Γράφει: Κική Πεταλά

Η Ελένη Γουγουτσά γεννήθηκε στη Θεσσαλονίκη. Είναι πτυχιούχος του τμήματος καθηγητών χορού της Επαγγελματικής Σχολής Χορού Καφαντάρη (Θεσσαλονίκη). Από το 2010 διατηρεί τη δική της σχολή χορού στον Τρίλοφο Θεσσαλονίκης. Είναι ιδρύτρια της ομάδας χορού Sσvema. Μιλάει αγγλικά, γαλλικά, ισπανικά, ιταλικά, γερμανικά και λίγα ρωσικά. Έχει ζήσει στη Γερμανία και στην Αθήνα. Ταξιδεύει συχνά στην Ευρώπη και την Ελλάδα. Διαβάζει λογοτεχνία και ποίηση. Παίζει ερασιτεχνικά πιάνο. Αγαπάει το σινεμά, το θέατρο, τα μουσεία σύγχρονης τέχνης και τον Σοπέν. Το La plume είναι η πρώτη της ποιητική συλλογή.

La plume… Ο έρωτας, η νεότητα, ο θάνατος, οι προσωπικές αναζητήσεις, οι υπαρξιακές ανησυχίες, η μοναξιά… Σκέψεις, συναισθήματα, εικόνες και ήχοι μετουσιώνονται σε λέξεις και εναλλάσσονται με «χορευτικούς» ρυθμούς, αποτυπώνοντας τις πολλαπλές όψεις του ανθρώπου, αλλά και τις εκφάνσεις της ίδιας της ζωής. Με το «φτερό» της ποιητικής της πένας, η Ελένη Γουγουτσά συνθέτει με αρτιότητα ποιήματα λιτά και λακωνικά, αλλά και παράλληλα τόσο περιεκτικά και μεστά από νοήματα, με μια διάχυτη λυρικότητα, ευαισθησία, μουσικότητα και μία «γλυκόπικρη» μελαγχολία, αφήνοντας, ωστόσο, εν τέλει στον αναγνώστη μία αίσθηση αισιοδοξίας, δύναμης και ονειροπόλησης.

Η παρουσίαση της ποιητικής συλλογής με τίτλο «La plume» πραγματοποιήθηκε το Σάββατο 3 Δεκεμβρίου στο Coffice στη Θεσσαλονίκη, όπου φίλοι και αναγνώστες υποδέχτηκαν με ενθουσιασμό την πρώτη προσπάθεια της ποιήτριας, η οποία άγγιξε τις ψυχές όλων, όχι μόνο με το αδιαμφισβήτητο ταλέντο της, αλλά και με το φωτεινό χαμόγελο, την έμφυτη ευγένεια και τη σεμνότητά της.

Η Ελένη Γουγουτσά μίλησε στο Bookia.gr με αφορμή την κυκλοφορία και παρουσίαση της ποιητικής της συλλογής. 

Πώς ξεκίνησε η ενασχόλησή σας με την ποίηση και ποια βαθύτερη ανάγκη εκφράζει;

Πάντα έγραφα σενάρια και μικρές ιστορίες, τα οποία συνήθως χρησιμοποιούσα στα χορευτικά μου projects.

Η ποίηση για μένα είναι λέξεις που θέλουν να πετάξουν, να χορέψουν, να αγαπήσουν..

Εκφράζουν την ανάγκη μου να κατανοήσω, να συνυπάρξω και να αγκαλιάσω τον κόσμο (μου).

«Τα ήσυχα βράδια ανήσυχες σκέψεις έρχονται στο τριγωνικό μου μυαλό μου», «Φέρτε μου δώρα μοναξιάς»… Θα μπορούσαμε να πούμε ότι το «Insomnia» αποκαλύπτει κατά κάποιο τρόπο τη διαδικασία έμπνευσης και γραφής ενός ποιήματος;

Αν εννοείτε ότι πέρασα πολλά βραδιά άγρυπνη γράφοντας.. ναι, είναι αλήθεια. Αλλά η έμπνευση έρχεται από τη βροχή, τα μάτια των ανθρώπων, τα φύλλα των δέντρων, τα μικρά καθημερινά διαμαντάκια που υπάρχουν γύρω μας και πέφτουν στην αντίληψη μου.

Γιατί επιλέξατε την ποίηση ως μέσο έκφρασης και όχι κάποια άλλη μορφή τέχνης γραπτού λόγου;

Δεν ξέρω γιατί γράφω ποίηση, αλλά όταν νοιώθω την ανάγκη να γράψω, μου βγαίνουν αυτόματα στίχοι και όχι προτάσεις ολοκληρωμένες (υποκείμενο, ρήμα, αντικείμενο κλπ). Σε μικρούς στίχους βρίσκω μεγάλη χαρά και ελευθερία.

Χορός… «ποίηση εν κινήσει»; Πώς επικοινωνούν / αλληλοσυμπληρώνονται ποίηση και χορός για εσάς;

Όταν χορεύω, λέξεις ταξιδεύουν στο κεφάλι μου και με βοηθούν να εκφράσω με το σώμα αυτό που σκέφτομαι.

Όταν γράφω, φτιάχνω χορογραφίες με τις λέξεις μου και με βοηθούν να μεταφέρω τα συναισθήματά μου στο χαρτί.

Πώς διαφέρει η έκφραση στο καθένα από αυτά τα είδη τέχνης και το «μοίρασμα» ή η επικοινωνία με το κοινό;

Ο χορός είναι ζωντανή τέχνη, αλλά και σιωπηλή. Το σώμα δεν μπορεί να σου μιλήσει με φωνή αλλά με κινήσεις. Σε μια παράσταση χορού συνομιλείς με το κοινό με τα μάτια, τα χέρια, τα πόδια, τις ανάσες σου..

Όταν ο αναγνώστης διαβάζει ποίηση, μοιράζεται με τον συγγραφέα τις λέξεις του, τα όνειρα του, τα ταξίδια του.. Η ποίηση επίσης είναι σιωπηλή τέχνη, αυτό που διαβάζεις ήσυχα εισβάλει στη σκέψη και ίσως στην καρδιά σου.

Η αγάπη σας για τις γλώσσες είναι έκδηλη στους τίτλους των ποιημάτων. Ήταν αυθόρμητη η επιλογή της γλώσσας των τίτλων ή υπάρχει κάποια συσχέτιση ανάμεσα στη γλώσσα και στο περιεχόμενο του εκάστοτε ποιήματος;

Οι τίτλοι των ποιημάτων είναι αγαπημένες μου λέξεις.

Βρίσκω στις ξένες λέξεις έναν ρυθμό, μια λυρική πλευρά της ίδιας της λέξης, όταν δεν αποτυπώνεται στα ελληνικά. Οι λέξεις που επέλεξα μου ακούγονται σαν γλυκά τραγούδια, σαν απαλές φωνές που προσπαθούν να μπουν στα αυτιά μας για να τις γνωρίσουμε και να τις αγκαλιάσουμε χωρίς απαραίτητα να γνωρίζουμε την πραγματική σημασία τους.

Πώς αντιμετωπίζεται η ποίηση σήμερα; Είναι η φωνή των ποιητών «ένας ήχος που εξατμίζεται»;

Η ποίηση είναι φωτεινό παράθυρο, είναι ηλιαχτίδα, είναι ουράνιο τόξο, είναι δροσερό νερό.. Είναι ο ήχος της καρδιάς, πρέπει όμως να είσαι έτοιμος και διατεθειμένος να ακούσεις, ίσως έρθεις αντιμέτωπος με ανατρεπτικές αλήθειες.

Το τελευταίο ποίημα της συλλογής έχει τον τίτλο «Το ταξίδι». Είναι αυτή η συλλογή η αρχή του ταξιδιού; «Πότε θα γυρίσετε» εσείς με ένα νέο έργο;

Είναι η αρχή του ταξιδιού, άλλωστε δεν μπήκε τυχαία τελευταίο στη συλλογή.

Συνεχίζω να καταγράφω τις σκέψεις μου, τις αστείες ανακαλύψεις μου, τα παιδικά δάκρυα μου.. Ελπίζω σύντομα να επιστρέψω με τη δεύτερη συλλογή μου από καρδιακούς παλμούς..

Σας ευχαριστώ θερμά για τις υπέροχες ερωτήσεις.