Γράφει: Πόπη Ξοφάκη

Ολόκληρο το φωτορεπορτάζ σε Facebook άλμπουμ.
Το βιβλίο «Όσα δεν έγιναν λέξεις».
Η συγγραφέας Ελένη Γαληνού.
Οι εκδόσεις Διόπτρα.

Οι εκδόσεις Διόπτρα και o IANOS παρουσίασαν το μυθιστόρημα της Ελένης Γαληνού, «Όσα δεν έγιναν λέξεις».

Για το βιβλίο μίλησαν:

• Βίκυ Καλοφωτιά, δημοσιογράφος και,
• Γιώργος Πολίτης, συγγραφέας

Αποσπάσματα διάβασε η ηθοποιός και αρχιτέκτων Γεωργία Ζώη.

«Καλωσορίζουμε την κα Ελένη Γαληνού στις εκδόσεις Διόπτρα», είπε ο εκδότης της Διόπτρα κος Κωνσταντίνος Παπαδόπουλος καλησπερίζοντας όλους όσοι τίμησαν με την παρουσία τους το νέο μέλος των εκδόσεων και συνέχισε, «Πολυγραφότατη, δεν σταματάει να γράφει και της εύχομαι η πορεία να είναι μακρά και επιτυχημένη κάνοντας και εμείς ότι μπορούμε για να το διασφαλίσουμε και να φτάσει το έργο της ψηλά. Το βιβλίο ξυπνάει μνήμες και είμαι σίγουρος ότι όλοι θα βρούμε κομμάτια του εαυτού μας μέσα σε αυτό. Εύχομαι να το απολαύσετε».

Το βιβλίο ξυπνάει μνήμες και είμαι σίγουρος ότι όλοι θα βρούμε κομμάτια του εαυτού μας μέσα σε αυτό.

Μετά τη προβολή βίντεο για να μπει το κοινό στο κλίμα της ιστορίας, το λόγο πήρε η δημοσιογράφος κα Βίκυ Καλοφωτιά η οποία, αφού καλησπέρισε τους παρευρισκόμενους, είπε χαρακτηριστικά, «Θέλω να μοιραστώ μαζί σας κάποιες σκέψεις οι οποίες με κάνουν ιδιαίτερα χαρούμενη για την αποψινή βραδιά. Αυτή η βραδιά συνδυάζει δύο πολύ αγαπημένες πτυχές στη ζωή μου. Η μία από αυτές είναι τα βιβλία της Ελένης που διαβάζω ανελλιπώς όταν κυκλοφορούν και ανυπομονώντας για την κυκλοφορία του επόμενου. Και η δεύτερη είναι η αποψινή βραδιά με την αύρα Μυτιλήνης στην ατμόσφαιρα όπου εκτυλίσσεται ένα σημαντικό σκέλος του βιβλίου. Η Μυτιλήνη αποτέλεσε αφορμή για να γνωριστούμε πριν λίγα χρόνια με την φίλη πλέον Ελένη Γαληνού παίρνοντάς της μία συνέντευξη και δημιουργώντας μία όμορφη φιλία που διαρκεί μέχρι σήμερα».

Η κα Καλοφωτιά ευχαρίστησε με τον τρόπο της την κα Γαληνού για την τιμή που της έκανε να συμμετάσχει στην παρουσίαση του νέου της βιβλίου. 

«Επειδή δεν θέλω να ξεχάσω κανέναν, θα τα πάω φέτος λίγο ανάποδα», είπε αστειευόμενη το τιμώμενο πρόσωπο της βραδιάς, η συγγραφέας κα Ελένη Γαληνού, «Θέλω να  ευχαριστήσω όλους σας που βρίσκεστε σήμερα κοντά μου. Τα άτομα που απαρτίζουν το πάνελ μου και ιδιαιτέρως τον φίλο και συμμαθητή μου, κο Γιώργο Πολίτης, επίσης συγγραφέα. Δράττομαι της ευκαιρίας να ευχαριστήσω όσους συμμαθητές με στηρίζουν με τη παρουσία τους στις παρουσιάσεις και των τεσσάρων βιβλίων μου όπως επίσης και ενός από τους καθηγητές μου. Την κα Καλοφωτιά με την υπέροχη πένα της που χαίρομαι πάντα να διαβάζω. Τέλος, την κα Γεωργία Ζώη που αν και δεν τη γνωρίζω πολλά χρόνια, εκτιμώ ιδιαίτερα και χαίρομαι που αν και έχει φορτωμένο πρόγραμμα μου έκανε την τιμή να δεχτεί τη πρόσκλησή μου. Τον εκδότη μου και όλους τους ανθρώπους που συνεργάστηκαν μαζί μου για αυτό το βιβλίο χωρίς να μου χαλάσουν το χατήρι σε ότι κι αν τους ζήτησα. Τους αγαπητούς ομότεχνους που με τίμησαν με την παρουσία τους».

Η δημοσιογράφος και συντονίστρια της βραδιάς, κα Καλοφωτιά αφού ευχαρίστησε την κα Γαληνού για τα καλά της λόγια έδωσε το λόγο στον επίσης συγγραφέα, κο Γιώργο Πολίτη για να ξεδιπλώσει τις σκέψεις του σχετικά με το νέο πόνημα της ομότεχνής του.

«Θα προσπαθήσω να είμαι σύντομος αποφεύγοντας τις κοινοτυπίες του τύπου, "είναι το καλύτερο βιβλίο που έχω διαβάσει" ή "δεν έχω λόγια να σας πω"», είπε ο κος Πολίτης μπαίνοντας δυναμικά στη συζήτηση.

«Θα τολμήσω μία διαφορετική προσέγγιση από το να μιλήσω για την υπόθεση του βιβλίου εστιάζοντας πρωτίστως σε κρίσεις και συναισθήματα μια και αυτά προέρχονται από τις βουλήσεις μας και αυτές αποκλειστικά από τους φόβους και τις ελπίδες μας. Η κάθε υπόθεση κάθε βιβλίου λοιπόν έπεται καθώς ντύνει κυρίως την επικρατούσα σε αυτό ηθική.

Με πιο απλά λόγια, η υπόθεση είναι η αφορμή. Πριν ξεκινήσω να μιλώ για τη συγγραφέα και το βιβλίο, θα ήθελα να σημειώσω, πως σπάνια συναντά κανείς ένα τόσο εύστοχο τίτλο σε ένα μυθιστόρημα. Πιστεύω ότι διαβάζοντας το βιβλίο θα συμφωνήσετε και εσείς... Όσον αφορά την Ελένη σαν συγγραφέα, τη χαίρομαι γιατί ακολουθεί το δικό της δρόμο. Βαδίζει στην οδό που της αρέσει το τοπίο της μαχόμενη σε ένα ομολογουμένως δύσκολο χώρο...

Η Ελένη Γαληνού δεν συμβιβάζεται... Μαζί της μπορεί να διαφωνώ σε πολλά... Συμφωνώ μαζί της σε κάτι πολύ σημαντικό. Σε εκείνο το οποίο την καθιστά άξια, ικανή μάνα ιδεών, σεναρίων. Δεν βασίζεται σε λόγια φίλων ή εύκολων χειροκροτητών... Για απόδειξη, όταν τη ρώτησα που θέλει να εστιάσω την ομιλία μου μού είπε, "πες ότι θες δεν θέλω ούτε φανφάρες ούτε χάδια"...

Μπορεί όλα αυτά να μην έχουν άμεση σχέση με την υπόθεση του βιβλίου της αλλά μας φέρνουν σ' επαφή με τον άνθρωπο συγγραφέα και επιμένω πως περισσότερη σημασία από τη γλαφυρή γραφή της έχει ο παλμός στο στήθος της και η ευγενή της πρόθεση. Η Ελένη συγγραφέας λοιπόν, υπό τη γυναικεία ιδιότητά της, είναι τρυφερή και βγαίνει στην εξαιρετική γραφή της ανάγλυφα. Κοιτάζει τον κόσμο για παράδειγμα, με το βλέμμα της αγάπης...

Η ματιά αυτή υπάρχει στη πλειοψηφία των γυναικών από τη φύση τους. Σε μια συγγραφέα όμως αποδίδει αλλιώς. Θα επέμενα ακόμα επιτείνοντας στο έπακρο, πως πολλές φορές εξαιτίας της αγάπης της αυτής οδηγεί την πένα της στα άκρα καθιστώντας αναπόφευκτα το λογικό, αναγκαίο. Η θωπεία των γεγονότων, κρίνοντας και από τα προηγούμενα βιβλία της, θεωρώ πως είναι χαρακτηριστικό της... 

Η συγγραφέας αντιστέκεται διαισθητικά στα έργα της μέσα από την ήδη εδραιωμένη προσωπική λογική της... Η πραγματικότητα του κάθε μυθιστορήματος αλλά και αυτή καθεαυτή η πραγματικότητα μοιάζει με τον ορίζοντα στο σημείο όπου ο ουρανός συναντά τη γη. Η τόσο οικεία γραμμή του ορίζοντα όμως ορίζει την επιτομή της πλάνης... Ο τρόπος που κοιτάμε τα γεγονότα είναι απατηλός και διαφορετικός για τον καθένα μας... Ο συγγραφέας κοιτάζει πάντα με τα δικά του μάτια το δικό του ορίζοντα και ο αναγνώστης επιθυμεί να δει τη ματιά του υπογράφοντα γι' αυτό και επιλέγει το κάθε συγγραφέα...

Οι χαρακτήρες της συγγραφέως είναι ακέραιοι και διακριτοί. Ο τόπος του δράματος είναι οικείος υπό την πλήρη εποπτεία της. Η υπόθεση προοδευτική, χωρίς παλινδρομήσεις, κενά και αμφιβολίες».

Ακολούθησε μία εξαιρετική ανάλυση των ηρώων του βιβλίου από τον κο Πολίτη, βάζοντας παράλληλα και προβληματισμούς στους παρευρισκόμενους, «Ποιος ευθύνεται για τα αδιέξοδα στη ζωή;», «Υπάρχουν αδιέξοδα στη ζωή;».

Ο κος Πολίτης επισήμανε στη συνέχεια ότι, «Η συγγραφέας εντέχνως μεταφέρει στον αναγνώστη συναίσθημα... Τα επίθετα στη γραφή της Ελένης είναι στρογγυλά, ήπια και αποδεκτά και ταιριασμένα με το τρόπο της εξέλιξης της υπόθεσης και το ύφος της συγγραφέως η οποία σαν τροφός κανακεύει την υπόθεσή της, γαλουχεί, αναδεικνύει και στο τέλος την παρουσιάζει ως ένα αρμονικό σύνολο... Καταφέρνει και διατηρεί τη διορατικότητά της σε εγρήγορση... 

Οι ήρωες στο βιβλίο έρχονται αντιμέτωποι με τις ευθύνες των πράξεών τους και ο κάθε ένας από εμάς διαβάζοντας το έργο, θα σταθεί σε διαφορετικά σημεία που υποσυνείδητα θα τον έλκουν... Κλείνοντας, το κεφάλαιο είναι μεγάλο. Αλλά κάποτε θα πρέπει να μιλήσουμε για την ηθικότητα της ηθικής. Ως ηθική εννοώ, τον κύκλο που περιλαμβάνει τα πάθη».

Ολοκληρώνοντας ο κος Πολίτης επισήμανε ότι οι ήρωες δεν είναι κάποιοι εξωπραγματικοί πρωταγωνιστές αλλά κομμάτια του εαυτού μας. Άνθρωποι που γυρεύουν τις λύσεις που θα γυρεύαμε, ορθά ή εσφαλμένα, όλοι. «Στα χέρια μου κρατάω ένα βιβλίο που ρέει ομαλά. Ένα μυθιστόρημα απολύτως κατανοητό χωρίς υπερβολές με υπόθεση πρωτότυπη. Το "Όσα δεν έγιναν λέξεις" είναι ένα συναισθηματικό μυθιστόρημα που πιστεύω πως πραγματικά αξίζει να διαβάσετε», είπε.

Μετά τη χειμαρρώδη λογοτεχνική ανάλυση του κου Πολίτη για το νέο βιβλίο της φίλης του και συγγραφέως, Ελένης Γαληνού, τα φώτα επικεντρώθηκαν στην την ηθοποιό Γεωργία Ζώη, η οποία ξεδίπλωσε για άλλη μια φορά το υποκριτικό της ταλέντο διαβάζοντας ενδιάμεσα των ομιλιών αποσπάσματα από το βιβλίο με τον μοναδικό δικό της τρόπο.

Η δημοσιογράφος κα Βίκυ Καλοφωτιά μοιράστηκε με τους παρευρισκόμενους τις δικές της σκέψεις που γεννήθηκαν ξεφυλλίζοντας τις σελίδες του βιβλίου της κας Γαληνού. Λόγια τρυφερά και ντυμένα ποιητικά ξεπηδούν από τις σελίδες της φέρνοντας συνάμα και νοσταλγικές εικόνες στο μυαλό της συγγραφέως κυρίως για το μέρος καταγωγής της, τη Μυτιλήνη.

Το πρώτο λόγο έχει η ΑΓΑΠΗ που λυσσάει να ξεδιψάσει να διεκδικήσει και να πληγώσει μέχρι θανάτου αν αυτό είναι που χρειάζεται για να ανέβει στο θρόνο της. Το θρόνο του νικητή

Αποτύπωσε τη δική της συναισθηματική ματιά που της υπαγόρευσε η καρδιά της για την ιστορία που διάβασε. Επισημαίνοντας ότι, «Δε σβήνουν οι αληθινές αγάπες ποτέ. Όσες πληγές κι αν της χαράξουν και όσα δάκρυα κι αν τρέξουν. Όχι, ζωντανεύουν και ξεχειλίζουν από ορμή γεμίζοντας με νόημα το κενό στο σώμα... Το πρώτο λόγο έχει η ΑΓΑΠΗ που λυσσάει να ξεδιψάσει να διεκδικήσει και να πληγώσει μέχρι θανάτου αν αυτό είναι που χρειάζεται για να ανέβει στο θρόνο της. Το θρόνο του νικητή».

«Οι ήχοι, οι εικόνες του βιβλίου μαρτυρούν το τίτλο του βιβλίου μου», είπε χαρακτηριστικά η συγγραφέας κα Ελένη Γαληνού όταν πήρε το λόγο και συνέχισε, «Όσα δεν κατάφεραν να ειπωθούν με λόγια ειπώθηκαν αλλιώς με το τρόπο τους».

Η κα Γαληνού αποκάλυψε ότι πηγή της ιδέας όλου του βιβλίου ήταν ο σουρεαλιστικός πίνακας ενός Βέλγου ζωγράφου Ρενέ Μαγκρίτ που φιλοτεχνήθηκε το 1926 με τίτλο "Επικίνδυνες σχέσεις", «Σαν πίνακα δεν τον ήξερα αλλά μου δόθηκε σαν εργασία στη Δημιουργική γραφή να γράψω ένα διήγημα με θέμα τον πίνακα... Το "Όσα δεν έγιναν λέξεις" είναι το μόνο μυθιστόρημα που έχω περάσει κομμάτια του εαυτού μου βιώνοντάς τα κατά κάποιο τρόπο με τον χαμό της μητέρας μου... Το πρόβλημα της ηρωίδας του βιβλίου δεν είναι ο έρωτας αλλά ο φόβος για το θάνατο».

Στη συνέχεια η συγγραφέας αφέθηκε στην ανάκριση που της έκανε η δημοσιογράφος κα Καλοφωτιά όπου η κα Γαληνού απάντησε με την ευαισθησία που τη διακρίνει. Τα ερωτήματα που τέθηκαν πολλά. Πρέπει να λέγεται η αλήθεια και αν αντέχει ο καθένας μας να την ακούει ή είναι προτιμότερο να την αποκρύπτουμε. Πως πρέπει να επιλέγουμε με το μυαλό ή με την καρδιά. Μπορούμε να εμπιστευτούμε ξανά εκείνον που μας πρόδωσε. Υπάρχουν ταγμένοι άνθρωποι που υπηρετούν κάποιους. Κατά πόσο ευθύνεται κάποιος για τα αδιέξοδα που προκύπτουν στη ζωή του.

Κλείνοντας η κα Γαληνού επισήμανε, «Μ΄έχουν ρωτήσει στο παρελθόν πως καταφέρνω να συνδυάζω την ποίηση, τη ζωγραφική, τη στιχουργική και τη συγγραφή. Για μένα όλα αυτά είναι αλληλένδετα. Πολλές φορές δανείζομαι τραγούδια για να γράψω ένα βιβλίο ή γράφω ένα βιβλίο ενώ παράλληλα γράφω τραγούδια. Για μένα όλα είναι τέχνη».

Η κα Γαληνού ευχαρίστησε όλους όσοι παρευρίσκονταν, τους ομιλητές της, την κα Ζώη για τον τρόπο που διάβασε τα αποσπάσματα, τους ομότεχνους που τη τίμησαν με τη παρουσία τους και το φιλόξενο χώρο του Ιανού.

Η κα Γεωργία Ζώη αφιέρωσε στη συγγραφέα κα Ελένη Γαληνού ένα ηπειρώτικο δίστιχο για τη μνήμη και την αμνησία τραγουδώντας το με την ιδιαίτερη φωνή της κλείνοντας την όμορφη βραδιά.