Γράφει: Διονύσης Λεϊμονής

Ο Γιώργος Κατσέλης είναι εκπαιδευτικός και συγγραφέας.

Εκπαιδευτικός, αρθρογράφος, επιμελητής βιβλίων, συγγραφέας παιδικών βιβλίων… Ποιος από αυτούς τους «ρόλους» μπορεί να επισκιάζει τους άλλους ή συνυπάρχουν αρμονικά;

Σε καθέναν από τους ρόλους και τις ιδιότητες αυτές εμπεριέχεται η «ματιά» και το βίωμα των υπολοίπων. Γι’ αυτό, σε ό,τι με αφορά, δεν είχα ποτέ την αίσθηση παράλληλων ιδιοτήτων, και μάλιστα, ως κάτι ξεχωριστό. Όλοι είμαστε σε μια προσπάθεια άσκησης στη ζωή και την τέχνη, «ο καθείς με τα όπλα του» σύμφωνα και με τον λόγο του Ποιητή.

Κουβαλάμε τις αφηγήσεις και τις αναγνώσεις μας… Ποιος είναι το δικό σας «φορτίο»;

Είναι αναμφισβήτητα τα παιδικά μου χρόνια στο χωριό, οι φίλοι μου, οι δάσκαλοί μου, τα πρώτα λογοτεχνικά αναγνώσματα, ο κύκλος των αγροτικών εργασιών, η «θητεία» μου κοντά στον ιερέα πατέρα μου, το «παπαδιαμαντικό» περιβάλλον που είχαν κάποιες λειτουργίες σε μακρινά ξωκλήσια παρέα με απλούς βοσκούς. Και όχι μόνο. Είναι καθετί που ζήσαμε, ποθήσαμε, αγαπήσαμε».

Πώς αυτό μεταπλάθεται, αξιοποιείται, εντοπίζεται στην τέχνη σας;

Έχω την αίσθηση πως αυτό γίνεται με έναν μυστικό και αφανέρωτο τρόπο που ούτε ο ίδιος συγγραφέας αντιλαμβάνεται. Θα χρησιμοποιούσα τα ανάλογα του υπερρεαλισμού σχετικά με τη λειτουργία του υποσυνείδητου και των ονείρων. Όπως στα όνειρα εγκιβωτίζονται με παράξενο τρόπο προσωπικά βιώματα, το ίδιο θεωρώ πως συμβαίνει και με τα κείμενά μας.  

Και το γύρω περιβάλλον σας στενότερο ή ευρύτερο; Ποιο ρόλο έπαιξε ή διαδραματίζει;

Νομίζω τον ίδιο που πρέπει να παίζει σε κάθε δημιουργό αλλά και άνθρωπο. Λειτουργεί παρωθητικά και ενισχυτικά, εμπνέοντας και παρέχοντας αγάπη, κατανόηση, ισορροπία.

Αγαπημένο άκουσμα (ιστορία-τραγούδι-φράση);

Ιστορία: Το βλογημένο μαντρί (Φώτης Κόντογλου).

Μουσική: Όταν έρχονται τα σύννεφα (Μάνος Χατζηδάκις).

Φράση: Ένας αναχωρητής για τους μισούς είναι για τους άλλους μισούς ένας ερχόμενος (Οδυσσέας Ελύτης).

Αγαπημένη εικόνα;

Πλατεία Αιώνιας Ποίησης (Σκύρος).

Αν δεν αναπνέατε με οξυγόνο, τι θα σας έδινε ζωή;

Η θάλασσα.

Αν έπρεπε να στερηθείτε κάτι που αγαπάτε πολύ τι θα ήταν αυτό;

Δεν ξέρω αν μπορώ να μιλήσω με βεβαιότητες αφού ζούμε σε μια εποχή που και τα υλικά αποκτήματα πολλές φορές έχουν πνευματικές, οιονεί έμψυχες, και πολύ στενά προσωπικές διαστάσεις. Για παράδειγμα, ένας φορητός υπολογιστής είναι για πολλούς ανθρώπους μια προέκταση του εαυτού τους, πλέον που δύσκολα θα τη στερούνταν. Ας πούμε πως θα μπορούσα να στερηθώ μια γεύση, π.χ σοκολάτα.

Αγαπημένο Όνομα; Λουλούδι; Γεύση; Μυρωδιά;

Ελευθερία, Γιασεμί, Σουφλέ σοκολάτας, μυρωδιά από πλατάνι και έλατο στον Παρνασσό.

Ένας κακός εφιάλτης;

Η έλλειψη υγείας.

Ένας επόμενος στόχος στη ζωή σας, στην πορεία σας;

Αποφεύγω να θέτω στόχους επαγγελματικούς. Επιθυμίες και όνειρα υπάρχουν όπως συμβαίνει με όλους μας. Θα ήθελα, για παράδειγμα, κάποια στιγμή να πραγματοποιήσω ένα ταξίδι στο εξωτερικό.

Σας δίνω πέντε λέξεις, σας παρακαλώ κάντε μου ένα μικροδιήγημα σε 43 ακριβώς λέξεις, αυτοβιογραφικό ή μη: μύθος, όνειρο, σβούρα, μονοπάτι και πίνακας.

Στάθηκα στο μονοπάτι αναποφάσιστος πιο δρόμο από τους δύο του πίνακα της ζωής να διαλέξω. Έριξα τότε τη μαγική σβούρα και ξάφνου αποκοιμήθηκα. Ένα όνειρο είδα που έμοιαζε αληθινό. Κι αυτή η φωνή που ακούστηκε δυνατή από το υπερπέραν… «Ακολούθησε τον μύθο σου».

Σας ευχαριστώ.

Κι εγώ σας ευχαριστώ, κύριε Λεϊμονή. Εύχομαι να είστε πάντα δημιουργικός και να υπηρετείτε πολλαπλώς και με επιτυχία, όπως κάνετε έως τώρα, τον χώρο της λογοτεχνίας ως δημιουργός και κριτικός.