Γράφει: Παναγιώτης Σιδηρόπουλος

Ολόκληρο το φωτορεπορτάζ σε άλμπουμ τού Facebook.
Σχετικά με τη συγγραφέα και το έργο της.
Σχετικά με το βιβλίο.

"Η γυναίκα τού Θεού"! Κατ' αρχήν ως τίτλος, δεν περνάει απαρατήρητος. Ένα τίτλος αφοπλιστικά πρωτότυπος. Το ξέρουμε ότι σας πέρασε από το μυαλό, "Πως δεν το σκέφτηκα εγώ αυτό"!

Μπορεί ο Θεός να έχει γυναίκα; Όχι βέβαια, διαφορετικά θα αφαιρούσε το μόνο σοβαρό επιχείρημα από τους κατ' άποψη εργένηδες, "αν ήταν καλό, θα είχε και ο Θεός μία"! :-)

Ακούγεται σαν ψέμα, αλλά είμαι η γυναίκα Του. Παντρευτήκαμε πριν από πολλά χρόνια. Ζήτησε το χέρι μου και δέχτηκα. Μερικές φορές απορώ κι εγώ η ίδια με όσα έζησα, πρώτα μακριά Του, ύστερα πλάι Του. Δεν είχα φανταστεί έτσι τη ζωή μου... (από το οπισθόφυλλο, προσέξτε το Τ)

Τι δυνατό θέμα, σκεφτήκαμε. Μπορεί να γίνει η αφορμή να τεθούν τόσο σημαντικά ζητήματα και η αφορμή να δούμε από μία διαφορετική σκοπιά τα πράγματα, τη Θεϊκή! Ειδικά όταν η γυναίκα τού Θεού είναι θνητή. Και δεν πέσαμε έξω. Στην παρουσίαση τού βιβλίου τής κας Αμάντας Μιχαλοπούλου από τις εκδόσεις Καστανιώτης, σε ένα κλίμα φιλικής συζήτησης, έγιναν πολύ ενδιαφέρουσες ερωτήσεις και δόθηκαν ακόμα πιο ενδιαφέρουσες απαντήσεις. "Τίθενται βαριά φιλοσοφικά ζητήματα με ένα πολύ απλό τρόπο", όπως σχολίασε η κα Μανδηλαρά, δημοσιογράφος που συνομίλησε με τη συγγραφέα.

Δυστυχώς, παρακολουθήσαμε την παρουσίαση σχεδόν από τη μέση, όταν η συζήτηση είχε ήδη "ανάψει".

"Ζητάμε πολλά;", ρώτησε η κα Μανδηλαρά. "Ναι, και ταυτόχρονα", απάντησε η συγγραφέας, "Όμως, δεν γίνεται να είσαι και ελεύθερος και ασφαλής, το καθετί έχει το κόστος του".

"Είναι η γραφή η δύναμή μας;", συνέχισε η δημοσιογράφος. "Η γραφή είναι τρόπος έκφρασης. Όλο το βιβλίο είναι μία προσπάθεια επικοινωνίας", απάντησε η συγγραφέας.

"Στο βιβλίο έγινε σημαντική φιλοσοφική δουλειά δοσμένη με χιούμορ, πως το κατάφερες;", ήταν η επόμενη ερώτηση εν μέσω σχολίων και αστεϊσμών. "Ως άνθρωπος είμαι δειλή. Γράφοντας αυτό το βιβλίο αφέθηκα, ακολούθησα τους ήρωες, ξεπέρασα τον εαυτό μου, το Εγώ μου", σχολίασε η συγγραφέας.

Πως κάνει πρόταση γάμου ο Θεός; Λοιπόν; "Και μόνο που το σκέφτηκες!", σχολίασε η κα Μανδηλαρά προς τη συγγραφέα. "Πολύ απλά" είπε η συγγραφέας και διάβασε τη σχετική σκηνή από το βιβλίο. Θεϊκή!

"Είμαστε οι ερμηνείες μας;", ρωτήθηκε η συγγραφέας. "Θα ήθελα να απέχουμε από ερμηνείες. Δεν χρειάζεται να τα ερμηνεύουμε όλα. Ας μένουμε στο νόημα. Η στιγμή τού αναγνώστη με το βιβλίο, εκεί ο αναγνώστης δεν ερμηνεύει, απλώς διαβάζει διανύοντας τη μισή απόσταση,την άλλη μισή τη διανύει η συγγραφέας και οι δύο συναντώνται στη μέση", απάντησε με σοφία η συγγραφέας.

Η συζήτηση συνεχίστηκε σε έναν γρήγορα ρυθμό, με κοφτές ερωτήσεις και ανάλογες απαντήσεις όπου ακούστηκαν χαρακτηριστικές εκφράσεις, όπως, "Θέλει πολύ χέρι ανθρώπου για να φανεί το χέρι τού Θεού", "Η ατέλεια μας κάνει και προχωράμε, λένε μερικοί συγγραφείς 'έγραψα ένα αριστούργημα΄', δεν μπορεί να γίνει έτσι, γράφοντας πέφτεις πολύ χαμηλά και βγαίνοντας βγάζεις το έργο σου στο χαρτί", "Φιλοσοφία διάβαζα απρογραμμάτιστα, έτσι, χωρίς συγκεκριμένο σκοπό, για το διάβασμα και μόνο", "Έγραφα για να δω που θα πάει, για να δω τι θα συνέβαινε αν..., είναι ένα παραμύθι ενηλίκων, δεν μπορώ να πω γιατί το έγραψα, αυτό το έργο είναι μεγαλύτερο από εμένα", "Διάβαζα φιλοσοφία και λογοτεχνία, ανακάλυψα ότι αυτά τα δύο είναι παραπληρωματικά, η φιλοσοφία θέτει ερωτήσεις και στη λογοτεχνία ψάχνουμε τις απαντήσεις".

"Είναι σκληρό και ευχάριστο, θέτει βαριά φιλοσοφικά θέματα με έναν απλό τρόπο, το συστήνω ανεπιφύλακτα", είπε κλείνοντας η κα Μανδηλαρά.

Το δημοφιλέστερο θέμα συζήτησης στις εκδηλώσεις βιβλίου είναι η σύγκριση μεταξύ τού δημιουργού ενός έργου και του ίδιου τού έργου του. Ποιο από τα δύο είναι άραγε σημαντικότερο; Ένας ζωγράφος ή ένας πίνακας; Ένα βιβλίο ή ο συγγραφέας του; Όπως χαρακτηριστικά ανέφερε η συγγραφέας ένα συμβάν όπου ρωτήθηκε κάποιος τι θα προτιμούσε να γίνει αν είχε τη δυνατότητα, ένας πίνακας τού Πικάσο ή ο ίδιος ο Πικάσο;

Στην περίπτωση αυτού τού βιβλίου, αυτό το ερώτημα κλιμακώνεται στο μέγιστο, στο Δημιουργό και το Σύμπαν. Τι είναι σημαντικότερο, ο Θεός ή ο Κόσμος; Να γιατί αυτό το βιβλίο ξεχωρίζει, φτάνει την ανθρώπινη αναζήτηση στα όριά της.

Αξίζει εδώ να αναφερθούμε και στο χώρο όπου έγινε η εκδήλωση, στο BookTalks, στο Π. Φάληρο, ένα βιβλιοπωλείο-καφέ με σημαντική δραστηριότητα στο χώρο τού βιβλίου όπου οι αναγνώστες μπορούν να διαλέξουν βιβλία, να πιουν τον καφέ τους και να συζητήσουν με την ιδιοκτήτρια κα Μαλακατέ, βιβλιοκριτικό και συγγραφέα αλλά και με άλλους αναγνώστες στη λέσχη ανάγνωσης που έχει στηθεί εκεί.

Τα άδεια βαρέλια κάνουν περισσότερο θόρυβο αλλά είναι άδεια. Αφουγκραστείτε τις εκκωφαντικά αθόρυβες και ουσιαστικές προσπάθειες. Φίλοι τής περιοχής, τo BookTalks είναι μία τέτοια, στηρίξτε την!

Ολόκληρο το φωτορεπορτάζ σε άλμπουμ τού Facebook.
Σχετικά με τη συγγραφέα και το έργο της.
Σχετικά με το βιβλίο.