Γράφει: Παναγιώτης Σιδηρόπουλος

Ολόκληρο το φωτορεπορτάζ σε άλμπουμ τού Facebook.
Το βιβλίο «Η εξομολόγηση».
Ο συγγραφέας Σπύρος Πετρουλάκης.
Οι εκδόσεις Μίνωας.

Είναι πολύ ιδιαίτερη η στιγμή όταν το γέννημα θρέμμα μίας πόλης που την έκανε περήφανη με το έργο και τις επιτυχίες του, επιστρέφει για να την τιμήσει και να τιμηθεί!

Έτσι, μετά από μία επιτυχημένη περιοδεία στην Αττική αλλά και σε πολλές πόλεις τής επαρχίας, ο Σπύρος Πετρουλάκης παρουσίασε το βιβλίο του «Η εξομολόγηση», στο Χαϊδάρι, εκεί όπου γεννήθηκε και μεγάλωσε, στη δημοτική βιβλιοθήκη που στεγάζεται στο Παλατάκι.

Στην εκδήλωση παρευρέθηκε ο δήμαρχος Χαϊδαρίου Μιχάλης Σελέκος, ο επικεφαλής τού δημοτικού συνδυασμού «Χαϊδάρι Ξανά», Βαγγέλης Ντηνιακός, άνθρωποι των τεχνών τής πόλης και πολλοί πολίτες που γέμισαν ασφυκτικά τον δεύτερο όροφο τού πύργου.

Όσοι ήταν στο πάνελ και μίλησαν για το βιβλίο ΗΤΑΝ ΟΛΟΙ ΧΑΪΔΑΡΙΩΤΕΣ, ο ηθοποιός Μάνος Πετούσης, η ποιήτρια Βάσια Κανελλάκη, οι ηθοποιοί που διάβασαν αποσπάσματα, Κερασία Σαμαρά και Δημήτρης Αλεξανδρής.

Ούτι, τζουρά και λαούτο, έπαιξε ο ΧΑΪΔΑΡΙΩΤΗΣ μαέστρος, Δημήτρης Μιχαλόπουλος ενώ τραγούδησε η Αναστασία Μιχαλοπούλου.

Με τέτοια παρεΐστικη διάθεση, φίλων από την ίδια γειτονιά που βρίσκονται μετά από πολύ καιρό, έγινε και η παρουσίαση, η Βάσια μιλούσε για το βιβλίο και το συγγραφέα, η Αναστασία έλεγε κάποιο ανατολίτικο τραγούδι, ο Δημήτρης έπαιζε το ούτι του, ο έταιρος Δημήτρης διάβαζε αποσπάσματα, ο Μάνος συνέδεε την ιστορία με το Χαϊδάρι και η Κερασία με την εξαιρετική φωνή της τραγουδούσε a capela. Και οι ρακές πήγαιναν και ερχόταν, σε όλους στην αίθουσα.

Η Μαριλένα Παππά από τις εκδόσεις Μίνωας καλωσόρισε όλους στην εκδήλωση και έκανε μία ενδιαφέρουσα ανακοίνωση, «Η εξομολόγηση» ήδη βρίσκεται στη 10η χιλιάδα και «Το παράθυρο της Νεφέλης», το προηγούμενο βιβλίο τού ίδιου συγγραφέα, στην 9η χιλιάδα. Αυτά τα στοιχεία ταιριάζουν απόλυτα και με την εικόνα που έχουμε στο Bookia για τα βιβλία, δεκάδες κριτικές με μέση βαθμολογία 4,8 αστέρια στα 5 αστέρια στο πρώτο και 5 αστέρια στα 5, στο δεύτερο!

«Από ξένο τόπο» τραγούδησε η Αναστασία (Σωσώ) Μιχαλοπούλου με τη συνοδεία τού Δημήτρη Μιχαλόπουλου με το ούτι του, «Για να ζεστάνει η ατμόσφαιρα» όπως είπε η Μαριλένα προλογίζοντας, και ο Δημήτρης Αλεξανδρής διάβασε το πρώτο απόσπασμα από το βιβλίο.

Η Βάσια Κανελάκη εξέφρασε τη χαρά της και την τιμή να βρίσκεται εκεί, «Για να παρουσιάσω το βιβλίο τού συντοπίτη μας αλλά και προσωπικού μου φίλου», όπως είπε και συνέχισε, «Το Σπύρο μας! Τον αποκαλώ έτσι διότι αυτό θα κάνετε και εσείς όταν τον γνωρίσετε καλύτερα, απλός και άμεσος με όλους, τον πρωτογνώρισα ως μουσικό όμως με κέρδισε ως άνθρωπος με την ηρεμία του και τον τρόπο που προσεγγίζει τους ανθρώπους».

Αναφέρθηκε στα παιδικά χρόνια τού συγγραφέα ο οποίος μεγάλωσε στην περιοχή, κυριολεκτικά «δύο βήματα» από το σημείο όπου γίνονταν η εκδήλωση, «και στα 18 του έφυγε αλλά ποτέ δε λησμόνησε τον τόπο όπου μεγάλωσε».

«Θα μπορούσα να μιλάω ώρες για το Σπύρο, το χαρακτήρα, την ψυχή του. Όμως, θα τον προσεγγίσετε καλύτερα νομίζω μέσα από το βιβλίο του για το οποίο ήρθε η ώρα να μιλήσουμε», είπε και αναφέρθηκε στην Ελένη, την κεντρική ηρωίδα τής ιστορίας που από την Κωνσταντινούπολη βρέθηκε στην Ήπειρο ζώντας ακραίες σωματικά και συναισθηματικά καταστάσεις. Η Βάσια Κανελάκη συνέδεσε τις καταστάσεις που περιγράφει ο συγγραφέας, με την συνολικά καλλιτεχνική φύση του η οποία καθορίζει και την ευαισθησία με την οποία αντιμετωπίζει τα γεγονότα.

Η Αναστασία Μιχαλοπούλου είπε ακόμη ένα τραγούδι, «Ένα πολίτικο, που σηματοδοτεί το πέρασμα τής ηρωίδας από την Πόλη στην Ελλάδα», όπως σχολίασε στην αρχή και απολαύσαμε το «Σηκώστε να χορέψουμε» το οποίο ερμήνευσε μοναδικά με το Δημήτρη Μιχαλόπουλο στο λαούτο.

Η Κερασία Σαμαρά, συντοπίτισσα χαϊδαριώτισα, διάβασε «Με την υπέροχη φωνή της», όπως είπε η Μαριλένα, αποσπάσματα από την ιστορία. Διάβασε ίσως μία από τις πιο φορτισμένες σκηνές τής ιστορίας, ύμνο στη σχέση μάνας - παιδιού, μία σχέση που ξεπερνάει το συνειδητό. Με τον ίδιο τρόπο, την ανάγνωση συνέχισε ο Δημήτρης Αλεξανδρής διαβάζοντας σκηνή όπου ζωντανεύουν στην ηρωίδα μνήμες από την Πόλη όπου γεννήθηκε και μεγάλωσε, μνήμες που ξύπνησε ο ήχος ενός πιάνου, εκεί, στα βουνά τής Ηπείρου.

«Παρένθεση!», φώναξε ο Σπύρος Πετρουλάκης, «Παρέμβαση στη διαδικασία για να μας πει η Κερασία ένα τραγούδι» και απολαύσαμε το «Δεν είν’ αυγή να σηκωθώ», χωρίς μουσική, μόνον με την πραγματικά αισθαντική φωνή τής Κερασίας.

Παρένθεση ζήτησε και έκανε και ο Μάνος Πετούσης, όχι για να τραγουδήσει αλλά για να συνδέσει το βιβλίο με το Χαϊδάρι, «Για εμάς τους χαϊδαριώτες είναι πολύ σημαντικό και πρέπει να το αναφέρουμε», είπε και συνέχισε λέγοντας, «Η Ελένη είναι η γιαγιά τού Σπύρου η οποία έμενε κάπου εδώ στο Παλατάκι». «Εδώ είναι και η κόρη και οι εγγονές τής Ελένης», είπε ο συγγραφέας και έδειξε στην πρώτη σειρά όπου έντονα συγκινημένες άκουγαν τις περιγραφές, η κόρη τής κεντρικής ηρωίδας με τις δικές της κόρες.

Ο συγγραφέας περιέγραψε πως η γιαγιά Ελένη ήρθε από την Πόλη, «Με κάποιον τρόπο...», όπως είπε. «Το πρώτο σπίτι της ήταν 100 μέτρα από εδώ, στο ρέμα. Οι ιστορίες που περιγράφω στο βιβλίο είναι αυτές που άκουσα από τη γιαγιά. Ζούσαν δύσκολα, δούλευε ένας άντρας και ζούσε όλο το σπίτι και έφτιαχνε κι άλλα σπίτια, ο παππούς μου έφτιαξε συνολικά έξι σπίτια για τα παιδιά του». Συμπτωματικά, εκείνη τη στιγμή χτύπησε το τηλέφωνο τού συγγραφέα, «Η γιαγιά!», σχολίασε, σε μία προσπάθειά του να διασκεδάσει τη συγκίνηση.

Η Βάσια Κανελάκη συνέχισε περιγράφοντας την ιστορία τού βιβλίου και στο τέλος ο Μάνος Πετούσης ζήτησε να διαβάσει ένα ακόμα απόσπασμα που του θύμισε όπως είπε τα δικά του παιδικά χρόνια στην ίδια περιοχή, «Όταν το διάβαζα θυμήθηκα και τη δική μου μάνα όταν έβγαινε στη γειτονιά και με φώναζε», είπε και διάβασε το σχετικό απόσπασμα όπου φαίνεται η ζωή στο χωριό Χαϊδάρι (τότε), χωρίς ηλεκτρικό, νερό...

«Σπύροοοοο! Θα σε σκοτώσω κακομοίρη, φώναζε βγαίνοντας στη γειτονιά η κυρά Ελένη και εγώ την άκουγα από την πέρα γειτονιά και μαζευόμουν στο σπίτι σαν τη βρεγμένη γάτα. Περιμένοντας τον παππού και κάνοντας τις δουλειές τού σπιτιού, άρχιζε τις ιστορίες. Τότε ήταν που για πρώτη φορά παρακαλούσα να μην περάσει ο χρόνος. Αυτές οι ιστορίες είναι το πρώτο υλικό για αυτό το βιβλίο».

«Στης πικροδάφνης τον ανθό» τραγούδησε η Αναστασία Μιχαλοπούλου, ως εισαγωγή στο δεύτερο μέρος τής ιστορίας όπου η Ελένη έρχεται εδώ στην Ελλάδα, στην Ήπειρο. Εκεί όπου η Οδύσσεια συνεχίζεται αλλά γνωρίζει και την απόλυτη αγάπη, έναν από τους πιο εμβληματικούς χαρακτήρες τής ιστορίας, τον κρητικό Μανούσο ο οποίος κουβαλάει αυτό που λέμε «Κρητική λεβεντιά», ένα εξιδανικευμένο πρότυπο ανθρώπου που με τη σοφία και την κουλτούρα του εκμηδενίζει κάθε τι αρνητικό, δημιουργώντας αισιοδοξία για το μέλλον τού ανθρώπου.

Ο ηθοποιός Μάνος Πετούσης διάβασε ένα χαρακτηριστικό απόσπασμα για αυτό ακριβώς με έντονη την αλληγορία στο λόγο τής λαϊκής σοφίας, το πως ο αετός στη μέση τής ζωής του πρέπει να αποφασίσει και να περάσει μία απίστευτα οδυνηρή δοκιμασία για να μπορέσει να συνεχίσει τη ζωή του.

Συνέχισε ο Μάνος Πετούσης την ανάγνωση με τον τρόπο που οι χρυσαετοί αφού βρουν το ταίρι τους δεν το αλλάζουν ποτέ, «Εάν πεθάνει ο ένας από τους δύο ο άλλος μένει για πάντα μόνος», είναι τα λόγια τού Μανούσου τα οποία συμπληρώνει, «Επάνω στη λύρα μου εσκάλισα δύο αετούς, ο ένας είμαι εγώ και ο άλλος εσύ κοπελιά μου», δείχνοντας το ερωτικό δέσιμο των δύο ηρώων, ως χρυσαετοί. Αυτή η σκηνή συνεχίζεται 40 χρόνια αργότερα, αφού οι δύο ήρωες χωρίσουν, όπου ο Μανούσος επισκέπτεται την Ελένη η οποία και τον ρωτάει αν παντρεύτηκε, «"Δεν έχω γυναίκα μήδε παιδιά", το βλέμμα του αγρίεψε ακόμα περισσότερο. Σαν να τον είχε προσβάλει με την ερώτησή της. "Εγώ μία γυναίκα αγάπησα. Δε θάταν φρόνιμο να πάρω άλλη. Και κείνη θα' ντονε δυστυχισμένη με μένα, μα κι εγώ δε θα τις έδινα ποτές όσα τση πρέπανε. Δεν κάμουν ετσά οι άνδρες. Θυμάσαι μιαν ιστορία απού σου' χα πει για τσι Χρυσαετούς τση Κρήτης". Δεν περίμενε να του απαντήσει».

Ο ίδιος ο συγγραφέας πήρε το ούτι του και με το Δημήτρη Μιχαλόπουλο στο τζουρά είπε ένα τραγούδι αποκαλύπτοντας και τη μουσική πλευρά τής καλλιτεχνικής φύσης του.

«Το πιο δύσκολο για ένα συγγραφέα είναι να μιλήσει για το βιβλίο του», είπε ο Σπύρος Πετρουλάκης. «Η Εξομολόγηση είναι ένα είδος δικής μου εξομολόγησης, βασίζεται σε πραγματικά γεγονότα, ιστορίες τής κυρά Λένης ντυμένες με μυθοπλασία», είπε και περιέγραψε ένα πείραμα ψυχολογίας το οποίο ήταν και για τον ίδιο καθοριστικό. «Ένας ψυχολόγος γέμισε μία γυάλα με πέτρες και ρώτησε τους μαθητές του αν είναι γεμάτο. Ναι, του απάντησαν. Στη συνέχεια έβαλε στη γυάλα μικρά πετραδάκια. Τώρα; Ε, ναι, τώρα είναι γεμάτο απάντησαν πάλι οι μαθητές του. Πρόσθεσε άμμο μέχρι πάνω. Τώρα; Ναι, είναι γεμάτο, πήρε ως απάντηση. Τέλος έβαλε ρακή. Τώρα;».

«Αυτό έκανα και εγώ», είπε, «Τα πετραδάκια είναι οι βασικές ιστορίες που μου είπαν παππούδες και γιαγιάδες, σαν να ήξεραν ότι κάτι θα κάνω με αυτές. Εγώ δεν φανταζόμουν ότι θα γράψω κάποιο βιβλίο. «Η Εξομολόγηση» αγαπήθηκε για αυτό, είναι τα μικρά πετραδάκια μέσα στη γυάλα με τη μυθοπλασία ως την άμμο που γεμίζει τα κενά».

Εξέφρασε τη συγκίνησή του για την εκδήλωση, για τους παλιούς του φίλους που ήταν εκεί, με τους οποίους «ανακαλύψαμε τη ζωή μαζί», όπως είπε. «Εδώ είναι η πηγή από την οποία παίρνω δύναμη. Όταν δεν είμαι καλά έρχομαι εδώ... Είναι πολύ συγκινητική η σημερινή βραδιά και θα μείνει χαραγμένη στη μνήμη μου. Αυτό που έζησα σήμερα δεν μπορώ να το εκφράσω με λόγια. Δεν ξέρω αν μπορώ να το γράψω σε βιβλίο αλλά σίγουρα με ένα τραγούδι θα το πω».

Κλείνοντας, ευχαρίστησε πολλούς και σημαντικούς ανθρώπους στη ζωή του που ήταν εκεί, έναν έναν ονομαστικά. Ευχαρίστησε και τους φίλους στο πάνελ, όλοι χαϊδαριώτες, την Κερασία Σαμαρά, τη Βάσια Κανελάκη, τη Σωσώ Μιχαλοπούλου, το Δημήτρη Μιχαλόπουλο, το Δημήτρη Αλεξανδρή, το Μάνο Πετούση.

Ευχαρίστησε και εμάς, το Bookia, με έναν πολύ προσωπικό τρόπο και τον ευχαριστούμε πολύ. Βλέπουμε στο πρόσωπό του την ενσάρκωση τού Μανούσου, αυτού τού κρητικού που κλέβει τις καρδιές των γυναικών και την εκτίμηση των ανδρών.

Ο Δημήτρης Μιχαλόπουλος συμπλήρωσε το παράδειγμα τού συγγραφέα με τον ψυχολόγο, λέγοντας «Η ρακή που κάλυψε και τα τελευταία κενά στη γυάλα είσαστε εσείς, οι αναγνώστες».

Η Κερασία Σαμαρά αφιέρωσε το τελευταίο τραγούδι στην πορεία τού βιβλίου αλλά και στο Χαϊδάρι στην παλιά εποχή που όλοι έζησαν εδώ. Μία καληνύχτα με ένα νανούρισμα.

Ακούστε το! Ακούστε τα όλα! Όπως παλιά, στο ράδιο.

«Κλέψαμε» δηλώσεις από τους δύο τοπικούς παράγοντες που παραβρέθηκαν στην εκδήλωση, το δήμαρχο κο Μιχάλη Σελέκο και τον επικεφαλής τής παράτασης «Χαϊδάρι Ξανά», κο Βαγγέλη Ντηνιακό.

Ο δήμαρχος δήλωσε, «Ήταν μία όμορφη, ζεστή και ανθρώπινη βραδιά. Ιδιαίτερα συγκινητική ήταν η παρουσία των δημοτών μας, των ανθρώπων τής γειτονιάς τού συγγραφέα για να τον τιμήσουν. Έδεσε πολύ όμορφα ο λόγος με τη μουσική. Έχουμε ανάγκη τέτοιες εκδηλώσεις ιδιαίτερα σε τέτοιους καιρούς όπου κυριαρχεί η αποξένωση. Συγχαρητήρια σε όσους συνετέλεσαν σε αυτή την όμορφη εκδήλωση».

Ο κος Ντηνιακός μας είπε, «Παρόλο που δεν έχω διαβάσει ακόμα το βιβλίο, τα αποσπάσματα που ακούστηκαν μου κινούν το ενδιαφέρον και για αυτό το αγόρασα. Ο τρόπος παρουσίασης, με την ελάχιστη εμπειρία που έχω, ήταν καθηλωτικός, τα μάτια και τα αυτιά και το μυαλό ήταν προσηλωμένα σε ό,τι συνέβαινε. Όλα αυτά με τις γεύση τής ρακής να τα συνοδεύει. Όλοι οι παρουσιαστές ήταν εξαιρετικοί και χωρίς να θέλω να μεροληπτήσω, να σημειώσω ιδιαίτερα τη σύνδεση που έκανε ο Μάνος Πετούσης με την πόλη μας. Μου άρεσε και με ταξίδεψε. Δείχνει ότι πολλοί ακόμα και όταν φεύγουν πάλι εδώ είναι».