δεν το έχω πολύ καλά με την επικοινωνία της τεχνολογίας internet. Μου αρέσει καλύτερα η επικοινωνία των ανθρώπων κοιτώντας ο ένας στα μάτια των άλλων.

Κυρία Τάσση, σας ευχαριστώ θερμά!