Γράφει: Παναγιώτης Σιδηρόπουλος

Ολόκληρο το φωτορεπορτάζ σε άλμπουμ τού Facebook.
Σχετικά με το Βιβλίο.
Σχετικά με το συγγραφέα Νίκο Λυγερό.

Ο Νίκος Λυγερός παρουσίασε στον Πολυχώρο Αίτιον κάτω από την Ακρόπολη, το νέο του βιβλίο, "Πολυκυκλικός χρόνος", μία συλλογή διηγημάτων. Στον ασφυκτικά γεμάτο χώρο, ο συγγραφέας ανέπτυξε τις απόψεις του για διάφορα θέματα κινούμενος με αξιοσημείωτη ευκολία μεταξύ φιλοσοφίας, πολιτικής, θεωρητικών αλλά και εφαρμοσμένων επιστημών. Όσοι ήταν εκεί απόλαυσαν τη συγκροτημένη σκέψη τού κου Λυγερού που κατάφερνε να συνδέει φαινομενικά ασύνδετα πράγματα και έννοιες.

Αξίζει να αναφερθούμε και στον ίδιο το χώρο όπου έγινε η παρουσίαση τού βιβλίου, τον Πολυχώρο Αίτιον. Ένα πραγματικό κόσμημα κάτω από την Ακρόπολη, στη γωνία Τζιραίων και Διονυσίου Αρεοπαγίτου. Ένας χώρος πολιτισμού που φιλοξενεί παραστάσεις μουσικές και θεατρικές αλλά και άλλες εκδηλώσεις όπως παρουσιάσεις βιβλίων. Είναι μία από τις δραστηριότητες τού Αίτιον Κίνημα, μίας προσπάθειας ανήσυχων ανθρώπων να αναδείξουν τις τέχνες και τις επιστήμες.

Ο συγγραφέας καλωσόρισε το κοινό με μία φράση στο πνεύμα τού βιβλίου, "Καλωσορίσατε στο χώρο και στο χρόνο", είπε και συνέχισε, "Το βιβλίο αυτό είναι μία αφορμή, δεν είναι ανάγκη να το αγοράσετε! Είναι από αυτά τα άχρηστα που βλέπουμε μόνον όταν έχουμε ανάγκη, σαν το Χρυσό Οδηγό".

"Μερικές πράξεις είναι πιο επαναστατικές απ' όσο νομίζουμε, μια τέτοια είναι η ζωή ... Στην αρχή όλοι αρχίζουμε κανονικά αλλά δεν τελειώνουμε όλοι κανονικά ... Κολλάμε με το χώρο, με ένα σπίτι, ένα αυτοκίνητο ... Όμως ο χώρος δεν χωράει στα σάβανα ... Στο τέλος αναρωτιόμαστε, Πρόλαβα να ζήσω; Έζησα ή απλώς υπήρξα; ... Έχουμε ένα θέμα με το χρόνο ... Ορθολογικά, είμαστε ένα πάθος, το πάθος τού χρόνου".

"Ο χρόνος δεν είναι γραμμικός ... Αλλά αν δεν είναι γραμμικός, τότε τι είναι; Άλλοι νομίζουν ότι είναι κυκλικός ... Κι αν είναι και τα δύο;".

"Η κβαντική και η κλασική φυσική είναι δύο θεωρίες που από το ίδιο ερέθισμα βγάζουν διαφορετικό συμπέρασμα ... Όπως με ένα ποτήρι μισογεμάτο νερό, ή μήπως μισοάδειο; Ο καθένας επιλέγει την ερμηνεία που προτιμά ... Ίδια ξεκάθαρα δεδομένα, ασαφής προσέγγιση".

"Ποια είναι η ταχύτητα τού χρόνου; Όχι η αίσθηση που έχουμε αναλόγως τη διάθεσή μας, αναλόγως δηλαδή αν βαριόμαστε ή αν είμαστε σε εγρήγορση, όπως με το στρατό που μετά όλα μας φαίνονται γρήγορα, όχι αυτό ... Αν είναι γραμμικός, τρέχει με την ίδια ταχύτητα; Έχει διακλαδώσεις; ... Θα πείτε τώρα, τι φούσκες είναι αυτές! Πως να μιλήσουμε για κάτι που δεν βλέπουμε;".

"Για παράδειγμα μία σκακιέρα στην οποία βλέπεις μόνον τέσσερα τετράγωνα ... Μπορείς να προβλέψεις τις κινήσεις; Τις άλλες θέσεις; ... Κάποιες κινήσεις σίγουρα όχι, π.χ. τον Ίππο ο οποίος μπορεί να έρθει απ' οπουδήποτε ... Πως μετατρέπουμε σε γνώση μία τόσο μικρή πληροφορία;".

"Παλαιότερα ήταν δύσκολο να εκδόσεις ένα κείμενο. Η ίδια η διαδικασία ήταν ένα φίλτρο ποιότητας, έπρεπε να εμπλακούν πολλοί και διαφορετικοί άνθρωποι και το αποτέλεσμα έβγαινε καλό ... Τώρα είναι πολύ εύκολο, το σκέφτεσαι και το εκδίδεις ... Το πρόβλημα είναι η νοημοσύνη τού αναγνώστη". Εδώ ακούστηκε σχόλιο από το ακροατήριο, "Επιλέγουμε πράγματα που μας επηρεάζουν". "Ναι", απάντησε ο συγγραφέας, "Επειδή μας κάνουν καλό, μας κάνουν ευτυχισμένους. Αλλά, και η μ@#$%^α κάνει καλό, αποδεδειγμένα. Αλλά πόση;".

Για το ίδιο βιβλίο, μίλησε αινιγματικά, ίσως για να ενισχύσει την περιέργεια και να το διαβάσουμε. "Για να καταλάβεις το εξώφυλλο, πρέπει να το έχεις διαβάσει και για να το διαβάσεις, πρέπει να δεις το εξώφυλλο ... Ενοχλεί αλλά δεν παρενοχλεί ... Σκοπός είναι να γίνει σίριαλ χωρίς αυτό να φαίνεται ... Οι ιστορίες διαβάζονται σειριακά, η μία ιστορία μετά την άλλη ... Κάποιοι διαβάσουν τις ιστορίες τέτοιων συλλογών με όποια σειρά νά' ναι ... Γιατί ρε φίλε; Ο συγγραφέας δηλαδή τυχαία τις έβαλε στη συγκεκριμένη σειρά;". Μας διάβασε στη συνέχεια τους τίτλους των κεφαλαίων σχολιάζοντας ότι "οι τίτλοι δεν εξηγούν ... Δεν δίνουν μία εικόνα για το θέμα τους ... Λειτουργούν απλώς σαν σελιδοδείκτες".

"Η γραφή και ο προφορικός λόγος είναι το ίδιο; Όχι! ... Λένε ότι από ένα βιβλίο 150 σελίδων ο αναγνώστης θυμάται τις 30, τις άλλες τις ξεχνάει ... Παλαιότερα εκδόσαμε ένα βιβλίο 30 σελίδων, αυτές που ούτως ή άλλως θα θυμάται ο αναγνώστης, τις άλλες τις πετάξαμε εξ αρχής ... Τεμπελιά, θα μου πεις, η τεμπελιά όμως είναι το πρώτο βήμα τής νοημοσύνης".

"Άλλο Χρόνος, άλλο Έτος ... Λέμε 'Χρόνια πολλά', όχι 'Έτη πολλά' ... Χρόνος είναι η ανθρωπότητα, Έτος είναι η κοινωνία".

"Νομίζουμε ότι εμείς αποφασίζουμε ... Τι θα γινόταν σε άλλη εποχή; Θα λέγαμε και θα κάναμε τα ίδια; ... Τότε; ... Είμαστε περήφανοι για το τίποτα".

"Ακούμε στο σινεμά, 'βασίζεται σε αληθινή ιστορία' ... Γιατί; Η τέχνη είναι μυθοπλασία ... Μία ιστορική ταινία γιατί δεν τη λέμε ντοκυμαντέρ; ... Η ιστορία καμιά φορά είναι τόσο απίστευτη που μοιάζει με μυθιστόρηρα και το αντίθετο".

"Η αλήθεια είναι η ίδια σε όλες τις εποχές, τα ψέματα είναι διαφορετικά".

"Μία εφημερίδα δεν έχει καθόλου αποσυμπίεση, ότι έχει να πει το λέει, αυτό είναι. Σε ένα βιβλίο υπάρχει μεγάλη αποσυμπίεση. Με λίγα λόγια μπορούμε να πούμε πολλά", είπε και συνέστησε "Διαβάστε αργά, σκεφτείτε λίγα, μην τα ξεχάσετε!".

Ο κος Λυγερός συνέχισε την ομιλία του ασχολούμενος και συνδυάζοντας πολλά και διαφορετικά ζητήματα, διατηρώντας πάντα μία συνοχή μεταξύ τους, αφήνοντάς μας στην αρχή ίσως μία αίσθηση ημιτελούς την οποία κάλυπτε αργότερα αναφερόμενος σε πρότερο θέμα καθώς ανέπτυσσε ένα άλλο. Όπως και οι ήρωες στο βιβλίο του που εμφανίζονται σε διαφορετικές ιστορίες με διαφορετικούς ρόλους, σημαντικότερους ή λιγότερο σημαντικούς από άλλες, όπως είπε και ο ίδιος αργότερα.

Στο τέλος, απάντησε σε ερωτήσεις τού κοινού, υπόγραψε αντίτυπα τού βιβλίου του και συνομίλησε χαλαρά και ιδιωτικά με το κοινό που παρέμεινε στην αίθουσα ως το τέλος.

Ολόκληρο το φωτορεπορτάζ σε άλμπουμ τού Facebook.
Σχετικά με το Βιβλίο.
Σχετικά με το συγγραφέα Νίκο Λυγερό.