Γράφει: Πόπη Ξοφάκη

Το βιβλίο «Μαγ(ειρ)ικές ιστορίες».
Η συγγραφέας Χρυσούλα Διπλάρη.
Οι εκδόσεις Το Ανώνυμο Βιβλίο.

Η Χρυσούλα Διπλάρη σπούδασε διακόσμηση και για πολλά χρόνια ασχολήθηκε με την κατασκευή χειροποίητων αντικειμένων τέχνης. Τον τελευταίο καιρό ασχολείται με την παλιά της αγάπη, τη γραφή, και «μαγειρεύει» ιστορίες και στιχάκια.

Συναντήσαμε τη συγγραφέα στον Πολυχώρο Αίτιον, με την ευκαιρία της παρουσίασης ενός άλλου βιβλίου. Στην κατάλληλη ατμόσφαιρα λοιπόν, μιλήσαμε με την κα Διπλάρη για τη δουλειά της αλλά και για την ίδια.

Ετοιμαζόταν για ταξίδι στη Σαντορίνη, το όνειρο πολλών στον κόσμο, όχι όμως για διασκέδαση αλλά για τις επαγγελματικές της υποχρεώσεις του καλοκαιριού. Μας άφησε παρακαταθήκη τις απαντήσεις στα ερωτήματα που της θέσαμε, με την ευκαιρία της έκδοσης του βιβλίου της, «Μαγ(ειρ)ικές ιστορίες», από τις εκδόσεις Το Ανώνυμο Βιβλίο.

Δεκατρία διηγήματα που αφηγούνται καθημερινές ιστορίες με αφορμή κάθε φορά μια συνταγή μαγειρικής. Ιστορίες που μαγειρεύονται, ιστορίες που μαγεύουν άλλοτε με χιούμορ άλλοτε με νοσταλγία, με αισιοδοξία ή μελαγχολία, αφήνοντας στο τέλος μια γλυκόπικρη γεύση, όπως το νεραντζάκι...

Έβραζε λοιπόν η σάλτσα μ’ ένα θυμωμένο βουητό, όχι σαν ηφαιστειακή λάβα πια, όπως την εποχή των ερώτων∙ έβραζε φτύνοντας παντού κόκκινα στίγματα, σαν κηλίδες αίματος απ’ τη μαχαιριά που της έδωσε ο Παύλος κατάστηθα... Έβραζε η Μάρθα, έβραζε και κοκκίνιζε σαν τη σάλτσα.

Ε: Να υποθέσουμε αρχικά ότι λατρεύετε τη μαγειρική;

Την αγαπώ τη μαγειρική, ναι, τη θεωρώ πολύ δημιουργική, αλλά δεν ήταν αυτό που με ώθησε να γράψω αυτές τις ιστορίες. Απλά, επειδή έτυχε οι δυό πρώτες να περιέχουν φαγητό, σκέφτηκα ότι θα ήταν ωραία να το συνεχίσω και να φτιάξω ένα νοητό "τραπέζι", με όλα τα απαραίτητα για ένα γεύμα: ψωμί, κρασί, ορεκτικά, κυρίως πιάτα, γλυκά, καφές, παγωτό.

Ε: Ποια ήταν η πηγή έμπνευσης των ιστοριών, προσωπικά βιώματα πραγματικών ανθρώπων ή μόνον μυθοπλασία;

Κάποιες απ΄τις ιστορίες είναι βιώματα υπαρκτών προσώπων, άλλες είναι μυθοπλασία, άλλες συνδυασμός. Η "Πίτα του Αη- Φανούρη" ας πούμε, είναι η ιστορία της γιαγιάς μου, που έσωσε το παιδί της με τον τρόπο που περιγράφω. Η σύνδεση όμως με τη φανουρόπιτα, είναι μόνο μυθοπλασία, που την έβαλα για να εξυπηρετήσω το κόνσεπτ της μαγειρικής.

Ε: Εσάς προσωπικά, σας βρίσκουμε μέσα στις ιστορίες;

Υπάρχω μέσα στις ιστορίες κατά τον ίδιο τρόπο που οι ιστορίες υπάρχουν μέσα σε μένα. Είμαι κομμάτι τους και είναι κομμάτι μου!

Ε: Επιλέξατε τη μαγειρική ως το συμβολικό μέσο επικοινωνίας σας με τους αναγνώστες. Είναι η διαδικασία και οι γεύσεις που τη συνδέουν με την πραγματική ζωή ή κάτι άλλο;

Δεν επέλεξα ακριβώς εγώ, εκείνη με επέλεξε νομίζω. Όπως σας είπα και πριν, αρχικά ήταν τυχαίο, το αποτέλεσμα προέκυψε κατόπιν επεξεργασίας. Παρ' όλα αυτά όμως, τίποτα δεν είναι πιο πραγματικό σ' αυτή τη ζωή, από τα πράγματα που ζυμώνονται ή μαγειρεύονται: σκέψεις, καταστάσεις, πολιτικές, προοπτικές, τα πάντα.

Ε: Το λογοπαίγνιο με τον τίτλο να παραπέμπει σε "μαγικές ιστορίες", μου θυμίζει ξόρκια αγάπης που έβαζαν οι μάγισσες στα φαγητά...

Ολόκληρο το εξώφυλλο παραπέμπει σε "μαγικές" ιστορίες. Γιατί είναι όντως μαγικές. Η ζωή ολόκληρη είναι μαγεία. Τα συναισθήματα ανακατεύονται με αποτελέσματα διαφορετικά κάθε φορά, ανάλογα τη δοσολογία...

Ε: Βρίσκετε τις μικρές ιστορίες ασφαλέστερο βήμα για έναν νέο συγγραφέα;

Δεν υπάρχει "ασφαλέστερο" βήμα. Το μικρό, δεν είναι απαραίτητα εύκολο. Άλλωστε, απ' τη στιγμή που αποφασίζεις να "εκτεθείς" μέσω της γραφής σου, επιλέγεις να "ρισκάρεις" και την ασφάλειά σου.

Ε: Εκτός από συγγραφέας είστε και στιχουργός. Σχετίζονται αυτές οι δύο τέχνες και πως; Προπορεύεται η μία της άλλης, πορεύονται μαζί ή χωριστά;

Η πεζογραφία και η στιχουργική, είναι δυό όψεις σ' ένα νόμισμα. Είναι και τα δύο τέχνες του λόγου. Κατ' αυτή την έννοια σχετίζονται λοιπόν, χωρίς απαραίτητα να συμπορεύονται. Για μένα προσωπικά, είναι εξίσου αγαπημένες.

Ε: Φαίνεται ότι η γραφή σας κέρδισε από μικρή ηλικία. Γιατί αφήσατε να περάσει τόσος καιρός για το πρώτο σας βήμα;

Δεν υπάρχει νωρίς ή αργά σ' αυτά τα πράγματα. Το κάνεις όταν νιώθεις ότι "η στιγμή είναι τώρα"!

Ε: Στις ιστορίες σας με παιδιά, φαίνεται έντονα η ευαισθησία και τρυφερότητά σας για αυτά. Θα επιχειρούσατε να γράψετε κάτι και για τα παιδιά;

Πάντα επινοούσα τα παραμύθια που έλεγα στην κόρη μου. Ίσως λοιπόν το κάνω, όταν κρίνω ότι ήρθε η ώρα του!