Γράφει: Διονύσης Λεϊμονής

Ο Σπύρος Κιοσσές κατάγεται από την Κομοτηνή. Διδάσκει γλώσσα, λογοτεχνία και δημιουργική γραφή στο Τμήμα Ελληνικής Φιλολογίας του Δ.Π.Θ.

Εκπαιδευτικός (φιλόλογος), ερευνητής, διδάκτωρ Λογοτεχνίας, κριτικός, αρθρογράφος, συγγραφέας … Ποιος από  αυτούς τους «ρόλους» μπορεί να επισκιάζει τους άλλους ή συνυπάρχουν αρμονικά;

Κάθε ρόλος μας είναι ξεχωριστός, έχει τη δική του λειτουργία, πλαίσιο και στόχο. Ωστόσο, οι ρόλοι μας αυτοί δεν είναι (και δεν μπορεί να είναι) απόλυτα στεγανοί και αυστηρά διακριτοί μεταξύ τους. Στο κάτω κάτω της γραφής, είμαστε ένα άτομο, το οποίο φέρει/φοράει τους πολυποίκιλους αυτούς ρόλους – έστω κι αν αυτός ο «ένας» είναι σε συνεχή αναζήτηση και εξέλιξη.

Κουβαλάμε τις αφηγήσεις και τις αναγνώσεις μας… Ποιο είναι το δικό σας «φορτίο»;

Είναι ένα φορτίο που συνεχώς αυξάνεται με τις καινούργιες αφηγήσεις και αναγνώσεις που προστίθενται στις παλιές. Παράξενο πράμα, όμως: αντί να λυγίζεις από το φορτίο αυτό, δυναμώνεις, χτίζεις μύες που σε βοηθούν να αντέχεις, να προχωράς.

Πώς αυτό μεταπλάθεται, αξιοποιείται, εντοπίζεται στην τέχνη;

Η τέχνη μετουσιώνει το φορτίο σου, αναγνωστικό, βιωματικό, ψυχοσυναισθηματικό. Σε κάνει να το αντιληφθείς με άλλο τρόπο, να το αξιώσεις (και να το αξιωθείς) «αλλιώς», και ακριβώς σ’ αυτό το αλλιώς εντοπίζεται και η δυνατότητα που σου δίνει να αποστασιοποιηθείς από αυτό (το ίδιο «αλλιώς», εξάλλου, δίνει και στους αποδέκτες της τέχνης τη δυνατότητα να το συναισθανθούν, να το κατανοήσουν με τους δικούς τους όρους και να το οικειοποιηθούν).

Και το γύρω περιβάλλον σας στενότερο ή ευρύτερο; Ποιο ρόλο έπαιξε ή διαδραματίζει;

Το περιβάλλον πάντα βοηθά και πάντα δυσκολεύει. Μαθαίνεις στην πορεία πώς να αξιοποιείς τη βοήθεια και πώς να ξεγλιστράς από τα εμπόδια που σου βάζει.

Αγαπημένο άκουσμα (ιστορία-τραγούδι-φράση);

Μα φυσικά το «γνώθι σαυτόν»: όλη μας η ζωή μία απόπειρα να γνωρίσουμε ποιοι είμαστε, μέσα από τις πράξεις, τις σκέψεις, τις επιλογές, τα λάθη και τα σωστά, τα διαβάσματα και τα γραπτά μας.

Αγαπημένη εικόνα;

Το γλυπτό «Έρως και Ψυχή», μαζί με τον μύθο και τους συμβολισμούς που έχει ως δημιουργικό υπόβαθρο.

Αν δεν αναπνέατε με οξυγόνο, τι θα σας έδινε ζωή;

Οι ιστορίες, οι κατεξοχήν αρχέγονες ζωοδότρες του ανθρώπινου γένους.

Αν έπρεπε να στερηθείτε κάτι που αγαπάτε πολύ τι θα ήταν αυτό;

Δεν ξέρω τι θα ήθελα να στερηθώ. Μάλλον, ξέρω ότι δεν θα ήθελα να στερηθώ τίποτε από αυτά που αγαπώ πολύ, αλλά δεν είναι στο χέρι μας.

Αγαπημένο Όνομα; Λουλούδι; Γεύση; Μυρωδιά;

Τα αγαπημένα μας ονόματα, λουλούδια, γεύσεις και μυρωδιές είναι καλά κλεισμένα σε κάτι γυμνασιακά λευκώματα που κουβαλούσαν στις σάκες τους αγαπημένες συμμαθήτριες.

Ένας κακός εφιάλτης;

Να μην εξελίσσεσαι, να μένεις ο ίδιος και στα ίδια. Να ζεις ξανά και ξανά τη μέρα της Μαρμότας.

Ένας επόμενος στόχος στη ζωή σας, στην πορεία σας;

Ένα καινούργιο βιβλίο.

Σας δίνω πέντε λέξεις, σας παρακαλώ κάντε μου ένα μικροδιήγημα σε 43 ακριβώς λέξεις(κατά προτίμηση αυτοβιογραφικό): λόγος, έτερος, αναπαράσταση, μύθος και δρόμος

Αγχώθηκε. Έπρεπε να γράψει ­–απροσχεδίαστα– ένα μικροδιήγημα. Τι μύθο να στήσει; Ποια αναπαράσταση του κόσμου να χωρέσει σε λέξεις 43; «Οι περιορισμοί στον λόγο ανοίγουν δρόμους», συνήθιζε να λέει. Διότι κι ο ίδιος είχε καταφύγει σε τέτοιες ασκήσεις. Αλλά έτερον εκάτερον. Ή όχι;

Σας ευχαριστώ.