Γράφει: Παναγιώτης Σιδηρόπουλος

Το φωτορεπορτάζ.
Το βιβλίο «100+1 ιστορίες της κρίσης».
Η συγγραφέας Ειρήνη Αγαπηδάκη.
Οι Εκδόσεις Επίκεντρο.

Οι Εκδόσεις Επίκεντρο παρουσίασαν το βιβλίο της Ειρήνης Αγαπηδάκη, «100+1 ιστορίες της κρίσης».

Με τη συγγραφέα συζήτησαν για το βιβλίο:

• Απόστολος Δοξιάδης, συγγραφέας
• Ηλίας Κανέλλης, δημοσιογράφος, εκδότης The Books’ Journal
• Νίκος Πορτοκάλογλου, μουσικός

Τη συζήτηση συντόνισε ο εκδότης του Επίκεντρου, Πέτρος Παπασαραντόπουλος ο οποίος αναφέρθηκε αρχικώς στην γνωριμία του με τη συγγραφέα μέσα από τις αναρτήσεις της στο Facebook, πιστώνοντας τέτοια γεγονότα στα θετικά του Διαδικτύου και του συγκεκριμένου κοινωνικού δικτύου, το οποίο ενώνει ανθρώπους με κοινές πεποιθήσεις και δεν θα μπορούσαν να επικοινωνήσουν τόσο άμεσα σε άλλες εποχές.

Όπως σημειώνει και ο κος Δοξιάδης, το Facebook στην Ελλάδα έχει γίνει το μέσο πολιτικής αντιπαράθεσης σε αντίθεση με άλλες χώρες όπου αυτό το ρόλο παίζει το Twitter. Η Ειρήνη Αγαπηδάκη χρησιμοποίησε αυτό το δίκτυο για να εκφράσει τις απόψεις της προκαλώντας την προσοχή της κοινής γνώσης με τις εύστοχες αναρτήσεις της, «Αναδεικνύοντας "το μικρό" τοποθετώντας το στη "μεγάλη εικόνα"», είπε χαρακτηριστικά.

«Ακόμα και όταν γράφει συναισθηματικά, προσπαθεί να απεικονίσει την πραγματικότητα από την οποία δεν λείπει η συναισθηματική ματιά», συνέχισε ο εκδότης και σχολίασε τη δυσκολία στον εκδοτικό οίκο να τοποθετήσουν το βιβλίο σε κάποια από τις γνωστές κατηγορίες βιβλίων. Σε αυτό βοήθησε η ίδια η συγγραφέας χαρακτηρίζοντάς το ως «άτακτο ημερολόγιο».

Ο κος Ηλίας Κανέλλης σημείωσε ως ενδιαφέρον το ότι παραβρίσκεται στην παρουσίαση τόσος κόσμος, στο πρώτο βιβλίο μίας νέας συγγραφέως. Συνεργάστηκε με τη συγγραφέα στο περιοδικό The Books’ Journal με τη δημοσίευση αντίστοιχων άρθρων, αφού του συστήθηκε ως «σοβαρή αναλύτρια» και την παρότρυνε να χρησιμοποιεί το Facebook ως Twitter.

Εξέφρασε την πεποίθηση ότι η συγγραφέας θα συνεχίσει την κατάδυση στα προβλήματα μέσω της γλώσσας την οποία χρησιμοποιεί ως όχημα για να εκφράσει την κοινωνία, με τα αιχμηρά της κείμενα όπως αυτά που δημοσιεύει στη στήλη της στο περιοδικό του κου Κανέλλη.

Παρότρυνε τους αναγνώστες να «σκύψουν στα κείμενά της» τα οποία τείνουν προς το δοκίμιο χωρίς να είναι μονοδιάστατα, από ένα μη πολιτικό πρόσωπο το οποίο κατάφερε να παίξει ένα σημαντικό ρόλο στα κινήματα υπέρ της λογικής και συγκεκριμένα στο κίνημα «Μένουμε Ευρώπη».

Ο κος Νίκος Πορτοκάλογλου θα χαρακτήριζε τη συγγραφέα ως «μία πολεμίστρια που μάχεται για την ειρήνη και την αγάπη» και σχολίασε ότι τα κείμενά της στο Facebook του θυμίζουν το ρητό, «αν θέλεις ειρήνη να προετοιμάζεσαι για πόλεμο» και δήλωσε τακτικός της αναγνώστης.

Εξέφρασε την ανησυχία του για τη συνέχιση των παρεμβάσεων της συγγραφέως μετά την μετανάστευσή της στην Κύπρο και εξέφρασε το ενδιαφέρον του να μάθει για το νέο της περιβάλλον.

Εντοπίζει δημοκρατικότητα στο «άγριο τοπίο» του Facebook, μία αξιοκρατία, όπου όποιος τα καταφέρει, ξεχωρίζει. «Δίπλα στο θυμό και στην απόγνωση των 100+1 ιστοριών υπάρχει πολύ συναίσθημα και πολύ πάθος αλλά και μία παιδική αθωότητα», είπε ο τραγουδοποιός, διάβασε απόσπασμα από το βιβλίο με τίτλο «Με τα παπούτσια των άλλων» και ευχαρίστησε τη συγγραφέα για την πίστη και το πάθος της.

Ο κος Απόστολος Δοξιάδης προλόγισε το βιβλίο της Ειρήνης Αγαπηδάκη. Αρχικά αναφέρθηκε στην περιέργειά του να τη γνωρίσει παρακινούμενος από τα γραπτά της, «μα ποια είναι αυτή η Ειρήνη Αγαπηδάκη», αναρωτιόταν με τη σύζυγό του.

Αυτό που ξεχώρισε στη συγγραφέα μέσα σε πολλούς νέους ανθρώπους που αναδείχτηκαν από την κρίση ήταν αυτό που ο ίδιος αποκαλεί «καλός λαϊκισμός». Στους πολιτικολογούντες της εποχής ο κος Δοξιάδης συγκαταλέγει τους πολιτικούς, τους δημοσιογράφους-αρθρογράφους και όσους παρεμβαίνουν μέσω των κοινωνικών δικτύων.

Ο κος Δοξιάδης συνέχισε με την περίοδο της κρίσης και τον τρόπο που παρενέβησαν οι διανοούμενοι καταλήγοντας στο συμπέρασμα ότι «όσο περισσότερο μιλούσαν τόσο περισσότερο κακό έκαναν», αναδεικνύοντας το ρόλο του «καλού λαϊκισμού», λέγοντας τα ίδια πράγματα με διαφορετικό τρόπο. Ως τέτοια περίπτωση ανέφερε την Ειρήνη Αγαπηδάκη και το κύμα το μιμητών της το οποίο έδειξε απλώς το μέγεθος της επιτυχίας της, χαρακτηρίζοντάς το ως τον ορισμό της επιτυχίας.

Η συγγραφέας Ειρήνης Αγαπηδάκη ευχαρίστησε όλους για την παρουσία τους και σχολίασε την τύχη που είχε η ίδια να φοιτήσει σε ένα δημόσιο σχολείο, σε ένα δημόσιο πανεπιστήμιο, να βρει δουλειά διότι η αγορά λειτουργούσε, συγκρίνοντας αυτά με τη νέα πραγματικότητα και τα παιδιά που θα ζήσουν χειρότερα.

Αναφέρθηκε σε δύο κρίσεις, του πολιτικού συστήματος και των πολιτών, «κάποιοι πολιτικοί μας ξεγέλασαν και κάποιοι πολίτες δεν έκαναν τις σωστές επιλογές», είπε χαρακτηριστικά και σχολίασε την αδυναμία να βγούμε από μία κατάσταση με μία πρακτική που δεν αποδίδει. Δεν βλέπει να υπάρχει μία πρόταση-λύση από το πολιτικό προσωπικό της χώρας για να βγούμε από την κρίση και εδώ είναι που χρειάζεται συνεργασία για τη δημοκρατία.

«Πρέπει να δώσουμε μία ευκαιρία στον εαυτό μας για να ζήσουμε για ευκαιρία που μας αξίζει», είπε κλείνοντας την ομιλία της και την παρουσίαση του βιβλίου της.

"Οικονομία, πολιτική, κοινωνία, πολιτισμός, υπάρχουν όλα εδώ ως περιβάλλον, αλλά στο επίκεντρο όλων είναι οι άνθρωποι, οι ανάγκες, το σώμα και πάνω από όλα η ψυχή τους. Βασικό χαρακτηριστικό της ματιάς της Ειρήνης, μιας ματιάς ταυτόχρονα πολύ μοντέρνας και κλασικά παραδοσιακής, είναι ότι βάζοντας την ανθρώπινη προσωπικότητα πάντα στο επίκεντρο, δέχεται ως κεντρική έννοια την ευθύνη. Κι έτσι, ενώ δεν απαξιώνει κανέναν εκ προοιμίου, ταυτόχρονα δε χαϊδεύει, δεν κανακεύει, δεν καλοπιάνει, δε συγχωρεί κανενός την απραξία, την απάθεια ή την έλλειψη συμμετοχής στα κοινά. Κι αυτό είναι το πιο χρήσιμο μάθημα στα γραπτά της Ειρήνης: η συνεχής διαπίστωση πως μπορούμε, και επειδή μπορούμε πρέπει, να πάρουμε την τύχη μας στα χέρια μας. Όλοι, χωρίς καμιά εξαίρεση", γράφει ο Απόστολος Δοξιάδης στον πρόλογο του βιβλίου.

Στην Ελλάδα των χρόνων της κρίσης, το Facebook έγινε το κατ’' εξοχήν μέσο όπου δηλώνονται, συζητιούνται, επιβεβαιώνονται ή συγκρούονται, κάποτε σε ακραίους τόνους, οι πολιτικές απόψεις. Η Ειρήνη Αγαπηδάκη συγκαταλέγεται σε αυτούς που έγινε αρχικά γνωστή μέσω των αναρτήσεών της, αλλά κατόπιν η φωνή της άρχισε να ακούγεται και έξω από αυτό, μέσα από άρθρα σε blog ή εφημερίδες.

Το βιβλίο αυτό περιλαμβάνει χαρακτηριστικά κείμενα της που κινούνται σε διάφορα είδη του λόγου, από σκληρή κριτική στους κυβερνώντες σε πρακτικό σχολιασμό όψεων της απαράδεκτης πραγματικότητας της ζωής των πολιτών στη σημερινή Ελλάδα, συχνά με εφαλτήριο μικρές βιωματικές σκηνές που τις έκαναν εναργέστερες, από ψύχραιμες αναλύσεις της πολιτικής πραγματικότητας, σε διεισδυτικές μελέτες της ψυχολογικής διάστασης της πολιτικής συμπεριφοράς, πολιτικών και πολιτών και σε από ευφυή διακωμώδηση των λεγομένων του ενός ή του άλλου πολιτικού.

Η Ειρήνη Αγαπηδάκη είναι ψυχολόγος με μεταπτυχιακές σπουδές στην Προαγωγή & Αγωγή Υγείας και Υποψήφια Διδάκτωρ της Ιατρικής Σχολής Αθηνών.