Γράφει: Διονύσης Λεϊμονής

Ο Μάνος Κοντολέων γεννήθηκε στην Αθήνα από γονείς που κατάγονταν από τη Σμύρνη της Μικράς Ασίας. Σπούδασε Φυσική στο Πανεπιστήμιο Αθηνών, αλλά ασχολήθηκε με τη λογοτεχνία από τα παιδικά του χρόνια δημοσιεύοντας κείμενά του στο περιοδικό «Διάπλαση των Παίδων».

Έχει ασχοληθεί με όλα τα είδη του πεζού λόγου. Τα περισσότερα από τα βιβλία του έχουν ως βάση τους βιώματα της Παιδικής Ηλικίας. Έχει κατά καιρούς συνεργαστεί με διάφορες εφημερίδες και περιοδικά δημοσιεύοντας κριτικές, άρθρα και λογοτεχνικά κείμενα. Σήμερα συνεργάζεται με διάφορα ηλεκτρονικά περιοδικά. Έχει μεταφράσει αρκετά βιβλία για παιδιά και νέους.

Είναι μέλος της Εταιρείας Συγγραφέων, του Ελληνικού Τμήματος της ΙΒΒΥ, ιδρυτικό μέλος της Λέσχης Έρευνας και Μελέτης της Παιδικής Λογοτεχνίας «Διαδρομές». Υπήρξε κατά διαστήματα μέλος της επιτροπής κρατικών βραβείων για την παιδική λογοτεχνία, όπως και των βραβείων του περιοδικού Διαβάζω και πρόεδρος της επιτροπής κρατικών βραβείων της Κύπρου. Έχει διατελέσει μέλος των Δ.Σ. του ΕΚΕΒΙ, της Εταιρείας Συγγραφέων και του Ελληνικού Τμήματος της ΙΒΒΥ. Υπήρξε για σειρά ετών Αντιπρόεδρος του Ελληνικού Τμήματος της Unicef.

Έχει γράψει σενάρια τηλεοπτικών (ΕΤ1) και ραδιοφωνικών προγραμμάτων (Γ Πρόγραμμα) με θέματα γύρω από το βιβλίο, συμμετέχει σε ελληνικά και διεθνή συνέδρια και κάνω πολύ συχνά ομιλίες προσκεκλημένος από διάφορους φορείς. Έχει τιμηθεί δύο φορές (1997 και 2009) με Κρατικό Βραβείο, υπήρξε υποψήφιος για τα Διεθνή Βραβεία Άντερσεν και Λίνγκστριγκ. Βιβλία του έχουν κατά καιρούς βραβευτεί από την Εταιρεία Ελλήνων Λογοτεχνών, από τον Κύκλο Ελληνικού Παιδικού Βιβλίου και περιλαμβάνονται σε διάφορες ανθολογίες πεζογραφίας και δοκιμίου. Ένα μυθιστόρημά του έχει μεταφερθεί στην τηλεόραση, ενώ άλλα έργα του έχουν μεταφερθεί στο θέατρο.

Στο εξωτερικό η παρουσία του είναι γνωστή αφενός με την αναγραφή στον τιμητικό πίνακα Άντερσεν της Διεθνούς Οργάνωσης Βιβλίων για τη Nεότητα (ΙΒΒΥ) του μυθιστορήματός μου «Δομήνικος» και αφετέρου με τη μετάφραση και κυκλοφορία μυθιστορημάτων και διηγημάτων του στη Γαλλία, στη Γερμανία και στην Ταϋλάνδη.

Σε συνεργασία με άλλους συγγραφείς έχει ανθολογήσει ελληνικά διηγήματα με θέματα γύρω από τις γιορτές των Χριστουγέννων, του Πάσχα, της θάλασσας, του βουνού και των ταξιδιών. Εισήγαγε, επίσης, και στην Ελλάδα το είδος της λογοτεχνίας για νεαρούς ενήλικες αναγνώστες (cross over).

Είναι παντρεμένος με τη μεταφράστρια και συγγραφέα Κώστια Κοντολέων και έχουν αποκτήσει δυο παιδιά -τη θεατρολόγο και συγγραφέα Άννα και τον δημοσιογράφο Δομήνικο. Ζει στην Κηφισιά και για μεγάλα χρονικά διαστήματα «μεταναστεύει», όπως χαρακτηριστικά μάς εξομολογείται, στον Άγιο Λαυρέντιο, ένα γραφικό χωριό του Πηλίου.

Συγγραφέας παιδικών-εφηβικών βιβλίων αλλά και ενηλίκων, εμψυχωτής εργαστηρίων, γραφής, κριτικός-αρθρογράφος σε περιοδικά, μέλος λογοτεχνικών επιτροπών, σεναριογράφος, σύζυγος, πατέρας, παππούς… Ποιος από όλους αυτούς τους «ρόλους» μπορεί να επισκιάζει τους άλλους ή συνυπάρχουν αρμονικά;

Αρμονικότατα. Και μάλιστα ο καθένας οφείλει πολλά στους άλλους. Άλλωστε το έργο ενός ανθρώπου πηγάζει από τις σκέψεις και τα συναισθήματά του.

Κουβαλάμε τις αφηγήσεις και τις αναγνώσεις μας… Ποιος είναι το δικό σας «φορτίο»;

Όπως ένας καλός σύγχρονος συγγραφέας έχει γράψει: δεν είμαστε πρόσωπα, είμαστε ιστορίες. Οι ιστορίες μου είναι το πρόσωπό μου… Το "φορτίο" μου, όπως εσείς το λέτε.

Πώς αυτό μεταπλάθεται, αξιοποιείται, εντοπίζεται στην τέχνη σας;

Ζω μέσα από τα γραφτά μου και μέσα από τη ζωή μου γράφω.

Και το γύρω περιβάλλον σας στενότερο ή ευρύτερο; Ποιο ρόλο έπαιξε ή διαδραματίζει;

Τόσο ως άτομο όσο και ως συγγραφέας είμαι ένα συνταίριασμα μοναχικότητας και κοινωνικότητας.

Αγαπημένο άκουσμα (ιστορία, τραγούδι, φράση);

Πολλά… Ευτυχώς πολλά… Τόσα ώστε δεν μπορώ να ξεχωρίσω μήτε ένα, μήτε δυο ή τρία…

Αγαπημένη εικόνα;

Νομίζω οι εικόνες αυτών που αγαπώ ή αγάπησα…

Αν δεν αναπνέατε με οξυγόνο, τι θα σας έδινε ζωή;

Μα τότε δεν θα ήμουνα άνθρωπος και έτσι δεν μπορώ να φανταστώ τι τυχόν δίνει ζωή σε κάποιο εξωγήινο όν.

Αν έπρεπε να στερηθείτε κάτι που αγαπάτε πολύ τι θα ήταν αυτό;

Παρακαλώ μη με κάνετε να θέλω να σταματήσω αυτή την κουβέντα μας…

Αγαπημένο: Όνομα, Λουλούδι, Γεύση, Μυρωδιά;

Πολλά ονόματα -των αγαπημένων μου, των ηρώων των βιβλίων μου, ονόματα από ταινίες ή άλλων μυθιστορήματα, από την αρχαιότητα… Πολλά λουλούδια… Πολλές γεύσεις και μυρωδιές -αν από αυτές αγάπαγα μια ή δυο, τότε θα ήμουνα άνθρωπος χωρίς πάθη….

Ένας κακός εφιάλτης;

Η αρρώστια

Ένας επόμενος στόχος στη ζωή σας, στην πορεία σας;

Το βιβλίο που γράφω, να στέκομαι δίπλα στους δικούς μου, να συμμετέχω κι εγώ με κάποιον τρόπο στη δημιουργία ενός καλύτερου αύριο για όλους.

Σας δίνω πέντε λέξεις, σας παρακαλώ κάντε μου ένα μικροδιήγημα σε 43 ακριβώς λέξεις, αυτοβιογραφικό ή μη: άγγελος, έρωτας, μέλι, λεβάντα και δαίμονας.

Μεγάλωσα σε ένα σπίτι όπου υπήρχε πάντα από πάνω μου ένας άγγελος. Κι όταν ενηλικιώθηκα είχα την τύχη να κολλήσει πάνω στα χείλη μου ο έρωτας ίδια με μέλι. Μέχρι που κάποια στιγμή έπιασα στα χέρια μου ένα κλαράκι λεβάντας. Το μύρισα… Κι άρχισα να γράφω. Είχα πέσει στις δαγκάνες ενός δαίμονα.

Λυπάμαι, τώρα που τις μετρώ τις βγάζω 52… Ξέρετε όμως -και από ιδίαν πείρα- πως εμείς οι πεζογράφοι είμαστε κάπως πληθωρικά άτομα…

Σας ευχαριστώ.