Γράφει: Πόπη Ξοφάκη

Ολόκληρο το φωτορεπορτάζ σε άλμπουμ τού Facebook.
Το βιβλίο «Άννα».
Ο συγγραφέας Παύλος Ανδριάς.
Οι εκδόσεις Ίαμβος.

O συγγραφέας - δημοσιογράφος Παύλος Ανδριάς και οι εκδόσεις ΙΑΜΒΟΣ, παρουσίασαν στο Πολιτιστικό κέντρο «Βίλα Στέλλα» στο Νέο Ηράκλειο, το βιβλίο του συγγραφέα, «Άννα».

Για το συγγραφέα και το βιβλίο μίλησαν:

• Μαίρη Βούλγαρη, λογοτέχνης & ειδική γραμματέας της Πανελλήνιας Ένωσης Λογοτεχνών
• Αγάθη Ρεβύθη, ποιήτρια
• Τζένη Κουκίδου, Αρχισυντάκτρια στον ιστότοπο Τέχνης & Πολιτισμού «koukidaki»
• Αγησίλαος Καλαμαράς, εκδότης των εκδόσεων ΙΑΜΒΟΣ

Αποσπάσματα από το βιβλίο διάβασε η ερμηνεύτρια Ελένη Δήμου.

Την παρουσίαση συντόνισε και παρουσίασε ο δημοσιογράφος του Mega, Βαγγέλης Λιακόγκονας.

«Έχω τη χαρά για τρίτη φορά να συντονίζω παρουσίαση βιβλίου του πολύ φίλου Παύλου Ανδριά», είπε ο κος Λιακόγκονας ξεκινώντας την παρουσίαση. Στη συνέχεια ευχαρίστησε και καλωσόρισε το Δήμαρχο του Νέου Ηρακλείου κο Νίκο Μπάμπαλο, την κα Νίνα Διακοβασίλη, πρόεδρο του ομίλου Unesco Tεχνών Λόγου και Επιστημών, την κα Ασημίνα Παναγιωτακοπούλου, πρόεδρο της Πρωτοβάθμιας σχολικής επιτροπής του Δήμου Ηρακλείου.

Παρουσίασε κατόπιν τους ομιλητές και πριν δώσει τη σκυτάλη στους ομιλητές, έκανε μία περιληπτική αναφορά στο συγγραφέα και το έργο του. Δεν παρέλειψε φυσικά ν' αναφερθεί και εκείνος, στο καινούργιο «παιδί» του «μπαμπά Παύλου» όπως τον αποκάλεσε, «Με την "Άννα" έχει καταθέσει πλέον τη δική του σφραγίδα στη λογοτεχνία. Είναι ένα πολύ ωραίο μυθιστόρημα όπως θα συμφωνήσουν και οι ομιλητές. Θα τοποθετηθώ και δημοσιογραφικά, σε μια εποχή που όλα τα μέσα ενημέρωσης και εμείς ως δημοσιογράφοι, ασχολούμαστε με το bulling, το βιβλίο έχει να κάνει με τον εκφοβισμό και όχι μόνο, με την κακοποίηση κυρίως, και συγκεκριμένα με τη γυναικεία κακοποίηση, πως το θύμα τιμωρήθηκε και λυτρώθηκε μέσα από αυτό».

Το λόγο πήρε η κα Ελένη Δήμου, δροσερή και ταπεινή, όπως τη γνωρίζουμε μέσα από τη δουλειά της. Σημείωσε ότι από τη μέχρι εκείνη τη στιγμή επαφή της με το βιβλίο, συμπέρανε ότι πρόκειται για ένα πολύ ενδιαφέρον βιβλίο. Πριν προχωρήσει στην ανάγνωση του αποσπάσματος ενημέρωσε τον κο Ανδριά ότι υπάρχει ένα παλιό τραγούδι σε στίχους Γιάννη Καλαμίτση, μουσική Τάκη Μπουγά και ερμηνεία Κώστα Καράλη, που ταιριάζει στο βιβλίο απόλυτα και έχει επίσης τον ίδιο τίτλο, "Άννα".

Του απήγγειλε ένα από τους στίχους,

«Άννα οι άνθρωποι πονούν, και τους φοβίζει το σκοτάδι,
πόσοι γι' αγάπη δεν μιλούν για να περάσουν ένα βράδυ.

Πόσοι δε λένε σ' αγαπώ, και το ξεχνάνε μόλις φέξει,
Άννα ποτέ δε θα στη πω αν δεν τη νιώσω αυτή τη λέξη»

Ξεχώρισε ένα απόσπασμα και το διάβασε καθηλώνοντας τους παρευρισκόμενους με την εξαιρετική απόδοση, εισπράττοντας το θερμό χειροκρότημα του κοινού για άλλη μια φορά, σχολιάζοντας στο τέλος, «Πρέπει να καταλάβουμε ότι η γυναίκα είναι σχεδόν πάντα εκείνη που φταίει για το βιασμό της. Και δεν είναι έτσι».

«Καλησπέρα στους φίλους και τις φίλες του Παύλου και της "Άννας», είπε η κα Βούλγαρη ξεκινώντας την ομιλία της, τονίζοντας ότι «Ο καλύτερος τρόπος για να γνωρίσετε το χαρακτήρα ενός ανθρώπου, ιδίως ενός συγγραφέα ή ενός ποιητή, είναι να διαβάσετε τα γραπτά του. Είμαστε κυριολεκτικά αυτό που γράφουμε. Πρέπει να ξέρετε όμως πως τα καλά βιβλία δεν θα τα δείτε ποτέ να διαφημίζονται. Ούτε καν θα τα δείτε στις προθήκες των βιβλιοπωλείων, όπως δεν διαφημίζονται τα διαμάντια και οι Rolls-Royce. Πρέπει εμείς να τα αναζητήσουμε ή κάποιος να μας τα προτείνει. Γι' αυτό άλλωστε γίνονται οι παρουσιάσεις, για να μας δοθεί η ευκαιρία να γνωρίσουμε από κοντά πρώτα το συγγραφέα και να επιλέξουμε εν συνεχεία το έργο του. Γνώρισα το Παύλο πριν ακόμα τον διαβάσω. Πρώτα τον εκτίμησα σαν άνθρωπο και σαν φίλο. Έχει σπάνια για την εποχή μας χαρίσματα και αξίες... Είναι ισορροπημένος, αυτό κι αν είναι σπάνιο. Πατάει γερά στη γη, πρώτα βιώνει και μετά γράφει. Έχει επίγνωση, γράφει από ψυχής και είναι ειλικρινής. Ισορροπεί τέλεια το ρεαλισμό με το συναίσθημα. Μα πάνω απ' όλα είναι έντιμος και με τον αναγνώστη του. Δεν έχει καλάμι, σας φαίνεται αστείο; Δεν είναι όμως. Τα μεγαλύτερα καλάμια τα έχουν συνήθως οι ατάλαντοι. Θα τα έχετε ακούσει από πολλούς φαντάζομαι».

Στη συνέχεια η κα Βούλγαρη, αφού έπλεξε το εγκώμιο του ανθρώπου Παύλου, άρχισε να πλέκει και το εγκώμιο της άλλης του κόρης, της «Άννας». Πριν ξεκινήσει θεώρησε αναγκαίο να διευκρινίσει ότι, «Εκ πείρας πλέον, κρίνοντας και από τα δικά μου βιβλία, γνωρίζω πως απ' τους χίλιους αναγνώστες που θα διαβάσουν τον ίδιο βιβλίο ο καθένας θα βγάλει διαφορετικά συμπεράσματα. Ανάλογα πάντα με τα δικά του κριτήρια, το δικό του ψυχισμό και τα δικά του βιώματα. Έτσι ο κάθε συγγραφέας νιώθει ότι έχει γράψει χίλια βιβλία, ένα για τον καθένα και όχι ένα για όλους. Άρα η οποιαδήποτε κριτική σε κάθε μορφή τέχνης είναι καθαρά υποκειμενική».

Η λογοτέχνης συνέχισε ψυχογραφώντας την ιστορία επισημαίνοντας ότι, «Στη περίπτωση της "Άννας" θεωρώ πως είναι χρήσιμο να το διαβάσουν όλοι, γυναίκες και άντρες. Έχει μαθήματα και τιμωρίες για όλους όσους έχουν μνήμη και επίγνωση. Σαρώνει όλες τις κοινωνικές δομές. Αναδεικνύει και αποδεικνύει εύστοχα την έλλειψη αρχών, αξιών και ηθικής. Ιδίως μέσα στο βασικό πυρήνα, την οικογένεια. "Είμαι ο καθρέφτης σου κοινωνία και σου μοιάζω". Θύμα και θύτης πάντα η γυναίκα. Γιατί μέσα από τους πολλούς και απαιτητικούς ρόλους της πειραματίζεται, κάνει λάθη. Πολλές φορές τραγικά, που τελικά την κάνουν θύμα και θύτη. Γιατί δεν τα πληρώνει μόνο η ίδια αλλά και οι γύρω της. Ιδίως τα παιδιά της. Ας μην ξεχνάμε ότι τους άντρες, μια γυναίκα τους γεννά, τους ανατρέφει, τους διαπαιδαγωγεί. Αυτή είναι η υπεύθυνη για τη διαμόρφωση του χαρακτήρα τους».

Συμπληρώνοντας πρόσθεσε ότι «Η "Άννα" μάς δείχνει τις τραγικές επιπτώσεις στη ζωή κάθε ατόμου από την έλλειψη αυτοεκτίμησης. Ιδίως το γνωστό σε όλους μας "τι θα πει ο κόσμος", δηλαδή συνειδητή συνενοχή και συμμετοχή όλης της οικογένειας για την απόκρυψη εντός των τειχών από απλά λάθη έως κάθε είδους ανηθικότητες. Ακόμα και εγκλημάτων, αιμομιξίας, βιασμού. Συνείδηση, ποια συνείδηση; Αν δεν το μάθει ο κόσμος είναι σαν να μην έγινε».

Κλείνοντας τόνισε, «Θα σας πρότεινα να μην το διαβάσετε επιφανειακά κι ας πονάει. 'Έχει βαθιές ρίζες γνωστές σε όλους μας στα δήθεν και στα πρέπει. Στην υποκρισία και στις σαθρές κοινωνικές δομές που κληρονομήσαμε. Είναι καιρός πια να τα ξεριζώσουμε και να μην τα διαιωνίσουμε στην επόμενη γενιά για να μην ντρεπόμαστε».

Ο κος Λιακόγκονας μετά τη λογοτεχνική ματιά της κας Βούλγαρη, όπως είπε χαρακτηριστικά, έδωσε το λόγο στην ποιήτρια της παρέας, κα Αγάθη Ρεβύθη. «Είμαστε όλοι εδώ απόψε για να υποδεχτούμε την "Άννα". Όλοι μαζί αλλά και ο καθένας μόνος του», είπε διευκρινίζοντας ότι, «Δεν θα είναι ένας μονόλογος όπως περιμένετε, θα είναι ένας διάλογος. Γιατί αυτά που θα επιχειρήσω να διαβάσω σίγουρα θα υπάρχει μια άμεση ανταπόκριση από εσάς. Καθένας μόνος του θα σκέφτεται κάτι. Κάτι θα απαντά μέσα του. Κι αυτό είναι διάλογος».

Συνέχισε λέγοντας, «Απόψε, θα υπάρξει και ένας άλλος διάλογος, ανάμεσα σε δύο βλέμματα. Το ένα θα είναι το βλέμμα του συγγραφέα κου Ανδριά και το άλλο θα είναι του αναγνώστη. Η ματιά του συγγραφέα ανάβει προβολείς και φωτίζει μέσα από το πρόσωπο της ηρωίδας όλες εκείνες τις γυναίκες που κακοποιήθηκαν σαρκικά ή και ψυχικά. Δημιουργεί ερωτηματικά, προβληματισμούς, δίνει μηνύματα και εξάπτει τη φαντασία σε χώρους γνωστούς και άγνωστους. Πλαισιωμένος με ανθρώπινα όντα ή απλώς όντα. Μέσα από την πολύ ωραία δομή των παραγράφων έρχονται και αποτυπώνονται στη ψυχή μας ποικίλα συναισθήματα. Πόσο αλήθεια οικεία γίνεται η Γιαννούλα, η Ιωάννα, ή Άννα όταν παιδούλα ακόμα της έκλεψαν τα όνειρα. Μέσα από τα γραπτά του πιο κοντινού της ανθρώπου, ο οποίος επιχειρεί και το κατορθώνει πανηγυρικά να λυτρώσει σαρκικά και ψυχικά την κάθε γυναίκα που δέχτηκε καταιγίδα λάσπης... Ο συγγραφέας τεκμηριώνει πως το σώμα και η ψυχή λαθεύει έχοντας μια διαρκή και γαλήνια ροή στέλνει μηνύματα στον αναγνώστη πως η ψυχή ως έδρα επιθυμιών και παθών φτερουγίζει στα πέρατα της αντοχής... Γίνεται ικεσία στα πρέπει και στα θέλω της... Μετατρέπει το "ψ" σε "α". Το "α" της ΑΝΑΠΝΟΗΣ, το "α" της ΑΝΑΓΚΗΣ, το "α" της ΑΓΑΠΗΣ».

Η κα Ρεβύθη συνέχισε το συλλογισμό της, «Το μυθιστόρημα είναι ένα ταξίδι στο άγνωστο με ηθελημένο ή και μη έρωτα, με διαστήματα αγωνίας. Σελίδα τη σελίδα δημιουργεί το ερώτημα, "άραγε αυτό το ταξίδι θα έχει επιστροφή;". Ο συγγραφέας δίνει έμφαση στην περίεργη αυτή ανθρώπινη στάση σε άτομα που μειονεκτούν σωματικά... Ο δημιουργός αυτού του έργου αναλαμβάνει την ευθύνη αλλά και τη πρόσκληση να συγκαλέσει την ανθρωπιά γύρω από την "Άννα" αλλά κυρίως μια λέξη βαρύγδουπη που θα μπορούσε να είναι και ένας μικρός υπότιτλος. Τη λέξη ΣΥΓΓΝΩΜΗ που ποτέ δεν ειπώθηκε, εννοήθηκε, κατακτήθηκε. Η ηρωίδα την αξίζει γιατί ένιωσε μέσα από τις Συμπληγάδες την αγάπη, την έδωσε, τη δίδαξε αλλά και δεν δίστασε για χάρη της να τη θυσιάσει. Όμως και εμείς μάθαμε πως η μοίρα κάθε ανθρώπου έχει κι αυτή το μερτικό της. Μάθαμε πως η βρωμιά δεν έχει γένος... Οι γονείς δεν γεννιούνται, γίνονται. Η λέξη πόρνη χρεώνεται όλα τα λάθη αλλά και την ετυμηγορία του κόσμου. Όμως πιστώνεται με την αγάπη που δικαιούται... Το μήνυμα που σηματοδοτεί και παράλληλα είναι σημείο αναφοράς κάθε γυναίκας ακούει στο όνομα ΣΕΒΑΣΜΟΣ. Ο συγγραφέας υπακούει ακούσια ή εκούσια τις εντολές γράφοντας άρτια το εν λόγω μυθιστόρημα έχοντας απίστευτη ενέργεια η οποία είναι και σημαντικότερη από την τεχνική αλλά και από το ύφος. Απόλυτα εξοικειωμένος με το θέμα, την πλοκή και τους χαρακτήρες, παροτρύνει τον αναγνώστη να μην χάσει το ενδιαφέρον του. Οι συγκρούσεις των γεγονότων αναπόφευκτες. Η θερμοκρασία του κειμένου ενισχύεται με το γλωσσικό του οπλοστάσιο. Τέλος, αφήνει χρόνο και χώρο στον αναγνώστη, κάτι που θα παρατύνει το σασπένς αλλά και τη στιγμή της κορύφωσης».

Κλείνοντας η κα Ρεβύθη απευθύνθηκε στον συγγραφέα λέγοντας χαρακτηριστικά, «Παύλο Ανδριά είμαι σίγουρη πως θα οδηγήσεις τους αναγνώστες σου στα πιο βαθιά κύτταρα της ψυχής και μέσα από αυτό το έργο θα αναθεωρήσεις ιδέες αλλά και σκέψεις σε μια άλλη τάξη πραγμάτων. Δεν θα πω αυτό που λένε συνήθως, "με συνεπήρες". Θα πω με συνέφερες γιατί με έφερες σε άλλες διαστάσεις, άλλο σκεπτικό».

Φυσικά πως θα μπορούσε να μείνει απαθής και ασυγκίνητη μια ποιήτρια στο καταιγισμό συναισθημάτων που ένιωσε κατά την ανάγνωση της "Άννας"; Έγραψε ποίημα με τίτλο, "Η πέτρα":

«Γεννήθηκα μια αυγή πάνω σε μία πέτρα,
τόσο μεγάλη κι αιχμηρή σαν πόνος,
κι αδέρφια μου είχα τα βότσαλα,
πατέρας μου ο Νόμος,
με τα κεριά μεγάλωσα,
άσπρα μικρά κεράκια,
το φως τους το δυνάμωσα,
τρεμόπαιζαν κι έσβησαν,
με τον αέρα τα' βαλα,
που' ρχόταν απ' τη θάλασσα,
και στο σκοτάδι έπεσα.

Όμως το φως του φεγγαριού,
με κράτησε, με έσφιξε κοντά του,
και το σεντόνι του αφρού, στο κύμα χάδι έγινε,
κι ένιωσα τόσο δυνατή όσο η μεγάλη πέτρα.

Εκεί όπου ξεκίνησα μόλις τα δύο μέτρα».

Η κα Δήμου διάβασε άλλο ένα απόσπασμα από το βιβλίο, χαρίζοντας στους παρευρισκόμενους μερικά λεπτά εξαιρετικής αφήγησης.

Ο συντονιστής εξέφρασε την απορία του για το «τι θα γράψει η κα Κουκίδου για την "Άννα" στο site της» και γι' αυτό της έδωσε το λόγο για να του λύσει αυτήν την απορία.

Η κα Κουκίδου αφού καλησπέρισε όλους και εξέφρασε τη χαρά και την τιμή που ένιωθε με την παρουσία της εκεί, ξεκίνησε να σκιαγραφεί την «Άννα» βάζοντας περισσότερο το κοινό στο κλίμα του βιβλίου. Στη συνέχεια επισήμανε, «Στη δομή αυτού του μυθιστορήματος, σε ανύποπτο χρόνο, ο συγγραφέας μάς δίνει μικρά κομμάτια του παζλ της ιστορίας, σαν ψήγματα ανάμεσα στις φράσεις που οφείλουμε να προσέξουμε και να συλλέξουμε ευλαβικά ώστε στο τέλος να έχουμε όλοι την εικόνα. Κατά αυτόν τον τρόπο συστήνει και τα πρόσωπα των ηρώων του στον αναγνώστη... Απαντώνται ερωτήματα που γεννάει η ανάγνωση... Για την αποκάλυψη μην περιμένεις προβολείς ή τυμπανοκρουσίες. Οι απαντήσεις δίνονται σταδιακά και τμηματικά όπως όλες οι πληροφορίες προσφέροντας ένα καλό ιντριγκαδόρικο στοιχείο δόμησης και στυλ... Αναγνωρίζονται τρεις διαφορετικές γραφές. Οι σελίδες από το ημερολόγιο, οι ένθετες σκέψεις του συγγραφέα και η κανονική ροή εξιστόρησης των γεγονότων. Όλες τριτοπρόσωπες που λειτουργούν εναλλάξ και προσθέτουν ποικιλία. Όσον αφορά το ύφος, από τις πρώτες σελίδες φαίνεται η προτίμηση του Παύλου Ανδριά για τις μετοχές. Τις αγαπά πολύ... Τόσο πολύ που πιστεύω ότι αποτελούν σημαντικό κομμάτι του συγγραφικού του στυλ. Η γλώσσα παραμένει απλή, καθημερινή χωρίς ιδιαίτερα λογοτεχνικά κοσμήματα χάριν εντυπωσιασμού ή γλωσσικού πλούτου ή ποικιλομορφίας. Το αποτέλεσμα άμεσο όπως θα ήταν και στη βιωματική ζωή... Στην ιστορία της "Άννας" η Βία δεν έχει μόνο ένα πρόσωπο. Θα κακοποιηθεί με πολλούς τρόπους και παρά τις τραγικές στιγμές της, το ελπιδοφόρο κομμάτι του βιβλίου, θα επιβιώσει σε πείσμα όλων των βιασμών της. Αρκεί όμως η επιβίωση ή μήπως ο άνθρωπος οφείλει πρώτα προς τον εαυτό του να κλείσει και κείνες τις πληγές που δεν βρίσκονται στο κορμί αλλά στη ψυχή του;».

Στη συνέχεια η κα Κουκίδου σκιαγράφησε την «Άννα» προκαλώντας την περιέργεια του κοινού. Αναφέρθηκε σε αποσπάσματα του βιβλίου όπου η γυναίκα αναφέρεται ως «Το εύκολο θύμα, το ον εκείνο που έχει τη δύναμη να απορροφά κάθε μορφή εξευτελισμού και βιασμού και σφίγγοντας τα δόντια να συνεχίζει». Συμπλήρωσε λέγοντας, «Επίσης, αναφέρεται στοργικά στην καταπάτηση της ελευθερίας της γράφοντας, "όταν τα λόγια, οι πράξεις και τα έργα δεν ανταποκρίνονται στην πραγματικότητα, μοιραία έχουμε εξαπάτηση και κακοποίηση της κάθε μορφής ελευθερίας προσθέτοντας έτσι ακόμη ένα βιασμό για εκείνη αλλά και ένα υπέροχο άλλοθι για τις δικές της αποφάσεις". Στο βιβλίο γίνεται αναφορά σε κάθε μορφή βίας... Η κακοποίηση έχει πολλά πρόσωπα και μορφές και την βλέπουμε να συμβαίνει σε πολλαπλά επίπεδα. Από την αφαίρεση του λόγου έως την ολοκληρωτική καταπάτηση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων... Ανάμεσα στις λέξεις και στη μυθογραφία αναφέρονται μεγάλες αλήθειες ενώ όλες οι παρατηρήσεις του Παύλου σχετικά με τη βία και τη κακοποίηση είναι σημαντικές... Ο συγγραφέας αλλού θα τονίσει την επιβεβλημένη ανάγκη να μιλήσεις για το βιαστή ή το δυνάστη σου βάζοντας στην άκρη τις όποιες σκέψεις με μια μικρή αλλά πολύ δυνατή φράση, τη στιγμή που η "Άννα" του θα πει "η σιωπή είναι η δύναμη του βιαστή και ο φόβος το άλλοθί του"... Ο Παύλος πολύ σοφά προστατεύοντας την "Άννα" του για λογαριασμό της κάθε Άννας εκεί έξω, συμβουλεύει τον συνοδοιπόρο αναγνώστη του να την στήσει στο τοίχο πριν καν τη γνωρίσει. Τι έχει να του πει. Η ηρωίδα θα περιγράψει όλο τον ψυχικό και σωματικό πόνο που έχει υποστεί με μία λιτή φράση, "θέλω ν' αλλάξω δέρμα, όψη, όνομα, όλα"».

Ολοκληρώνοντας και θέλοντας ν' αλαφρύνει λίγο το κλίμα όπως είπε χαρακτηριστικά, συμπλήρωσε, «Αξίζει να σημειωθεί μια νέα εκδοχή του παραμυθιού της Σταχτοπούτας που περιλαμβάνεται στο βιβλίο, της Βρωμοκοπούσας. Πρόκειται για την ιστορία ενός κοριτσιού, σύμβολο κακοποίησης, με το οποίο μπορούν να ταυτιστούν όλοι οι αδικημένοι και βασανισμένοι της Γης. Αλλά και τα είδη των γυναικών που σηματοδοτούνται από την ηρωίδα όταν σκιαγραφεί τη γυναίκα ατμοσίδερο, καμικάζι, το έμπλαστρο, την τάπα ή τη γυναίκα κουρτίνα προσθέτοντας μία διασκεδαστική νότα στο μυθιστόρημα» .

Κλείνοντας, είπε πως δεν την άφησε ασυγκίνητη η αναφορά του κου Ανδριά στον σεξουαλικό ευνουχισμό και σ' άλλα ψυχοσωματικά προβλήματα που δημιουργούνται στους άντρες από το γυναικείο φύλο, προσθέτοντας, «Τελικά στέκεται δίκαια απέναντι στη κοινωνία. Όπως και όταν συμπερασματικά προτρέπει τους ανθρώπους ν' αφήσουν τις ανασφάλειες και να χαρούν ότι τους φέρνει η ζωή χωρίς ταμπού άγχη ή ντροπές. Μιας και κανείς δεν είναι τέλειος».

Ο κος Λιακόγκονας ενημέρωσε τους παρευρισκόμενους ότι τα τελευταία τρία χρόνια κλείνει τους ωραίους αυτούς κύκλους επισκόπησης του εκάστοτε βιβλίου, ο εκδότης του ΙΑΜΒΟΥ κος Αγησίλαος Καλαμαράς. «Σας ευχαριστώ από καρδιάς για την εντυπωσιακή συμμετοχή σας στη σημερινή παρουσίαση», είπε ο εκδότης και συνέχισε, «Το γεγονός ότι, σήμερα όλοι εσείς γεμίσαμε την αίθουσα, για την παρουσίαση του Παύλου, μας δίνει δύναμη να συνεχίσουμε από το μετερίζι του πολιτισμού. Από το μετερίζι του βιβλίου που κακά τα ψέμματα, έχει πληγεί. Η παρουσία σας όμως εδώ δείχνει ότι υπάρχει διάθεση, ελπίδα. Μπορούμε ν' αγωνιστούμε, να προσπαθήσουμε και να δημιουργήσουμε».

Ο εκδότης ευχαρίστησε όλους τους παρευρισκόμενους για την τιμή και τη στήριξη της προσπάθειάς τους αλλά ιδιαιτέρως ευχαρίστησε το Δήμαρχο κο Μπάμπαλο για την συνεισφορά και τη βοήθεια εκείνου και των συνεργατών του όπως και για τη παραχώρηση της αίθουσας του Πολιτιστικού Κέντρου. Δεν παρέλειψε να ευχαριστήσει όλους τους ομιλητές για την παρουσία τους όπως και τον συντονιστή της παρουσίασης.

Αναφέρθηκε στη συνέχεια στον Παύλο Ανδριά, «Συνεργαζόμαστε πολλά χρόνια, ο Παύλος είναι φίλος», τόνισε και περιέγραψε τη συζήτηση που είχε με τον συγγραφέα σχετικά με το θέμα που πραγματεύεται το βιβλίο, την κακοποίηση της γυναίκας, «Εντυπωσιάστηκα από τον τρόπο που κατάφερε να διαπραγματευτεί και ν' αναλύσει ένα τόσο δύσκολο θέμα... Κατορθώνει με τη δική του πένα και στυλ να αποτυπώσει αυτό το κοινωνικό πρόβλημα που λίγοι τολμούν να το αγγίξουν... Ο Παύλος κατορθώνει ανάγλυφα να το αναδείξει και να το αποδείξει».

Ο κος Καλαμαράς έκλεισε με μια ευχή προς τον κο Ανδριά, «Να είσαι πάντα δημιουργικός, σ' ευχαριστώ πολύ για την συνεργασία, να' σαι πάντα καλά!»

«Με ειδοποιούν από το κοντρόλ», είπε χαριτολογώντας ο συντονιστής, «Έχουμε μία παρέμβαση από τη σύζυγο του Παύλου, την κα Καλλιόπη Γραμμένου». Η σύζυγος του κου Ανδριά παρέδωσε στον υπεύθυνο ένα cd «έκπληξη» και απευθυνόμενη στον κο Ανδριά του εξήγησε ότι μια κοινή τους φίλη, η κα Ελπίδα Αδαμίδου, τραγουδίστρια, κυκλοφόρησε το πρώτο της cd και αφιερώνει ένα απόσπασμα στην «Άννα». Από το «κοντρόλ» ακούστηκε η φωνή της κας Αδαμίδου, η οποία ζήτησε συγνώμη απ' όλους για τον τρόπο που διάλεξε να ευχηθεί για τον αγαπημένο της φίλο, «Να είναι καλοτάξιδο και να γίνει best seller όπως του αξίζει», είπε και συνέχισε «Η "Άννα" θα αγγίξει τις ψυχές όλων των γυναικών και κάποιες από εμάς θα βρούμε κομμάτια της ζωής μας μέσα από τη δική της ζωή. Η "Άννα" θα ευαισθητοποιήσει πολλούς άνδρες να επαναπροσδιοριστούν, εκτιμήσουν, σεβαστούν αλλά και να αγαπήσουν τη γυναίκα. Αφιερώνω το νέο μου τραγούδι με τίτλο, "Η δικιά σου ελπίδα" που κυκλοφορεί πανελλαδικά σήμερα (σ.σ. 30/1/2016) στην "Άννα", τη δικιά μας Άννα που βρήκε επιτέλους τη δικιά της ελπίδα. Με πολλή αγάπη και όλη τη θετική μου ενέργεια, σε όλους εσάς και ιδιαίτερα στον αγαπημένο μας Παύλο Ανδριά».

«Ενιωσες τη προδοσία, στην αγάπη αχαριστία
κι ένα δάκρυ σου κρατούσε, πάντα συντροφιά
έμεινες και μόνο σου χαρίσανε πόνο
το ψέμα και η υποκρισία, σου ραγίζαν την καρδιά

Είχες τα μάτια σου κλειστά, σου είχαν κόψει τα φτερά
και το κατάλαβα καλά, όταν σε πρωτοείδα
Είχες καρδιά που αιμορραγεί, σου είχα ρημάξει τη ψυχή
μα τώρα βρήκες τη ζωή τη δικιά σου ελπίδα, τη δικιά σου ελπίδα!»

Ο συγγραφέας Παύλος Ανδριάς φανερά συγκινημένος δεν είχε λόγια για να περιγράψει αυτό που ένιωθε αφενός από τη χειρονομία της αγαπητής του φίλης Ελπίδας Αδαμίδου και αφετέρου από τα εγκωμιαστικά λόγια των ομιλητών της παρουσίασης. «Άλλα ήθελα να πω αλλά με τη κίνηση της Ελπίδας και αυτά που άκουσα από το πάνελ, έχω χάσει τον έλεγχο».

Ο κος Ανδριάς ευχαρίστησε τους παρευρισκόμενους που αγκάλιασαν εκείνον και την «Άννα». Δεν παρέλειψε να ευχαριστήσει τους ομότεχνους που τον τίμησαν με τη παρουσία τους, το Δήμαρχο κο Μπάμπαλο, την κα Διακοβασίλη, την κα Παναγιωτακοπούλου. Την αγαπημένη του οικογένεια και τους γονείς του. Δεν ξέχασε φυσικά και τον εκδότη του που ρισκάρει, τον στηρίζει και είναι πάντα δίπλα του «Προφανώς κάτι βλέπει σε μένα».

«Εύχομαι καλό διάβασμα, σας ευχαριστώ που με τιμήσατε, να είστε όλοι καλά!».