Γράφει: ΧΡΗΣΤΟΣ ΖΗΚΟΥΛΗΣ

Ο Λεωνίδας Γκέλος γεννήθηκε στη Νάουσα Ημαθίας το 1980, καταγόμενος από το Άσπρο Πέλλας. Αποφοίτησε από τη Σχολή Καλών Τεχνών Φλώρινας, με καθηγητή τον Γιάννη Ζιώγα. Είναι ζωγράφος με μεταπτυχιακές σπουδές στις «Εικαστικές τέχνες και τοπίο: προσεγγίσεις του φυσικού και αστικού χώρου». Είναι, επίσης, εμπνευστής και βασικό ιδρυτικό μέλος της Στέγης Τεχνών Σκύδρας. Παράλληλα εργάζεται ως εκπαιδευτικός εικαστικών μαθημάτων στη Δευτεροβάθμια Ειδική Εκπαίδευση με μεταπτυχιακές σπουδές στην Ειδική Αγωγή.

Το 2015 παρουσίασε την πρώτη ατομική του έκθεση στην Αίθουσα Τέχνης Καπλανών 5 στην Αθήνα. Έκτοτε συμμετέχει σε ομαδικές εκθέσεις και δράσεις τόσο στην Ελλάδα όσο και στο εξωτερικό. Εκτός όμως από την εικαστική τέχνη, έχει επιλέξει και μία άλλη μορφή καλλιτεχνικής αποτύπωσης, αυτήν της ποιητικής τέχνης· αποτέλεσμα αυτής η παρούσα ποιητική συλλογή.

Λεωνίδα, ξεκινώντας αυτήν τη συνέντευξη θα ήθελα να σε ρωτήσω τι ακριβώς σε παρακίνησε να καταπιαστείς με την ποίηση.

Αγαπητέ Χρήστο, όπως ίσως γνωρίζεις, γεννήθηκα σε ένα κατεξοχήν αγροτικό χωριό και με γονείς αγρότες. Αυτό, λοιπόν, που πιστεύω πως με παρακίνησε να στραφώ γενικά στην τέχνη, είτε της ζωγραφικής είτε της ποίησης, ήταν η ίδια η φύση και το μεγαλείο της. Θυμάμαι έντονα ως μικρό παιδί να φτιάχνω διάφορα πειραματιζόμενος με το χώμα και τη λεπτόκοκκη λάσπη που έμενε τοποθετημένη επάνω στην φρέζα του πατέρα μου όταν επέστρεφε από το χωράφι. Η ποίηση πρέπει να ήταν ο σπόρος της φύσης και των μετέπειτα βιωμάτων μου, ένας ιδιαίτερος σπόρος που ίσως να αναπτύχτηκε σε εκείνο το λεπτόκοκκο χώμα που ακόμα έχω στα ρουθούνια μου τη μυρωδιά του!

Δεν ξέρω αν κάνω λάθος, αλλά τα ποιήματά σου σε έναν μεγάλο βαθμό εκφράζουν μια μελαγχολία. Γράφεις ποίηση όταν είσαι «πεσμένος» ψυχολογικά και μόνο τότε, ή υπάρχουν και άλλες στιγμές που μπορεί να σε παρακινήσουν να γράψεις ένα ποίημα;

Ίσως να το αισθάνεσαι αυτό επειδή όντως σε κάποια περίοδο της ζωής μου έγραφα μετά από συγκεκριμένα βιώματα που είτε ήταν έντονα είτε ήθελαν –τα διάφορα γεγονότα που με ταρακουνούσαν συναισθηματικά– διακαώς να βρουν διέξοδο μέσω της γραφής. Κάποια από τα ποιήματα μου λοιπόν δεν είναι απλά μια έκφραση μελαγχολίας, αλλά, όπως πρόσφατα έγραψε σε ανάρτηση του ο ιστορικός τέχνης Μάνος Σ. Στεφανίδης, «η τέχνη, κατά βάθος, δεν είναι τίποτα άλλο παρά η πιο σημαίνουσα αλλά κι η πιο παρήγορη εκδοχή της υπαρξιακής μας θλίψης».

Γνωρίζω πως η κύρια ασχολία σου είναι η ζωγραφική, καθώς είσαι ένας καλλιτέχνης αρκετά γνωστός στην περιοχή σου, με αρκετές εκθέσεις σε Ελλάδα και εξωτερικό. Πώς συνδέεται η ποίηση με τη ζωγραφική;

Χρήστο, η ποίηση και η ζωγραφική είναι εργαλεία εξωστρέφειας συναισθημάτων. Δε συνδέονται απλά, αλλά θα έλεγα πως συνυπάρχουν στο πέλαγος της καρδιάς μας!

Υπάρχει περίπτωση μετά από κάποιο διάστημα να αναθεωρήσεις κάτι που έχεις γράψει, και να του αλλάξεις μορφή, να το μεταμορφώσεις σε κάτι διαφορετικό από αυτό που ήταν αρχικά;

Μου έχει τύχει αρκετές φορές σε διάφορα ποιήματα μου να τα ξαναδώ με μια άλλη ματιά και να αναθεωρήσω και να αλλάξω τη μορφή τους. Είναι θα έλεγα και αυτά σαν ζωντανοί οργανισμοί που μέσα από την ανθρώπινη σκέψη μεγαλώνουν και διαφοροποιούνται πολλές φορές.

Δυστυχώς, η ποίηση δεν προσελκύει σε τόσο μεγάλο βαθμό το ελληνικό αναγνωστικό κοινό στην εποχή μας. Ποιοι θεωρείς ότι είναι αυτοί οι λόγοι; Σε απογοητεύει μια τέτοια αντιμετώπιση αυτής της μορφής τέχνης;

Κάθε μορφή τέχνης έχει και ένα δικό της κοινό, το οποίο σίγουρα μεταβάλλεται στο βάθος του χρόνου. Ίσως στα χρόνια μας ο άνθρωπος να έχει μια δυσκολία στην εσωτερική και εξωτερική του έκφραση, γιατί η τεχνολογία πολλές φορές έχει αλυσοδεμένη τη σκέψη του. Είμαι σε μια ηλικία που δεν απογοητεύομαι από την αντιμετώπιση των ανθρώπων προς την ποίηση, θα ήθελα όμως να βλέπω γύρω μου περισσότερη ποίηση στις καρδιές τους… Είμαι, άραγε, ρομαντικός;

Γνωρίζω πως η συγκεκριμένη ποιητική συλλογή αποτέλεσε το έναυσμα για την υλοποίηση άλλης μιας πρωτότυπης ιδέας, από αυτές που συνηθίζεις όλους όσοι σε γνωρίζουμε.

Σε κάποια από τις τελευταίες μου εικαστικές δράσεις (ιδιαίτερα σε αυτές που πραγματοποίησα στη Γαύδο) εμπλέκω ποιήματα που έχω γράψει. Έτσι, ποίηση και ζωγραφική συνυπάρχουν μέσα στο εικαστικό μου έργο και αλληλεπιδρούν έντονα με τη φύση και την ανθρώπινη ψυχολογία. Αυτές τις εικαστικές δράσεις σκέφτομαι να τις παρουσιάσω σε ατομική μου έκθεση μέσα στα επόμενα χρόνια.

Έχεις κάτι άλλο στα σκαριά αυτήν την περίοδο;

Αυτήν την περίοδο ετοιμάζω κάποια καλλιτεχνικά πρότζεκτ με διάφορες ομάδες. Τον Οκτώβριο για παράδειγμα συμμετέχω σε ένα μεγάλο εικαστικό γεγονός, το «Platform Projects», στην Τεχνόπολη στο Γκάζι της Αθήνας.

Λεωνίδα, σου εύχομαι να είσαι πάντα καλά και να κάνεις τα όνειρά σου πραγματικότητα!

Χρήστο σε ευχαριστώ πολύ γι’ αυτήν τη συνέντευξη και εύχομαι και σε σένα να είσαι γεμάτος πάντα από υπέροχες στιγμές!