Γράφει: Πόπη Ξοφάκη

Ο «Κουρέας των Χριστουγέννων» της Σταυρούλας Παγώνα έρχεται να σκορπίσει φως και καλοσύνη και να επικοινωνήσει με το παιδί μέσα μας που εξακολουθεί να πιστεύει στα θαύματα.

Η Σταυρούλα Παγώνα Γεννήθηκε στην Κατερίνη. Σπούδασε Διαφήμιση και Δημόσιες Σχέσεις στο τμήμα Επικοινωνίας, Μέσων και Πολιτισμού στο Πάντειο Πανεπιστήμιο και εργάστηκε ως κειμενογράφος σε διαφημιστικές εταιρίες της Αθήνας και της Θεσσαλονίκης.

Από μικρή μιλούσε με ρίμες και ομοιοκαταληξίες. Ως στιχουργός συνεργάστηκε με σημαντικούς συνθέτες και ερμηνευτές ενώ διηγήματα και θεατρικά της έργα έχουν βραβευτεί σε διαγωνισμούς. Τα τελευταία χρόνια αφοσιώθηκε αποκλειστικά στην παιδική λογοτεχνία και ποίηση, έχοντας βρει τον συγγραφικό της προορισμό. Το 2017 βραβεύτηκε από τη Γυναικεία Λογοτεχνική Συντροφιά για τη συλλογή της με 25 παιδικά ποιήματα για παιδιά Δημοτικού.

Η αγάπη της για του νέους, τα ταξίδια, τους ανοιχτούς ορίζοντες και η πίστη της ότι παίζοντας μαθαίνεις πάντοτε καλύτερα την ενέπνευσαν να συνιδρύσει την ΑΜΚΕ You in Europe, όπου ως σύμβουλος νέων σχεδιάζει και υλοποιεί προγράμματα κινητικότητας και διά βίου μάθησης για νέους σε όλη την Ευρώπη.

Ζει στη Χαλκιδική με την οικογένειά της και πιστεύει ότι η ζωή είναι ωραία επειδή της χάρισε όλα τα παραπάνω, συν τα βιβλία του Τζιάνι Ροντάρι, τα βράδια με ξαστεριά και το παγωτό κεράσι!

Η Παραμονή εκείνων των Χριστουγέννων θα ήταν σαν όλες τις άλλες για τον κυρ Στέφανο, τον κουρέα με τα μαγικά χέρια και τη χρυσή καρδιά, αν ένας παράξενος άντρας δεν χτυπούσε την πόρτα του, φέρνοντάς τον μπροστά σε ένα μεγάλο δίλημμα...

Ένα χριστουγεννιάτικο παραμύθι που μοσχομυρίζει κολόνια και γαρίφαλο, μια τρυφερή ιστορία για όλους εκείνους τους ήρωες της διπλανής μας πόρτας, που υπηρετούν ασίγαστα το ομορφότερο μήνυμα της ανθρωπότητας με πράξεις.

Τι μήνυμα μεταφέρει «Ο Κουρέας των Χριστουγέννων»;

Δεν ξεκίνησα να γράφω τον Κουρέα με σκοπό να μεταφέρει κάποιο συγκεκριμένο μήνυμα, και γενικά δεν πιστεύω ότι τα παιδικά βιβλία πρέπει οπωσδήποτε να παραδίδουν κάποιο μήνυμα. Κάποια βιβλία είναι τόσο ωραίο να τα διαβάζεις για την αισθητική και μόνο απόλαυσή τους, για τα συναισθήματα που σου αφήνουν γυρνώντας και την τελευταία σελίδα. Ωστόσο, νομίζω πως τελικά, ίσως ασυναίσθητα στην αρχή, μέσω του Κουρέα, ήθελα να επαναφέρω στο προσκήνιο ένα χαρακτήρα που να συνδυάζει την αυθεντικότητα με την παράδοση, τη χαρά του κάθε μέρα, με μία ήρεμη σοφία.  Όλα τα υπόλοιπα, η προσφορά και η αγάπη με την οποία δρα αυτός ο ήρωας, απλά προέκυψαν γράφοντας. Με συνεπήρε το χριστουγεννιάτικο κλίμα και ήρθαν όλα έτσι απλά στην επιφάνεια. 

Ο Άγγλος συγγραφέας G. K. Chesterton έχει πει ότι «Τα παραμύθια δεν αποκαλύπτουν στα παιδιά ότι υπάρχουν δράκοι. Τα παιδιά ξέρουν ήδη ότι υπάρχουν δράκοι. Τα παραμύθια λένε στα παιδιά ότι οι δράκοι μπορούν να σκοτωθούν». Συμφωνείτε;  

Απόλυτα. Για αυτό και η ευθύνη όσων γράφουν παραμύθια είναι μεγάλη. Στα λαϊκά ή αλλιώς στα μαγικά παραμύθια η έκβαση είναι πάντα θετική. Ο ήρωας μέσα από τις δοκιμασίες ωριμάζει, ανδρώνεται, και κερδίζει πλούτη, είτε υλικά είτε πνευματικά. Οπότε για μένα μια καλή παιδική ιστορία οφείλει να μας αφήνει λίγο πιο δυνατούς, λίγο πιο αισιόδοξους κι αν γίνεται και λίγο πιο χαρούμενους....ακόμα καλύτερα!

Γιατί τα Χριστούγεννα είναι άρρηκτα δεμένα με τη μνήμη μας; Ποιους μηχανισμούς ενεργοποιούν;

Ίσως, γιατί σαν παιδιά αντιλαμβανόμασταν τον κόσμο γύρω μας αρχικά με τις αισθήσεις μας κι έπειτα με τη λογική μας. Για μένα τα Χριστούγεννα είναι μυρωδιές, χρώματα και μουσικές. Κανέλα, γαρίφαλο, πορτοκάλι. Τα κάλαντα που λέγαμε στις γειτονιές και τα δυνατά, εγκάρδια "Χρόνια Πολλά" που μοιράζονταν φίλοι και συγγενείς. Μια αίσθηση ζεστασιάς και οικειότητας, που η αγωνία να τα προλάβουμε όλα σήμερα την κάνει να ξεμακραίνει. Και ίσως γιατί το παιδί που υπάρχει μέσα μας επιμένει να πιστεύει ακόμη στα θαύματα!

Είναι ο συγγραφέας ιστοριών για παιδιά ένας παραμυθάς του καιρού μας ή και κάτι παραπάνω;

Νομίζω ότι ένας συγγραφέας είναι πρώτα από όλα παραμυθάς του εαυτού του. Τουλάχιστον σε μένα έτσι λειτουργεί. Γράφω για να κρατάω παρέα στο παιδί που έχω μέσα μου κι αν μέσα από αυτό κερδίσει κάτι και κάποιο άλλο παιδί, θα ’μαι ακόμα πιο χαρούμενη. Σίγουρα όλοι μας, με κάθε μας πράξη δημιουργούμε κύματα σε αυτό τον κόσμο. Μπορεί να μη γνωρίζουμε ακριβώς τις επιπτώσεις όσων κάνουμε, αλλά σίγουρα κάπου, κάποιον, κάπως, επηρεάζουμε.  Θα ζητούσαμε αδίκως πολλά από έναν συγγραφέα αν ελπίζαμε ότι μ’ ένα χαρτί κι ένα μολύβι μπορεί να αλλάξει τον κόσμο, όμως μπορεί να φέρει μικρές θετικές δονήσεις στο μικρόκοσμο ενός παιδιού, κι αυτό δεν είναι πολύ, δεν είναι λίγο, είναι όμως κάτι.

Γιατί επιλέξατε να γράφετε ιστορίες για παιδιά και όχι για ενήλικες;  

Επειδή περνάω καλά γράφοντάς τα, επειδή διψώ ακόμη για ιστορίες και παραμύθια, επειδή απολαμβάνω περισσότερο τη μικρή φόρμα στο γράψιμο. Και σίγουρα επειδή μου αρέσουν τα happy end! 

Πώς μπορούμε να χαρίσουμε χαμόγελα στα παιδιά που παλεύουν με τις νεοπλασίες;

Με αφορμή το βιβλίο αποφασίσαμε με την Ελληνοεκδοτική να στηρίξουμε, μέσω του οργανισμού «Δωρεά Μαλλιών Ελλάδος», (donatehair.gr) τον αγώνα των παιδιών που παλεύουν με τον καρκίνο και προσωρινά δεν έχουν μαλλάκια. Μια φυσική περούκα κοστίζει πολλά χρήματα, και είναι ένα ακόμη βάρος για τις οικογένειες που αγωνιούν για την ανάρρωση των παιδιών τους. Το να προσφέρεις μια κοτσίδα που δεν χρειάζεσαι, είναι κάτι τόσο απλό, ανέξοδο και εύκολο και ταυτόχρονα τόσο σημαντικό, γιατί μπορεί να χαρίσει χαρά και χαμόγελα σε κάποιο παιδάκι που τη χρειάζεται. Οπότε όσοι θέλουν μπορούν να φέρνουν τις κοτσίδες τους στις παρουσιάσεις του βιβλίου (το πρόγραμμα ανακοινώνεται και ανανεώνεται συνεχώς στα social media), και εμείς αναλαμβάνουμε να τις στέλνουμε στη Δωρεά Μαλλιών Ελλάδος. Οι μόνες προδιαγραφές είναι ότι οι κοτσίδες πρέπει να είναι τουλάχιστον 30 εκατοστά, στεγνές και χωρίς βαφές. Ελπίζουμε να συμβάλουμε στο να γίνει πιο γνωστό το έργο του οργανισμού, και να βοηθηθούν ακόμη περισσότερα παιδιά.