Γράφει: Πόπη Ξοφάκη

Δευτέρα 23/10ου - 7:30' μμ - Δημοτική Πινακοθήκη Πειραιά
Παρουσίαση των ποιητικών συλλογών Η Αφηρημένη Τέχνη του Έψιλον και Φώτα στη διαπασών, της Ελένης Αρτεμίου-Φωτιάδου, από τις εκδ. Μανδραγόρας

Οι συλλογές «Η Αφηρημένη Τέχνη του Έψιλον», «Φώτα στη διαπασών» 
Η ποιήτρια Ελένη Αρτεμίου-Φωτιάδου.
Οι Εκδόσεις Μανδραγόρας.
Η Δημοτική Πινακοθήκη Πειραιά.

Οι Εκδόσεις Μανδραγόρας, παρουσίασαν στη Δημοτική Πινακοθήκη Πειραιά, τις ποιητικές συλλογές της Ελένης Αρτεμίου-Φωτιάδου,

«Η Αφηρημένη Τέχνη του Έψιλον» & «Φώτα στη διαπασών»

Για την ποιήτρια και το έργο της μίλησαν:

• Κατερίνα Θεοδωράτου, Θεατρολόγος
• Θεοδόσης Πυλαρινός, Ομότιμος καθηγητής λογοτεχνίας Ιονίου Πανεπιστημίου
• Αγγελική Σαράντη, Φιλόλογος

Ποιήματα διάβασε ο σκηνοθέτης & ηθοποιός Βαγγέλης Βαροτσάκης, ενώ τη συζήτηση συντόνισε η Λίτσα Νιαρχάκου-Μυρμιγγίδου, πρ. υπεύθυνη Δημοσίων Σχέσεων Υ.Δ.Τ.

Με την υποστήριξη του Bookia App
Το App για το Βιβλίο και τον Αναγνώστη.

«Γράψε την #κριτική σου στο Bookia!»
Σχολίασε στο Bookia αυτά τα βιβλία και γενικά τα βιβλία που διαβάζεις! (μάθε πως). Βοήθησε να αναδειχθούν τα βιβλία που αξίζουν να διαβαστούν.

Η Αφηρημένη Τέχνη του Έψιλον

Η ποιητική συλλογή της Ελένης Αρτεμίου Φωτιάδου Η Αφηρημένη Τέχνη του Έψιλον αποτέλεσε μια ουσιαστική μελέτη ανανέωσης της επαφής μας με την ποίηση. Πρόκειται για έργο εμπνευσμένης σύλληψης και πραγματικού μόχθου. Η ποιητική οθόνη καλύπτεται από ένα εστιασμένο και ευαίσθητο φωτισμό της ανθρώπινης αγωνίας σε καίρια ζητήματα. Ο ορίζοντας του δράματος, μέσα στον οποίο κινείται η ανθρώπινη ύπαρξη, εκτείνεται σε όλο το μήκος της ζωής, χωρίς όρους.

Τα ποιήματά της καταγράφουν μια τέμνουσα αποφασιστικότητα κι ένα ήθος, μέσα από το βλέμμα της άγρυπνης συνείδησης, παρά το πλήθος των αποριών και των διλημμάτων μπροστά στη βούληση για κατάφαση της ζωής.

Στη σφαίρα των προσώπων, συχνά η ζωή συνθλίβεται κάτω από το βαρύ βήμα του χρόνου και η αφήγηση γίνεται λυπητερή. Όμως η ένταση η ποιητική, η αυθεντική και υψηλή συμβαίνει έξω από τα πρόσωπα! Υψηλότερα από τα πρόσωπα εντοπίζεται ο παλμός του αιωνίου που ανεβαίνει σε μελαγχολικούς δρόμους. «Η Αφηρημένη Τέχνη του Έψιλον» μας εκτοξεύει σε ύψος και μας μετεωρίζει πάνω από τα πεπραγμένα του κόσμου σε δύσβατες κορυφές.

Με γνώση της ποίησης σε βάθος, η ποιήτρια έχει κατορθώσει να ανασύρει στο φως την ενδότερη ποιητική της ενόραση, αφήνοντας μια αίσθηση πληρότητας σε κάθε της στίχο. Έτσι απλώνεται μεγαλεπήβολα μπροστά μας η ποίηση στην υψηλή της ουσία ως ηχείο Λόγου και σύμπαντος. Τα θέματα της ποιητικής της σκέψης αποτελούν συνεκτικό σημείο του πνεύματος, όπου τα στοιχεία της ζωής δεν συλλαμβάνονται αντιθετικά˙ υπάρχει διαπιστωμένη αποστροφή στα αντιθετικά ζεύγη. Αποφεύγοντας τις εικονοκλαστικές λύσεις παρουσιάζει τις απηχήσεις που έχουν στον εσωτερικό κόσμο του ποιητή τα οριακά εξωτερικά γεγονότα.

Με διαλεκτική ικανότητα και γνώση του πανοράματος της ανθρώπινης περιπέτειας, αφήνει βαθιά τα ίχνη μιας ποιητικής ερμηνείας και μιας εύστοχης κρίσης. Η αναπνοή της ποίησής της, πέρα από τα εκφραστικά μέσα του Λόγου, μας μεταφέρει στο μυστηριακό πεδίο της στοχαστικής ανάβασης και του δραματικού προβληματισμού.

Το θεματικό της κέντρο επικεντρώνεται όχι μόνο στη βαθύτερη αντίληψη του ανθρώπου χωρίς πλάνες αλλά και στην ανίχνευση της ατελεύτητης ανθρώπινης αναζήτησης. Σε αρκετές της στιγμές «Η Αφηρημένη Τέχνη του Έψιλον» δεν κοιτάζει προς την αλήθεια της φθοράς αλλά προς τον νόμο της αιώνιας νεότητας.

Στα ποιήματά της παρακολουθούμε την εξέλιξη πολλών αρχετύπων που φθάνουν στο τέλος του χρόνου για να γίνουν σύμβολα μιας μεγάλης καθολικής αλήθειας. Με ωριμότητα ποιητικής έκφρασης και διαύγεια έμφορτη από ελευθερία, η Ελένη Αρτεμίου Φωτιάδου οδηγεί συμμετρικά στην απερίφραστη αλήθεια, αγγίζοντας ακόμα και τις μεταφυσικές της χορδές.

Με συνείδηση της απώλειας, μ’ αντίλαλους από τον κόσμο των ονείρων, χωρίς κέρινα ομοιώματα, με τη γοητεία του έσχατου, η ποιήτρια σμίγει τη φωνή του ενθαδικού ανθρώπου με τη φωνή μιας εποχής, καταφέρνοντας προεκτάσεις οικουμενικές.

Με τόλμη σε συγκεκριμένες ποιητικές τεχνικές και ακουμπώντας στον δημιουργικό πλούτο της Ελληνικής γλώσσας οδηγεί τον αναγνώστη σε ιδιαίτερους ποιητικούς τόνους και ρυθμούς. Ο ποιητικός της Λόγος ορίζεται από έναν αισθητικό χαρακτήρα που ίσως μόνο σε έξοχές της στιγμές, μάς έχει χαρίσει η σύγχρονη ποίηση.

Δρ Κωνσταντίνος Κωνσταντίνου

Φώτα στη διαπασών

Η ποιητική συλλογή Φώτα στη Διαπασών, της Ελένης Αρτεμίου-Φωτιάδου μας περιέγραψε μια άλλη αποτίμηση και μας παρέθεσε μια άλλη ανάγνωση της περιπέτειας του ανθρώπου και των κρίσιμων στοχασμών του στα μεγάλα ζητήματα.

Σε μια αδογμάτιστη διαλεκτική πορεία από το σκότος στο φως, τα ποιήματα συνθέτουν ένα τρόπο πραγμάτωσης της πνευματικής φύσης του ανθρώπου! Η διατύπωση βιωμάτων της ανθρώπινης εσωτερικότητας και η συνύφανση με την αναπόδραστη μοίρα της ροής του χρόνου αποτελεί τον κύριο βηματισμό της ποιητικής συλλογής στην ερημιά του ανθρώπου που κατά περίσταση, γίνεται αδυσώπητη.

Χωρίς στοχαστικές ωραιοποιήσεις, η ποιήτρια αναλύει πολλές οριακές μορφές του βίου θέτοντας συχνά, τον αιφνιδιασμό του αναπάντεχου ως στοιχείο ανατροπής και κατάβασης. Οι στίχοι της υποδηλώνουν το αρχικό ίχνος, μεταφέρουν στις πρώτες ιδέες ως τα αρχέτυπα των αισθητών και των γεγονότων. Στον κόσμο, αντίκρυ στην ποίησή της, σχεδόν τίποτα δεν έχει την παλιά του όψη και σε αρκετές ποιητικές της στιγμές παρέχει την εσχατολογική αίσθηση, ότι πολλά πρέπει να ξαναγίνουν από την αρχή!

Ο μεγάλος σύμμαχος του φόβου, ο θάνατος, συνυπάρχει με τη βούληση της ζωής, τον Έρωτα και καταλήγουν μαζί στο αξίωμα της ελευθερίας που η ποιήτρια την ορίζει ως αυτοδιάθεση, αυτοσχεδιασμό και εκλογή. Σημειώνει, σε αυτή την εναγώνιά της ποιητική αναζήτηση, την καίρια μέριμνα της αποκατάστασης του ανθρώπου, ως μέτρο και αξία των πραγμάτων, μέσα στη δύναμη της αισθητικής και της μεταφυσικής του υπόστασης.

Η σημασία της ακμαίας εσωτερικής ζωής δίνεται ως αντίμετρο στις καταρροές συμβόλων και σημασιών. Στην υπαρξιακή ασυνέχεια του ανθρώπου, σε έναν κόσμο χωρίς σημάδια, η ποιήτρια διερωτάται ξανά και ξανά για το αντίδοτο της οδύνης και την επιστροφή στην αρχαία γη, της πρώτης αλήθειας. Τα ποιήματά της και το ποιητικό της ύφος επιχειρούν την αναστάτωση των μεγάλων εικόνων και την απόδοση της ιερότητας του ανθρώπου σ’ άλλα συγκλονιστικά και υπερβατικά σχήματα.

Σ’ αυτή την ποιητική της συλλογή, η Ελένη Αρτεμίου-Φωτιάδου, καταδεικνύει την ποίηση ως τη μεγάλη κληρονομιά του ανθρώπου και τον ποιητή ως τον μαχητή που πολεμά να φτάσει την αυθεντική ουσία. Το μυστήριο της ποίησης διατηρεί την ανθρώπινη σκέψη ζωντανή απέναντι στο μυστήριο της ζωής και του θανάτου.

Σε αρκετά σημεία καταγράφει εμφαντικά την αποξένωση του ανθρώπινου πνεύματος που βαραίνει τον κόσμο μας. Η αποσύνδεση από το ιερό κομμάτι του εαυτού, οδήγησε στην απώλεια κατεύθυνσης και Τα Φώτα στη Διαπασών δοκιμάζουν να φωτίσουν ξανά το παλιό νόημα της πληρότητας.

Με τη συναρπαστική τέχνη της ποίησης, η Ελένη Αρτεμίου-Φωτιάδου, θέτει χωρίς αυτοπεριορισμούς και χωρίς συγκαλύψεις, το ζήτημα της αναμέτρησης με την αλήθεια προτρέποντας για το θάρρος της ύπαρξης μπροστά στον πνευματικό ορίζοντα της ανθρώπινης συνείδησης. Στους στίχους της, συχνά, η εμβίωση του τραγικού οδηγεί στην ελευθερία, ως το θεμέλιο του αναβαθμού της αξιοπρέπειας.

Στους καιρούς των ψυχρών ανέμων, ο ποιητικός στοχασμός φαντάζει ανεπίκαιρος, η Ελένη Αρτεμίου-Φωτιάδου με τόνους υψηλής αισθητικής και ευφυή αντίληψη ιχνογραφεί μια βαθύτερη αντιστοιχία του ανθρώπου και του κόσμου. Με υψηλή ευκρίνεια αλλά και με ένα στίχο που αντιστέκεται στην εύπεπτη πρόσληψη, καταθέτει την προτεραιότητα της ελεύθερης σκέψης και διαδηλώνει μια άρνηση υποταγής στο χειρότερο. Με κορυφωμένη την αντίληψη για τη λυτρωτική οδό της Τέχνης, μας δίνει τον ποιητικό ρυθμό μιας μεγάλης ερμηνείας για ό,τι βαθιά μέσα μας ζητά διέξοδο …

Δρ Κωνσταντίνος Κωνσταντίνου

Η Ελένη Αρτεμίου-Φωτιάδου κατάγεται από την Αμμόχωστο. Είναι διευθύντρια Δημοτικής Εκπαίδευσης και έχει κάνει μεταπτυχιακές σπουδές στο Πανεπιστήμιο Κύπρου, στον κλάδο της Εκπαιδευτικής Διοίκησης.

Ασχολείται με την ποίηση και την παιδική λογοτεχνία καθώς και με το ραδιοφωνικό και τηλεοπτικό σενάριο. Το λογοτεχνικό της έργο έχει τύχει διαφόρων διακρίσεων. Είναι συνεργάτης της International Art Academy.

Έχει εκδώσει τα βιβλία ποίησης: "Το ταξίδι του ήλιου στο φεγγάρι", 2007, "Αλεξ-ήνεμος", εκδ. Πήλιο, 2010 (βραβείο Κώστα Μόντη), "Οι διαδρομές του Αδάμ", εκδ. Πήλιο, 2010, "Κατεπείγον", χαϊκού, εκδ. Μανδραγόρας, 2011, "Ο κύκλος ενός τετράγωνου έρωτα", εκδ. Πήλιο, 2012, "Διμερής συμφωνία", εκδ. Μανδραγόρας, 2013. Επίσης, τη συλλογή μικρών πεζών "Αφύπνιση 800 mg", εκδ. Μανδραγόρας, 2012, καθώς και τα βιβλία παιδικής λογοτεχνίας: "Χρόνος είναι και γυρίζει", 2000, "Στη λιακαδοχώρα", 2005 (κρατικό Βραβείο Παιδικής Λογοτεχνίας Κύπρου), "Ο πρωταθλητής", 2009 (κρατικό Βραβείο Παιδικής Λογοτεχνίας Κύπρου), "Ο Μπαμπακένιος", 2009, "Άρης ο Φεγγάρης", 2010, "Ο κήπος με τις τριανταφυλλιές", 2011, "Ο μικρός κύριος Ου!", 2011, "Ο βασιλιάς Ξεκούτης", παιδικό θέατρο, 2011 (βραβείο Θεατρικού Οργανισμού Κύπρου).