Γράφει: Πόπη Ξοφάκη

Ολόκληρο το φωτορεπορτάζ σε άλμπουμ τού Facebook.
Το βιβλίο «Τα κύματα της νοσταλγίας».
H συγγραφέας Έλση Τσουκαράκη.
Οι εκδόσεις Ψυχογιός.

Το Βιβλιοπωλείο ΙΑΝΟΣ και οι εκδόσεις ΨΥΧΟΓΙΟΣ παρουσίασαν το μυθιστόρημα τής Έλσης Τσουκαράκη, «Τα κύματα της νοσταλγίας». Για το βιβλίο μίλησαν:

• Ελένη Ερήμου, ηθοποιός
• Τζέιν Σαμπανίκου, δημοσιογράφος, και
• Έλση Τσουκαράκη, η συγγραφέας,

«Να ευχαριστήσω τον ουρανό που έβγαλε ήλιο και δεν βρέχει και μπορέσατε να παρευρεθείτε στην παρουσίασή μου», είπε χαριτολογώντας η συγγραφέας κα Τσουκαράκη (σ.σ. τις προηγούμενες ημέρες έβρεχε συνεχώς στην πόλη τής Αθήνας). Αν και αγχωμένη, δεν της έλειψε ούτε στιγμή το χιούμορ. Πριν δώσει το λόγο στις δύο κυρίες του πάνελ θέλησε να ευχαριστήσει όλους όσοι της συμπαραστάθηκαν στο καινούργιο της πόνημα, καταλαβαίνοντας τη «Δύσκολη εποχή και τις δυσκολίες που περνάμε όλοι μας», συμπληρώνοντας ότι «Τέτοιες στιγμές συσπείρωσης είναι γλυκές και όμορφες γιατί με τιμούν προσωπικά ιδιαίτερα».

«Το βιβλίο που κρατάτε στα χέρια σας είναι ένας κόπος μηνών, είναι κατά κάποιο τρόπο μία εγκυμοσύνη» είπε χαρακτηριστικά, «Όπως θα συμφωνήσουν και οι ομότεχνες που παραβρίσκονται». Ευχαρίστησε τους φίλους και συγγενείς και ιδιαίτερα «Τέσσερις αγαπημένες κυρίες από τις εκδόσεις Ψυχογιός που είναι στην αίθουσα, τις ομότεχνες κα Νικόλ-Άννα Μανιάτη, την κα Αργυρώ Μαργαρίτη και την κα Πένυ Παπαδάκη». Όμως, ευχαρίστησε και την κα Γιούλη Τσακάλου, διαχειρίστρια τής βιβλιοφιλικής ομάδας «ΒΙΒΛΙΟ-ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΕΙΣ-ΚΡΙΤΙΚΕΣ», σχολιάζοντας «Ελπίζουμε ότι στο τέλος θα τη κάνουμε συγγραφέα», επισημαίνοντας έτσι τη συμβολή της στην προώθηση τού έργου των συγγραφέων μέσα από την Ομάδα της.

Δεν παρέλειψε να ευχαριστήσει την καθηγήτρια των γερμανικών της, κα Αγάπη Συροπούλου, η οποία της έχει σταθεί σαν μάνα και είναι πάντα δίπλα της.

Τέλος, μίλησε με εγκαρδιότητα για τις κυρίες στο πάνελ, την κα Ελένη Ερήμου, «μία σημαντική φίλη, το Ελενάκι μου, ένας δικός μου άνθρωπος. Περπατάμε, συζητάμε, κάνουμε δίαιτα τρώγοντας... παγωτό» και φυσικά «Τη πιο rock παρουσία, την κα Τζέιν Σαμπανίκου. Είναι ειδικευμένη στους δύο, στους τέσσερις, στους έξι τροχούς, όπου τροχός η Τζέιν είναι από πάνω».

«Σταματώ, πλέον κάνω την όμορφη και αναλαμβάνουν οι κυρίες δίπλα μου», είπε και έδωσε το λόγο στην κα Ερήμου.

Η κα Ερήμου, σαν να μην πέρασε ο χρόνος από πάνω της, συνηθισμένη από τη φύση της δουλειάς της έδωσε έναν εύθυμο τόνο λέγοντας, «Τι να πω εγώ τώρα χωρίς το σκηνοθέτη μου, χωρίς το συγγραφέα μου; Έτσι, θα πω ότι πιο απλό και αληθινό μου βγει αυτή τη στιγμή».

«Δεν μπορώ να μιλάω όπως η Έλση, που χαίρεσαι να την ακούς», για το χατήρι τής οποίας όπως μας ενημέρωσε, δε δίστασε να ακυρώσει επαγγελματικές υποχρεώσεις εκτός Αθηνών κάτι που εκτίμησε δεόντως η κα Τσουκαράκη. «Σήμερα θα "πετάξει" το έβδομο παιδί τής Έλσης», είπε και συμφώνησε με τη συγγραφέα ότι το γράψιμο ενός βιβλίου μοιάζει με τον ερχομό ενός παιδιού, τη σύλληψη της ιδέας, το γράψιμο ως την εγκυμοσύνη, τη γέννηση με την έκδοσή του. «Αναρωτιέμαι αν είναι το ίδιο δύσκολο όταν αφήνεις το "πνευματικό σου παιδί" μόνο του στον κόσμο» αναρωτήθηκε και συνέχισε, «Τη στιγμή που δεν μπορείς εσύ ο ίδιος να πουλήσεις τη δουλειά σου. Φυσικά οι αξίες δεν πουλιούνται» επισήμανε πολύ εύστοχα.

Στη συνέχεια διάβασε ένα απόσπασμα από το βιβλίο για να βάλει το κοινό στο πνεύμα, «Ο συγγραφέας πιστεύω είναι ένας συνδυασμός ενστίκτου, φαντασίας και ευαισθησίας. Αντιλαμβάνεται πράγματα που εμείς δεν τους δίνουμε σημασία. Έχει την ικανότητα να γράφει για πράγματα που δεν έχει δει και ζήσει ποτέ του. Τη ζηλεύω γι' αυτό την Έλση. Αυτό που ζει ιδίως κατά το γράψιμο είναι υπέροχο», είπε χαρακτηριστικά και με αισθαντική φωνή ξεκίνησε να διαβάζει...!

Η εξαιρετική κα Σαμπανίκου μπήκε με ενθουσιασμό και χιούμορ στη συζήτηση σαν βραβευόμενη στα Οσκαρ, «Ευχαριστώ όλους που βρίσκομαι εδώ, τη... μαμά μου, την Έλση» είπε και συνέχισε ενημερώνοντας για το πως γνώρισε τη συγγραφέα, «Η ιστορία μας με την Έλση είναι σύντομη αλλά ουσιαστική. Μας έφερε σ' επαφή το Μυρτούδι, μία από τις δύο υπέροχες κόρες της» και αναφερόμενη στις κόρες της συγγραφέως, «Τα μεγαλύτερα κατορθώματά της πριν τα εφτά πνευματικά της παιδιά. Διαβάζοντας το πρώτο της βιβλίο, "Ποινή", μένω παγωτό!, συνειδητοποιώντας ότι δεν είναι άλλη μία βαρετή ιστορία με μπλε και πράσινους κόκκους αλλά πρόκειται για συγγραφέα με τα όλα της! Απίστευτη φαντασία και τρόπος απόδοσης στο χαρτί, λέξεις και νοήματα που εγώ δυσκολεύομαι να εκφράσω όπως εκείνη. Συμπυκνωμένα και μεστά που μιλάνε στη καρδιά. Σου δίνουν απαντήσεις σε πράγματα που είχες ήδη σκεφτεί αλλά δεν είχες το τρόπο να τα πεις».

«Τη θαυμάζω και τη ζηλεύω (καλοπροαίρετα) εξίσου κι εγώ με την Ελένη. Σαν γραφιάς κι εγώ, έχουμε ραντάρ μεταξύ μας και παρακολουθούμε τα πάντα ανεξάρτητα του τι γράφουμε. Μαθαίνουμε ο ένας παρακολουθώντας τον άλλον. Έχει απίστευτη και αβασάνιστη έμπνευση». Η ίδια η συγγραφέας τής είχε πει κάποτε, «Σκάει το κεφάλι μου από τις ιστορίες και πρέπει να τις κάνω βιβλία».

Η κα Σαμπανίκου περιέγραψε στους παρευρισκόμενους τα συναισθήματα που ένιωσε διαβάζοντας το καινούργιο πόνημα της συγγραφέως. «Είναι ένα βιβλίο με το οποίο ταυτίζομαι σε πολλά επίπεδα. Μία ωδή στο αναπάντεχο της ζωής το οποίο ίσως να μην είναι τυχαίο αλλά μοιραίο. Ο καθένας μας ανάλογα τα ερεθίσματα που έχει οδηγείται με αλυσιδωτές αντιδράσεις σε άλλου είδους αποφάσεις ή γεγονότα που δεν φαντάζεται». «Αυτό διακρίνεται σε αυτό το βιβλίο».

Επίσης χαριτολογώντας σχολίασε, «Χρησιμοποιεί ένα εκνευριστικό τέχνασμα σ' όλα της τα βιβλία και τη λατρεύω γι' αυτό. Κρατάει το ενδιαφέρον του αναγνώστη αμείωτο κόβοντας την αφήγηση απότομα σε κρίσιμα σημεία και συνεχίζοντας αργότερα, αφήνοντάς τον στην αγωνία του».

Συνεχίζοντας την περιγραφή τού βιβλίου είπε, «Είναι ένα βιβλίο που τα συναισθήματα αποτυπώνονται από τη συγγραφέα μ' ένα μαγικό τρόπο. Όσοι γνωρίζουν τη γραφή της ξέρουν πως είναι σαν μια αρχαία τραγωδία που κάποια στιγμή βρίσκει τη λύτρωση».

Επισήμανε την προσωπική της ταύτιση με το βιβλίο, όπως ανέφερε πρωτύτερα, λόγω πρόσφατων απωλειών κοντινών της προσώπων. «Είναι παρατηρημένο ότι άτομα τα οποία έχουν βιώσει την απώλεια, τον ανείπωτο πόνο, τον έρεβο του πένθους, έχουν καταφέρει με τη δική τους προσωπική προσπάθεια, τη συμπαράσταση φίλων και συγγενών και από τις συγκυρίες να μεταμορφωθούν σ' ένα ανθισμένο λουλούδι» είπε χαρακτηριστικά. «Ένα δεύτερο σημείο ταύτισης είναι οι τόποι. Αναφέρεται σε μέρη που έχω δει και έχω νιώσει και διαβάζοντας το βιβλίο ξαναπήγα». Συμπλήρωσε επίσης και συμφωνεί με τη συγγραφέα στο ότι «Η αλήθεια είναι αυτή που θα οδηγήσει στις πιο αγνές και ατόφιες ανθρώπινες σχέσεις». Ως τρίτο σημείο ταύτισής της σημείωσε το χιούμορ, «Το οποίο αποδομεί το δράμα και το αποδυναμώνει δίνοντας μια τελείως διαφορετική οπτική της ζωής».

Έκλεισε την ομιλία της με μία φράση από το ίδιο το βιβλίο μετά την κάθαρση, «Μόνο μέσα από την αγάπη οι ανθρώπινες σχέσεις καταλύουν τα αδιέξοδά τους. Ή όπως το λένε οι μεταμοντέρνοι πιτσιρικάδες, "Μόνο αγάπη Ρε!"».

«Με τόσα που είπε η Τζέιν θα το πάρω κι εγώ το βιβλίο», σχολίασε αστειευόμενη η συγγραφέας κα Τσουκαράκη, πριν δώσει το λόγο στην κα Ερήμου η οποία διάβασε αποσπάσματα από το βιβλίο.

Η συγγραφέας μετά την παρουσίαση τού βιβλίου απάντησε σε ερωτήσεις ομότεχνων και φίλων. Ορμώμενη από σχόλια που ακούστηκαν διευκρίνισε ότι, «Όταν τελειώνω ένα βιβλίο, καθόλου δεν το κλαίω, τελείωσε, έφυγε καλό του ταξίδι. Το χειρότερό μου είναι όταν η επιμελήτριά μου μετά από μήνες μού ζητήσει να διορθώσω κάτι στο βιβλίο, υποφέρω γιατί εν τω μεταξύ έχω ξεχάσει την υπόθεση, τους ήρωες, δεν το θέλω. Είναι σαν μία σχέση που έχει τελειώσει και αυτός επανέρχεται».

«Όλη η διαδικασία συγγραφής έχει τρομερή γοητεία και είναι πρόκληση για τον ίδιο μου τον εαυτό», απάντησε ερωτόμενη απ' το κοινό. «Το αγαπημένο από τα βιβλία μου είναι "η Ποινή" για πάρα πολλούς λόγους. Διότι είναι συνδεδεμένο με ανθρώπους που δεν υπάρχουν πια και οι συνθήκες που γράφτηκε ήταν διαφορετικές. Η Ποινή είναι σαν τον πρωτόγνωρο έρωτα που πέφτεις με λύσσα και μετά σου μένει».

«Το τίμημα της συγγραφής εκτός από μόχθο, έχει πολύ απομόνωση απ΄όλους κι απ' όλα. Δεν μπορείς να είσαι με κανέναν άλλο εκτός από τους ήρωές σου, είναι άνθρωποι κι αυτοί».

«Σας ευχαριστώ όλους για τη τιμή που μου κάνατε και θα κρατήσω αυτή την παρουσίαση στην καρδιά μου!».