Γράφει: Παναγιώτης Σιδηρόπουλος
Ολόκληρο το φωτορεπορτάζ σε Facebook άλμπουμ.
Οι εκδόσεις Γράφημα.
Η βιβλιοφιλική ιστοσελίδα GoodBooksWeb.com.
Η λογοτεχνική σελίδα GoodBooksWeb.com σε συνεργασία με τις Εκδόσεις Γράφημα διοργάνωσαν το λογοτεχνικό διαγωνισμό Διηγήματος, «Λογοτεχνικές πένες 2016», ο οποίος διήρκεσε έως το καλοκαίρι του 2016 και ολοκληρώθηκε με την απονομή των βραβείων στο βιβλιοπωλείο των εκδόσεων.
Ο εκδότης του Γραφήματος Γιάννης Τσαχουρίδης καλωσόρισε το κοινό στο βιβλιοπωλείο των εκδόσεων και ευχαρίστησε ιδιαίτερα όσους προσήλθαν από μακρύτερα για την απονομή. Ευχαρίστησε ιδιαίτερα τον Παναγιώτη Σολακίδη που, όπως είπε, «τον ξεσήκωσε για μία προσπάθεια να στηρίξουμε νέους ανθρώπους να εκφραστούν μέσα από τα διηγήματά τους».
Όλες οι συμμετοχές αλλά και τα διακριθέντα διηγήματα, περιλήφθηκαν σε μία καλαίσθητη έκδοση η οποία παρουσιάστηκε ταυτόχρονα με την απονομή, η πρώτη εκδοτική δουλειά αρκετών νέων συγγραφέων, το ξεκίνημα και τα όνειρα για μία σπουδαία καριέρα.
Ο Παναγιώτης Σολακίδης, διαχειριστής του GoodBooksWeb.com, αναφέρθηκε στο πως ξεκίνησε το εγχείρημα, στην κοινή απόφαση με τις Εκδόσεις Γράφημα με σκοπό την αλληλεπίδραση με τους δημιουργούς και το αναγνωστικό κοινό.
Καλωσόρισε τους συμμετέχοντες στο διαγωνισμό, ο οποίοι ήταν εκεί, και τους συνεχάρη για τη συμμετοχή τους, «Αυτή έχει μεγαλύτερη αξία από την ίδια τη διάκριση», είπε, χωρίς βέβαια να υποτιμά και τη διάκριση αυτή καθαυτή.
Μίλησε για την επιμελημένη έκδοση με τα διηγήματα των συμμετοχών τα οποία θα αναρτηθούν και στο GoodBooksWeb.com.
Τα μέλη της κριτικής επιτροπής, Κωνσταντίνος Μπούρας και Βαλή Τσιρώνη και Θανάσης Γεωργιάδης, δεν μπόρεσαν να παραβρεθούν λόγω υποχρεώσεων. Επιστολές τους διαβάστηκαν στην εκδήλωση και τις οποίες σας παραθέτουμε στο τέλος του κειμένου.
Ο εκδότης του Γραφήματος Γιάννης Τσαχουρίδης υποσχέθηκε ακόμα πιο εντατική προσπάθεια στη βελτίωση του διαγωνισμού ώστε να προσεγγίσει ακόμα περισσότερους συγγραφείς και αναγνώστες. Μίλησε επίσης για την προσωπική επαφή με τους υποψήφιους συγγραφείς οι οποίοι κατακλύζουν με επιστολές και έργα τους τον εκδοτικό οίκο, τα οποία προσπαθεί ο ίδιος και οι συνεργάτες του να επεξεργαστούν και πάντα απαντούν σε όλους.
«Παίρνουμε πολύ σοβαρά υπόψη τον άνθρωπο και την προσπάθειά του», είπε οι εκδότης και συνέχισε, «το δικό μου ναι ή όχι δεν είναι καθοριστικό για το έργο, δεδομένου του υποκειμενισμού που χαρακτηρίζει τον καθένα μας».
Στηλίτευσε όμως και την προχειρότητα που συναντά από μέρος των φιλόδοξων συγγραφέων στην προετοιμασία του έργου τους πριν την αποστολή του στους εκδοτικούς οίκους για αξιολόγηση, «Επεξεργαστείτε το κείμενό σας σε στοιχειώδες επίπεδο, να μπορεί να διαβαστεί, δώστε στο έργο σας μία καλύτερη ευκαιρία», παρότρυνε τους συγγραφείς.
Με την τελευταία παρατήρηση συμφώνησε και ο Παναγιώτης Σολακίδης ο οποίος λαμβάνει στην ιστοσελίδα κείμενα τα οποία, παρά την απουσία εμποδίων στη δημοσίευση, αναγκάζονται μερικές φορές να απορρίψουν κείμενα, π.χ., με όλα τα γράμματα κεφαλαία, χωρίς τόνους ή χωρίς καν ελληνικά στοιχεία, «Απαιτείται μία μικρή προσπάθεια από το συγγραφέα όταν αποτυπώνει τη σκέψη του να φροντίσει για τη δομή του», κατέληξαν και οι δύο.
«Μην φοβάστε την απόρριψη», συμπλήρωσε ο Παναγιώτης Σολακίδης και ανέφερε παραδείγματα έργων που ενώ αρχικά απορρίφθηκαν, αναδείχθηκαν τελικά σε διεθνούς φήμης λόγω της προσπάθειας και της πίστης των δημιουργών τους σε αυτά.
Στο διαγωνισμό κατατέθηκαν 87 κείμενα στα οποία «υπήρξαν αρκετές ισοβαθμίες», είπε ο κος Σολακίδης για να δείξει το επίπεδο των συμμετοχών και ανακοίνωσε τους επαίνους και τα βραβεία.
Έπαινοι
- Μαρία Μητσιούλη, «Σαλαάμ»
- Αγάπη Ντόκα, «Χίλιες και μία νύχτες»
- Νικόλαος Καλημέρης, «Ελπίδα»
- Γιάννης Παναγιώτου, «Κομφετί ανεργίας»
- Νίκη Ράπτη, «Ο Ουίλιαμ δε μίλησε»
Βραβεία
- Μιχάλης Γριβαίας, «Η σελήνη»
- Λένα Μαυρουδή, «Ερώτημα αναπάντητο»
- Θεόφιλος Γιαννόπουλος, «26α γενέθλια»
- Ελένη Χριστοφοράτου, «Βασίλισσα»
- Ιωάννα Κρανίδη, «Νόνα Ασπασία, η γυναίκα, η μμάνα, η γιαγιά, η ζωή»
- Χριστίνα Θέμα, «Το χιόνι»
- Νατάσσα Καραμανλή, «Μάρτυράς μου το φεγγάρι»
- Αλεξάνδρα Σάνδη, «Το ουρλιαχτό»
Στους βραβευμένους παραδόθηκαν αναμνηστικά λογοτεχνικά έργα.
Οι διοργανωτές υποσχέθηκαν επανάληψη του διαγωνισμού, με ακόμα καλύτερες προδιαγραφές και προέτρεψαν όλους να συμμετάσχουν.
Συμμετέχοντας στην επιτροπή του λογοτεχνικού διαγωνισμού διηγήματος, μοιράζομαι μαζί σας μερικούς στοχασμούς ως παθιασμένος λάτρης της Ελληνικής Γλώσσας κι ως ακάματος τεχνίτης τού Λόγου.
Περάσανε πολλά χρόνια, για την ακρίβεια πέντε δεκαετίες, από την πρώτη συμμετοχή μου σε λογοτεχνικό διαγωνισμό, ως μαθητής δημοτικού, όπου διακρίθηκα και κατάλαβα ότι κάτι πρέπει να κάνω με αυτό το τάλαντο που μου χάρισε ο Δημιουργός. Γιατί είναι αυτή η χρησιμότητα των λογοτεχνικών διαγωνισμών: η έξωθεν καλή μαρτυρία, η επισήμανση ότι αυτό που κάνεις ενδιαφέρει και άλλους, που δεν σε έχουν συναντήσει ποτέ και δεν ξέρουν ούτε καν πώς είσαι, πώς σκέφτεσαι, πώς μιλάς, τι λες…
Κι εδώ έγκειται ακριβώς η μαγεία της Γραφής: απευθυνόμαστε στον καθρέφτη του Χρόνου και δεν έχουμε καν τον χρόνο να αποθαυμάσουμε το είδωλό μας. Μια διάκριση, ναι, είναι κάτι άλλο: το αναμνηστικό μιας περιπέτειας, ενός ταξιδιού στο Πουθενά, πελαγωμένο στον χείμαρρο των λέξεων.
Βεβαίως η μη βράβευση μπορεί να σημαίνει πρωτοτυπία που ξεπερνάει το μέτρο της εποχής και τον λογοτεχνικό «κανόνα». Πολλοί από τους ανθρώπους που θαυμάζουμε στην Ιστορία της Εποχής τους δεν βραβεύτηκαν από τους συγχρόνους τους. Κάποιοι δεν διακρίθηκαν καν. Κι άλλοι δεν είδαν τα γραπτά τους τυπωμένα όσο ζούσαν. Αυτό όμως δεν σημαίνει ότι δεν σημάδεψαν ανεξίτηλα το Συλλογικό Συνειδητό και Ασυνείδητο. Τουναντίον. Επομένως όσοι δεν ξεχώρισαν σε αυτόν τον διαγωνισμό, μπορεί να είναι οι μεγαλοφυΐες του μέλλοντος και το φτωχό μας μυαλό να μην τις διέκρινε! Εξάλλου, πρέπει να ομολογήσω ότι ήταν τόσο πολλά τα καλά διηγήματα, τα άρτια δομημένα, με ενδιαφέρουσα θεματική, ρυθμό κι επαρκή χειρισμό της ιδιολέκτου, που εγώ προσωπικά αναγκάστηκα να βάλω πολλά άριστα.
Βεβαίως, η πρώτη τριάδα ή πεντάδα έχει κάτι το ιδιάζον. Είναι εκείνη η λάμψη που ξεπετάγεται από τα βάθη της πολυχρησιμοποιημένης και φθαρμένης αλλά τόσο πλούσιας ελληνικής λαλιάς, που ξέρει να αφομοιώνει με δημιουργικό τρόπο όλα τα ξενόφερτα και δάνεια στοιχεία, ενώ τα δικά της δάνεια σε ξένες γλώσσες και ιδιώματα τής επιστρέφουν συχνά ως αντιδάνεια.
Αυτό που ξεχωρίζει το οποιοδήποτε καλό γραπτό από το μοναδικό κι ανεπανάληπτο είναι εκείνο το απροσδιόριστο παράθυρο σε έναν άλλον κόσμο, των ιδεών ή των σκιών, εκεί όπου μόνο με τα Μαθηματικά και τη Γεωμετρία δεν χάνεσαι, εκεί όπου όλα είναι σαφή, φωτεινά, κι εγγράφονται με σκληράδα κεραυνού στη Μνήμη. Αυτό είναι όχι μόνο αποτέλεσμα θείου ταλέντου αλλά και σκληρής δουλειάς να πειθαρχήσεις στο υλικό και να ακονίσεις τα εργαλεία σου.
Κανένας αρχιτέκτονας δεν χτίζει ωραία σπίτια μόνο με σκαριφήματα, αλλά με τον γνώμονα και τον διαβήτη. Αυτή η σκέψη μού κρατάει συντροφιά τις νύχτες που με αποθαρρύνει της έμπνευσης ο πυρετός κι η εργασία μου νιώθω ότι δεν προχωράει με ικανοποιητικό ρυθμό, με τον ρυθμό που εγώ θα ήθελα να πετάει, να φυσάει και να εκτινάσσεται στο στερέωμα σαν κινέζικο φίδι-πυροτέχνημα.
Συγχαίρω όλους τους συμμετέχοντες με διηγήματά τους σε αυτόν το διαγωνισμό κι εύχομαι να επανέλθουν του χρόνου. Είμαι πάντα στη διάθεση των νέων ανθρώπων που ποθούν και πάσχουν για να κρατήσουν τον πανάρχαιο Ελληνικό Πολιτισμό πάνω από τις μικρότητες και πέρα από τις Σειρήνες των Καιρών.
Γράφετε ελληνικά με ελληνικά στοιχεία και το μέλλον θα μας αποζημιώσει για τον τόσο μόχθο μας. Εύγε σε όλους τους πνευματικούς εργάτες αυτής της μικρής ένδοξης χώρας, με την ελευθερία, τη δημοκρατία, την ισότητα, την φιλοξενία, την ανοχή στο αλλότριο που μας διέκρινε κι εύχομαι να μας διακρίνει πάντα.
Δικός σας, ηρωικώς κι επιμόνως, υπομένων κι ανθεκτικός,
Κωνσταντίνος Μπούρας
www.konstantinosbouras.gr
Θα ήθελα να συγχαρώ όλους τους/τις βραβευμένους/νες και να ευχαριστήσω θερμά όσους και όσες μας τίμησαν με τη συμμετοχή τους σε αυτό το διαγωνισμό διηγήματος. Στην εποχή αυτή, των βεγγαλικών καταστάσεων, θελήσαμε όλοι, με την λίγη εύνοια που μας επέτρεψε ο καιρός, να κρατήσουμε για λίγο, έστω όσο μας επιτρέπεται, το φωτεινό σημάδι που κυοφορείται μέσω της τέχνης. Εκείνο που μπορεί να κάνει να «είναι» μια ψυχή. Να την κάνει δυνατή και να μην παραπαίει στις ράβδους του καιρού, αλλά να κρατεί το χαλινάρι του ίππου της ζωής και να την κατευθύνει.
Προσωπικά, θέλω να ευχαριστήσω δημόσια τους διοργανωτές και όσους συμμετείχαν στο διαγωνισμό αυτό, για την πολύτιμη ευκαιρία που μου έδωσαν προσωπικά, να με προσκαλέσουν να λάβω μέρος στην κριτική επιτροπή του διαγωνισμού αυτού και έτσι να διαπιστώσω για μια ακόμη φορά διαβάζοντας τα διηγήματα του διαγωνισμού που έλαβα στα χέρια μου, πως στην Ελλάδα μας, υπάρχουν ακόμη σήμερα άνθρωποι που με τη γραφή τους καταφέρνουν να βαστούν το γόρδιο διάκενο των πραγμάτων πέρα και πάνω από όλους τους εξωτερικούς κλυδωνισμούς της προσωπικής τους ζωής και της πατρίδας τους και να ζυγίζουν την ύπαρξη ακέραια, στο πρίσμα της πένας τους, που θησαυρίζει ωστόσο ελάσσονα μια εκθαμβωτική κόπιτσα συνειδήσεων των δημιουργών τους περνώντας στο γραπτό λόγο για να φτάσει ως και εμάς.
Προσπάθησα, όσο μπορούσα κι όσο μου το επέτρεπαν οι συνθήκες να σκύψω ευλαβικά πάνω από κάθε συμμετοχή, να της δώσω την αμέριστη προσοχή μου και με συνέπεια και ευθύνη να κάνω το καλύτερο δυνατό για το αποτέλεσμα. Και κάθε συμμετοχή ήταν μοναδική και με συνεπήρε στο δικό της κόσμο με τη γραφή της και στο σύμπαν του δημιουργού της.
Ομολογουμένως, ανεβοκατέβαινε βουστροφηδόν το ομοιογενές βουλητικό των φράσεων σε κάθε διήγημα από τα συμμετέχοντα στο διαγωνισμό αυτό, που διάβαζα με προσοχή και το οποίο λαμπάδιαζε σαν όρθιος θρίαμβος ιδέες και γραφή, σημειώνοντας το ίδιο σκέψη στο τσέμπαλο των ιδιαίτερων υφών του κάθε γράφοντα και με ένα νόημα των ημερών πυρίμαχο, δηλαδή κάθε διήγημα αποδελτίωνε με τέτοιο τρόπο την εποχή μας και την ύπαρξη του ανθρώπου σε αυτήν, που είναι σαν να αγόρευε τα μελλούμενα μεγαφωνόντας οξυδέρκεια και έναν ζωηρό τάκο φαντασίας!
Η ευγένεια του πνεύματος, μπορεί να φέρει ευγένεια και στον κόσμο. Και φως. Το πίστευα και το πιστεύω ακράδαντα ιδιαίτερα μετά την ανάγνωση όλων των συμμετοχών στο διαγωνισμό αυτό.
Θα μου επιτρέψετε να ευχηθώ από καρδιάς σε όλους όσους συμμετείχαν με τις δημιουργίες τους, να έχουν πίστη στην τέχνη τους και να βαδίζουν με τον μοναδικό τρόπο που γνωρίζει ο καθένας τους να το κάνει, το εσωτερικό δρόμο της ψυχής τους. Θα ευχηθώ σε όλους, εκείνο που κάποτε μου ευχήθηκαν και εμένα στο δικό μου ξεκίνημα στη λογοτεχνία και που μου στάθηκε πάντοτε πολύτιμος οδηγός σε όλες τις περιστάσεις: «εάν ακούς μια φωνή μέσα σου που σου λέει δεν μπορώ δίχως να γράψω, γράψε και μην ακούς κανένα»
Σας ευχαριστώ ειλικρινά πολύ όλους!
Πρόσκληση φίλων