Γράφει: Μάγδα Παπαδημητρίου-Σαμοθράκη

Ολόκληρο το φωτορεπορτάζ σε Facebook άλμπουμ.
Το βιβλίο «Μέχρι το πέμπτο σκαλοπάτι».
Η συγγραφέας Τζίνα Ψάρρη.
Οι εκδόσεις Όστρια.

Οι εκδόσεις Όστρια και το βιβλιοπωλείο Νέστωρ παρουσίασαν το βιβλίου της Τζίνας Ψάρρη, «Μέχρι το πέμπτο σκαλοπάτι».

Για το βιβλίο μίλησαν οι:

• Ευγένιος Παπαδόπουλος, δημοσιογράφος-συγγραφέας
• Μαρίζα Καζακλάρη, ψυχολόγος.

Παρά τη βροχερή ημέρα και τη γιορτή του Κωνσταντίνου και Ελένης, το αναγνωστικό κοινό της πόλης γέμισε το όμορφο και φιλόξενο book cafeé του βιβλιοπωλείου Νέστωρ για να παρακολουθήσει τη παρουσίαση του βιβλίου “Μέχρι το πέμπτο σκαλοπάτι” και να γνωρίσει από κοντά τη δημιουργό του, Τζίνα Ψάρρη.

Την εκδήλωση οργάνωσαν το βιβλιοπωλείο Νέστωρ και οι εκδόσεις Όστρια ενώ μίλησαν ο δημοσιογράφος και πρόεδρος της Ένωσης Συγγραφέων Πιερίας Ευγένιος Παπαδόπουλος-Ολύμπιος και η ψυχολόγος Μαρίζα Καζακλάρη η οποία σχολίασε τη κατάθλιψη μέσα από το χαρακτήρα της ηρωίδας του βιβλίου. Τόνισε επίσης ότι είναι τόσο καλογραμμένο και έχει γίνει τόση έρευνα μέχρι να γραφεί που θα νομίζει ο αναγνώστης ότι είναι επιστημονικό δοκίμιο αλλά είναι ένα πολύ ωραίο λογοτεχνικό έργο.

Ο Ευγένιος Παπαδόπουλος που συντόνισε τη παρουσίαση μίλησε για το μυθιστόρημα, τη θέση του βιβλίου στην Ελλάδα και για την Ένωση Συγγραφέων Πιερίας και το δημιουργικό έργο της τη χρονιά που διανύσαμε. Ακόμη, μεταξύ άλλων είπε ότι «είναι καλογραμμένο, ότι η συγγραφέας είναι ευπρόσδεκτη ξανά στη Κατερίνη και ότι μπορεί άνετα το βιβλίο να γίνει θεατρικό έργο. Η υπόθεση προσφέρεται και αγγίζει πολλές ψυχές αναγνωστών. Μέσα από το θέατρο, το βιβλίο θα γίνει ευρέως γνωστό και θα αγαπηθεί από περισσότερους που δεν κατάφεραν να έρθουν σήμερα κοντά μας.»

Η Τζίνα Ψάρρη γεννήθηκε στην Αθήνα το 1963. Αποφοίτησε από την ελληνογαλλική σχολή των Ουρσουλίνων και πήρε το πτυχίο της Γαλλικής Γλώσσας και φιλολογίας από το Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο. Αφού εργάστηκε για σύντομο χρονικό διάστημα ως μεταφράστρια, διερμηνέας και υπάλληλος ασφαλιστικών εταιριών, παρέμεινε στην Πρωτοβάθμια και Δευτεροβάθμια Εκπαίδευση για είκοσι χρόνια, διδάσκοντας γαλλικά και ιστορία σε σχολεία της Αθήνας και της επαρχίας.

Πέρασε η ώρα κι ολόγιομο το φεγγάρι κρεμόταν βαρύ από τον ουρανό, στηριγμένο στην αόρατη αέναη κολόνα του. Λουσμένη στο φως του η βεραντούλα της, φαινόταν γαλήνια, σαν να μην την άγγιζαν τα προβλήματα που ολοένα και πιο φωναχτά τη βασάνιζαν. «Αγνόησε, μην πολεμάς συνέχεια» της τραγούδησε ψιθυριστά το φως. Ένιωσε πως αιωρούνταν σ' ένα κενό πνιγηρό. Οι μάζες του αέρα διακινούσαν θεόρατα κύματα σιωπής. Μεμιάς, αρνήθηκε πλέον την ευπρέπεια. Τέλος στα αμφίσημα και στις υποκρισίες, οποιασδήποτε μορφής. Θα περίμενε να σκάσει μπροστά της μια μικρούλα ρωγμή αλήθεια, θα τη βοηθούσε με όποιον τρόπο μπορούσε. Δεν θα είχε πλέον ενστάσεις. Καινούριες βουλήσεις μόνο, αλλά χωρίς αναστολές. Όσο είχε ανάσα δεν θα αναιρούσε ποτέ ξανά την ελπίδα.

“Η ηρωίδα μου”, όπως είπε η ίδια “είναι μια γυναίκα που διαψεύστηκε, που δεν πήρε ό,τι προσδοκούσε, που άφησε τη ζωή της βορά στις επιλογές άλλων. Και όταν αποφασίζει πια να λειτουργήσει ως ο από μηχανής θεός της, ίσως στα μάτια πολλών να φανεί ανελέητη, σε άλλους πάλι, δειλή. Στον έρωτα, πάντα υπάρχει ένα μικρό κάτι που διαψεύδει τις προσδοκίες. Και το αίσθημα του απεριόριστου – αυτό που κάθε έρωτα ακινητοποιεί – είναι το τίμημα που πρέπει να πληρώσει για να ωριμάσει. Αναπτύσσεται, ωθούμενη απ” αυτό που της λείπει”.

Η συγγραφέας πήρε τον λόγο και είπε μεταξύ άλλων ότι «ήθελε αρχικά η ηρωίδα της να συμπεριφέρεται με ύβρη στην ίδια της τη ζωή, στην οικογένειά της, στο παιδί της, στους άντρες που αγάπησε. Έπειτα σκέφτηκε πως παραήταν σκοτεινό έτσι, και παρά το γεγονός ότι ο φόβος, ο πόνος, η πίεση, ως βάση μυθιστορήματος είναι δυνατότερα στοιχεία απ τη χαρά και την ευτυχία, είπε ν αφήσει στο τέλος να αιωρείται μια νότα αισιοδοξίας που θα ερμηνεύεται ωστόσο με χίλιους τρόπους. Στο βιβλίο εξιστορώ τη διαδρομή μίας γυναίκας από τα 17 έως τα 50 της χρόνια. Μία διαδρομή που γέμισε την πορεία της με «θα», τα οποία όμως ποτέ δεν εκπληρώθηκαν. Για έναν έρωτα που θολώνει την κρίση και σαν χείμαρρος σε παρασύρει όπου θέλει αυτός. Δεν είναι ευχάριστο το βιβλίο τόνισε αλλά ευχή και χαρά της είναι να βοηθήσει τον αναγνώστη να ξεπεράσει το πρόβλημα και να σταθεί στα πόδια του.

Ακολούθησε συζήτηση με το αναγνωστικό κοινό και υπέγραψε τα αντίτυπα του βιβλίου της.

Το Bookia της εύχεται να είναι καλοτάξιδο...