Γράφει: Διονύσης Λεϊμονής

Η Αναστασία Ευσταθίου γεννήθηκε στην Παραλία Πλατάνου Αχαΐας το 1966. Εργάζεται ως δασκάλα στην Πρωτοβάθμια Εκπαίδευση και τα τελευταία χρόνια ως Διευθύντρια στο 1^ο δημοτικό σχολείο Ακράτας. Ζει με την οικογένειά της στην Ακράτα. Διακρίνεται για την αγάπη που έχει στο βιβλίο. Μέσω βιωματικών σεμιναρίων και επιμορφώσεων σε δασκάλους και νηπιαγωγούς προσεγγίζει τη Δημιουργική Γραφή και τη Φιλαναγνωσία. 

Από το 1999 που εξέδωσε το 1^ο της βιβλίο, ξύνει ανελέητα τα μολύβια της για να συναντήσει τους μεγάλους αλλά και τους μικρούς αναγνώστες της. Έχει γράψει παραμύθια, διηγήματα, νουβέλες, ιστορικά μυθιστορήματα και θεατρικά κείμενα. Αρθρογραφεί στον τύπο και σε εκπαιδευτικές σελίδες. Παρουσιάζει τα βιβλία της στην Ελλάδα και στο εξωτερικό.

Έχει τιμηθεί με επαίνους και διακρίσεις ενώ έργα της έχουν βραβευτεί σε Λογοτεχνικούς Διαγωνισμούς. Βιβλία της έχουν μεταφραστεί στα Γερμανικά, Ολλανδικά και Ουκρανικά.

Περισσότερα για την Αναστασία Ευσταθίου στα Κοινωνικά Δίκτυα Facebook και Instagram

Εκπαιδευτικός, αρθρογράφος, συγγραφέας παιδικών και βιβλίων για ενήλικες Ποιος από όλους αυτούς τους «ρόλους» μπορεί να επισκιάζει τους άλλους ή συνυπάρχουν αρμονικά;

Η αρμονική συνύπαρξη επιβάλλεται ακόμα κι αν, μερικές φορές, δεν υπάρχει. Το θέμα είναι να μην παρεισφρέει ο ένας ρόλος στη λειτουργία του άλλου. Κι όταν γίνεται αυτό να μην τον υπονομεύει, αλλά να τον υποστηρίζει και να  τον αναδεικνύει. Ο ρόλος της Δασκάλας, για παράδειγμα, διαχέεται στη συγγραφή, αλλά με μέτρο, γιατί ο διδακτισμός μπορεί να καταστρέψει τη λογοτεχνικότητα του βιβλίου.

Κουβαλάμε τις αφηγήσεις και τις αναγνώσεις μας… Ποιος είναι το δικό σας «φορτίο»;

Το φορτίο μου βρίσκεται στο αμπάρι ενός πλοίου που έρχεται από πολύ μακριά στο χρόνο. Οι αναγνώσεις μου ήταν ο Καζαντζάκης, ο Λουντέμης, η Πηνελόπη Δέλτα, ο Ελύτης και ο Σεφέρης. Τα ακούσματά μου ήταν οι παραστατικές αφηγήσεις του πατέρα και του παππού μου για την επαρχία, για τις ιστορίες βιώματα από τον πόλεμο του Σαράντα, τα τραγούδια που αγαπήσαμε και μας μεγάλωσαν, οι χοροί που χορέψαμε όλοι μαζί και τα ομαδικά παιχνίδια στην πλατεία και στις αλάνες του χωριού.

Πώς αυτό μεταπλάθεται, αξιοποιείται, εντοπίζεται στην τέχνη σας;

Το δικό μου φορτίο φιλτράρεται μέσω της λειτουργίας της Τέχνης και με τη μελάνη παίρνει τη δική μου φωνή, τη δική μου ματιά. Έχει κάτι από την προσωπική μου υπόσταση και το κάνει μοναδικό.  Το προσωπικό μου φορτίο είναι αυτό που ωθεί το χέρι μου να γεμίζει σελίδες, να γεννιούνται  βιβλία για μικρούς και μεγάλους.

Και το γύρω περιβάλλον σας στενότερο ή ευρύτερο; Ποιο ρόλο έπαιξε ή διαδραματίζει;

Η χρόνια ενασχόλησή μου με τα παιδιά και η συνεργασία με τους δασκάλους με έκανε να έχω μια αυξημένη έγνοια για το παιδί και τις αναγνωστικές του ανάγκες. Ο ρόλος της βιβλιοθήκης και το ότι βρίσκομαι πολύ συχνά σε χώρους με βιβλία είτε για έρευνα είτε για την προσωπική μου απόλαυση, με εμπνέει να γράφω.

Αγαπημένο άκουσμα (ιστορία-τραγούδι-φράση);

Ο Ερωτόκριτος σε όλες του τις μορφές: ως ιστορία που την αφηγείται κάποιος με την Κρητική διάλεκτο, σαν ένα μοναδικό λογοτέχνημα με βαρύ ιστορικό υπόβαθρο, σαν χιλιοτραγουδισμένο ποίημα με τις μουσικές της λίρας να σε ταξιδεύουν στην Κρητική Αναγέννηση.

Αγαπημένη εικόνα;

Ένα παιδί να διαβά-ΖΕΙ απερίσπαστο στην παραλία ενώ γύρω του οι συνομήλικοί του να παίζουν μπάλα.

Αν δεν αναπνέατε με οξυγόνο, τι θα σας έδινε ζωή;

Θα μου έδινε ζωή το καθάριο το νερό που τρέχει και τα ξεπλένει όλα. Κι εγώ να κολυμπάω μέσα του, να το ανασαίνω, να θρέφομαι από αυτό και συνάμα να με περιέχει ολόκληρη.

Αν έπρεπε να στερηθείτε κάτι που αγαπάτε πολύ τι θα ήταν αυτό;

Το ποδήλατό μου.

Αγαπημένο: Όνομα;, Λουλούδι;, Γεύση;, Μυρωδιά;

Όνομα:  Άλμα, που σημαίνει ψυχή.
Λουλούδι: Κρίνος και η γεωμετρία του.
Γεύση: γλυκόπικρη.
Μυρωδιά: του φρέσκου ζυμωτού ψωμιού που μόλις ξεφουρνίστηκε από τον ξυλόφουρνο της γιαγιάς.

Ένας κακός εφιάλτης;

Να με ξυπνήσουν σειρήνες πολέμου και να αναγκαστώ να μείνω σε καταφύγιο.  Να χάσω τους αγαπημένους μου. Να μην είμαι ελεύθερη!

Ένας επόμενος στόχος στη ζωή σας, στην πορεία σας;

Να συνταξιοδοτηθώ μετά από 34 χρόνια προϋπηρεσίας στον εκπαιδευτικό κλάδο και να αφοσιωθώ στη συγγραφή και στη διαδραστική υποστήριξη των βιβλίων μου. Να μπορώ να ταξιδεύω όποτε θέλω σε διεθνείς εκθέσεις και φεστιβάλ βιβλίου.

Σας δίνω πέντε λέξεις, σας παρακαλώ κάντε μου ένα μικροδιήγημα σε 43 ακριβώς λέξεις (θα προτιμούσα αυτοβιογραφικό): κλωστή, μελάνι, αέρας, ανεμώνη και χώμα.

Έψαχνα το μελάνι μέσα στην ανεμώνη. Εκείνη είχε κρυφτεί στο νωπό χώμα. Την έκοψα. Την κράτησα στη φούχτα μου φυλακτό.  Με μια κλωστή άρχισα να κεντάω ιστορίες στα πέταλά της μέχρι που ο αέρας τις πήρε μακριά και τις έκανε λόγια της καρδιάς.

Αγαπητέ μου Διονύση, σας ευχαριστώ θερμά για τις ερωτήσεις … με «στρίμωξαν» όμορφα.

Γιατί 43 ακριβώς λέξεις; Ιδού η απορία μου.