Γράφει: Μάγδα Παπαδημητρίου-Σαμοθράκη

Η Γεωργία Πολυκανδριώτη γεννήθηκε το 1981 στην Αθήνα. Μεγάλωσε στα Άσπρα Σπίτια Βοιωτίας. Η καταγωγή της είναι από την Τήνο. Σπούδασε Νεοελληνική Λογοτεχνία στο Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο, όπου εισήχθη δεύτερη, και Κοινωνική Ανθρωπολογία στο Πανεπιστήμιο Αιγαίου σε μεταπτυχιακό επίπεδο. Ζει μόνιμα στην Αθήνα όπου εργάζεται ως φιλόλογος.

Με τη γραφή ασχολείται συστηματικά τα τελευταία τέσσερα χρόνια. Έχει κάνει αρκετές δημοσιεύσεις σε ηλεκτρονικά λογοτεχνικά περιοδικά όπως το Φρέαρ, το Περί ου, ο Χάρτης, ο Χαρτοκόπτης καθώς και το έντυπο περιοδικό Παρέμβαση. Τον Νοέμβριο του 2021 συμμετείχε στο Φεστιβάλ Πρωτοεμφανιζόμενων Λογοτεχνών στο πλαίσιο της διεθνούς έκθεσης βιβλίου στη Θεσσαλονίκη έπειτα από πρόσκληση του κ. Δημήτρη Αγγελή. «Το Μανταρίνι» είναι η πρώτη της ποιητική συλλογή, που είναι υποψήφια για το Βραβείο Πρωτοεμφανιζόμενου Ποιητή από την Εταιρεία Συγγραφέων.

Τη Γεωργία Πολυκανδριώτη τη γνώρισα το προηγούμενο καλοκαίρι, στην Τήνο, στην πιο ζεστή μέρα του Ιούλη, την πρώτη που ξεκίνησε το 9^ο Διεθνές Φεστιβάλ Λογοτεχνίας που οραματίστηκε και διαχειρίζεται ο ποιητής Ντίνος Σιώτης. Παρουσιάστηκε το τεύχος (δε)κατα και ακούστηκαν ποιήματα αλλά και αποσπάσματα πεζών, από δημιουργούς  γεννημένους στο νησί ή καταγόμενους σ’ αυτό. Σήμερα, μέσα στο καταχείμωνο διάβασα την πρώτη της ποιητική συλλογή «Το Μανταρίνι» από τις εκδόσεις ΑΩ. Ποιήματα βγαλμένα από τις φλούδες του μανταρινιού και τα κύματα της θάλασσας. Μίλησα μαζί της για να μας πει η ίδια πώς εμπνεύστηκε το Μανταρίνι της και για πολλά άλλα.

Γεωργία Πολυκανδριώτη ευχαριστώ για τον χρόνο σας. Μας συνδέει η Τήνος, εσένα από καταγωγή κι εμένα από έρωτα. Όπως και η Ποίηση. Αυτό το νησί είναι από μόνο του Αρμονία και Ποίηση και δεν μπορείς παρά να ακολουθήσεις τα μονοπάτια της. Μίλησε μας για τη σχέση σου με το νησί.

Στην Τήνο πάω από παιδί κάθε καλοκαίρι. Την έχω συνδέσει με τον άνεμο, τη θάλασσα, τα αρχέγονα τοπία, το θυμάρι. Είναι ο τόπος καταγωγής μου, τόπος έμπνευσης, μνήμης και βαθύτερης πληρότητας.

Έχετε συμμετάσχει σε λογοτεχνικά αξιόλογα περιοδικά αλλά «Το Μανταρίνι» είναι η πρώτη σας συλλογή που εκδώσατε. Τα «βασανίζετε» τα ποιήματά σας μέχρι να βγουν στο φως ή τα συγκεντρώνετε στο συρτάρι μέχρι να είστε έτοιμη να εκδοθούν;

Τα ποιήματα που γράφω εκκινούν από μια λέξη, μία αίσθηση, έναν στίχο, ένα όνειρο, έναν πίνακα, μια φωτογραφία, τους περαστικούς στον δρόμο. Αλλά από εκεί και έπειτα τα παιδεύω και με παιδεύουν πολύ. Αυτό όχι τόσο στο Μανταρίνι, όσο στην παρούσα φάση της δεύτερης συλλογής. Προσπαθώ όχι μόνο να αιχμαλωτίσω την έμπνευση αλλά να τα κάνω να απευθύνονται στο αναγνωστικό κοινό, να είναι κατανοητά

Στο ποίημα «Εργόχειρα» γράφετε: Παντρεύομαι/ο σύζυγος πλέκει μια σιωπή/από τα κρόσια της υφαίνω εργόχειρα/ Πολύ δυνατοί στίχοι που δηλώνουν ολοκάθαρα τη μη επικοινωνία των ζευγαριών αλλά σε προέκταση των ανθρώπινων σχέσεων. Γιατί φτάσαμε σ’ αυτή την αποξένωση;

Η αποξένωση μπορεί να έχει πολλά αίτια, τα περισσότερα από τα οποία περιστρέφονται γύρω από ανθρώπους που φοβούνται να αφήσουν την ασφάλεια που τους προσφέρει η προσκόλληση στους κοινωνικούς και έμφυλους ρόλους και να ξεκινήσουν κάτι νέο. Βέβαια παντού τα πάντα, βλέπω γύρω μου ζευγάρια πραγματικά ευτυχισμένα και άλλα που δεν έχουν καμιά εσωτερικότητα.

Η μοναξιά υπάρχει σε πολλά ποιήματά σας, άμεσα ή έμμεσα. Ως δημιουργός αναζητάτε τη μοναξιά ή τη μοναχικότητα; Πώς βιώσατε δημιουργικά τα δυο χρόνια της πανδημίας;

Ναι είναι αλήθεια ότι αναζητώ τη μοναχικότητα όταν πρόκειται να γράψω κάτι και ότι πολλές φορές ενώ είμαι έξω με παρέα και μου έρχεται κάποιος στίχος ξαφνικά εύχομαι να ήμουν μόνη στο σπίτι μπροστά στην λευκή σελίδα του υπολογιστή. Την περίοδο της καραντίνας δεν την βίωσα τόσο πιεστικά, έβρισκα διέξοδο στην ποίηση. Ήταν η εποχή που έγραφα «Το Μανταρίνι».

Ποιητές δεν γεννιόμαστε αλλά γινόμαστε αν και υπάρχει αυτή η φλέβα με τη γέννησή μας. Ποιοι ποιητές σας ενέπνευσαν για να ασχοληθείτε σοβαρά με την Ποίηση;

Ήταν σοκ ο Σαχτούρης και έρωτας ο Ελύτης. Νομίζω έχω περισσότερες επιρροές από Σαχτούρη. Τους γνώρισα πιο συστηματικά την εποχή των σπουδών μου στη Θεσσαλονίκη.

Κυδώνια, λωτοί, μανταρίνια αλλά και ζωντανά όπως οι χήνες, οι αντιλόπες και τα χρυσόψαρα έχουν τη θέση τους στην ποιητική αυτή συλλογή. Μπορώ να υποθέσω πως είναι συμβολισμοί;

Όλα τα στοιχεία της φύσης, φυτά και ζώα, που συναντά κανείς στο Μανταρίνι συμβολίζουν είτε την ομορφιά είτε την ερημιά του έρωτα.

Η Ελλάδα είναι η χώρα των Ποιητών. Δυο νόμπελ,, πολλοί αγαπημένοι γνωστοί ποιητές που έχουν γράψει τη σελίδα τους στον Πολιτισμό και έχουν περάσει στην ιστορία αλλά και πολλοί νέοι που θέλουν να διεκδικήσουν μια θέση στο ράφι του βιβλιοπωλείου, οι περισσότεροι με αυτοεκδόσεις. Η ποίηση είναι εμπορικό προϊόν ή πολιτισμικό αγαθό;

Η ποίηση είναι πολιτισμικό αγαθό. Όταν εξισώνεται με εμπορικό προϊόν παύει να είναι ποίηση.

Τα πεζοποιήματα «γαλήνιο χωριό», «Σώματα στο σκοτάδι» και «Πλάσματα του βυθού» έχουν πρωταγωνίστρια τη γυναίκα. Νεκρή ή ζωντανή; Τα εμπνευστήκατε από τις γυναικοκτονίες που γίνονται δυστυχώς πολύ συχνά τα τελευταία χρόνια;

Οπωσδήποτε ζωντανή. Άλλωστε ο πόνος είναι ίσως μία από τις πειστικότερες ενδείξεις ότι είσαι ζωντανός. Δεν τα εμπνεύστηκα από τις γυναικοκτονίες όχι. Είναι ιστορίες που θέλησα να αναδείξω σημαντικές κατά τη γνώμη μου πλευρές σχετικά με το γυναικείο ζήτημα ελπίζοντας ότι θα αφορούν και άλλους.

Θα δοκιμάσετε άλλες μορφές γραφής όπως τα διηγήματα ή ο δρόμος της ποίησης είναι για εσάς μονόδρομος;

Το πιο πολύ πεζό που μπορώ είναι το πεζοποίημα! Η ποίηση είναι μάλλον για μένα ο μόνος δρόμος ναι.

Ποια είναι η γνώμη σας για το Bookia, όσον αφορά την προβολή των συγγραφέων και των έργων τους;

Είναι πολύ σημαντικό να υπάρχουν ηλεκτρονικές εφημερίδες όπως το Bookia, οργανισμοί, οργανώσεις, θεσμοί που προβάλλουν το έργο των ποιητών σήμερα. Δυστυχώς γίνονται ελάχιστα πράγματα

Ετοιμάζετε κάτι νέο ή θεωρείτε πως είναι πολύ νωρίς για «Το Μανταρίνι» να «σκεπαστεί» από κάτι άλλο;

Ναι, αυτή την εποχή γράφω κάτι καινούργιο. Δεν είναι ενιαία σύνθεση αλλά πρόκειται για σαφώς πιο ώριμα και δουλεμένα ποιήματα από το Μανταρίνι

Σας ευχαριστώ Γεωργία Πολυκανδριώτη για τον χρόνο σας, να είναι καλοτάξιδο «Το Μανταρίνι» κι ας ευχηθώ το επόμενο καλοκαίρι στο νησί να διαβάσω το νέο σας πόνημα.

Το μανταρίνι
Στο σώμα του σαρκώδη φρύδια
μέσα κατάλευκες ραβδώσεις,
αιθέριο άρωμα,
χυμός εκρήγνυται στο στόμα
πορτοκαλί δροσιά γλείφει τον ουρανίσκο,
ένας μικρός Νοέμβρης στα χέρια σου.