Γράφει: Διονύσης Λεϊμονής

Η Σοφία Μαντουβάλου γεννήθηκε και ζει στην Αθήνα. Σπούδασε Εξελικτική Ψυχολογία, Εκπαιδευτική Τεχνολογία και Σκηνοθεσία στην Ελλάδα και το εξωτερικό. Με διεισδυτική ματιά στη σύγχρονη κοινωνία, υπηρετεί το βιβλίο και την τηλεόραση συνδυάζοντας με χιούμορ και φαντασία το όραμα με την πραγματικότητα.

Έχει εκδόσεις έως τώρα περισσότερους από ογδόντα τίτλους για παιδιά, νέους και ενήλικες. Το έργο της στην παιδική λογοτεχνία έχει διακριθεί στην Ελλάδα και το εξωτερικό. Βιβλία της έχουν μεταφραστεί ενώ κάποια περιλαμβάνονται στο σχολικό ανθολόγιο.

Το 1914 ήταν υποψήφια της Ελλάδας για το Διεθνές βραβείο Χανς Κρίστιαν Άντερσεν (ΙΒΒΥ - Διεθνής Οργανισμός Βιβλίων για τη Νεότητα) ενώ το 2020 τιμήθηκε με το κρατικό βραβείο. Είναι δημιουργός μεγάλου αριθμού εκπαιδευτικών ταινιών μερικές εκ των οποίων έχουν βραβευθεί. Ανάμεσά τους και η σειρά κινουμένων σχεδίων για τη γλώσσα, "Ένα γράμμα μια ιστορία", με διεθνή διάκριση (MEDEA AWARD) για την καινοτομία της.

Η Σοφία Μαντουβάλου μέσα από τον πυρήνα ελευθερίας που κρύβουν τα βιβλία της θέλει να προσφέρει στα παιδιά τα μέσα να σκέπτονται, να αισθάνονται, να εκφράζονται και να δρουν με ατομική και συλλογική ευθύνη για έναν καλύτερο κόσμο.

Γνωρίστε καλύτερα τη Σοφία Μαντουβάλου:
www.sophiamadouvalou.gr

Ψυχολόγος, σκηνοθέτις, σεναριογράφος, ποιήτρια, τηλεοπτική παραγωγός, συγγραφέας παιδικών-εφηβικών και βιβλίων ενηλίκων … Ποιος από αυτούς τους «ρόλους» μπορεί να επισκιάζει τους άλλους ή συνυπάρχουν αρμονικά;

Η δημιουργική φαντασία ενορχηστρώνει συγχρόνως όλους τους ρόλους. Κάθε ιδιότητα είναι αναπόσπαστο μέρος της ταυτότητάς μου. Είναι τόσο σφιχτά δεμένοι οι ρόλοι που όταν δημιουργώ, ο ένας κατευθύνει τον άλλο και συνειδητά και ασυνείδητα. Όταν γράφω για παιδιά, η εξελικτική ψυχολογία είναι πάντα παρούσα και με μαλώνει κάθε φορά που πάω να ξεπεράσω το όριο. Οι σκηνοθετικές γνώσεις με βοηθάνε να δω πρώτα την εικόνα σε κίνηση και μετά να την περιγράψω λογοτεχνικά. Η ειδικότητά μου στην εκπαιδευτική τεχνολογία και ενασχόληση μου με τη συγγραφή και παραγωγή εκπαιδευτικών ταινιών έχει επηρεάσει το λογοτεχνικό μου ύφος. Εκείνο που ξέρω είναι πως δεν πάσχω από σύγκρουση ρόλων, αλλά από συνωστισμό ιδεών.

Κουβαλάμε τις αφηγήσεις και τις αναγνώσεις μας… Ποιος είναι το δικό σας «φορτίο»;

Σε όλη την πορεία της ζωής μου η παραμυθία ήταν αναπόσπαστο μέρος της για να δημιουργήσω τον προσωπικό μύθο που χρειάζομαι για να στηρίξω την ίδια μου την ύπαρξη, και να πιστέψω σ' αυτό που είμαι και κάνω. Για να δημιουργήσω έναν εαυτό που εκφράζεται μέσα από τη μυθιστορία, χρειάστηκαν πολλές ιστορίες και πολλά παραμύθια που έχουν γραφτεί από άλλους ανθρώπους απέναντι στους οποίους έχω ένα ανεξόφλητο δάνειο. Και αυτοί δεν είναι άλλοι από τους συγγραφείς της λογοτεχνίας, της ποίησης φιλοσοφίας, της ψυχολογίας κ.ά. που με έχουν βοηθήσει να κτίσω τον εαυτό μου και το έργο μου μέσα από τη συνομιλία μου μαζί τους.

Πώς αυτό μεταπλάθεται, αξιοποιείται, εντοπίζεται στην τέχνη σας;

Αυτός ο πνευματικός διάλογος- δανεισμός συνεχίζει να είναι η μεγάλη αξία πάνω στην οποία στηρίχτηκε η αυτογνωσία μου, το προσωπικό στυλ γραφής μου, αλλά και η συνεισφορά μου στη λογοτεχνία. Σ' αυτόν οφείλω ένα εαυτό που να μπορεί να δει με διεισδυτική ματιά τα προβλήματα της σύγχρονης κοινωνίας και να κλείσει μέσα σε ένα βιβλίο τα όνειρα και τις ελπίδες του για έναν καλύτερο κόσμο. Νομίζω ότι την πολυεπίπεδη ανάγνωση που επιδέχονται τα βιβλία μου, την οφείλω στις επιστρώσεις των αναγνώσεων που έχουν διαμορφώσει τη σκέψη και το συναίσθημά μου.

Και το γύρω περιβάλλον σας στενότερο ή ευρύτερο; Ποιο ρόλο έπαιξε ή διαδραματίζει;

Μεγάλωσα σε ένα σπίτι όπου από πολύ μικρή δεν μου έλειψαν τα βιβλία και γενικά τα ερεθίσματα που διευρύνουν τη σκέψη. Οι γονείς μου γενναιόδωρα στήριξαν τις πολύχρονες σπουδές μου που μου επέτρεψαν να διευρύνω τους ορίζοντές μου. Την ιδέα για το πρώτο μου βιβλίο την οφείλω στο γιό μου και επειδή σόι πάει το βασίλειο, ένα μεγάλο ευχαριστώ ανήκει και στον εγγονό μου τον Νικόλα στον οποίο οφείλω και την ιδιαίτερη αφηγηματική τεχνική του βιβλίου, "Το αγόρι που διάβαζε στις κότες παραμύθια". Ο Νικόλας όταν του λέω μια ιστορία θέλει να γίνεται και αυτός ο ήρωας και να την πηγαίνει όπου θέλει. Ακριβώς όπως εγώ θα ήθελα να κάνουν τα παιδιά για να δημιουργήσουν έναν καλύτερο κόσμο. Η σκέψη και το συναίσθημά τους να γίνεται λόγος, στάση, δράση.

Αγαπημένο άκουσμα (ιστορία- τραγούδι-φράση);

Η παιδεία εστί ου υδρία πληρώσαι αλλά ανάψαι αυτήν.

Σε ελεύθερη μετάφραση: Φωτιές πρέπει να ανάβει η γνώση όχι να γεμίζει τα μυαλά.

Αγαπημένη εικόνα;

Η εικόνα της φύσης τη στιγμή που οργιάζει ο έρωτας κάτω από το βλέμμα του ήλιου.

Αν δεν αναπνέατε με οξυγόνο, τι θα σας έδινε ζωή;

Το οξυγόνο το δικό μου είναι το κυνήγι της ουτοπίας με όπλο τις λέξεις για έναν καλύτερο κόσμο . Αυτό που ζητάω από τα παιδιά είναι η καθημερινή επανάσταση της πραγματικότητας τους ,για να πλησιάσουν κάποτε το ιδανικό ενός κόσμου που τους αξίζει.

Αν έπρεπε να στερηθείτε κάτι που αγαπάτε πολύ τι θα ήταν αυτό;

Τα γλυκά, τα γλυκά και τα γλυκά!
(Δεν εννοώ τα γλυκά χαμόγελα των παιδιών στα σχολεία)

Αγαπημένο: Όνομα; Λουλούδι; Γεύση; Μυρωδιά;

Η μυρωδιά της αγάπης όταν αγκαλιάζω τον εγγονό μου τον Νικόλα και την εγγονή μου τη Μυρτώ έχει γεύση Ζουμπουλογιασεμιού.

Ένας κακός εφιάλτης;

Θα ήταν εφιαλτικό για μένα να απλώσει τα πλοκάμια της η βλακεία ακόμα περισσότερο και να κατακτήσει τον κόσμο.

Ένας επόμενος στόχος στη ζωή σας, στην πορεία σας;

Λογοτεχνικά θα ήθελα φτάσω στο σημείο μιας αφήγησης που είναι γραμμένη εκ των προτέρων στη φύση του ανθρώπου. Στον επίλογο χωρίζονται μόνοι τους σε καλούς και κακούς. Ο ήρωας μου ταλανίζεται στο κακό που εμπεριέχει το καλό.

Ο στόχος στην πορεία της ζωής μου είναι κάθε μέρα να γίνομαι καλύτερος άνθρωπος με εσωτερική επάρκεια και ενσυναίσθηση. Μέχρι τότε ελπίζω να ολοκληρώσω ένα μυθιστόρημα που γράφω για ενήλικες αναγνώστες και ένα, δύο, τρία, τέσσερα, πέντε… βιβλία για μικρά και μεγάλα παιδιά.

Σας δίνω πέντε λέξεις, σας παρακαλώ κάντε μου ένα μικροδιήγημα σε 43 ακριβώς λέξεις, αυτοβιογραφικό ή μη: πεταλούδα, όνειρο, φάντασμα, γράμμα και άνεμος.

Ένας δυνατός άνεμος με πήρε. Έτρεμαν τα φτερά μου από το φόβο μου. Ούτε που ήξερα που θα με πάει. «Η ζωή είναι άνεμος» εμφανίστηκε δίπλα μου μια άλλη πεταλούδα. «Μη φοβάσαι, ακολούθησε το όνειρο της αγάπης» χάθηκε σαν φάντασμα.

Σας ευχαριστώ.