Γράφει: Διονύσης Λεϊμονής

Ο Γιώργος Χατζόπουλος γεννήθηκε το 1964 στη Θεσσαλονίκη. Σπούδασε Παιδαγωγικά, Κοινωνιολογία, Συγκριτική Λογοτεχνία. Εργάστηκε ως δάσκαλος στην πρωτοβάθμια εκπαίδευση.

Έχει γράψει τα θεατρικά «Πλατεία Εμπορίου ή πόσο καλό είναι το φως» (2004), «Μοργκεντάου» (2007), «Δρακόλιμνη» (2018), «Αρνούμαι να ξεχάσω» (2021), «Είναι τόσο όμορφα εδώ» (2022), Τη νουβέλα «Βγερού Γλυκά Φανού», (2016), εκδόσεις ΑΙΩΡΑ. Και τα μυθιστορήματα για νέους: «Νι Πι ο τελευταίος Πειρατής του Αιγαίου» (ΠΑΤΑΚΗΣ 2018), «Μάζεψε το θάρρος σου, Ανδώ», (εκδόσεις ΠΑΤΑΚΗ 2020), «Η απόδραση- Όνειρο πρώτο: σειρά Αγριόπαπιες» (εκδόσεις ΠΑΤΑΚΗ 2021), «Η Εξέγερση-Όνειρο δεύτερο: σειρά Αγριόπαπιες» (εκδόσεις ΠΑΤΑΚΗ 2022).

Εκπαιδευτικός, κοινωνιολόγος, αρθρογράφος, συγγραφέας θεατρικών έργων και μυθιστορημάτων παιδικής και εφηβικής λογοτεχνίας… Ποιος από όλους αυτούς τους «ρόλους» μπορεί να επισκιάζει τους άλλους ή συνυπάρχουν αρμονικά;

Αν και δεν τον αναφέρετε γιατί δεν πάει ο νους σας: Ο ρόλος του πατέρα.

Κουβαλάμε τις αφηγήσεις και τις αναγνώσεις μας… Ποιος είναι το δικό σας «φορτίο»;

Οι αφηγήσεις των παππούδων και των γιαγιάδων μου που ήρθαν από την Ανατολική Θράκη και τον Πόντο το 1922 και έζησαν την προσφυγιά, την Κατοχή, τον Εμφύλιο, τη Δικτατορία, αλλά και οι αναγνώσεις που έκανα ως έφηβος και νέος. Άρχισα με τα βιβλία του Καζαντζάκη, του Ντοστογιέφσκι, του Μαξίμ Γκόρκι, του Τολστόι, μετά συνέχισα με τον Προυστ, τον Τζόυς και κατέληξα στους ποιητές της γενιάς του 30, τον Ελύτη, τον Σεφέρη, τον Εμπειρίκο, τον Γκάτσο…

Πώς αυτό μεταπλάθεται, αξιοποιείται, εντοπίζεται στην τέχνη σας;

Σε όλα μου τα έργα είτε θεατρικά είτε πεζά, ακόμη και στο εφηβικό μυθιστόρημα, που γράφω τα τελευταία χρόνια, διαπραγματεύομαι με τον έναν (εμφανώς) ή με τον άλλο τρόπο (υπογείως) αυτές τις αφηγήσεις των προγόνων μου και τις «αφηγήσεις -  ουτοπίες» των αγαπημένων μου συγγραφέων.

Και το γύρω περιβάλλον σας στενότερο ή ευρύτερο; Ποιο ρόλο έπαιξε ή διαδραματίζει;

Αν εννοήσουμε «γύρω» περιβάλλον την οικογένεια, τους φίλους και την πόλη μου, τη Θεσσαλονίκη, έπαιξε και παίζει μεγάλο ρόλο. Ζω και αναπνέω μαζί του, είναι πηγή δύναμης και έμπνευσης, γι’ αυτό και αν και κατά καιρούς προσπάθησα να ζήσω μακριά από αυτό (δύο χρόνια Μυτιλήνη και τρία Αθήνα) στο τέλος επέστρεψα στους «θερμούς» κόλπους τους.

Αγαπημένο άκουσμα (ιστορία-τραγούδι-φράση);

Όλα τα τραγούδια του Διονύση Σαββόπουλου είναι αγαπημένα, γιατί ανδρώθηκα με αυτά, και μου αρέσει ιδιαίτερα το «Ολαρία Ολαρά, χιόνι πέφτει από ψηλά», το οποίο το έχω συμπεριλάβει και στο τελευταίο μου βιβλίο «Η Εξέγερση» από τη σειρά Αγριόπαπιες. Αγαπημένη μου ιστορία είναι μία ιστορία του παππού μου που συνέβη κατά τη διάρκεια του εμφυλίου πολέμου (την οποία σπάνια αφηγούνταν) και αναφέρεται στο τρόπο με την οποίο η αδερφή του, που ανήκε στο αντίθετο πολιτικό στρατόπεδο, με κίνδυνο να χαρακτηριστεί προδότρια, τον ειδοποίησε να κρυφτεί γιατί σκόπευαν οι συμπολεμιστές της σκόπευαν να τον συλλάβουν και να τον εκτελέσουν.

Αγαπημένη εικόνα;

Η θάλασσα σε όλες της τις εκδοχές: γαλήνια, φουρτουνιασμένη, κοντά στα παράλια, μεσοπέλαγα, και ακόμη πιο πολύ μου αρέσει ο βυθός της.

Αν δεν αναπνέατε με οξυγόνο, τι θα σας έδινε ζωή;

Η επαφή με τη φύση με όλες τις αισθήσεις και η επαφή με τα παιδιά μου και τη γυναίκα μου.

Αν έπρεπε να στερηθείτε κάτι που αγαπάτε πολύ τι θα ήταν αυτό;

Τη συγγραφή (αν σκεφτώ ότι τα άλλα είναι η οικογένεια και η φύση)

Αγαπημένο: ΄Όνομα;, Λουλούδι;, Γεύση; Μυρωδιά;

Όνομα: Ελευθερία
Λουλούδι: το γιασεμί
Γεύση: του φρεσκοψημένου ψωμιού
Μυρωδιά: του καφέ

Ένας κακός εφιάλτης;

Ότι με καλούν πάλι στον στρατό, γιατί από λάθος απολύθηκα νωρίτερα, χαχαχα.

Ένας επόμενος στόχος στη ζωή σας, στην πορεία σας;

Να βρω έναν τρόπο ν’ αυξήσω τον χρόνο που περνώ στη φύση: είτε κάνοντας ψαροντούφεκο στη θάλασσα είτε καλλιεργώντας ελιές και να κάνω και κάποια υπερατλαντικά ταξίδια.

Σας δίνω πέντε λέξεις, σας παρακαλώ κάντε μου ένα μικροδιήγημα σε 43 ακριβώς λέξεις (θα προτιμούσα αυτοβιογραφικό): κυνήγι, καράβι, σημαία, νερό και φύλλο.

«Αν μπορείς πιάσε με» μου είπε. Την πήρα στο κυνήγι. Έτρεχε ανάμεσα στα ελαιόδεντρα. Βγήκαμε στη θάλασσα. Την άρπαξα και την έριξα στην άμμο. Φιληθήκαμε. Ξάφνου πίσω από τον κάβο εμφανίστηκε ένα καράβι με καναδική σημαία. Ένα κόκκινο πλατανόφυλλο πάνω από το νερό…

Σας ευχαριστώ.