Γράφει: Διονύσης Λεϊμονής

Εκπαιδευτικός, υπεύθυνη πολιτιστικών θεμάτων της πρωτοβάθμιας Εκπαίδευσης, ερευνήτρια-συγγραφέας, ασχολείστε παράλληλα με τη διάδοση της παιδικής λογοτεχνίας και την καλλιέργεια της φιλαναγνωσίας, ενώ έχετε συμμετάσχει σε συνέδρια σχετικά με την παιδική λογοτεχνία και σε παρουσιάσεις βιβλίων. Ποιος από όλους αυτούς τους «ρόλους» μπορεί να επισκιάζει τους άλλους ή συνυπάρχουν αρμονικά;

Αν με ρωτήσει κάποιος τι δουλειά κάνω, η πρώτη μου απάντηση είναι Δασκάλα. Αυτός νιώθω πως είναι ο βασικός μου ρόλος, χωρίς ωστόσο αυτός να επισκιάζει τους υπόλοιπους. Εξάλλου, η παιδική λογοτεχνία συνδέεται άμεσα με την εκπαίδευση. Κατά τη γνώμη μου σχολείο χωρίς βιβλίο δεν υπάρχει και γι’ αυτό η διάδοση της φιλαναγνωσίας στα σχολεία, καθώς και η ίδρυση σχολικών βιβλιοθηκών αποτελεί βασική προτεραιότητά μου μέσα από τον ρόλο μου ως Υπεύθυνης Πολιτιστικών Θεμάτων στη Δ/νση Α’βάθμιας Εκπαίδευσης Ανατολικής Αττικής. Πέρα όμως από τον χώρο της πρωτοβάθμιας εκπαίδευσης, η αγάπη μου για την παιδική λογοτεχνία με έχει οδηγήσει στην περαιτέρω ενασχόλησή μου με αυτήν και σε ερευνητικό επίπεδο. Συνεπώς, όλα με κάποιον τρόπο συνδέονται.

Κουβαλάμε τις αφηγήσεις και τις αναγνώσεις μας… Ποιος είναι το δικό σας «φορτίο»;

Από παιδί διάβαζα με μανία. Κάθε Παρασκευή, μετά το σχολείο η μητέρα μου με πήγαινε στο βιβλιοπωλείο για να αγοράσω βιβλία, τα οποία κυριολεκτικά «ρουφούσα» μέσα σε μια βδομάδα. Αγαπημένες μου συγγραφείς η Ζωρζ Σαρή και η Άλκη Ζέη. Ειδικά τα βιβλία της Ζωρζ Σαρή και ιδιαίτερα οι ήρωές της καθόρισαν την παιδική και εφηβική μου ηλικία. Ταυτόχρονα, η μητέρα μου συνήθιζε να μας διαβάζει ποίηση τα Σαββατοκύριακα, οπότε μέσα από αυτές τις αναγνώσεις αγάπησα πολύ τον Ελύτη και τον Ρίτσο. Τέλος, οι αφηγήσεις λαϊκών παραμυθιών από τις δυο γιαγιάδες μου, είναι ένα «φορτίο» που κουβαλώ ακόμα και συχνά η ανάμνησή τους μου προσφέρει συναισθηματική ασφάλεια.

Πώς αυτό μεταπλάθεται, αξιοποιείται, εντοπίζεται στην τέχνη σας;

Όπως ίσως γνωρίζετε, η ερευνητική ενασχόλησή μου με την παιδική/εφηβική λογοτεχνία τόσο προπτυχιακά όσο και μεταπτυχιακά, ξεκίνησε από το έργο της Ζωρζ Σαρή. Οι χαρακτήρες των βιβλίων της ήταν εκείνοι που είχαν μείνει στη μνήμη και στην καρδιά μου και έτσι θέλησα στο Πανεπιστήμιο, στο Διδακτορικό μου, αλλά και μετέπειτα σε διάφορες εισηγήσεις και άρθρα να ασχοληθώ με αυτούς. Η αγάπη μου για τη Ζωρζ Σαρή και το έργο της θεωρώ πως όρισε την παρουσία μου στον χώρο της παιδικής λογοτεχνίας.

Και το γύρω περιβάλλον σας στενότερο ή ευρύτερο; Ποιο ρόλο έπαιξε ή διαδραματίζει;

Όπως ήδη σας είπα, η οικογένειά μου και ιδιαίτερα η μητέρα μου ως φιλόλογος και φανατική αναγνώστρια η ίδια, έπαιξε τον σημαντικότερο ρόλο στην καλλιέργεια της αγάπης μου για το βιβλίο. Στην πορεία της ζωής μου φωτισμένες καθηγήτριες στο Πανεπιστήμιο, όπως η κα Μάρθα Καρπόζηλου αρχικά και η κα Βίκυ Πάτσιου στη συνέχεια εδραίωσαν αυτή την αγάπη και της έδωσαν επιστημονική υπόσταση. Σε ξεχωριστή θέση βάζω τη γνωριμία και φιλία μου με τη Ζωρζ Σαρή, η οποία με μύησε ουσιαστικά στη μαγεία της λογοτεχνίας από τη μεριά του συγγραφέα και μου έδωσε την ευκαιρία να μπω στη ζωή της, να διερευνήσω το παρελθόν της και να γνωρίσω από κοντά πολύ σημαντικούς συγγραφείς, ερευνητές και ανθρώπους του βιβλίου. Η Ζωρζ μέσα από την έντονη προσωπικότητα και φιλοσοφία της με έμαθε να ζω διαφορετικά, εστιάζοντας πάντα στη θετική πλευρά των πραγμάτων και δίνοντας προτεραιότητα στα ουσιώδη της ζωής.

Αγαπημένο άκουσμα; (ιστορία- τραγούδι-φράση)

Αγαπημένα ακούσματα πάντα και για πάντα η μελοποιημένη ποίηση του Καββαδία από τον Θάνο Μικρούτσικο και τα τραγούδια του Λαυρέντη Μαχαιρίτσα.

Αγαπημένη εικόνα;

Η εικόνα της θάλασσας στους τόπους καταγωγής μου∙ στην Ελούντα και στον Εύδηλο Ικαρίας. Η θύμισή τους και μόνο με ηρεμεί και με κάνει να επαναπροσδιορίζω την καθημερινότητά μου.

Αν δεν αναπνέατε με οξυγόνο, τι θα σας έδινε ζωή;

Τα παιδιά, τα βιβλία, η φιλία και η θάλασσα.

Αν έπρεπε να στερηθείτε κάτι που αγαπάτε πολύ τι θα ήταν αυτό;

Οποιοδήποτε υλικό αγαθό. Παρόλο που έχω την τάση να δένομαι συναισθηματικά με αντικείμενα, νομίζω πως είναι τα πρώτα που θα αποχωριζόμουν ως αντίδραση σε αυτή μου την τάση.

Αγαπημένο Όνομα; Λουλούδι; Γεύση; Μυρωδιά;

Αγαπημένο όνομα δεν έχω. Πιστεύω πως οι άνθρωποι δίνουν υπόσταση στα ονόματα και όχι το αντίθετο. Αγαπημένα λουλούδια, τα ζουμπούλια και οι ορτανσίες. Αγαπημένη γεύση η σοκολάτα. Η μυρωδιά του αντηλιακού και η μυρωδιά του γιασεμιού μου θυμίζουν καλοκαίρι και αυτομάτως επαναφέρουν στη μνήμη μου αγαπημένες στιγμές.

Ένας κακός εφιάλτης;

Νομίζω πως εδώ δεν θα πρωτοτυπήσω. Ο χειρότερος εφιάλτης μου είναι να μην πάθουν κάτι τα παιδιά μου, ο άντρας μου και τα αγαπημένα μου πρόσωπα. Αμέσως μετά, θα τοποθετούσα τον εφιάλτη της μοναξιάς.

Ένας επόμενος στόχος στη ζωή σας, στην πορεία σας;

Με βρίσκετε σε μια χρονική στιγμή που προβληματίζομαι για τη συνέχεια της επαγγελματικής μου πορείας. Σίγουρα θέλω να ξαναβρεθώ στον χώρο του σχολείου και να συνεχίσω να ασχολούμαι με την παιδική λογοτεχνία σε όλα τα επίπεδα. Στόχος μου η προσπάθεια δημιουργίας σύγχρονων, ενημερωμένων βιβλιοθηκών σε όλα τα σχολεία.

Σας δίνω πέντε λέξεις, σας παρακαλώ κάντε μου ένα μικροδιήγημα σε 43 ακριβώς λέξεις, αυτοβιογραφικό ή μη: ζωή, παραμύθι, ιστορία, ήρωας και παιχνίδι.

Στο παραμύθι της ζωής βασικοί ήρωες είναι οι οικογένεια και οι φίλοι μου. Πρωταγωνιστές είναι τα παιδιά μου, που με επαναπροσδιορίζουν και με κάνουν καλύτερο άνθρωπο. Μέσα από τα μάτια τους οι προκλήσεις της ζωής μοιάζουν με παιχνίδι από το οποίο βγαίνω νικήτρια.

Σας ευχαριστώ