Γράφει: Διονύσης Λεϊμονής

Ο Στάθης Ξαφάκος (FB)είναι απόφοιτος της Ανώτατης Εκκλησιαστικής Ακαδημίας και του Παιδαγωγικού Τμήματος Δημοτικής Εκπαίδευσης Θεσσαλονίκης. Είναι κάτοχος μεταπτυχιακού διπλώματος και διδάκτορας στην Οργάνωση και Διοίκηση της Εκπαίδευσης, και στη Μεθοδολογία Εκπαιδευτικής Έρευνας (Παιδαγωγικό Τμήμα Δημοτικής Εκπαίδευσης Πανεπιστημίου Θεσσαλίας).

Έχει συμμετάσχει ως εισηγητής σε ελληνικά και διεθνή συνέδρια, όπως ακόμη έχει δημοσιεύσει επιστημονικά άρθρα σε διεθνή και ελληνικά περιοδικά σχετικά με τη σχολική διοίκηση, το σχολείο ως οργανισμός που μαθαίνει, τα συνεργατικά δίκτυα των εκπαιδευτικών και το καινοτομικό σχολικό κλίμα. Εργάζεται ως δάσκαλος στην Πρωτοβάθμια Εκπαίδευση.

Έχει συγγράψει τρία παιδικά βιβλία, «Ο Λαυρέντης και το ροζ χρώμα», «Το λάθος μέτρημα» και «Το πολύχρωμο σχολείο της Πανίδας», όπως επίσης το «Τετράδιο Οργάνωσης για τη μαθήτρια και τον μαθητή του Δημοτικού Σχολείου», τα οποία κυκλοφορούν από τις εκδόσεις Κομνηνός.

Εκπαιδευτικός, αρθρογράφος, ερευνητής, συγγραφέας … Ποιος από αυτούς τους «ρόλους» μπορεί να επισκιάζει τους άλλους ή συνυπάρχουν αρμονικά;

Θεωρώ ότι συνυπάρχουν αρμονικά και αλληλοσυμπληρωματικά, ωστόσο το εφαλτήριό μου ήταν η ενασχόληση με την εκπαίδευση. Για να μπορώ να βελτιώνομαι και να ανταποκρίνομαι επαρκώς στις μεταβαλλόμενες ανάγκες της δουλειάς μου, άρχισα να ερευνώ περισσότερο το αντικείμενό μου και να μελετώ τη σύγχρονη βιβλιογραφία.

Παράλληλα και η ενασχόλησή μου με τη συγγραφή παιδικών βιβλίων συνδέεται άρρηκτα με την εκπαίδευση, οπότε το σχολείο και η εργασία μου είναι η βασική πηγή. Η επικοινωνία με τους μαθητές, οι απόψεις τους, οι αντιλήψεις τους, οι μεταξύ τους σχέσεις, με οδήγησαν και με ενέπνευσαν να γράψω μικρές ιστορίες.

Κουβαλάμε τις αφηγήσεις και τις αναγνώσεις μας… Ποιος είναι το δικό σας «φορτίο»;

Αναγνώσματα από Έλληνες λογοτέχνες και κυρίως αφηγήσεις από κλασσικά παραμύθια. Παιδί γαρ των 80's διάβασα, επίσης, βιβλία του Έκτορα Μαλό, της Λότης Πέτροβιτς και της Ζωρζ Σαρρή.

Πώς αυτό μεταπλάθεται, αξιοποιείται, εντοπίζεται στην τέχνη;

Όπως ανέφερα, όλα τα αναγνώσματα, αλλά και προσωπικά βιώματα, αποτέλεσαν πηγή έμπνευσης και μου έδωσαν το έναυσμα να ασχοληθώ κι εγώ με τη δημιουργία μικρών ιστοριών. Επίσης, το συγγραφικό ύφος, καθώς και τα συναισθήματα που προκαλεί το κάθε κείμενο, μετουσιώνονται σε λέξεις και εικόνες στα κείμενά μου.

Και το γύρω περιβάλλον σας στενότερο ή ευρύτερο; Ποιο ρόλο έπαιξε ή διαδραματίζει;

Πολύ σημαντικό ρόλο, καθώς υπάρχει η διαρκής στήριξή του και η ενθάρρυνση να δημιουργώ.

Αγαπημένο άκουσμα (ιστορία-τραγούδι-φράση);

Johnny Cash – Heart.

Μια αστραπή η ζωή μας... μα προλαβαίνουμε (Νίκος Καζαντζάκης).

Αγαπημένη εικόνα;

Καπέλα Σιστίνα.

Αν δεν αναπνέατε με οξυγόνο, τι θα σας έδινε ζωή;

Ο γιος μου.

Αν έπρεπε να στερηθείτε κάτι που αγαπάτε πολύ τι θα ήταν αυτό;

Θα μπορούσα να στερηθώ οποιοδήποτε υλικό αντικείμενο. Όχι όμως να στερηθώ πρόσωπα όπως την οικογένειά μου και τους φίλους μου.

Αγαπημένο: Όνομα; Λουλούδι; Γεύση; Μυρωδιά;

Μαρία.
Η ζέρμπερα.
Γρανίτα λεμόνι.
Μέντα

Ένας κακός εφιάλτης;

Ο πόλεμος.

Ένας επόμενος στόχος στη ζωή σας, στην πορεία σας;

Να ζήσω όσο το δυνατόν περισσότερες όμορφες στιγμές. Το πρώτο παραμύθι που έγραψα αναφέρεται σε αυτό ακριβώς.

Σας δίνω πέντε λέξεις, σας παρακαλώ κάντε μου ένα μικροδιήγημα σε 43 ακριβώς λέξεις (κατά προτίμηση αυτοβιογραφικό): σπίθα, παιδί, σύννεφο, καινοτομία και πηγή.

Από μικρό παιδί είχε τη σπίθα στο βλέμμα του, αν και είχε πάντα αμφιβολίες αν θα τα καταφέρει στη ζωή του. Μεγαλώνοντας ήθελε να μοιάζει με ένα γαλάζιο σύννεφο που να «βρέχει» νέες και πρωτότυπες ιδέες, και να αποτελεί πηγή δημιουργικότητας και καινοτομίας.

Σας ευχαριστώ.