Γράφει: Πόπη Ξοφάκη

Το φωτορεπορτάζ.
Το βιβλίο «Το μυστικό της σαρκοφάγου».
Ο συγγραφέας Νίκολας Χόμιτς.
Οι Εκδόσεις Πνοή.

Οι Εκδόσεις Πνοή παρουσίασαν στο Public, το ιστορικό μυθιστόρημα του Ουκρανού συγγραφέα Νίκολας Χόμιτς, «Το μυστικό της σαρκοφάγου», σε μετάφραση Οκσάνας Τερέσενκο.

Το Live Streaming (& το βίντεο) παρέχονται με την υποστήριξη της Streamia.

Για το βιβλίο μίλησαν:

• Νίκος Καρμοίρης, ιστορικός-συγγραφέας
• Οκσάνα Τερέσενκο, μεταφράστρια
• Κάκια Ξύδη, εκδότρια-συγγραφέας
• Νίκολας Χόμιτς, ο συγγραφέας του έργου

Χαιρετισμό απηύθυνε:

• Σεργίι Σουτένκο, πρέσβυς της Ουκρανίας στην Ελλάδα
• Μαρία Βορομπέι, Εκπρόσωπος της Ένωσης Συγγραφέων Ουκρανίας, συγγραφέας
• Ηλίας Παπακωνσταντίνου, αντιπρόεδρος της ΠΕΛ, ποιητής

Χαιρετισμός Μαρίας Βορομπέι

Κυρίες και Κύριοι!

Ως εκπρόσωπος της Εθνικής Ένωσης Συγγραφέων της Ουκρανίας, χαίρομαι που καλωσορίζω τον συνάδελφό μου τον Ουκρανό συγγραφέα Νίκολας Χόμιτς, την εκδότρια του μυθιστορήματος "Το μυστικό της σαρκοφάγου" την Κάκια Ξύδη, και την  λαμπρή μεταφράστρια Οκσάνα Τερέσενκο, που συνεργάστηκαν για να πετύχουν αυτό το εντυπωσιακό γεγονός στη συγγραφική μας ζωή - τη δημοσίευση ενός ουκρανικού μυθιστορήματος στα ελληνικά.

Ο Νίκολας Χόμιτς είναι ένας ενδιαφέρων συγγραφέας που με την ζωντανή φαντασία του εξιστορεί  αληθινά ιστορικά γεγονότα, και δημιουργεί μια ενδιαφέρουσα πλοκή συνδέοντας ιστορικές σκηνές με καλά γραμμένα λυρικά επεισόδια.

Εργατικός και ακούραστος, ταξιδεύει πολύ και γράφει για τα γεγονότα που βλέπει στα ταξίδια του.

Το μυθιστόρημα εξέπληξε τους αναγνώστες της Ουκρανίας – και πιθανότατα θα εντυπωσιάσει και τους αναγνώστες στην Ελλάδα.

Αυτή η έκδοση - είναι το πρώτο δείγμα, Ουκρανικής λογοτεχνίας μεταφρασμένης στα Ελληνικά τόσο για τον Νίκολας Χόμιτς όσο και για την μεταφράστρια Οκσάνα Τερέσενκο και την εκδότρια Κάκια Ξύδη.

Σας εύχομαι ολόψυχα καλή επιτυχία και αναγνώριση στα βιβλία σας, αγαπητοί μου δημιουργοί  αυτής της θαυμάσιας έκδοσης!

Μαρία Βορομπέι
Ουκρανή συγγραφέας

Χαιρετισμός του Ηλία Παπακωνσταντίνου, αντιπρόεδρου της ΠΕΛ, ποιητή

Καλησπέρα σας.

Καλωσορίζουμε στην Ελλάδα έναν σπουδαίο βραβευμένο συγγραφέα από μία υπέροχη χώρα. Ο Νίκολας Χόμιτς λοιπόν εμφανίζεται σήμερα και στα ελληνικά γράμματα με το Μυστικό της σαρκοφάγου, ένα βιβλίο που μας βάζει μέσα στην Ουκρανική ιστορία και θα μας βοηθήσει να μάθουμε πράγματα που ποτέ δεν θα είχαμε την ευκαιρία να γνωρίσουμε.

Η λογοτεχνία ανοίγει δρόμους για άλλη μια φορά και το συγκεκριμένο βιβλίο ανοίγει και δίαυλο επικοινωνίας μεταξύ των δύο λαών. Η παγκόσμια γλώσσα της λογοτεχνίας μας φέρνει κοντά.. και γι αυτό το πρώτο βήμα, η βοήθεια του εκδοτικού οίκου Πνοή της Κ. Κάκιας Ξύδη, ήταν πολύ σημαντική, ώστε να πραγματοποιηθεί η έκδοση( είναι το πρώτο μεταφρασμένο βιβλίο που εκδίδεται) συγχαρητήρια για την έκδοση.. και φυσικά πρέπει να συγχαρούμε την Μεταφράστρια Οξάνα Τερέσενκο που έβαλε ψυχή και νου και μετάφρασε το βιβλίο. Η Πανελλήνια Ένωση Λογοτεχνών εύχεται το βιβλίο σας να ταξιδέψει σε πολλές ψυχές και να φωλιάσει η γνώση που μας δίνετε, σε πολλούς αναγνώστες, τόσο στην Ελλάδα όσο και στην Ουκρανία.

Η Ουκρανοί είναι ζεστοί άνθρωποι, διαφέρουν πιστεύω από άλλους βόρειους λαούς, σε λίγες ημέρες θα την επισκεφτώ για τέταρτη φορά λαμβάνοντας μέρος στο Διεθνές φεστιβάλ Ποίησης, πρώτη φορά που πήγα στο Κίεβο ήταν πριν 19 χρόνια, μετά Οδησσό και Σεβαστούπολη, τότε πρωτοδιάβασα ποιήματά μου στην Ουκρανία, αλλά σε μια φιλική παρέα, δεν θα μπορούσα να φανταστώ ότι μετά από χρόνια θα ανοίγαμε γέφυρες πολιτισμού.

Αυτό οφείλεται στην Οξάνα Τερέσενκο και την αγάπη της για την Ελλάδα και την τέχνη, την ευχαριστούμε θερμά. Τέλος Ιουνίου παρουσιάσαμε στο Κίεβο, ανθολογία σύγχρονης ελληνικής ποίησης που αγαπήθηκε από τους Ουκρανούς λογοτέχνες. Εύχομαι στον Νίκολας Χόμιτς να γράφει πάντα, να τον βρίσκει η φαντασία και η δύναμη για να ομορφαίνει τις ψυχές μας, ευχαριστούμε που είστε μαζί μας απόψε, είναι τιμή μας.

Ηλίας Παπακωνσταντίνου
Ποιητής / Συγγραφέας/ Στιχουργός Αντιπρόεδρος Π.Ε.Λ.

Ομιλία της μεταφράστριας Οκσάνα Τερέσενκο

Αγαπητοί φίλοι!

Πολύ χαίρομαι που σας βλέπω σε αυτό το σημαντικό γεγονός, την παρουσίαση του πρώτου μου έργου του τόσο σημαντικού ιστορικού μυθιστορήματος Ουκρανού συγγραφέα Νίκολας Χόμιτς «Το μυστικό της σαρκοφάγου».

Ευχαριστώ τη μοίρα που έφερε στη ζωή μου τον συγγραφέα Νίκολας Χόμιτς και τη συνεργασία μας. Είναι ένα εξαιρετικά ενδιαφέρον άτομο, πολύ ταλαντούχο, που αγαπά την ουκρανική ιστορία.

Από τα έργα του Νίκολας Χόμιτς αυτό το μυθιστόρημα είναι το πιο δύσκολο, αλλά επιλέχθηκε επειδή σε πολλά σημεία αλληλοσυνδέονται τα ιστορικά μονοπάτια της Ουκρανίας και της Ελλάδας, που το έχω μέσα στην καρδιά μου και ταυτόχρονα πιστεύουμε ότι θα έχει ενδιαφέρον για τον Έλληνα αναγνώστη.

Η εργασία για τη μετάφραση δεν ήταν εύκολη, αλλά ήταν πολύ ενδιαφέρουσα. Η δυσκολία ήταν, ότι το μυθιστόρημα είναι πολύπλευρο, μιας και αναφέρεται σε τρεις εποχές. Ένας τεράστιος αριθμός των προσώπων, ονομάτων, γεγονότων, ημερομηνιών και τοπωνύμιων παρελαύνει μέσα σε αυτό. Όλα έπρεπε να διευκρινιστούν στα ελληνικά. Για να σηκώσουμε αυτό το βάρος, σε μένα και τον συγγραφέα μας έδωσε τη δύναμη η κοινή μας αγάπη για την Ουκρανία και την Ελλάδα.

Αλλά δεν θα υπήρχε σήμερα αυτή η ελληνική έκδοση και η σημερινή παρουσίαση, αν δεν ήταν η τυχαία γνωριμία και στη συνέχεια η φιλία για χρόνια με την συγγραφέα και την εκδότρια Κάκια Ξύδη. Παρεμπιπτόντως, το μυθιστόρημά της "Ταξίδι στην ομίχλη", μεταφρασμένο από μένα στην ουκρανική γλώσσα, παρουσιάστηκε με επιτυχία αυτό το καλοκαίρι στην Ουκρανία, στο Κίεβο και στο Τσερνίγιβ. Η Κάκια Ξύδη κατέβαλε μεγάλη προσπάθεια μαζί με την ομάδα της για να εκδοθεί αυτό το βιβλίο στην Ελλάδα.

Ελπίζω για περαιτέρω συνεργασία τόσο με τον λαμπρό συγγραφέα του μυθιστορήματος "Το μυστικό της σαρκοφάγου" Νίκολας Χόμιτς, όσο και με την εξαιρετική εκδότρια Κάκια Ξύδη.

Οκσάνα Τερέσενκο
μεταφράστρια

Ομιλία του ιστορικού-συγγραφέα Νίκου Καρμοίρη

Όταν η εκδότριά μου κ. Κάκια Ξύδη μου απηύθυνε την πρόταση/πρόσκληση/πρόκληση να μιλήσω για το ιστορικό μυθιστόρημα «Το μυστικό της Σαρκοφάγου» του Νίκολας Χόμιτς αμφέβαλα αν είμαι ο καταλληλότερος άνθρωπος να το κάνω. Κι αυτό, γιατί όσοι έχουμε σπουδάσει ιστορία κι ασχολούμαστε λίγο ή πολύ μαζί της καταλαβαίνετε ότι έχουμε μια εμμονική διαστροφή με την αναζήτηση της αλήθειας, επιχειρώντας να την διαχωρίσουμε, να την αποστάξουμε, από οποιαδήποτε μυθοπλασία που την περιβάλει.

Ωστόσο, αν δούμε με μια πιο προοδευτική ματιά την έννοια της μυθιστορίας, το ιστορικό μυθιστόρημα μπορεί να λειτουργήσει ως εργαλείο στα χέρια ενός μελετητή, αλλά κυρίως ενός πομπού της ιστορίας, όπως πχ ένας δάσκαλος. Ο δημοσιογράφος και συγγραφέας Φρέντυ Γερμανός είχε πει πως «το ιστορικό μυθιστόρημα μπορεί να πει όσα η επίσημη ιστορία δεν μπορεί»!

Πηγαίνοντας ένα βήμα παραπέρα, θα έλεγα πως το ιστορικό μυθιστόρημα –αν δεν αυθαιρετεί- μπορεί να μας δώσει την αίσθηση και τα αρώματα της εποχής για την οποία μιλά. Φερ’ ειπείν, όλοι γνωρίζουμε για την ιστορία της Μικρασιατικής Καταστροφής, όμως μέσα από τα «Ματωμένα Χώματα» της Διδούς Σωτηρίου μπορούμε να βιώσουμε την εποχή, να δούμε βαθιά μες τα μάτια των ανώνυμων πρωταγωνιστών της ιστορίας, να μυρίσουμε τη φωτιά, να ακούσουμε τις κραυγές, να συναντήσουμε τον άνθρωπο γυμνό, στις καλύτερες και τις χειρότερες του στιγμές, ακριβώς την ίδια ώρα.

Αυτό ακριβώς πετυχαίνει με το μυθιστόρημά του «Το μυστικό της Σαρκοφάγου» ο Νίκολας Χόμιτς. Μας εισαγάγει στην ουκρανική ιστορία, αφήνοντάς μας ανοιχτές τις ρωγμές του χρόνου για να παρακολουθήσουμε μέσα από τις χαραμάδες τις πιο μοναχικές στιγμές των πρωταγωνιστών της, να τις βιώσουμε, να ζήσουμε την αγωνία και να ακούσουμε τις σκέψεις εκείνων που διαμόρφωσαν την εξέλιξή της.

Δεν μπορώ να μιλήσω για την γλώσσα και το ύφος του συγγραφέα, γιατί όσο άρτια και να είναι μια μετάφραση, κατά κάποιο τρόπο στην μεταφρασμένη λογοτεχνία κόβεται ο ομφάλιος λώρος και τα κείμενα χάνουν την αμεσότητα και τη ζεστασιά της μητρικής γλώσσας του πρωτοτύπου. Για αυτό και θα επικεντρωθώ στην ιστορία του βιβλίου, στα όσα θίγει άμεσα ή έμμεσα ο συγγραφέας και στην αίσθηση που αυτά αφήνουν στον αναγνώστη.

Η ιστορία του βιβλίου ξεκινά κι εξελίσσεται από τον 11ο φτάνοντας, φτάνοντας έως τον 21ο αιώνα. Πρωταγωνιστής είναι ο Πρίγκιπας των Ρους, Γιάροσλαβ ο Σοφός, ο οποίος αφήνει τα ίχνη του στο χρόνο. Έτσι, ο αναγνώστης συναντά πτυχές της ουκρανικής ιστορίας από την βυζαντινή περίοδο, έως την Σοβιετική Ένωση και τη σύγχρονη Ουκρανία.

Ο Χόμιτς μέσα από επιτυχημένους ιστορικούς ακροβατισμούς πετυχαίνει να αναδείξει την διαχρονικότητα της ιστορίας και του ίδιου του ανθρώπου ως οντότητα. Φωτιά, αίμα, σκόνη, θάνατος και πόλεμος μπλέκονται σε ένα γαϊτανάκι και χορεύουν στον αέρα με την αγάπη, τον έρωτα, τις αξίες και τα ιδανικά, μεταφέροντας τις διαχρονικές αγωνίες στην ιστορία του ανθρώπινου είδους. Άλλοτε οι ισχυροί συρρικνώνονται κι άλλοτε οι αδύναμοι γιγαντώνονται. Τα μόνα που αλλάζουν σε κάθε εποχή είναι τα μέσα.

Το βιβλίο του Χόμιτς θα μπορούσε να ήταν τρία διαφορετικά βιβλία. Ένα με την ιστορία του Γιάροσλαβ και της εποχής στην οποία έδρασε, ένα άλλο με την ιστορία του αρχιτέκτονα Ποβτσένκο και την περιπέτεια του πολιτισμού σε ταραγμένες περιόδους, κι ένα τρίτο με περίπου αστυνομική πλοκή με πρωταγωνίστρια μία σύγχρονη παρέα τεσσάρων φίλων που αποφασίζει να ξεσκονίσει το παρελθόν  και να αναζητήσει «το μυστικό της σαρκοφάγου».

Ο συγγραφέας, ωστόσο, συνδυάζει εξαιρετικά τις ιστορίες με συνδετικό κρίκο τον Γιάροσλαβ και το ιστορικό του αποτύπωμα, εγκιβωτίζοντας την μία στην ιστορία άλλη, πλέκοντας -κατά κάποιο τρόπο- μια κινηματογραφική δομή.Το μυθιστόρημα κινείται σε τρεις χρόνους. Τη βυζαντινή περίοδο, την νεότερη εποχή, μέσα και γύρω από τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο και τον Ψυχρό πόλεμο, και τη σύγχρονη Ουκρανία έως τα πρόσφατα κοινωνικοπολιτικά γεγονότα.

Τόπος όχι μόνον η Ευρώπη, αλλά κι η Αμερική σε ένα ταξίδι αναζήτησης. Από τους Ρους ως τη Σοβιετική Ένωση κι από εκεί στην ανεξάρτητη Ουκρανία προ των πυλών της Ευρωπαϊκής Ενωσης, ο συγγραφέας μέσα από το έργο του μας βοηθά να αντιληφθούμε τη διαχρονικότητα που διέπει τον κόσμο των ανθρώπων από τα γεννοφάσκια του. Συναντούμε, λοιπόν, το δίχως άλλο, σε κάθε εποχή:

• Το παιχνίδι εξουσίας μεταξύ θρησκείας και πολιτικής
• την σύγκρουση του απολυταρχικού σκοταδισμού με το επιστημονικό φως
• Τις ιδεοληψίες που διέπουν τα ιδεολογικά ρεύματα ωθώντας τα ακόμη κι ενάντια της ίδιας της πολιτισμικής τους ταυτότητας
• Το χάσμα στην αντίληψη των ιδίων πραγμάτων ή των ίδιων καταστάσεων από έναν αξιωματικό κι έναν επιστήμονα, ή από έναν ηγεμόνα κι έναν ιερωμένο.
• την συναντίληψη και σύγκληση ανθρώπων διαφορετικών υποβάθρων και παρατάξεων κάτω από έναν κοινό στόχο ή σκοπό
• Τα πλήγματα που καταφέρνει το σκοτάδι στην ανθρωπότητα και τα έργα της,  αλλά την λαβωμένη, αλλά παντοτινή επικράτηση του φωτός.

Ο Χόμιτς εντάσσει στο μυθιστόρημά του και μια σειρά φιλοσοφικών προβληματισμών. Για παράδειγμα, κατά πόσο η θρησκεία έχει επηρεάσει ή αγκυλώσει την εξέλιξη της ιστορίας; Ή ποια θα ήταν η μοίρα των θρησκευτικών συμβόλων αν αντιμετωπίζονταν από τους αντίθετους θρησκευτικά ή ιδεολογικά ως πολιτιστική κληρονομιά;

Ο συγγραφέας, μάλιστα, θίγει ένα ακόμα θέμα: Την διάσωση και ανάδειξη των μνημείων και των στοιχείων της πολιτιστικής μας κληρονομιάς, τα οποία μπορεί μεν να αποτελούν στοιχεία προσδιορισμού εθνικής ταυτότητας ή χρονολογικής περιόδου, αλλά εντάσσονται σε ένα πανανθρώπινο όλον που ονομάζεται παγκόσμια πολιτιστική κληρονομιά.

Στέκεται, επίσης, εμμέσως πλην σαφώς στην ανάγκη επαναπατρισμού μνημείων της εθνικής/τοπικής κουλτούρας και κληρονομιάς στον τόπο που γεννήθηκαν. Ένα θέμα που εμείς οι Έλληνες το γνωρίζουμε εξίσου καλά.

Αν εξαιρέσετε κάποια δύσκολα –για εμάς ονόματα- που ενδεχομένους μπορεί παιδέψουν τον αναγνώστη, το βιβλίο του Νίκολας Χόμιτς μπορεί να αγαπηθεί από τους Έλληνες, όχι μόνο γιατί σαν αναγνώστες έχουμε μία ροπή προς το είδος του ιστορικού μυθιστορήματος, αλλά γιατί, αφενός θα εντοπίσουμε πολλά κοινά στοιχεία που θα μας κάνουν να ταυτιστούμε, κι αφετέρου γιατί υπάρχουν πολλές αναφορές στην ελληνική/βυζαντινή ιστορία, συναντώντας τόσο γνώριμα πρόσωπα, όσο και γαστρονομικές αναφορές.

Προσωπικά, με κέντρισαν περισσότερο τα κομμάτια που αναφέρονται γύρω και κοντά στον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο, λόγω της αγάπης μου στην νεότερη και σύγχρονη ιστορία. Με γοήτευσε, επίσης, η προσωπικότητα και το έργο του Ολέξα Ιβάνοβιτς Ποβτσένκο, για τον οποίο δεν σας κρύβω πως αναζήτησα μερικά πρόσθετα στοιχεία, πραγματοποιώντας μία μικρή διαδικτυακή έρευνα όσο διάβαζα το βιβλίο.

Θα μπορούσα να πω πολλά ακόμη, -είμαι βέβαιος για αυτό!- αλλά επιτρέψτε μου να σας αφήσω να ανακαλύψετε μόνοι «το μυστικό της Σαρκοφάγου».

Καλοτάξιδο…

Νίκος Καρμοίρης
ιστορικός-συγγραφέας

Ομιλία της εκδότριας της Πνοής, Κάκιας Ξύδη

Και τώρα ήρθε η ώρα να σας μιλήσω κι εγώ για όλο αυτό το εγχείρημα. Είμαι ιδιαίτερα συγκινημένη σήμερα που μετά από πολύμηνη προσπάθεια και ατέλειωτες ώρες εργασίας και συνεργασίας με την μεταφράστρια Οκσάνα Τερέσενκο, με τον Γιώργο Καραναστάση που θέλω να του πω ένα ευχαριστώ δημόσια για την βοήθειά του, τον επιμελητή και εκδότη Δημήτρη Καραναστάση φτάσαμε στο αποτέλεσμα που αναμενόταν. Κρατάω με χαρά και υπερηφάνεια στα χέρια μου το πρώτο μεταφρασμένο βιβλίο των εκδόσεων Πνοή από μια πολύ δύσκολη γλώσσα όπως είναι τα Ουκρανικά και ένα πολύ απαιτητικό ιστορικό βιβλίο όπως είναι αυτό του Νίκολας Χόμιτς που περιέχει πολλά ιστορικά στοιχεία με ονόματα, ημερομηνίες και τοποθεσίες που σε εμάς τους Έλληνες ήταν και είναι παντελώς άγνωστες.

Όμως αυτή ήταν και η μαγεία του βιβλίου που μας έδινε κουράγιο να συνεχίσουμε την επίπονη εργασία μας. Από αυτό το ίδιο το βιβλίο αντλούσαμε δύναμη όταν διαβάζαμε για τις ατέλειωτες μάχες των Ρους του Κιέβου απέναντι στους πολυπληθείς εχθρούς τους. Είτε ήταν οι Πετσενέγοι που ήθελαν να τους κατακτήσουν είτε οι άγριοι νομάδες Πολόβτσι που έρχονταν από τα βάθη της στέπας. Όμως με την ευαισθησία και την χαρισματική γραφή, με τις λεπτομερείς περιγραφές εκεί που έπρεπε ο συγγραφέας μας μετέφερε πότε στα πεδία της μάχης και πότε στις κρεβατοκάμαρες των ηρώων του που πέθαιναν από αγάπη.

Και ναι το βιβλίο είναι ιστορικό μιας και διατρέχει την ιστορία της χώρας του από τον 11ο αιώνα αναφερόμενος στα γεγονότα που προκάλεσαν το σχίσμα των εκκλησιών το 1054 μέχρι σήμερα όμως η αγάπη, στην οποία και είναι αφιερωμένο το βιβλίο βρίσκεται παντού και πάντα σε όλους τους αιώνες.

Και την συναντάμε είτε με τη μορφή της νεαρής πριγκίπισσας Πολόβτσι Σαακχάν που ερωτεύτηκε κεραυνοβόλα και απήγαγε από τη σκηνή της ο πρίγκιπας Βσέβολοδ, είτε με τη μορφή της αρπίστριας της Φιλαρμονικής Ορχήστρας του Βερολίνου που έφερε στη ζωή του Πάουλ φον Ντενμπάχ «έναν κόσμο μουσικής και ήχων, κι αυτά που πριν ήταν βουβά για εκείνον, το φως του φεγγαριού, οι κυματισμοί του νερού, το τρεμούλιασμα των φύλων, άρχισαν ν ακούγονται, όπως μας γράφει χαρακτηριστικά ο συγγραφέας. Είτε αναφέρεται στον νορβηγό Όλαφ Χάραλντσον, που πρόσφατα ανακάλυψε ότι η γενιά του κρατάει από τον Γιαροσλάβ τον Σοφό, και στον κρυφό έρωτά του για την Ειρήνη, ή στην απατημένη σύζυγο την γιατρό Όλγα που προσπαθεί να σώσει τον γάμο της με τον Όλεγκ και φτάνει γι’ αυτό μέχρι τους υπονόμους της Νέας Υόρκης.

Ιστορίες μικρές ελκυστικές μέσα στην ιστορία που προσθέτουν το αλάτι στο υπέροχα σερβιρισμένο γεύμα που μας κρατούσαν συνεχώς σε ενδιαφέρον και δεν μας άφηναν να κουραστούμε ή να βαρεθούμε.

Ο Νίκολας Χόμιτς με αυτό το βιβλίο έχει κάνει έναν συγγραφικό άθλο. Έχει ενώσει την σημερινή ζωή με τα προβλήματά της, μας έχει δώσει ξεκάθαρα την εικόνα της Ουκρανίας με τα φαγητά και τις παραδόσεις της χώρας του πληροφορώντας μας ωστόσο και για την μακραίωνη ιστορία.

Πραγματικά θα μπορούσα να μιλάω ώρες γι’ αυτό το βιβλίο αλλά τίποτα δεν θα μπορούσε να συγκριθεί με την χαρά της ανακάλυψης και της ανάγνωσης που θα έχετε εσείς όταν θα το κρατάτε στα χέρια σας. Το μόνο που μπορώ να σας πω είναι ότι είναι ένα άρτιο πόνημα με πλήθος πληροφοριών που δεν θα σας κουράσουν αλλά θα σας γεμίσουν τις μπαταρίες σας και θα σας ταξιδέψουν στους αιώνες με τα πάθη, τα μίση, τις έριδες, τις ίντριγκες και τις αγάπες των πρωταγωνιστών και στο απρόσμενο τέλος του θα νιώσετε δικαιωμένοι και ελευθερωμένοι από κάθε είδους βάρος.

Κάκια Ξύδη
εκδότρια-συγγραφέας

Ομιλία του συγγραφέα Νίκολας Χόμιτς

Καλησπέρα κυρίες και κύριοι!

Πριν ξεκινήσω την ομιλία μου, θα ήθελα να εκφράσω την ευγνωμοσύνη μου στην Κάκια Ξύδη, η οποία πήρε το θάρρος να εδκόσει το μυθιστόρημά μου, καθώς και στη μεταφράστρια Οκσάνα Τερέσενκο για την τεράστια δουλειά της. Θα ήθελα να ευχαριστήσω τον κ. Πρέσβη - Σεργκίι Σουτένκο, ο οποίος βρήκε τον χρόνο και ήρθε σε αυτή την παρουσίαση. Είμαι ευγνώμων στους εκπροσώπους της Ένωσης Ελλήνων Συγγραφέων, της Ουκρανικής Διασποράς και όλων όσων ήρθαν σε αυτή τη συνάντηση.

Για μένα, αυτή είναι μια πραγματικά συναρπαστική στιγμή. Το να βρίσκεται ένας συγγραφέας και να μιλά μπροστά στους αναγνώστες είναι ένα μεγάλο γεγονός, αλλά όταν οι σκέψεις του μεταφέρονται στους πολίτες μιας άλλης χώρας, δεν είναι πλέον ιδιωτικό θέμα, είναι μια αποστολή!

Ένα μικρό βήμα προς την προσέγγιση των λαών. Στην περίπτωση αυτή μεταξύ της Ουκρανίας και της Ελλάδας. Τα βιβλία μου έχουν μεταφραστεί σε πολλές χώρες, αλλά η Ελλάδα έχει ιδιαίτερη βαρύτητα για μένα. Την βλέπω ως "Alma mater", ως χώρα που έχει γίνει όχι μόνο λίκνο του πανευρωπαϊκού πολιτισμού και της δημοκρατίας, και ειδικά στα τέλη του 10ου και στις αρχές του 11ου αιώνα έφερε τον πρώτο κόκκο γραφής στην Ουκρανία.

Οι πρώτοι δάσκαλοι στα μοναστήρια καθώς και στην Αγία Σοφία, ήταν Έλληνες. Ήταν εκείνοι που έφεραν μαζί τους την Αγία Γραφή στα ελληνικά και η διδασκαλία έγινε στα ελληνικά. Ως απόδειξη αυτού, πολλές επιγραφές που βρέθηκαν στους τοίχους της Αγίας Σοφίας του Κιέβου, που χρονολογούνται από τον 11ο έως τον 12ο αιώνα. Όπως είπαν, «Από τους Βαράγους στους Έλληνες». Είναι ένα αρχαίο μονοπάτι, το οποίο αποτέλεσε την πολιτιστική σύνδεση των Ρους του Κιέβου με την Ελλάδα και το Βυζάντιο. Και μετά τι; Αυτός ο σύνδεσμος έχει σπάσει;

Ήμουν στην Ελλάδα για πρώτη φορά το 1995. Όταν είπα ότι ήμουν από την Ουκρανία και ήρθα από το Κίεβο, με ρωτούσαν: «Αυτό το μέρος είναι στη Ρωσία;» Τώρα όμως, ακόμη και οι πωλητές των καταστημάτων με σουβενίρ, μαθαίνοντας ότι είμαι από την Ουκρανία λένε αντί για Σπασίμπα – Ντιάκουγιου, δηλαδή, ευχαριστώ.

Ο τίτλος του μυθιστορήματος «Το μυστικό της σαρκοφάγου» είναι μάλλον μια μεταφορά. Άρχισα να γράφω ένα μυθιστόρημα το φθινόπωρο του 2013, και μερικές εβδομάδες αργότερα άρχισε η «Μαϊντάν» και η «Επανάσταση της Αξιοπρέπειας», όταν η Ουκρανία είχε μια επιλογή - πού να πάει; Προς τη δημοκρατία ή τον αυταρχισμό; Προς την Ευρώπη, ή προς την Ασία; Ήταν μια διανοητική επιλογή. Και όπως αποδείχθηκε, ο λαός της Ουκρανίας, ως απόγονοι των Ρους του Κιέβου, ήταν πιο κοντά στη δημοκρατία, στην ελευθερία του λόγου και άλλες ευρωπαϊκές αξίες, παρά τον αυταρχισμό. Το μυθιστόρημά μου είναι μια αναζήτηση για τις ιστορικές ρίζες του ουκρανικού λαού, που αναζητούσε την ανεξαρτησία και την ανασυγκρότηση του κράτους του, ο οποίος για χάρη της ελευθερίας είναι έτοιμος να δώσει τη ζωή του.

Η ειδικότητά μου είναι παιδιατρική αναζωογόνηση. Εργάστηκα επίσης ως μολυσματικός ερευνητής και ως γιατρός πήρα μέρος ως προσωπικό έκτακτης ανάγκης για την εκκαθάριση του πυρηνικού σταθμού του Τσέρνομπιλ.

Υπάρχουν πολλοί γιατροί μεταξύ των συγγραφέων. Δεν ξέρω με τι έχει σχέση αυτό, αλλά αναγκαστικά έπρεπε να παρακολουθώ όλη την αλυσίδα της ζωής από την αρχή μέχρι το τέλος. Οι άνθρωποι γεννιούνταν και πέθαναν στα χέρια μου. Έχω ακούσει πολλά πράγματα που δεν θα ακούσετε ποτέ καθ’ όλη τη ζωή σας. Προφανώς, αυτές οι εντυπώσεις συσσωρεύτηκαν καθ’ όλη τη διάρκεια της ζωής μου και με υποκίνησαν να γίνω συγγραφέας.

Άρχισα να γράφω πολύ αργά - στα πενήντα μου. Την παραμονή αυτού του γεγονότος υπήρξε ένα μυστικιστικό γεγονός. Ταξίδεψα στο Μικρό Θιβέτ και ψηλά εκεί στα βουνά, ο αστρολόγος των Ιμαλαΐων μου είπε ότι θα γίνω πολύ γνωστός συγγραφέας. Αυτό και συνέβη.

Προς το παρόν, έχουν κυκλοφορήσει πέντε μυθιστορήματά μου, καθώς και μια συλλογή από διηγήματα και δοκίμια. Ορισμένα από αυτά έχουν μεταφραστεί σε άλλες γλώσσες. Δύο βιβλία μου εκτός από το χαρτί εμφανίστηκαν και σε μορφή ήχου. Τώρα γράφω ένα νέο μυθιστόρημα. Είναι ένα έπος, λέει την ιστορία ενός άνδρα και μιας γυναίκας της οποίας οι αλυσίδες της οικογένειας τεντώθηκαν πίσω στην εποχή του Ζαπορίσκα Σιτς («Запорізька Січ») και ακόμα πιο πέρα. Αυτό είναι ένα είδος ιστορίας για την Ουκρανία μέσω του πρίσματος της προσωπικής ζωής.

Νίκολας Χόμιτς
ο συγγραφέας του έργου

Oι σκιές του παρελθόντος θαμμένες στους αιώνες, σχεδόν ξεχασμένες. Πόσο επικίνδυνο είναι να τις ενοχλήσεις; Όταν οι αρχαιολόγοι ανοίγουν τη σαρκοφάγο του Γιαροσλάβ του Σοφού, τους περιμένει μια μεγάλη έκπληξη: τα λείψανα του Μεγάλου Πρίγκιπα του Κιέβου λείπουν. Μια παρέα φίλων αναλαμβάνει να λύσει το μυστήριο αγνοώντας τις συνέπειες…

Στους αναγνώστες παρουσιάζεται ένα ιστορικό πανόραμα από τον 11ο ως τον 21ο αιώνα. Ακολουθούμε τα ίχνη του Γιαροσλάβ του Σοφού από το Κράτος των Ρους στη Βυζαντινή Αυτοκρατορία, κι από τη Σοβιετική Ένωση του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου μέχρι τη σύγχρονη Ουκρανία. Τι συνδέει τον Μεγάλο Πρίγκιπα με την Άννα την Πορφυρογέννητη και τον Στάλιν; Και τελικά, πού βρίσκονται τα λείψανα του ηγέτη των Ρους του Κιέβου;

Το βραβευμένο ιστορικό μυθιστόρημα του σύγχρονου Ουκρανού συγγραφέα Νίκολας Χόμιτς, «Το μυστικό της σαρκοφάγου», αποκαλύπτει τα μυστικά της αρχαίας και σύγχρονης ουκρανικής Ιστορίας.

Ο Νίκολας Χόμιτς γεννήθηκε το 1959 στην Ουκρανία, όπου και διαμένει με την οικογένειά του. Έχει πάρει τα διεθνή βραβεία «Warrior of light» και «Don Quijote». Επίσης έχει βραβευτεί από το περιοδικό «Το Ουράνιο Τόξο».

Έχει ταξιδέψει σχεδόν σε όλον τον κόσμο. Το θέμα που πραγματεύεται στα βιβλία του είναι η επιστροφή της χαμένης ιστορικής μνήμης. Το 2011 κυκλοφόρησε στην Ουκρανία η συλλογή διηγημάτων του «Η νύχτα της Γοργόνας». Ακολούθησαν τα μυθιστορήματά του «Η ώρα», 2012, «Η έκταση του ψέματος», 2013 και «Το μυστικό της σαρκοφάγου», 2016, που μεταφράστηκε και κυκλοφορεί στη Ρωσία, στο Αζερμπαϊτζάν και στην Ελλάδα από τις εκδόσεις Πνοή.