Γράφει: Διονύσης Λεϊμονής

Η Θεσσαλονίκη είναι η γενέτειρα πατρίδα μου. Εκεί μεγάλωσα και μετά το Λύκειο ακολούθησα τον δρόμο της Δημοσιογραφίας, σπουδάζοντας στο ΚΕΦΚΣ. Τα πρώτα μου επαγγελματικά βήματα, τα έκανα στο TV Θεσσαλονίκη, βγαίνοντας στον δρόμο για ρεπορτάζ και στη συνέχεια στο στούντιο, για την παρουσίαση δελτίων ειδήσεων και ενημερωτικών εκπομπών. Κυρίως αφιερώθηκα, στη σύνταξη και στην εκφώνηση  ειδήσεων, κάνοντας το επόμενο βήμα μου στην TV Μακεδονία και στο Ράδιο Κανάλι 1. Παράλληλα, γνώρισα τον κόσμο της έντυπης δημοσιογραφίας, καθώς εργάστηκα σε διάφορα περιοδικά της πόλης. Αποδέχτηκα επαγγελματική πρόταση του τηλεοπτικού σταθμού που εργαζόμουν και βρέθηκα για το TV Μακεδονία στην Αθήνα. Το BS ήταν η επόμενη επαγγελματική μου στέγη, όπου και ολοκλήρωσα τον δημοσιογραφικό μου κύκλο. Είμαι παντρεμένη και έχω μία κόρη που λατρεύω.

Δημοσιογράφος, τηλεοπτική και ραδιοφωνική παραγωγός, ποιήτρια, συγγραφέας… Ποιος από τους δύο «ρόλους» σας μπορεί να επισκιάζει τον άλλον ή με έναν τρόπο συνυπάρχουν αρμονικά στην καθημερινότητά σας;

Η συγγραφή και η δημοσιογραφία  συνυπήρχαν πάντα αρμονικά στη ζωή μου. Είναι δύο τομείς, τελείως διαφορετικοί, ωστόσο πρέπει να παραδεχτώ, ότι στη δική μου περίπτωση υπήρξε αλληλεπίδραση. Η συγγραφή με βοήθησε να βελτιωθώ στη σύνταξη δημοσιογραφικών κειμένων και η δημοσιογραφία μου άνοιξε νέους συγγραφικούς δρόμους.

Κουβαλάμε τις αφηγήσεις και τις αναγνώσεις μας… Ποιο είναι το δικό σας «φορτίο»;

Το δικό μου «φορτίο» περιλαμβάνει, τις αφηγήσεις των ιστοριών της οικογένειάς μου, που διαμόρφωσαν, κατά ένα μεγάλο μέρος,  τη δική μου οπτική για τη ζωή. Δεν μπορώ όμως να αρνηθώ, πως πολλές φορές, «ακούω» και  τις φωνές των αγαπημένων μου συγγραφέων και ποιητών, που άγγιξαν την ψυχή μου και άφησαν το αποτύπωμά τους στον συναισθηματικό μου κόσμο.

Πώς αυτό μεταπλάθεται, αξιοποιείται, εντοπίζεται στην τέχνη σας;

Οι αναγνώσεις και οι αφηγήσεις μπορεί να είναι σαν «συνοδοιπόροι» στη συγγραφή, καθώς έχουν συντελέσει στη δημιουργία της  προσωπικότητάς μου,  ωστόσο, στα δικά μου συγγραφικά έργα, αποτυπώνεται η δική μου φαντασία, η δική μου ευαισθησία και η δική μου συγγραφική ματιά.

Και το γύρω περιβάλλον σας στενότερο ή ευρύτερο; Ποιο ρόλο έπαιξε ή διαδραματίζει;

Θεωρώ πολύ σημαντικό τον ρόλο του περιβάλλοντος, στη δημιουργία ενός συγγραφικού έργου.  Οι άνθρωποι, ο τόπος, οι μνήμες, οι ήχοι,  τα συναισθηματικά χρώματα και αρώματα, επηρεάζουν και διαμορφώνουν τη γραφή μου, σε συνεργασία πάντα με τη φαντασία μου.

Αγαπημένο άκουσμα (ιστορία- τραγούδι-φράση);

Αγαπημένο άκουσμα, είναι η φωνή και τα τραγούδια του Βασίλη Παπακωνσταντίνου, που ακούω από τα εφηβικά μου χρόνια.

Αγαπημένη εικόνα;

Η θάλασσα και συγκεκριμένα τα νερά του Θερμαϊκού κόλπου…  Είτε ήρεμα είτε φουρτουνιασμένα.

Αν δεν αναπνέατε με οξυγόνο, τι θα σας έδινε ζωή;

Η αγάπη… Η καλοσύνη… Η αληθινή αγκαλιά…

Αν έπρεπε να στερηθείτε κάτι που αγαπάτε πολύ τι θα ήταν αυτό;

Δύσκολη ερώτηση… δεν μπορώ να στερηθώ ό,τι αγαπώ…

Αγαπημένο: Όνομα, Λουλούδι, Γεύση, Μυρωδιά;

Όνομα: Άγγελος

Λουλούδι: Τριαντάφυλλο

Γεύση: Σοκολάτα

Μυρωδιά: Της κόρης μου

Ένας κακός εφιάλτης;

Να χάσω για πάντα τους αγαπημένους μου ανθρώπους.

Ένας επόμενος στόχος στη ζωή σας, στην πορεία σας; 

Στόχος; Να κερδίσω τον χαμένο χρόνο και να δημιουργήσω ό,τι ονειρεύομαι… Γιατί για μένα  η «δημιουργία» είναι το απαραίτητο συστατικό της ζωής.

Σας δίνω πέντε λέξεις, σας παρακαλώ κάντε μου ένα μικροδιήγημα σε 43 ακριβώς λέξεις (θα προτιμούσα αυτοβιογραφικό): ήχος, φύλλο, βυθός, όνειρο και τζάμι.

Ο  ήχος στο τζάμι, με οδήγησε στο παράθυρο. Όταν συνειδητοποίησα πως δεν ήταν κανένας, η καρδιά μου, σαν φθινοπωρινό φύλλο, έπεσε στο κενό. Ο βυθός της μοναξιάς, ήταν τρομακτικός και μου γκρέμισε το όνειρο της ελπίδας. Αυτή θα ήταν τώρα, η ζωή μου;

Σας ευχαριστώ