Γράφει: Παναγιώτης Σιδηρόπουλος

Ολόκληρο το φωτορεπορτάζ σε άλμπουμ τού Facebook.
Σχετικά με το βιβλίο «Λόγια δραπέτες».
Σχετικά με τον ποιητή Κώστα Βασιλάκο.

Η Άνεμος εκδοτική παρουσίασε την ποιητική συλλογή τού Κώστα Βασιλάκου, «Λόγια δραπέτες».

Για τον ποιητή και το έργο του ποιητή μίλησαν οι:

• Δημήτρης Ν. Φίλιας, αναπληρωτής καθηγητής Ιονίου Πανεπιστημίου.
• Παρασκευή Β. Μόλαρη, εκπαιδευτικός ιστορικός, μεταφράστρια, υπ. διδάκτωρ Ιονίου Πανεπιστημίου και,
• Χρήστος Παπουτσής, ποιητής.

Ποιήματα απήγγειλαν οι ηθοποιοί Φάνυ Πολέμη και Σοφία Καψούρου ενώ τη βραδιά χρωμάτισε μουσικά η Αθηνά Ρούτση.

Την εκδήλωση άνοιξε ο Γιάννης Φιλιππίδης, εκδότης τού Ανέμου ο οποίος αναφέρθηκε στην άχαρη ευθύνη που έχει στον εκδοτικό οίκο να λέει το Ναι και το Όχι, να εγκρίνει και να απορρίπτει έργα προς έκδοση. Αναφέρθηκε στο χώρο Λουκούμι στο Μοναστηράκι, όπου έγινε η παρουσίαση τού βιβλίου, «3 χρόνια υποστηρίζει τις παρουσιάσεις βιβλίων», είπε.

Αναφέρθηκε στη ιστορία τής έκδοσης τής συγκεκριμένης ποιητικής συλλογής, το πως τον προσέγγισε ο Κώστας Βασιλάκος και του έδωσε τα ποιήματά του να τα διαβάσει. Μίλησε με θέρμη για την ωριμότητα και την ταπεινότητα τού συγκεκριμένου ποιητή χαρακτηρίζοντάς τον «σημαντικό δημιουργό».

Παρουσίασε το πάνελ και ευχαρίστησε τους συντελεστές και το κοινό για την παρουσία του και την υποστήριξη στο «ελληνικό βιβλίο».

Ακολούθησε απαγγελία ποιημάτων από τις ηθοποιούς, επιλεγμένα από την ποιητική συλλογή που παρουσιαζόταν, καθώς επίσης ακούστηκαν και μουσικές και τραγούδια από τους μουσικούς συντελεστές. Αυτός ο κύκλος επαναλήφθηκε αρκετές φορές ενδιάμεσα από τις ομιλίες των παρουσιαστών, διακόπτοντας ευχάριστα τη μονοτονία. Αξίζει να σημειωθεί η αρτιότητα των απαγγελιών αλλά και τής μουσικής και των φωνητικών τής κας Ρούτση.

Ο κος Φίλιας σημείωσε αρχικά ότι είναι η πρώτη φορά που παρουσιάζει συλλογή τού Κώστα Βασιλάκου. «Πριν 3 χρόνια ο Κώστας Βασιλάκος παρουσίασε την πρώτη ποιητική του συλλογή, αποτέλεσμα 10 ετών δουλειάς». Χαρακτήρισε αυτή τη δουλειά ως «άσκηση ύφους και ήθους» αποκαλύπτοντας το ταλέντο του στη λογοτεχνία. «Σήμερα, έχουμε στα χέρια μας μία νέα συνομιλία του με την ποίηση», είπε και απήγγειλε στίχους που ξεχώρισε από τη συλλογή.

Χαρακτήρισε «γραφή στα όρια υπερρεαλιστικής μεταφοράς» το έργο τού ποιητή, «μία κατά λάθος απαγγελία» και έκλεισε ευχαριστώντας τον ποιητή, «Κώστα σε ευχαριστούμε, άξιε σμιλευτή τού στίχου».

Και η κα Μόλαρη αναφέρθηκε στην πορεία τού Κώστα Βασιλάκου, «στην πορεία του που συνεχίζεται μετά 3 χρόνια από την προηγούμενη συλλογή του». Μίλησε πολύ θερμά για το νέο έργο του περιγράφοντάς το ως «απελευθέρωση συναισθημάτων και λόγων», «άρτο καθαρής ποιητικής», «χρώμα ελπίδας», «μέλλον με ζωή», «ρόλο ευθύνης, στάση ζωής».

Περιέγραψε στη συνέχεια τη δομή τού έργου, τα 4 μέρη από τα οποία αποτελείται και τις πολλές αναγνώσεις που μπορεί να κάνει κάποιος. Το χαρακτήρισε ως παράδοση τού Οδυσσέα Ελύτη και έκανε μία γλωσσολογική ανάλυση για τις λέξεις και τον τρόπο που τις χρησιμοποιεί ο ποιητής. Τέλος ευχαρίστησε τον ποιητή για την κατάθεση και αυτής τής συλλογής.

Ο κος Παπουτσής, ομότεχνός του, βρέθηκε σε δεινή θέση όπως είπε, «είχα ετοιμάσει 26 σελίδες αλλά από αυτά που ειπώθηκαν, έμειναν μόνον 6».΄

«Τα ποιήματα τού Κώστα γεμίζουν την καρδιά μου. Ο ίδιος ο ποιητής είναι από τους δημιουργούς που όταν τους γνωρίσεις, αγαπάς περισσότερο και το έργο τους». Αναφερόμενος στο ίδιο το έργο, μίλησε ποιητικά για «λόγια που λειτουργούν ως αμμοβολή, ένας λόγος απλός, σαν βέλος που απευθύνεται στη νόηση και στην ευαισθησία μας, μία ποίηση που θωρακίζει τις ψυχές μας».

Ολοκληρώνοντας, παρότρυνε τον ποιητή να συνεχίσει να γράφει, «ποιητή, συνέχισε να γράφεις, μην μας αφήνεις μόνους, τουλάχιστον μέχρι να φέξει».

Ο ίδιος ο ποιητής Κώστας Βασιλάκος πήρε το λόγο και έθεσε το ρητορικό ερώτημα, «κρίση στην τέχνη ή τέχνη απέναντι στην κρίση;». Αναφέρθηκε στη συνέχεια συνοπτικά στην πορεία του και στη λογοτεχνία, «η λογοτεχνία επικοινωνεί με το δικό της τρόπο», είπε χαρακτηριστικά και υπερασπίστηκε την απλότητα στο λόγο, «ο περισπούδαστος τρόπος γραφής περιέχει κενότητα, η ποίηση είναι πηλός να τον πλάσει κάποιος», είπε.

«Ο ποιητής είναι ο σεισμογράφος τού καιρού του, αν δεν έχει καθαρότητα ποιεί και πλάθει ψεύτικα. Ελπίδα είναι το Εμείς και όχι το Εγώ», είπε και εξέφρασε την αποστροφή του για «νοοτροπίες και πολιτικές που μας πηγαίνουν προς τα πίσω».

Ευχαρίστησε στο τέλος τον εκδοτικό του οίκο, του συντελεστές τής παρουσίασης έναν έναν και ονομαστικά και όλους τους παρευρισκόμενους από τους οποίου «παίρνω δύναμη για να συνεχίσω», όπως είπε χαρακτηριστικά.

Η ομιλία τού Κώστα Βασιλάκου

«Μην αμελήσετε. Πάρτε μαζί σας νερό. Το μέλλον μας έχει πολλή ξηρασία».
Μιχάλης Κατσαρός

Φίλες και φίλοι καλησπέρα,

Τα λόγια του Μιχάλη Κατσαρού με οδήγησαν να δώσω τίτλο στη σημερινή εκδήλωση: «Πολιτισμός σε κρίση ή πολιτισμός απέναντι στην κρίση»;

Αναμφίβολα, η βαθιά κρίση των τελευταίων χρόνων δε θα μπορούσε να μην έχει αγγίξει και τον πολιτισμό. Η κρίση ήρθε και σάρωσε το χώρο της τέχνης και του πολιτισμού, όπως σάρωσε όλη την κοινωνία. Όμως, την ίδια στιγμή, η κρίση έγινε και πηγή έμπνευσης για τους καλλιτέχνες, και η τέχνη το αντίπαλο δέος σε μια κλιμακούμενη καταστροφή.

Οι νέες συνθήκες δημιουργούν νέες ανάγκες συνάντησης, συμμετοχής, δημιουργίας, γεννούν αυτοδιαχειριζόμενες πρωτοβουλίες σαν την αποψινή, που φιλοδοξεί να σταθεί απέναντι στην κρίση, να την περιγράψει, να την ερμηνεύσει, και εν τέλει να τη «μετουσιώσει».

Πριν από δύο χρόνια, σε αυτόν εδώ το χώρο, έγινε η παρουσίαση της συλλογής ποιημάτων «Σκέψεις θραύσματα». Ένα χρόνο μετά εκδόθηκαν τα διηγήματα με τον τίτλο «Περι- Διαβαίνοντας», και σήμερα έχω τη χαρά να σας παρουσιάσω τη δεύτερη ποιητική συλλογή μου με τίτλο «Λόγια δραπέτες».

Νιώθω, λοιπόν, την ανάγκη να κάνω μια σύντομη αναφορά σε αυτή τη διαδρομή γνωριμίας μου με εσάς, τους συνοδοιπόρους των βιβλίων μου. Αισθάνομαι δέος κάθε φορά που διαπιστώνω ότι η λογοτεχνία επικοινωνεί με το δικό της μοναδικό τρόπο. Συνειδητοποιώ πόσο σημαντικό είναι να μετουσιώνεις σύμφωνα και φωνήεντα σε ένα χαμόγελο που χαράζει αισιοδοξία, σε ένα βλέμμα που ζωντανεύει την ελπίδα.

Ξαλαφρώνει η καρδιά, όταν τα δάκρυα της ψυχής γίνονται μελάνι και φτιάχνουν λέξεις, και οι λέξεις στίχους, και οι στίχοι αχαρτογράφητα ταξίδια στο μπλε της θάλασσας και στο γαλάζιο τ’ ουρανού με συν-ταξιδευτές όλους εσάς που με την αγάπη σας κάνετε τo ταξίδι μαγευτικό.

Στην ποίηση, έγραψε ο τυφλός Αργεντινός συγγραφέας και ποιητής Χόρχε Λουί Μπόρχες, «…..… ο περισπούδαστος τρόπος γραφής ενός ποιητή είναι ένδειξη κενότητας, διότι ο αναγνώστης αντιλαμβάνεται το ηθικό του έλλειμμα και δεν τον αποδέχεται». Γι’ αυτό προσπαθώ με ειλικρίνεια να αποτυπώσω τα συναισθήματά μου σαν ακατέργαστο πηλό που θα τον πλάσετε εσείς, με τη δική σας φαντασία, και θα του δώσετε σχήματα και αναπνοές.

Όπως είπε ο στοχαστής Κρίστιαν Γκρέινβιλ, «όταν ο αναγνώστης διαβάζει, δημιουργεί. Και ο συγγραφέας σωπαίνει.»

Όμως, πέρα από την αλήθεια των δικών του συναισθημάτων που είναι και το μόνο «αδιαμφισβήτητο» στοιχείο στην ποίηση, ο ποιητής παραμένει «ο σεισμογράφος του καιρού του», όπως είπε ο Νίκος Καζαντζάκης, είναι ο αγωγός των μηνυμάτων της κοινωνίας που υποφέρει, φοβάται, σιωπά, αγωνιά, επαναστατεί. Αυτά τα μηνύματα σκάβουν την ψυχή του ποιητή και ξεχύνονται στις καρδιές και στα σοκάκια ανεμίζοντας αλήθειες και οράματα.

Η Κατερίνα Γώγου γράφει «Εκείνο που φοβάμαι πιο πολύ είναι μη γίνω «ποιητής». Μην κλειστώ στο δωμάτιο ν΄ αγναντεύω την θάλασσα κι απολησμονήσω». Υπέροχος στίχος και πόσο αληθινός, γιατί αν απομακρυνθείς από την κοινωνία και τα προβλήματά της, δεν μπορείς να τραγουδήσεις την ελπίδα και να σαλπίσεις τον αέρα της αλλαγής. Αν δεν αγγίξεις τις πληγές της καθημερινότητας, ποιείς και πράττεις ψεύτικα.

Ειδικά τη σημερινή εποχή, που η επίπλαστη ευμάρεια και ο καταναλωτισμός οδήγησαν τον άνθρωπο σε μια νοσηρή εσωστρέφεια, φυλακίζοντας και απαξιώνοντας την ύπαρξή του.

Η ελπίδα για ένα καλύτερο μέλλον θα βλαστήσει, όταν όλοι πιστέψουμε στο «εμείς» και υπερβούμε το εγώ, όταν διευρύνουμε τους ορίζοντες της σκέψης και αγκαλιάσουμε με αγάπη τους συνανθρώπους μας ανεξαρτήτως θρησκείας, χρώματος και πολιτικών πεποιθήσεων. Όταν αντισταθούμε και αντιπαλέψουμε νοοτροπίες και πολιτικές που γυρίζουν την ανθρωπότητα στις πιο σκοτεινές και βάρβαρες εποχές της Ιστορίας. Γιατί είναι βαρβαρότητα να μαστίζονται συνάνθρωποί μας από την πείνα. Γιατί είναι βαρβαρότητα, να υποφέρουν συνάνθρωποί μας από την αρρώστια και να μην έχουν περίθαλψη. Γιατί είναι βαρβαρότητα , και όχι πολιτισμός , να μην έχουν οι συνάνθρωποί μας πρόσβαση στην μάθηση και στην εργασία.

Φίλες και φίλοι, αν κάποια στιγμή σταματήσω να γράφω, θα είναι γιατί δε θα έχω τίποτα καινούργιο να πω. Γιατί σέβομαι και θέλω να υπηρετήσω τη σχέση Ποιητή - Αναγνώστη όσο πιο έντιμα μπορώ.

«Θέλω τώρα στα δύσκολα
να κρατήσουμε το χρώμα της ελπίδας
να βάψουμε το μέλλον με ζωή.»

Θέλω να ευχαριστήσω την «Άνεμος Εκδοτική» για την άριστη συνεργασία και το εξαιρετικό αποτέλεσμα.

Θέλω να ευχαριστήσω την Εκπαιδευτικό, Ιστορικό, Μεταφράστρια και Υποψήφια Διδάκτορα του Ιονίου Πανεπιστημίου, Παρασκευή Μόλαρη, τον Καθηγητή του Ιονίου Πανεπιστημίου Δημήτρη Φίλια, και τον Ποιητή Χρήστο Παπουτσή που με τίμησαν με την παρουσία τους και τις παρουσιάσεις τους .

Θέλω να ευχαριστήσω τις ηθοποιούς Φάνυ Πολέμη και Σοφία Καψούρου για τις απαγγελίες των ποιημάτων.

Θέλω να ευχαριστήσω την Αθηνά Ρούτση και την Άλκηστη Ραυτοπούλου που έντυσαν όμορφα την ποιητική βραδιά με τα τραγούδια και τη μουσική τους.

Και κυρίως, θέλω να ευχαριστήσω από καρδιάς όλους εσάς, φίλες και φίλοι, που είσαστε και απόψε εδώ μαζί μου . Σας ευχαριστώ γιατί μου δίνετε τη δύναμη να συνεχίσω.