Γράφει: Παναγιώτης Σιδηρόπουλος

Ολόκληρο το φωτορεπορτάζ σε Facebook άλμπουμ.
Το βιβλίο «Ένας ή κανένας».
Ο συγγραφέας Τόλης Αναγνωστόπουλος.
Οι εκδόσεις το ανώνυμο βιβλίο.

Οι εκδόσεις «το ανώνυμο βιβλίο» παρουσίασαν στο «Αθηναίων Πολιτεία», το μυθιστόρημα του Τόλη Αναγνωστόπουλου, «Ένας ή κανένας».

Είναι μαζί από μικρά παιδιά. Από το ίδρυμα. Προσπαθούν να ξεχάσουν τις μέρες που αγκαλιάζονταν, έπιανε ο ένας το χέρι του άλλου για να λιγοστέψει ο πόνος, να αντιμετωπίσουν το κακό, αλλά δεν μπορούν. Ο Τέλης θέλει να πιστεύει πως είναι όλα ψέματα, αποκυήματα της μεγάλης του φαντασίας. Παραμύθια όπως αυτά που γράφει για να ξεχνιέται, όμως και σε αυτά του βγαίνουν ήρωες πάντα οι κακοί. Ο Ξενοφώντας επηρεάστηκε περισσότερο, είναι χειρότερος από τους ήρωες του Τέλη. Ντίλιγκερ, σκορπάει τον θάνατο. Κατάντησε να γίνει υποχείριό τους, αν και είχε όλες τις προϋποθέσεις να δημιουργήσει κάτι καλό. «Τέλη, τελευταία φορά και με αποδεσμεύουν» του επαναλαμβάνει όταν εκείνος κάνει προσπάθειες να τον μεταπείσει. Ούτε η Δανάη κατάφερε να του αλλάξει ρότα. Αν και την αγαπούσε, την άφησε να φύγει. Ο Τέλης τουλάχιστον, παρά τις «ιδιορρυθμίες» του, έχει τη Σοφία και τον γιο τους τον Γιώργο. Τους γκρέμισαν την παιδικότητα, την αθωότητα, την ηθική τους. Τους έκαναν σκάρτους. Το μόνο θετικό τότε μέσα στη φρίκη ήταν ότι είχε ο ένας τον άλλον, μετά έπρεπε να αντιμετωπίσουν το δίλημμα: ένας ή κανένας.

Για το συγγραφέα και το βιβλίο μίλησαν:

• Μανίνα Ζουμπουλάκη, συγγραφέας-σεναριογράφος
• Ευαγγελία Σιαφαρίκα, εκπαιδευτικός-υπεύθυνη αγωγής υγείας

Αποσπάσματα από το βιβλίο διάβασε η σκηνοθέτης-λογοτέχνης, κα Ευδοκία Σταυρίδου-Τάλια.

Η αίθουσα ήταν ασφυκτικά γεμάτη από αναγνώστες, φίλους και συναδέλφους του συγγραφέα, ανάμεσα στους οποίους διακρίναμε τους,

• Γεώργιος Καραμέρος, δημοσιογράφος- Αντιπεριφερειάρχης Βόρειου Τομέα Αθηνών
• Κωνσταντίνος Μανιάτης, πρώην Αντιπεριφερειάρχης Βόρειου Τομέα Αθηνών, πρ. Πρόεδρος ΟΛΜΕ
• Χρίστος Βούζας, δημοσιογράφος Διευθυντής Ηλεκτρονικής εφημερίδας aftodioikisi.gr
• Νίκος Δαβέτας, συγγραφέας, κριτικός

Η κα Ευδοκία Σταυρίδου-Τάλια εκτέλεσε και καθήκοντα συντονίστριας. Καλωσόρισε το κοινό στην αίθουσα του «Αθηναίων Πολιτεία», ένας εξαιρετικός χώρος, σε ένα από τα ομορφότερα σημεία της πόλης, επί της Αποστόλου Παύλου, ανεβαίνοντας από το Θησείο προς το βράχο της Ακρόπολης. Ευχαρίστησε για την τιμή να συντονίσει την παρουσίαση και μίλησε αρχικά για τον ίδιο το συγγραφέα.

Μάθαμε ότι αν και το όνειρό του ήταν η γυμναστική ακαδημία, σπούδασε οικονομικά της υγείας αλλά δεν έπαψε να ασχολείται με τον αθλητισμό, «εντός της οικείας συνήθως, με τα παιδιά του», όπως είπε αστειευόμενη η κα Σταυρίδου. Μίλησε για την προτίμησή του να απομονώνεται και να γράφει, «όχι αισιόδοξα αλλά πάντα με κεντρικό θέμα τη φιλία και εργαλείο το χιούμορ».

Στη συνέχεια, η κα Σταυρίδου παρουσίασε τους κύριους ομιλητές και πριν δώσει το λόγο στην κα Μανίνα Ζουμπουλάκη, αναφέρθηκε περιεκτικά στο έργο της, «Γεννήθηκε στην Καβάλα και γράφει από 10 ετών, σπούδασε στις ΗΠΑ ιστορία της τέχνης, ενώ γράφει στον περιοδικό τύπο συνεχώς για δεκαετίες, "Ταχυδρόμος", "Πρόσωπα", "Κλικ" κ.ά. Έχει μεταφράσει δεκάδες βιβλία, πολλά από τα οποία έγιναν best seller και ως ραδιοφωνικός παραγωγός έχει την εκπομπή της στο ραδιόφωνο». Αναφέρθηκε στην πλούσια βιβλιογραφία της κας Ζουμπουλάκη στην οποία μπορείτε να ανατρέξετε στη σχετική σελίδα στο Bookia, αλλά τη διέκοψε ο κος Αναγνωστόπουλος, «Θα τελειώσει η εκδήλωση», της είπε αστειευόμενος για να τονίσει το πλούσιο έργο της, εννοώντας ότι αν αναφερθεί σε όλα τα βιβλία της κας Ζουμπουλάκη, δεν θα μείνει χρόνος για τίποτε άλλο!

Για την κα Ζουμπουλάκη μίλησε και ο ίδιος ο συγγραφέας, όχι για το συγγραφικό της έργο αλλά για την ίδια, «για τον άνθρωπο», όπως είπε. «Η Μανίνα είναι πολύ γλυκός άνθρωπος, έχει βοηθήσει πολύ κόσμο, και εμένα, και της το αναγνωρίζω πάντα. Έχουμε ανάγκη από ανθρώπους, όχι μόνον από συγγραφείς και η Μανίνα είναι πάνω απ' όλα άνθρωπος».

Συνέχισε περιγράφοντας την εμπειρία του από το σεμινάριο δημιουργικής γραφής που παρακολούθησε με εισηγήτρια την κα Ζουμπουλάκη στα οποία ξεπερνούσε τα τυπικά καθήκοντά της αφιερώνοντας πολύ χρόνο βοηθώντας στα προσωπικά ζητήματα των «μαθητών» της. Ενδιαφέρον είναι το σχόλιό του για τον τρόπο διδασκαλίας της, «Δεν είναι από πάνω αλλά από κάτω», σημείωσε χαρακτηριστικά.

Στην κα Ζουμπουλάκη, πήγε ο ίδιος το πρώτο αντίτυπο του βιβλίου του μόλις το πήρε στα χέρια του. Αυτό και μόνον νομίζω ότι δείχνει την εκτίμηση του κου Αναγνωστόπουλου προς την κα Ζουμπουλάκη. «Είμαι πολύ χαρούμενος που σε γνώρισα και που είσαι κοντά μου σε αυτή τη σημαντική στιγμή για εμένα», της είπε ολοκληρώνοντας το σχόλιό του.

Η κα Μανίνα Ζουμπουλάκη πήρε το λόγο και ευχαρίστησε το συγγραφέα για τα καλά του λόγια. Εξέφρασε όμως την αμφιβολία της για το σκοπό του, «Τα είπε αυτά για μένα ώστε να με αναγκάσει να μιλήσω και εγώ ανάλογα για εκείνον», σχολίασε αστειευόμενη.

Περιέγραψε στη συνέχεια τη συνεργασία τους κατά τη συγγραφή του βιβλίου, τα κείμενα που της έφερνε και συζητούσαν και τόνισε τη διαφορά του αρχικού με το τελικό κείμενο, κάτι που, όπως είπε, δείχνει τη δουλειά που έκανε ο συγγραφέας. «Ο Απόστολος γράφει πολύ πιο σκοτεινά από εμένα», είπε για το στυλ του συγγραφέα και συνέχισε αναφερόμενη στην συνολικά «σκοτεινή» ατμόσφαιρα του βιβλίου «αλλά όχι με αρνητικό τρόπο», όπως είπε, «Έχει μία σκοτεινότητα με βάθος, χωρίς σκηνές βίας για να συγκινηθεί ο αναγνώστης».

Σχολίασε την πρωτοτυπία της ιστορίας του να έχει δύο αρνητικούς ήρωες, «δύο χαρακτήρες που δεν είναι ηθικά αποδεκτοί από την κοινωνία», όπως είπε, πρωτοτυπία που συνδυάζεται με ανάλογη συγγραφική δυσκολία. Σχολίασε και το ότι οι θετικοί ήρωες στο βιβλίο είναι γυναίκες και μίλησε για τον τρόπο με τον οποίο τους έχει αναπτύξει, «πατάνε πολύ καλά στα πόδια τους», είπε χαρακτηριστικά και συνέχισε, «Παρακολουθείς τη ζωή τους και κολλάς με τη ζωή τους, είναι πραγματικοί άνθρωποι».

Ο συγγραφέας ασχολείται ιδιαίτερα στο βιβλίο με την κακοποίηση των παιδιών και λόγω αυτού, η κα Ζουμπουλάκη πρότεινε να προωθήσουν το βιβλίο όλες οι εταιρείες που ασχολούνται με αυτό το θέμα.

Εγκωμίασε την γρήγορη ροή και πλοκή της ιστορίας η οποία, «ξεκινάει με δράση και προχωράει με δράση», όπως η αμερικάνικη αντίληψη για τη λογοτεχνία η οποία διαπνέει όλο το έργο. «Ως πρώτο του βιβλίο βασίζεται στην προσωπική του ψυχική κατάσταση και καθώς θα γράφει τα επόμενα θα συνεχίσει να συμβαίνει το ίδιο αλλά αυτόν τον ψυχισμό θα τον "φοράει" καλύτερα πάνω σε άλλους», σχολίασε με την εμπειρία της πλούσιας συγγραφικής της δραστηριότητας και συνέδεσε αυτή την έκδοση με τη σπουδαία δουλειά που κάνει ο εκδοτικός οίκος που ξεχωρίζει στον εκδοτικό χώρο, «Είναι ένας κανονικός εκδοτικός οίκος, όπως θα έπρεπε να είναι όλοι, που βγάζει καλά βιβλία και τα πιστεύει».

Εγκωμίασε και το χιούμορ του συγγραφέα στην ιστορία του, «Μαύρο χιούμορ, τόσο μαύρο που δεν το περιμένεις και πάντα έρχεται από αριστερά», όπως είπε.

Κλείνοντας, η κα Ζουμπουλάκη εξέφρασε την πεποίθησή της ότι ο κος Αναγνωστόπουλος θα γράψει και άλλο βιβλίο διότι αναμετρήθηκε με την επίπονη και κουραστική διαδικασία της συγγραφής και της επιβλήθηκε.

Η κα Σταυρίδου συνέχισε διαβάζοντας αποσπάσματα από το βιβλίο επιβεβαιώνοντας ομολογουμένως τα σχόλια τις παρατηρήσεις της κας Ζουμπουλάκη.

Ο κος Αναγνωστόπουλος προλόγισε την κα Ευαγγελία Σιαφαρίκα με την οποία εργάζονται στον ίδιο χώρο, η οποία, όπως είπε, ασχολείται με καινοτόμες δράσεις στην Περιφέρεια Αττικής και την οργάνωση εκδηλώσεων για κοινωνικά ζητήματα. Γράφει και η ίδια και ο συγγραφέας ήθελε να είναι εκεί ως μία ευκαιρία για να της εκφράσει την εκτίμησή του.

Η κα Ευαγγελία Σιαφαρίκα ευχαρίστησε το συγγραφέα για την πρόσκληση και ομολόγησε ότι έμαθε για τη συγγραφική του δράση μέσω των κοινωνικών δικτύων και περιέγραψε τον τρόπο με τον οποίο ο συγγραφέας της πρότεινε να το παρουσιάσει.

Σχολίασε το κοφτό λόγο στο κείμενο και τη συναισθηματική φόρτιση σε αυτό κάτι το οποίο εξήγησε λόγω της πρώτης συγγραφικής του απόπειρας, «Έχει τη συναισθηματική φόρτιση της πρώτης γραφής», είπε χαρακτηριστικά και συνέχισε, «Οι αναγνωστικές προσλαμβάνουσες που έχει ο καθένας μας, φαίνεται από το πως στεκόμαστε στο κείμενο, είτε μαζί του είτε απέναντί του».

Ως κεντρικό θέμα της ιστορίας εντόπισε τη φιλία που αναπτύχθηκε μέσα σε ένα τραύμα και το τραύμα δημιουργεί το πλαίσιο για πολύ ισχυρές σχέσεις, «Μία φιλία που αναπτύσσεται εκτός τραύματος έρχεται στη μνήμη μας ως μία γλυκιά ανάμνηση ενώ στην αντίθετη περίπτωση μας συνδέει με τη δύναμη να ξεπεράσουμε αυτό το τραύμα». Σε αυτή τη βάση περιέγραψε και τη δική της σχέση με το συγγραφέα, τη φιλία τους που αναπτύχθηκε σε μία δύσκολη για αυτήν στιγμή και ο συγγραφέας της συμπαραστάθηκε.

«Στο κοινωνικό αυτό μυθιστόρημα ο συγγραφέας περιγράφει τις καταστάσεις στην ακραία τους μορφή ώστε να ενεργοποιήσει τους αναγνώστες να κάνουν κάτι, να γίνει ενεργό μέλος, να προλάβει, να ανακόψει και να αναχαιτίσει την κοινωνική παθογένεια», είπε για το βιβλίο το οποίο χαρακτήρισε «βαθύ και σκοτεινό» το οποίο σε μερικά σημεία του είναι γροθιά στο στομάχι, σε κάνει να αναλογίζεται πόσο είμαστε βουτηγμένοι στα προβλήματα της καθημερινότητάς μας που δεν κάνουμε τίποτε για ένα περιβάλλον που εξελίσσεται.

Σε αυτό το σημείο συνέδεσε το σχόλιο με την επαγγελματικής ιδιότητας που ως εκπαιδευτικός κύριος σκοπός της είναι η πρόληψη της ψυχικής υγείας των παιδιών η οποία διαταράσσεται με την κακοποίησή τους που είναι και η κύρια αιτία επέμβασης των κοινωνικών υπηρεσιών.

Ιδιαίτερη εντύπωση έκανε στην κα Σιαφαρίκα ο τίτλος του βιβλίου, «Ένας ή κανένας», τον οποίο συνέδεσε με την Οδύσσεια και τη ραψωδία στην οποία ο Οδυσσέας κρύβει την ταυτότητά του από τον Πολύφημο, «Το υπαρξιακό δράμα του καθενός μας», το οποίο ίσως ο συγγραφέας θέλει να αγγίξει. Ίσως όμως να είναι απλώς μία ανώδυνη ποιητική έκφραση.

Στο τέλος, ευχήθηκε στον εκδοτικό οίκο «το ανώνυμο βιβλίο» να βρει ένα όνομα και στο συγγραφέα να είναι «έξω από τα κάγκελα» (σ.σ. προφανώς η έκφραση αυτή σχετίζεται με το κείμενο και την κατανοεί κάποιος που το διάβασε) ώστε πάλι μαζί να παρουσιάσουν το επόμενό του βιβλίο.

Ο συγγραφέας Απόστολος Αναγνωστόπουλος ευχαρίστησε όλους όσοι ήταν εκεί και τον τίμησαν με την παρουσία τους, πρώτα το «δάσκαλο» όπως τον χαρακτήρισε, Νίκο Δαβέτα, τους νυν και πρώην συναδέλφους του από τις κλινικές και τα νοσοκομεία στα οποία εργάστηκε, την οικογένειά του για τη βοήθειά τους, τον εκδότη του Γιάννη Κομνηνό τον οποίο χαρακτήρισε «άψογο συνεργάτη».

Ακολούθησε μία ενδιαφέρουσα συζήτηση του συγγραφέα με το κοινό για θέματα που αφορούν τον ίδιο και το έργο του, ενώ ο κος Κωνσταντίνος Μανιάτης, πρώην Αντιπεριφερειάρχης Βόρειου Τομέα Αθηνών, πρ. Πρόεδρος ΟΛΜΕ, πήρε το λόγο και απηύθυνε χαιρετισμό στον οποίο εξέφρασε τη χαρά του για την εκδήλωση, την παρουσίαση του βιβλίου «του φίλου Απόστολου», όπως είπε, και σημείωσε το ρόλο του πολιτισμού ως αντίδοτο σε περιόδους κρίσης, κάτι που πράγματι διακρίνουμε έντονα και στην πρόσφατη ιστορία μας, «τον οποίο πολιτισμικό, κανείς και ποτέ, ούτε σε τυραννικά καθεστώτα, δεν μπόρεσε να τιθασεύσει, είναι τα αντισώματα σε τέτοιες περιόδους». Συνέχισε ο κος Μανιάτης σχολιάζοντας την αισιοδοξία που απορρέει από τη δημιουργική δραστηριότητα των νέων σε μία ισοπεδωτική εποχή, εποχή της βιτρίνας, της επιφάνειας, του ισχυρού και της ομοιογένειας. Μέσω της δημιουργίας παράγεται πολιτισμός και εξασφαλίζεται η συνέχεια. Σημείωσε δε, το ιδιαίτερο χαρακτηριστικό του συγγραφέα, το πάντρεμα της ευαισθησίας με τη δημιουργική δουλειά.

Ευχόμαστε επιτυχία στο νέο συγγραφέα, η δουλειά του να αντέξει στο χρόνο!