Σύνδεση Τώρα Σύνδεση στη Βιβλιοθήκη μου   ·   Όλες οι Βιβλιοθήκες στο Bookia
Τι είναι το Bookia;   ·   Blog   ·                     ·   Επικοινωνία  
Πως γράφω κριτική; Είμαι Συγγραφέας Είμαι Εκδότης Είμαι Βιβλιοπώλης Live streaming / Video
 

Το Bookia αναζητά μόνιμους συνεργάτες σε κάθε πόλη τής χώρας για την ανάδειξη τής τοπικής δραστηριότητας σχετικά με το βιβλίο.

Γίνε συνεργάτης τού Bookia στη δημοσίευση...

- Ρεπορτάζ.
- Ειδήσεις.
- Αρθρογραφία.
- Κριτικές.
- Προτάσεις.

Επικοινωνήστε με το Bookia για τις λεπτομέρειες.
«Θλιμμένος Σεπτέμβρης», της Μαρίας Τσακίρη, στην Κατερίνη
Διαφ.

Γράφει: Μάγδα Παπαδημητρίου-Σαμοθράκη

Το φωτορεπορτάζ.

Ένα κατάμεστο αναγνωστικό κοινό υποδέχθηκε το απόγευμα της Τρίτης 19 του Μάρτη, τη Κατερινιώτισσα δημοσιογράφο και συγγραφέα Μαρία Τσακίρη. Το δεύτερο βιβλίο της μετά την «Ιφιγένεια», ο «Θλιμμένος Σεπτέμβρης» από τις εκδόσεις Ψυχογιός, δέχτηκε θερμή υποδοχή. Και πώς να μη τύχει αφού το θέμα που ασχολείται εκτός του τρομοκρατικού χτυπήματος του σχολείου στο Μπεσλάν είναι το trafficking, η παιδική πορνεία και η εκμετάλλευση ψυχών και σωμάτων που ενδιαφέρουν όλους μας;

Μαρία Τσακίρη, εκδόσεις Ψυχογιός

Μαζί της στο πάνελ ήταν η δημοσιογράφος-σεναριογράφος Νατάσα Μποζίνη η οποία συντόνισε την παρουσίαση, η πτυχιούχος νομικής και καθηγήτρια ρώσικης γλώσσας, Ιουλία Σειτμούλινα, ο συγγραφέας-δημοσιογράφος Θεοχάρης Μπικηρόπουλος και η κλινική ψυχολόγος Ανδριάνα Μασιάλα. Το καλωσόρισμα στο χώρο του βιβλιοπωλείου, ως είθισται έγινε από την Δέσποινα Νέστωρα.

Η Νατάσα Μποζίνη μίλησε για το δρόμο της συγγραφής και της έκδοσης αυτού του βιβλίου, πώς η συγγραφέας βασίστηκε σε αληθινά γεγονότα για να πλέξει τον μύθο της, μίλησε για το ιστορικό γεγονός του Μπεσλάν όπου είχαν σκοτωθεί 385 άτομα και μεταξύ αυτών 186 παιδιά από Τσετσένους αυτονομιστές. Περίπου 1200 άτομα ήταν επί τρεις ημέρες σε ομηρία χωρίς φαγητό και νερό. Αφού μίλησε για το ιστορικό πλαίσιο, δηλαδή για το πώς και γιατί έφτασαν σ’ αυτή την απόφαση, διάβασε αποσπάσματα ενώ το αναγνωστικό παρακολούθησε το βίντεο που είχαν ετοιμάσει για εκείνη τη μέρα που ευχόμαστε να μη ξανασυμβεί.

Μαρία Τσακίρη, εκδόσεις Ψυχογιός

Τον λόγο πήρε η κ. Ιουλία Σειτμούλινα η οποία μας έβαλε στο κλίμα εκείνης της μέρας. «Η 1η του Σεπτέμβρη στην Ρωσία είναι η έναρξη της σχολικής χρονιάς. Η Γιορτή της γνώσης είναι μια ξεχωριστή γιορτή για τη Παιδεία όπου όλα τα πρωτάκια ετοιμάζουν από τον προηγούμενο μήνα ποιήματα, μπαλόνια και πηγαίνουν λουλούδια στην πρώτη τους δασκάλα που τη θεωρούν σημαντικό πρόσωπο στη ζωή τους και χαίρει άκρας εκτίμησης.» Μας είπε ακόμη πώς και η μητέρα της ήταν δασκάλα και για να μεταφέρει τα λουλούδια στο σπίτι τους χρησιμοποιούσαν μοτοσυκλέτα και γέμιζαν κάθε χρόνο σχεδόν δυο δωμάτια με λουλούδια δείχνοντας την αγάπη και την εκτίμηση τους. Ενώ τα μπαλόνια γέμιζαν τον ουρανό. »

Το λόγο πήρε ο συγγραφέας Θεοχάρης Μπικηρόπουλος ο οποίος μεταξύ άλλων είπε τα εξής: «Ένα τραγικό συμβάν, ένα σχολείο, τα παιδιά, η τραγωδία, τα σβησμένα χαμόγελα, τα βίντεο, τα ντοκουμέντα,  η αγάπη για τα παιδιά, η απάνθρωπη σκοτεινή πλευρά του ανθρώπινου είδους και μια φωτογραφία….Μια φωτογραφία που αποτύπωσε το δράμα και σταμάτησε το χρόνο στο Μπεσλάν του 2004 κι έδωσε την αφορμή να ασχοληθεί  κατά κύριο λόγο με το τρομοκρατικό χτύπημα στο Μπεσλάν που όπως εξομολογείται η συγγραφέας -δημοσιογράφος,θα «ήθελε να καλύψει δημοσιογραφικά».

Μαρία Τσακίρη, εκδόσεις Ψυχογιός

Ο «Θλιμμένος Σεπτέμβρης» λοιπόν είναι μυθοπλασία, η οποία όμως βασίζεται στα αληθινά γεγονότα μιας ανείπωτης  τραγωδίας. Δεν πρόκειται λοιπόν για σύμπτωση αλλά για συνειδητή επιλογή. Ήταν πραγματικά έκπληξη για μένα η επιλογή αυτών των δύο θεμάτων…

Η φρίκη της τρομοκρατικής ενέργειας, οι εικόνες με τα άψυχα παιδικά κορμιά, αποτέλεσαν την αφορμή να δέσει το πραγματικό με το φανταστικό, η ιστορία με τη μυθοπλασία και να γεννηθεί ο ΘΛΙΜΜΕΝΟΣ ΣΕΠΤΕΜΒΡΗΣ.

Η συγγραφέας καθώς ξετυλίγει το κουβάρι των δύο αυτών υποθέσεων μες το χρόνο, της τρομοκρατίας και του trafficking, βρίσκει τον τρόπο να διανθίσει τις σελίδες του βιβλίου  με  έρωτες, αγάπες, προδοσίες, μυστήριο, αγωνία. Η αστυνομία, οι τρομοκράτες, οι μυστικές υπηρεσίες, τα ανθρώπινα δράματα, οι τραγωδίες, μα και οι μικροχαρές της καθημερινότητας σε ένα κοντράστ ζωής και θανάτου, που σημάδεψαν το χθες, το παρόν και το μέλλον  στις ψυχές όσων κατόρθωσαν να διασωθούν, έχοντας όμως βαθιά μες τις ψυχές τους το σαράκι του πόνου και της τραγωδίας. Δεν γνωρίζω αν ήταν μες τις προθέσεις της Τσακίρη αλλά  με την ψηλάφηση ενός τέτοιου θέματος προκαλεί την ευαισθητοποίηση  για το φαινόμενο του trafficking,  γιατί αν μέχρι την εκτέλεση του εγκλήματος είχαμε άγνοια, τώρα  έχουμε την ευθύνη με την εγκληματική αδιαφορία μας.Η Μαρία Τσακίρη, με λογοτεχνικό τρόπο και δημοσιογραφικό ρεαλισμό, πραγματεύεται δυο θέματα της σύγχρονης πραγματικότητας, αναδεικνύοντας  την ίδια τη φύση του ανθρώπου, στην καλύτερη και τη χειρότερη διάσταση της, στέλνοντας ένα μήνυμα μέσα από τις 455 σελίδες του «Θλιμμένου Σεπτέμβρη»: «Ακόμη κι όταν όλα έχουν χαθεί, πάντα υπάρχει η ελπίδα κάπου εκεί έξω».

Μαρία Τσακίρη, εκδόσεις Ψυχογιός

Όσο θλιβερός και να φαντάζει ο Σεπτέμβρης, αναδύεται μια  εσωτερική αισιοδοξία, σαν εκείνη που επί χρόνια αναζητούν  οι ήρωές της και αυτό θα το  αποκομίσουν στο τέλος και οι αναγνώστες. Ο επίλογος μοιάζει με την επιζητούμενη «κάθαρση»  όπου όλοι « ήρωες»  και αναγνώστες θα  σβήσουν το μαύρο και θα βάλουν χρώμα στη ζωή και τα όνειρά τους!».

Στη συνέχεια, η κ. Μασιάλα μίλησε για τη ψυχολογική κατάσταση που έχουν οι επιβιώσαντες μετά από μια τέτοια τραγωδία, πώς παλεύουν με τους εφιάλτες τους, τον αγώνα τους για την επιβίωση και πώς, αν, μπορούν να φέρουν πάλι την ελπίδα στη ζωή τους. Είπε μεταξύ άλλων: «Είναι η προσωπική αξιολόγηση και η ενσωμάτωση του τραυματικού συμβάντος στο συνεχές της ιστορίας του κάθε προσώπου προκειμένου να εδραιωθεί μια κοινωνική ταυτότητα. Στις περιπτώσεις των παιδιών αυτό είναι ακόμη πιο αναγκαίο. Πριν λυθεί η σιωπή, δηλαδή, είναι απαραίτητη η κοινωνική ενσωμάτωση και ο προσδιορισμός του κοινωνικού ρόλου του επιζήσαντα. Προηγείται η κοινωνική προσαρμογή και η ένταξή του, που εμφανίζονται σα μηχανισμοί επούλωσης, προκειμένου το τραυματικό βίωμα και η προσωπική οδύνη, που δεν διαγράφεται, να μπορούν να κοινωνηθούν, να γίνουν μέρος της συνειδητής συλλογικότητας. Και σ’ αυτό συντελούν μια σειρά προστατευτικών παραγόντων όπως η οικογένεια, το σχολείο, το δίκτυο των συνομηλίκων, ο επαγγελματικός χώρος, η κρατική μέριμνα. Ίσως, γι’ αυτό, αυτές οι περιπτώσεις έχουν καλύτερα αποτελέσματα μέσα από ομαδικές παρά ατομικές θεραπείες».

Μαρία Τσακίρη, εκδόσεις Ψυχογιός

«Μην ξεχάσετε πώς είμαστε ζωντανοί σαν την ελπίδα. Και κάτι ακόμα. Την μοίρα δεν την ορίζουμε εμείς…»

Στο τέλος της παρουσίασης πήρε τον λόγο η συγγραφέας η οποία αφού ευχαρίστησε αναγνώστες, βιβλιοπωλείο και φίλους συνομιλητές, μας διηγήθηκε το πώς εμπνεύστηκε το βιβλίο, ποια ήταν η αφορμή που το ξεκίνησε, για την έρευνα της, για το πώς ακολούθησε τα χνάρια των ηρώων της…

Η συγγραφέας υπέγραψε τα αντίτυπα και φωτογραφήθηκε με τους φίλους αναγνώστες δεχόμενη τις ευχές.

 
 
``

Θέλετε να λαμβάνετε ενημέρωση από το Bookia;

Πηγή δεδομένων βιβλίων



Χορηγοί επικοινωνίας






Κοινωνικά δίκτυα