Γράφει: Πόπη Ξοφάκη

Ολόκληρο το φωτορεπορτάζ σε Facebook άλμπουμ.
Το βιβλίο «Η Παναγιά της Φωτιάς».
Ο συγγραφέας Σπύρος Πετρουλάκης.
Οι εκδόσεις ΜΙΝΩΑΣ.

Τα βιβλιοπωλεία Μαλλιάρης-Παιδεία στη Θεσσαλονίκη, σε συνεργασία με τις εκδόσεις Μίνωας, παρουσίασαν το μυθιστόρημα του Σπύρου Πετρουλάκη, «Η Παναγιά της Φωτιάς».

Για το βιβλίο μίλησαν:

• Μάρθα Πατλάκουτζα, εκπαιδευτικός – συγγραφέας
• Χάρης Μαύρος, συγγραφέας
• Δανάη Γραμμένου, ηθοποιός

Την εκδήλωση πλαισίωσαν οι μουσικοί:

• Μαρία Φραγκούλη, τραγούδι
• Βασίλης Πρατσινάκης, τραγούδι
• Νίκος Ταλέας, ακορντεόν

Στον εξώστη του πρώην Κινηματογράφου ΑΝΑΤΟΛΙΑ που έχει διαμορφωθεί σε χώρο εκδηλώσεων του βιβλιοπωλείου Μαλλιάρης, φιλοξενήθηκε ο συγγραφέας Σπύρος Πετρουλάκης για τη παρουσίαση του βιβλίου του, «Η Παναγιά της φωτιάς».

Η συγγραφέας Μάρθα Πατλάκουτζα πριν μιλήσει για το βιβλίο, έδωσε το μικρόφωνο στην κα Μαρία Φραγκούλη η οποία με τη μελωδική φωνή της ερμήνευσε το τραγούδι του βιβλίου, σε στίχους του Σπύρου Πετρουλάκη και μουσική του Γιάννη Νικολάου. Οι μουσικές παρεμβάσεις συνεχίστηκαν με τον ίδιο τρόπο, μεταξύ των ομιλητών, με σπουδαίες μουσικές και τραγούδια.

«Ένα ωραίο ξεκίνημα, με μια όμορφη καλησπέρα από τη Θεσσαλονίκη για τη Θεσσαλονίκη με μια "Παναγιά της φωτιάς" που συγκλονίζει», είπε χαρακτηριστικά η κα Πατλάκουτζα και συνέχισε, «Δεν υπάρχουν λόγια για να ευχαριστήσω το Σπύρο για τη τιμή που μου έκανε λέγοντάς μου, "Κοπελιά, πάμε για "Παναγιά της φωτιάς"";».

Ευχαρίστησε όλους όσοι διέθεσαν το απόγευμά τους και παρευρίσκονταν στη παρουσίαση του νέου πονήματος του κου Πετρουλάκη. «Η λεβέντικη και αληθινή καρδιά του έχει κερδίσει την εκτίμηση και το σεβασμό μου από τη πρώτη στιγμή γνωριμίας μας», είπε υπογραμμίζοντας τα λόγια της με τη φράση του Καζαντζάκη, «Μια αστραπή η ζωή μας, μα προλαβαίνουμε».

Ο λόγος δόθηκε στο τιμώμενο πρόσωπο, κο Σπύρο Πετρουλάκη, ο οποίος ευχαρίστησε και καλωσόρισε με τη σειρά του όλους όσοι του έκαναν την τιμή να παραβρεθούν στη παρουσίαση, το βιβλιοπωλείο Μαλλιάρης για τη φιλοξενία, τους ομιλητές και τη μουσική παρέα, για τους οποίους μίλησε ξεχωριστά και ιδιαίτερα επαινετικά, την κα Δανάη Γραμμένου που, όπως είπε, είναι πάντα δίπλα του και τον στηρίζει. Δεν παρέλειψε και τους ομότεχνούς του που του έκαναν την τιμή, «Είναι για μένα μεγάλη χαρά να βρίσκομαι σ' αυτόν τον αγαπημένο τόπο, ανάμεσα σε αγαπημένους φίλους όπως και ανάμεσα σε αναγνώστες που δίνουν αξία στο βιβλίο», είπε χαρακτηριστικά.

Ευχαρίστησε τη βιβλιοφιλική ομάδα στο Facebook, «Με αρέσει το βιβλίο αφού», αλλάζοντας αστειευόμενος την τελευταία λέξη «αφού» με τη λέξη «γιαβρί μου», προκαλώντας το χειροκρότημα όλων για τον πρωτότυπο και αυτοσαρκαστικό τίτλο που έδωσε στην ομάδα η διαχειρίστρια κα Άννα Πατέρα. «Λόγω της ιδιότητάς μου να πειράζω τους στίχους και τους ανθρώπους, του έδωσα ένα χιουμοριστικό τόνο», συμπλήρωσε ο κος Πετρουλάκης.

Στη συνέχεια η κα Μάρθα Πατλάκουτζα μίλησε για τον «πολυτάλαντο» Σπύρο Πετρουλάκη επισημαίνοντας ότι, «Πιάνοντας την πένα, πιάνοντας το μολύβι, πιάνοντας τις λέξεις, ξέρει να μολογά την ψυχή».

Η ηθοποιός Δανάη Γραμμένου διάβαζε ενδιάμεσα των ομιλιών, αποσπάσματα από το βιβλίο καθηλώνοντας τους παρευρισκόμενους.

«Ο κος Χάρης Μαύρος έχει το λόγο, "Η Παναγιά της φωτιάς" είναι στα χέρια και στα χείλη του», είπε η συντονίστρια της παρουσίασης δίνοντας τη σκυτάλη στο συγγραφέα Χάρη Μαύρο.

«Δεν είχα σκοπό να μιλήσω για το χαρακτήρα του Σπύρου αλλά θα το κάνω. Δεν είναι δεδομένη, ούτε η γενναιοδωρία ούτε η στήριξη προς νέους συγγραφείς. Ο Σπύρος όμως, τη στήριξη αυτή μου τη χάρισε απλόχερα», είπε ο κος Μαύρος και ευχαρίστησε τον συγγραφέα και για την τιμή που του έκανε να βρίσκεται ανάμεσα σε ανθρώπους όπως η κα Πατλάκουτζα και η κα Γραμμένου, τις οποίες χαρακτήρισε «καλλιτέχνες με τη κυριολεκτική έννοια του όρου που αγαπάνε τη δουλειά τους και αυτό φαίνεται από το αποτέλεσμα».

Αναφέρθηκε στο νέο πόνημα του συγγραφέα κου Πετρουλάκη λέγοντας, «Είμαι εδώ για να μιλήσω για το παιδί του. Τα βιβλία τα αποκαλώ "παιδιά" γιατί αναπτύσσουμε μία σχέση γονέα προς μικρό παιδί. Είναι ένα καινούργιο πλάσμα, ο συγγραφέας καταθέτει τη ψυχή του για να έρθει στα χέρια των αναγνωστών. Πέρα από παιδί ή την ανάγκη για έκφραση και επικοινωνία, αποτελεί ένα λογοτεχνικό κείμενο. Το βιβλίο αυτό έχει μία έκταση μεγάλη και το προσόν του είναι ότι το στήνει με τέτοιο τρόπο ώστε η πλοκή να μην καταντά κουραστική και να καθηλώνει τον αναγνώστη... Το σχήμα απόδοσης της ιστορίας δεν είναι γραμμικό. Δεν εκτυλίσσεται δηλαδή σε πλαίσια χρονικά και γεωγραφικά αλλά έχει πολλές μετατοπίσεις τόσο στο χρόνο όσο και στις τοποθεσίες... Αυτή είναι μία τεχνική που χρησιμοποιεί ο συγγραφέας αφενός για να μην μπερδεύει τον αναγνώστη αφετέρου να τον κάνει να αγωνιά για το πως θα εξελιχθεί η ιστορία... Άξιος χειρισμός της ελληνικής γλώσσας... Κοφτές μικρές προτάσεις που κρατούν το κείμενο πυκνό και μεστό... Παρομοιώσεις καίριες όπως πρέπει να είναι χωρίς περιττά λόγια...

Χρησιμοποιεί τη γλωσσική ποικιλία. Στα σύγχρονα βιβλία δεν το βλέπουμε αυτό πολύ συχνά αν και υπάρχει μία στροφή τελευταία στην χρήση γλωσσικής ποικιλίας και δη της κρητικής διαλέκτου που τη χειρίζεται άψογα. Οι χαρακτήρες γίνονται πιο προσιτοί... Ο λόγος στη περιγραφή των τοπίων είναι σχεδόν ποιητικός ενώ ο λόγος των ηρώων είναι πιο καθημερινός και πειστικός... Το μυθιστόρημα αν και δεν είναι ιστορικό εστιάζει σε σημαντικά γεγονότα της ιστορίας με ζωντανές περιγραφές... Επίσης, ο συγγραφέας δίνει σημασία και στους δευτεραγωνιστές... Συμπορεύονται με τους πρωταγωνιστές... Τέλος ο συγγραφέας έχει κάνει τόσο καλή δουλειά που "Η Παναγιά της φωτιάς" μπορεί να διαβαστεί και αυτόνομα, χωρίς να χρειάζεται να διαβαστεί το προηγούμενο βιβλίο, "Η εξομολόγηση"... Κλείνοντας δεν θα πω περισσότερα, αυτό το ταξίδι πρέπει να το κάνετε μόνοι σας, να ζήσετε τις συγκινήσεις και τις απολαύσεις που προσφέρει».

Ο κος Μαύρος έκλεισε με μία φράση του Άμος Άλκοτ, «Άριστο βιβλίο είναι αυτό που το ξεκινάμε με λαχτάρα και το κλείνουμε με κέρδος», «και "Η Παναγιά της φωτιάς" είναι ένα τέτοιο βιβλίο», συμπλήρωσε.

Ακολούθησαν ερωτήσεις από την κα Πατλάκουτζα προς τον συγγραφέα για ειδικά και γενικά θέματα, για τη μοίρα των ανθρώπων, τη Θεία Δίκη ή οι επιλογές μας, τι ημερώνει τη ψυχή του ίδιου, πως λειτουργεί η συγχώρεση στην ψυχή και στην καρδιά μας, ποια είναι η σχέση του με τον Μανούσο, πως επέλεξε το εξώφυλλο του βιβλίου, τι συναισθήματα τον διακατέχουν όταν καταπιάνεται με κάποιον από τους ήρωές του, στις οποίες ο συγγραφέας απάντησε με την ειλικρίνεια και ταπεινότητα που τον διακρίνει.

Ο Σπύρος Πετρουλάκης με την Δανάη Γραμμένου, δραματοποίησαν μία από τις αγαπημένες σκηνές του συγγραφέα, «Το θάνατο του Μανούσου», με την τρυφερότητα που του αρμόζει ενώ παράλληλα η τραγουδοποιός Μαρία Φραγκούλη ερμήνευε το ριζίτικο τραγούδι, «Σε ψηλό βουνό».

Ο συγγραφέας τραγούδησε μία στροφή α καπέλα από το ριζίτικο τραγούδι, «Ο ανδρειωμένος», «Τον αντρειωμένο μην τον κλαις, όσο κι αν αστοχήσει μα αν αστοχήσει μια και δυο, πάλι αντρειωμένος θα 'ναι».

Η κα Μάρθα Πατλάκουτζα στάθηκε σε μία καρμική σύμπτωση που αφορά το βιβλίο και την ίδια, την αναφορά του συγγραφέα στον Άι-Νικήτα και μια Καλικρατιανή, διότι «Νικήτας» είναι το όνομα του συζύγου της και Καλικρατιανή η ίδια. Εμφανώς συγκινημένη αφιέρωσε στο σύζυγό της το συγκεκριμένο απόσπασμα που διάβασε η κα Δανάη Γραμμένου.

Σχολιάζοντας ο κος Πετρουλάκης είπε, «Τις παραδόσεις και τις αξίες μας προσπαθώ να τις κρατώ και να τις τιμώ περνώντας τις μέσα από τα βιβλία μου», και προέτρεψε όλους και κυρίως τους μεγαλύτερους να περνάνε τις ιστορίες και τις παραδόσεις στα παιδιά, γιατί αυτές είναι οι βάσεις και τα θεμέλια του πολιτισμού μας. Σφράγισε τα λεγόμενά του με τον «Ερωτόκριτο» και με τη συνοδεία της Μαρίας Φραγκούλη.

Ολοκληρώνοντας η εκπαιδευτικός και συγγραφέας κα Πατλάκουτζα σχολίασε, «Αυτό το βιβλίο έμεινε στη καρδιά μου... Πάντα λέμε ότι σου επιστρέφεται αυτό που παίρνεις. Υπάρχουν βέβαια και οι στιγμές που η θλίψη του καιρού μας κάνει τους ανθρώπους κλειστούς και δεν αφήνει συναισθήματα και κέφι να ξεπηδήσουν από τη ψυχή. Για τον Σπύρο όμως αυτό είναι πρόκληση. Μοιράζεται ότι έχει μέσα του. Και το κατορθώνει μέσα από το βιβλίο του. Οι άνθρωποι έχουμε γίνει σφιχτοί κι αν πάψουμε να μοιραζόμαστε λέξεις, συναισθήματα και στιγμές, αυτή είναι η μοναξιά μας. Έρχεται λοιπόν ο Σπύρος, με τη μουσική, με τις λέξεις και ανοίγουν τα κλειστά χείλη και τότε ψιθυρίζεις μια μαντινάδα, ένα ρεφρέν, μία ατάκα που σου έχει μείνει καρφωμένη στο μυαλό και στη καρδιά. Εύχομαι σε όλους Καλή Ανάσταση με "Παναγιά της φωτιάς", ένα εξαιρετικό βιβλίο. Να αγαπηθεί όπως αγαπιέται και ο χαρακτήρας του Σπύρου».

Η όμορφη βραδιά έκλεισε με τον ίδιο το συγγραφέα να ερμηνεύει το «Όσο βαρούν τα σίδερα».