Γράφει: Διονύσης Λεϊμονής

Ο Στέφανος Αλεξιάδης γεννήθηκε στη Θεσσαλονίκη, όπου και ζει. Σπούδασε Ελληνική Φιλολογία στο Δημοκρίτειο Πανεπιστήμιο Θράκης και εν καιρώ ολοκληρώνει το Μεταπτυχιακό του στην Ειδική Αγωγή και τα Προβλήματα Προφορικού και Γραπτού Λόγου στο Ελληνικό Ανοιχτό Πανεπιστήμιο. Παράλληλα, σπουδάζει Παιδαγωγικά στο Διεθνές Πανεπιστήμιο Ελλάδος και έχει εκπαιδευτεί στο σύστημα γραφής και ανάγνωσης τυφλών, Braille.

Η πρώτη του επαφή με τη συγγραφή έγινε, όταν ακόμα ήταν μαθητής του Δημοτικού, όποτε και βραβεύτηκε στον Διαγωνισμό Παραμυθιού του περιοδικού Kid’s fun. Λίγα χρόνια αργότερα, διακρίθηκε στον Λογοτεχνικό Διαγωνισμό της Ένωσης Λογοτεχνών Β. Ελλάδας.

Ασχολείται ερασιτεχνικά με το θέατρο και διδάσκει εθελοντικά την ελληνική γλώσσα σε μειονοτικές ομάδες της κοινωνίας. Στην καθημερινότητά του μοιράζεται τις σκέψεις, τα συναισθήματα και την αγάπη του για την ελληνική γλώσσα με φωτογραφίες και κείμενα μέσα από τον προσωπικό του λογαριασμό στο Instagram που μετρά σήμερα περισσότερους από 10.000 ακολούθους ανά την Ελλάδα και την Κύπρο. Τα «Φτερωτά σανδάλια» από τις Εκδόσεις Υδροπλάνο είναι η πρώτη απόπειρα έκδοσης και στοχεύει στην αποδοχή της διαφορετικότητας. Το βιβλίο αυτό κέρδισε το βραβείο αναγνωστών Public 2022 στην κατηγορία της Ελληνικής Εφηβικής Λογοτεχνίας.

Φιλόλογος, δάσκαλος, νέος συγγραφέας στην παιδική λογοτεχνία … Ποιος από όλους αυτούς τους «ρόλους» μπορεί να επισκιάζει τους άλλους ή συνυπάρχουν αρμονικά;

Η βασική μου επιστήμη είναι η φιλολογία και αυτήν θέλω να ασκήσω στη ζωή μου. Η συγγραφή ήρθε εντελώς ξαφνικά, όταν αποφάσισα να δημιουργήσω την ιστορία αυτήν που στάθηκε αφορμή να μιλάμε σήμερα εδώ. Νομίζω πως η συνύπαρξη όλων των ρόλων θα με γεμίζει πάντοτε στην καθημερινότητά μου.

Κουβαλάμε τις αφηγήσεις και τις αναγνώσεις μας… Ποιος είναι το δικό σας «φορτίο»;

Θεωρώ πως ένας συγγραφέας για να θεωρηθεί συγγραφέας, οφείλει να είναι πρώτα απ’ όλα αναγνώστης. Διαβάζω από μικρός. Αν ξεχώριζα συγγραφείς της παιδικής μου ηλικίας αυτοί θα ήταν ο Τριβιζάς και μετέπειτα η Ζέη και η Σαρή. Μεγαλώνοντας ήρθα σε επαφή με πολλούς που ειλικρινά θα αδικούσα πολλούς αν άρχιζα να απαριθμώ. Αγαπημένος παραμένει ωστόσο ο Νίκος Καζαντζάκης.

Πώς αυτό μεταπλάθεται, αξιοποιείται, εντοπίζεται στην τέχνη σας;

«Φτερωτά σανδάλια» θεωρήθηκε από πολλούς πως είχε ομοιότητες με την ιδιοσυγκρασία της Άλκης Ζέη. Αυτό, όπως καταλαβαίνεις, για μένα είναι τεράστια τιμή, γιατί πρόκειται για έναν άνθρωπο που διαμόρφωσε συνειδήσεις καλώς ή κακώς. Τα αναγνώσματά μας με τον έναν ή τον άλλον τρόπο υπάρχουν στα γραφόμενά μας.

Και το γύρω περιβάλλον σας στενότερο ή ευρύτερο; Ποιο ρόλο έπαιξε ή διαδραματίζει;

Το περιβάλλον μου είναι πάντα υποστηρικτικό. Δε φημίζονται για την αναγνωστική τους εμπειρία αλλά είναι πάντα παρόντες σε κάθε μου βήμα.

Αγαπημένο άκουσμα (ιστορία-τραγούδι-φράση);

Λατρεύω το «Ένα μαχαίρι» του Θάνου Μικρούτσικου.

Αγαπημένη εικόνα;

Ένα τραπέζι με φίλους, γέλια και νόστιμο φαγητό.

Αν δεν αναπνέατε με οξυγόνο, τι θα σας έδινε ζωή;

Οι σελίδες των βιβλίων. Μου αρέσει να οσφραίνομαι κάθε βιβλίο που αγοράζω. Αυτή η μυρωδιά…

Αν έπρεπε να στερηθείτε κάτι που αγαπάτε πολύ τι θα ήταν αυτό;

Δύσκολη ερώτηση! Ίσως, οι τηγανητές πατάτες! Κάνουν κακό στην υγεία δυστυχώς!

Αγαπημένο: Όνομα; Λουλούδι; Γεύση; Μυρωδιά;

Ορέστης, κρίνο, λευκή σοκολάτα, λεμόνι.

Ένας κακός εφιάλτης;

Να μείνω μόνος χωρίς αγαπημένους ανθρώπους γύρω μου.

Ένας επόμενος στόχος στη ζωή σας, στην πορεία σας;

Να εξελιχθώ. Θέλω να γίνω καλύτερος στη συγγραφή, καλύτερος στη δουλειά μου. Η πρόοδος θα έπρεπε να είναι στόχος όλων μας.

Σας δίνω πέντε λέξεις, σας παρακαλώ κάντε μου ένα μικροδιήγημα σε 43 ακριβώς λέξεις, αυτοβιογραφικό ή μη: στιγμή, σανδάλια, παράσταση, άλλος και αστραπή.

Ήρθε η στιγμή. Ψάχνω σαν τρελός τα ρούχα της παράστασης. Πού είναι; Κάπου εδώ τα είχα αφήσει. Τρέχω προς το καμαρίνι να τα βρω. Εδώ είναι! Λείπουν τα σανδάλια. Μπαίνει μέσα ένας άλλος ηθοποιός κρατώντας τα στα χέρια. Τα φορώ και φεύγω αστραπή!

Σας ευχαριστώ.