Γράφει: Διονύσης Λεϊμονής

Η Άννα Βασιλειάδη γεννήθηκε στο Κερατσίνι, στον Πειραιά, όπου και πέρασε τα παιδικά της χρόνια. Σπούδασε οικονομικά στο Πανεπιστήμιο Πειραιά και έμαθε αγγλικά, γαλλικά και ιταλικά. Εργάστηκε για αρκετά χρόνια στον Ναυτιλιακό κλάδο από όπου και σταμάτησε μετά τη γέννηση της πρώτης της κόρης. Έκτοτε αφοσιώθηκε αποκλειστικά στην ανατροφή και διαπαιδαγώγηση των παιδιών της, παρακολουθώντας ταυτόχρονα αρκετά σεμινάρια παιδαγωγικής και παιδοψυχολογίας.

Είναι Πρόεδρος της Γυναικείας Λογοτεχνικής Συντροφιάς, μέλος της Εθνικής Εταιρείας Ελλήνων Λογοτεχνών και της Ελληνικής Εταιρείας Μεταφραστών Λογοτεχνίας. Επίσης, έχει αρθρογραφήσει για τη μηνιαία εφημερίδα "Ο κόσμος της μεταφοράς" υπό τον τίτλο "Ελεύθερο θέμα...", για την ιστοσελίδα του Δήμου Καλυβίων, κι έχει γράψει και επιμεληθεί για τις καλλιτεχνικές ανάγκες του Δήμου τα κείμενα του μουσικοθεατρικού δρώμενου με τίτλο "Θάλασσα με πανσέληνο, θάλασσα ερωτική...".

Οικονομολόγος, συγγραφέας θεατρικών παιδικών παραστάσεων, αρθρογράφος στον έντυπο και στον ηλεκτρονικό τύπο, επιμελήτρια συγγραμμάτων, μεταφράστρια, συγγραφέας και πρόσφατα εκλεγμένη Πρόεδρος της Γυναικείας Λογοτεχνικής Συντροφιάς. Ποιος από όλους αυτούς τους «ρόλους» μπορεί να επισκιάζει τους άλλους ή συνυπάρχουν αρμονικά;

Όλοι οι ρόλοι καταφέρνουν να συνυπάρχουν ειρηνικά. Ενίοτε, ανάλογα με τις ανάγκες, ενδέχεται κάποιος ή κάποιοι ρόλοι απλά να λειτουργούν παραπάνω από τους άλλους.

Ο ρόλος της συγγραφέως είναι μαγευτικός, είναι κάτι σαν προσωπική ανάγκη αφού γράφω από μικρή και ίσως είναι το δικό μου διέξοδο σε διάφορες καταστάσεις. Ο ρόλος της Προέδρου της Συντροφιάς είναι μεγάλη μου τιμή και φέρει ένα βαρύ φορτίο, όμως είναι ένας ρόλος που φέρω πραγματικά με αγάπη και προσπαθώ να φανώ αντάξιά του.

Κουβαλάμε τις αφηγήσεις και τις αναγνώσεις μας… Ποιος είναι το δικό σας «φορτίο»;

Θα έλεγα αρκετά. Οπωσδήποτε πάντως τα παραμύθια του παππού μου – που ήταν και το πρώτο μου βιβλίο. Η ιστορίες της Χάιντι, πολλά χρόνια πριν γίνει κινούμενο σχέδιο και αργότερα ο Σαμαράκης και ο Καραγάτσης. Βεβαίως, είναι πάρα πολλά τα όμορφα «φορτία» αλλά είναι αδύνατον να τα αναφέρω όλα.

Πώς αυτό μεταπλάθεται, αξιοποιείται, εντοπίζεται στην τέχνη σας;

Έχω συνηθίσει από μικρή να «βυθίζομαι» σε αυτό που διαβάζω, να γίνομαι εκείνες τις στιγμές ένα με το κείμενο. Ήταν ένα μάθημα για τη δική μου γενιά το γεγονός ότι δεν είχαμε εικονογραφημένα βιβλία κι έτσι έμαθα να φαντάζομαι και να «φιλμάρω» ό,τι διάβαζα. Επίσης πάντα είχα ενδιαφέρον για οτιδήποτε λεγόταν ή συνέβαινε γύρω μου. Όλα αυτά γίνονται κάποιου είδους βιώματα, στοιχεία της προσωπικότητας, και το μυαλό πλάθει Ιστορίες που εκφράζει προς τα έξω γράφοντας.

Και το γύρω περιβάλλον σας στενότερο ή ευρύτερο; Ποιο ρόλο έπαιξε ή διαδραματίζει;

Ό,τι συμβαίνει γύρω μου, είτε είναι στο στενό είτε στο ευρύ περιβάλλον, είτε σε άγνωστους για μένα ανθρώπους, μπορεί να γίνει το έναυσμα για την πλοκή μιας ιστορίας. Ακόμη και λέξεις ή φράσεις «κλειδιά» που μπορεί να φτάσουν στ' αυτιά μου τυχαία, μπορεί να μου δώσουν μια καινούργια ιδέα γύρω από την οποία θα «χτίσω» μια ολόκληρη ιστορία.

Αγαπημένο άκουσμα; (ιστορία- τραγούδι-φράση)

Το Φάντασμα της Όπερας του Andrew Lloyd Weber.

Αγαπημένη εικόνα;

Ένα παιδί αγκαλιά με ένα ζώο.

Αν δεν αναπνέατε με οξυγόνο, τι θα σας έδινε ζωή;

Η θάλασσα!

Αν έπρεπε να στερηθείτε κάτι που αγαπάτε πολύ τι θα ήταν αυτό;

Δεν πιστεύω ότι υπάρχει άνθρωπος που θέλει να στερηθεί κάτι που αγαπάει πολύ. Ούτε κι εγώ. Όμως έχει στ' αλήθεια χρειαστεί να το κάνω. Η ζωή είναι απρόβλεπτη, από τις πιο απλές μέχρι τις πιο πολύπλοκές της στιγμές. Αποδεικνύεται ότι τελικά πρέπει να είμαστε προετοιμασμένοι για όλα, οποτεδήποτε. Οι ανατροπές δεν είναι μόνο για τους «άλλους». Αυτό που δεν μπορεί να μας πάρει κάποιος – τουλάχιστον όχι τόσο εύκολα – είναι οι μνήμες και η σκέψη μας. Αυτά δεν θα ήθελα να τα στερηθώ.

Αγαπημένο όνομα; Λουλούδι; Γεύση; Μυρωδιά;

Αγαπημένα ονόματα: Κλεοπάτρα, Κασσάνδρα και Ιωσηφίνα.

Λουλούδι οι μωβ ανεμώνες.

Γεύση λεμόνι. Μυρωδιά γιασεμί.

Ένας κακός εφιάλτης;

Πολλοί! Ο χειρότερος, να δυστυχήσουν τα παιδιά μου.

Ένας επόμενος στόχος στη ζωή σας, στην πορεία σας;

Να σταθώ δυνατή και να αντιμετωπίζω τη ζωή μέρα την ημέρα.

Να καταφέρω να αποκτήσω κι άλλες γνώσεις.

Να προλάβω να ολοκληρώσω τα επόμενα βιβλία μου.

Σας δίνω πέντε λέξεις, σας παρακαλώ κάντε μου ένα μικροδιήγημα σε 43 ακριβώς λέξεις, αυτοβιογραφικό ή μη: σιωπή, ελπίδα, συντροφιά, γλώσσα και αριθμοί.

Ζούσε στο σκοτάδι και μάθαινε να συμφιλιώνεται με τη σιωπή. Ήταν η μόνη που την καταλάβαινε κι η μόνη που αγαπούσε. Συντροφιά με τη γλώσσα και τους αριθμούς που χόρευαν στο μυαλό της, κατάφερε να βγει στο φως και να συναντήσει την ελπίδα.

Σας ευχαριστώ.