Γράφει: ΧΡΗΣΤΟΣ ΖΗΚΟΥΛΗΣ

Μεγαλώνοντας στην όμορφη Σάμο, στην Μαίρη Βογιατζή συχνά άρεσε να παίζει με λέξεις, εικόνες και ιδέες, φτιάχνοντας ιστορίες. Σπούδασε Ελληνική Φιλολογία στην Ελλάδα και, αργότερα, έκανε μεταπτυχιακές σπουδές στη Γλωσσολογία και το Μarketing στο εξωτερικό. Εδώ και πολλά χρόνια εργάζεται στον χώρο της επικοινωνίας και του marketing, όπου καθημερινά συνεχίζει να «κατεβάζει» ιδέες και να καταγίνεται με λέξεις και εικόνες.

Αγαπά την τέχνη, την ιστορία, τα ταξίδια, τα βιβλία –γενικά– και τα παιδικά βιβλία ακόμη πιο πολύ. Έχει παρακολουθήσει εργαστήρια και σεμινάρια δημιουργικής γραφής και σχέσης με το παιδικό και νεανικό βιβλίο ενώ κείμενά της έχουν βραβευθεί από τη Γυναικεία Λογοτεχνική Συντροφιά.

Η μαμά του Ευτύχη, του ρεπόρτερ μουσείων, είναι φίλη της. Συχνά πηγαίνουν μαζί σε μουσεία προσπαθώντας να ακούσουν αυτά που τις λένε τα αγάλματα και τα άλλα εκθέματα.

Συστηνόμαστε με τον Ευτύχη, τον ρεπόρτερ των μουσείων με ειδικότητα στις συνεντεύξεις των αγαλμάτων. Ένας ευρηματικός τρόπος για να στραφεί το ενδιαφέρον των παιδιών στα μουσεία, στον χώρο που είναι γεμάτος από ιστορία, καλλιτεχνία και μυστήριο. Θα ήθελα να μας μιλήσετε για το πώς συλλάβατε την ιδέα αυτή. 

Ο Ευτύχης είναι παιδί… σεμιναρίου. Για την ακρίβεια, ενός σεμιναρίου για το παιδικό βιβλίο την οποία είχα παρακολουθήσει στο παρελθόν, και μιας άσκησης γραφής πάνω στα βιβλία γνώσης για παιδιά. Μέχρι τότε δεν είχα καταπιαστεί με κάτι τέτοιο, οπότε έπρεπε να ξεκινήσω από μια λευκή κόλλα: κάτι που αγαπώ —τα μουσεία, την ιστορία, την τέχνη— κάτι που νιώθω ότι μπορώ να «αγγίξω» γνωσιακά, κάτι που θεωρώ ότι αξίζει να μοιραστώ με τα παιδιά. Σκέφτηκα ότι θα ήταν διασκεδαστικό να βάλω έναν μικρό ήρωα —που του αρέσουν το μπάσκετ και τα μακαρόνια με κιμά— να παίρνει συνεντεύξεις από αγάλματα. Η περιέργειά του και το χιούμορ του θα μπορούσαν, σκέφτηκα, να κάνουν αυτές τις συνομιλίες πιο ενδιαφέρουσες. Στην πορεία, μέσα από τη διαδικασία των ερωτοαπαντήσεων, συνειδητοποίησα ότι κι εγώ έβλεπα τα εκθέματα διαφορετικά. Ανακάλυπτα συνεχώς καινούριες μικρές λεπτομέρειες, ιστορίες και νοήματα.

Η μαμά του Ευτύχη μας λέει πως «και τα αγάλματα έχουν φωνή, αρκεί να ξέρεις να ακούς!» Πόσο σημαντικός είναι ο ρόλος τού γονέα στον να βοηθήσει το παιδί να γνωρίσει τον χώρο του μουσείου; 

Είναι φυσικά σημαντικός και, κατά τη γνώμη μου, δεν χρειάζεται υπερπροσπάθεια. Τις περισσότερες φορές αρκεί να βάζουμε αγάπη, συναίσθημα και προσωπικό ενδιαφέρον. Να θυμόμαστε επίσης ότι η ιστορία —και τα μουσεία που τη φιλοξενούν— δεν είναι απλώς «μάθημα», αλλά κάτι που κάνει τη ζωή μας πιο πλούσια και ενδιαφέρουσα. Και μια υπέροχη αφορμή για περισσότερη σύνδεση και χαρά με τα παιδιά μας. Φυσικά, υπάρχουν δράσεις που μπορούμε να ενθαρρύνουμε —στα μουσεία και αλλού— όμως, το πιο σημαντικό για μένα είναι οι μικρές, απλές εμπειρίες που μοιραζόμαστε στην καθημερινότητά μας με τα παιδιά: ένα σχετικό βιβλίο, μια χαλαρή βόλτα σε μουσείο ή αρχαιολογικό χώρο, μια οικογενειακή ιστορία από το παρελθόν, ένα «παλιό» αντικείμενο στο σπίτι ή ένα κτίριο στη γειτονιά που γίνεται αφορμή για κουβέντα. Υπάρχουν πάντα τρόποι να φυτεύουμε «σπόρους» στα παιδιά, να τροφοδοτούμε την έμφυτη περιέργειά τους — και να περνάμε όμορφα μαζί τους.

Ο Ευτύχης με το ερωτηματολόγιό του που πηγάζει από το μυαλό, τις απορίες και την απλότητα με την οποία αντιλαμβάνεται τη ζωή ένα 12χρονο παιδί, καταφέρνει να μιλήσει με τα αγάλματα και να συλλέξει τις πληροφορίες που τον ενδιαφέρουν. Κι εσείς ως συγγραφέας πετυχαίνετε με τον ευρηματικό αυτόν τρόπο να περιγράψετε με απλά και κατανοητά λόγια τα εκθέματα που υπάρχουν σε ένα μουσείο: τα κυκλαδικά ειδώλια αυτού του βιβλίου και τον Κούρο της Σάμου του βιβλίου σας «Συνέντευξη με έναν Κούρο». Συμπεραίνω, λοιπόν, πως μπορούμε να κεντρίσουμε το ενδιαφέρον των παιδιών αρκεί να βρούμε τον σωστό τρόπο. Συμφωνείτε μαζί μου; 

Ναι, απολύτως. Τα παιδιά είναι πάντα γεμάτα ενθουσιασμό και βλέπουν τα πράγματα χωρίς τα στεγανά που συνήθως έχουμε εμείς οι μεγαλύτεροι. Και αυτό δεν το λέω μόνο εγώ — το λέει και ο Ευτύχης! Στις δράσεις που κάνουμε με αφορμή τα βιβλία του, τα παιδιά μάς εντυπωσιάζουν κάθε φορά με το ενδιαφέρον και τις ιδέες τους. Βοηθάει, φυσικά, να τους δίνουμε ερεθίσματα και να βρίσκουμε τρόπους να «ζωντανεύουμε» τις περιπέτειες των φίλων μας των αγαλμάτων μέσα από παιχνίδι και δράση. Με τον Ευτύχη και τα παιδιά, για παράδειγμα, κάνουμε διάφορα - στήνουμε τις δικές μας συνεντεύξεις, γινόμαστε λίγο αρχαιολόγοι, λίγο εξερευνητές, ξαπλώνουμε δίπλα στον Κούρο για να συγκριθούμε, βαφόμαστε σαν κυκλαδικά ειδώλια, γινόμαστε κι εμείς αγάλματα, κάνουμε τις δικές μας ερωτήσεις και δίνουμε απαντήσεις. Τις περισσότερες φορές οι παρατηρήσεις, το χιούμορ, η πρωτοτυπία και η διεισδυτική ματιά των παιδιών ξεπερνούν και το βιβλίο και τον ίδιο τον Ευτύχη, κάτι που μας αρέσει πολύ.  

Ποιο πιστεύετε ότι είναι το όφελος της επαφής των παιδιών και των ανθρώπων γενικότερα με τα μουσεία; Τι, κατά τη γνώμη σας, προσφέρει η επίσκεψη σε ένα μουσείο; 

Χαρά, γνώση, χαλάρωση, έμπνευση. Μια ευκαιρία να ανακαλύψεις κάτι καινούριο, να νιώσεις θαυμασμό (ωραίο συναίσθημα ο θαυμασμός!), να ικανοποιήσεις την περιέργεια και τα ενδιαφέροντά σου, να περάσεις ποιοτικό χρόνο μόνη ή μόνος σου ή με τους αγαπημένους σου. Να γίνεις λίγο τουρίστας και λίγο χρονοταξιδιώτης, ακόμη και στον δικό σου τόπο. Ωραία δεν είναι όλα αυτά;

Ο Ευτύχης ως δραστήριος ρεπόρτερ σίγουρα θα ετοιμάζει την επόμενη συνέντευξή του για να γνωρίσουμε και άλλα μουσεία της χώρας μας. Είναι στα σχέδιά σας να εμπλουτιστεί η σειρά με …αρκετές συνεντεύξεις; 

Ο Ευτύχης έχει διάφορα σχέδια. Συνήθως του αρέσουν τα πιο μικρά, λιγότερο γνωστά μουσεία, αυτά που κρύβουν εκπλήξεις. Εδώ και λίγο καιρό κοιτάζει προς Πειραιά, εκεί όπου συνάντησε μια φοβερή παρέα από αγάλματα,  με διαπεραστικό βλέμμα και ανοιχτά χέρια που έμοιαζαν να του λένε «έλα!». Για να δούμε…. 

Εύχομαι να γνωρίσουν τον Ευτύχη όσο περισσότερα παιδιά γίνεται και να παρακινηθούν παίρνοντας τις δικές τους συνεντεύξεις από τα αγάλματα των μουσείων! 

Σας ευχαριστώ πολύ! Κι εγώ εύχομαι, με αφορμή τον Ευτύχη και τις δράσεις μας, να γνωρίσω όσο περισσότερα παιδιά γίνεται — γιατί η επαφή μαζί τους είναι πάντα αυτό που μου φτιάχνει τη μέρα!