Γράφει: Παναγιώτης Σιδηρόπουλος

Ολόκληρο το φωτορεπορτάζ σε άλμπουμ τού Facebook.
Το βιβλίο «Στους δρόμους του Μίκη, η Καλλιόπη Βέττα ερμηνεύει Θεοδωράκη».
Οι δημιουργοί, Καλλιόπη Βέττα και Γιάννης Κ. Ιωάννου.
Οι εκδόσεις Εύμαρος.

Οι εκδόσεις «Εύμαρος» και o «105,5 στο Κόκκινo» παρουσίασαν το βιβλίο-CD της Καλλιόπης Βέττα και του Γιάννη Κ. Ιωάννου, «Στους δρόμους του Μίκη, η Καλλιόπη Βέττα ερμηνεύει Θεοδωράκη», που κυκλοφορεί με την υποστήριξη του «105,5 στο Κόκκινο».

Για το βιβλίο-CD μίλησαν:

• Ρένα Δούρου, Περιφερειάρχης Αττικής
• Λίνα Νικολακοπούλου, στιχουργός
• Ανδρέας Ροδίτης, δημοσιογράφος

Την εκδήλωση συντόνισε η ηθοποιός, Μαρία Κανελλοπούλου.

Χαιρέτησαν οι:

• Κώστας Αρβανίτης, διευθυντής του «105,5 στο Κόκκινο»
• Πέτρος Κακολύρης, υπεύθυνος των εκδόσεων «Εύμαρος».

Στο τέλος της παρουσίασης, η ερμηνεύτρια των 13 τραγουδιών (δύο ολοκαίνουργια τραγούδια και 11 εμπνευσμένες διασκευές-επανεκτελέσεις), Καλλιόπη Βέττα, και ο συνθέτης & ενορχηστρωτής Γιάννης Κ. Ιωάννου με το σολίστ και υπεύθυνο της λαϊκής ορχήστρας «Μίκης Θεοδωράκης», Θανάση Βασιλά στο μπουζούκι, ερμήνευσαν μέρος των τραγουδιών του CD.

Ο Βασίλης Χατζηιακώβου καλωσόρισε εκ μέρους του Polis Art Cafe τους παρευρισκόμενους και χαρακτήρισε ιστορικό το χώρο ο οποίος «έχει το μεγαλείο να φιλοξενήσει τέτοιες εκδηλώσεις». Σχολίασε πολύ θετικά την υποστήριξη της έκδοσης από το ραδιοφωνικό σταθμό «105,5 Στο Κόκκινο», το μόνο σταθμό «ο οποίος στηρίζει τον πολιτισμό, το βιβλίο και τη δισκογραφία».

Συσχέτισε το χώρο στον οποίο στεγάζεται το Polis Art Cafe με την ίδια την ιστορία του ελληνικού βιβλίου και της ελληνικής δισκογραφίας διότι από εκεί ξεκίνησαν όλα, «εδώ γινόταν οι συναντήσεις των δημιουργών και ακριβώς έξω από το χώρο, στον εξώστη του Ορφέα, γινόταν αυτό που κάνουμε απόψε, παρουσιαζόταν όλα τα μεγάλα έργα σε πρώτη εκτέλεση», όπως είπε και ανέφερε ένα τέτοιο παράδειγμα την πρώτη εκτέλεση του «Επιτάφιου» του Μίκη Θεοδωράκη, σε ομάδα φοιτητών.

Ως είθισται στο Polis Arta Cafe, έδωσε το λόγο στον εκδότη Πέτρο Κακολύρη διότι όπως είπε, «ο εκδότης βρίσκεται πάντα πίσω απ' όλα αυτά».

Ο εκδότης του Εύμαρου Πέτρος Κακολύρης σχολίασε το αδιαχώρητο στην αίθουσα, «Λένε ότι όλοι οι καλοί χωράνε αλλά καμιά φορά αυτό δεν ισχύει». Πραγματικά, η αίθουσα ήταν ασφυκτικά γεμάτη, τόσο που έκανε αδύνατη τη μετακίνηση μέσα αλλά και με πολύ κόσμο να παρακολουθεί την εκδήλωση έξω από το Polis Art Cafe, στο αίθριο.

Ευχαρίστησε όλους όσοι ήταν εκεί και εξέφρασε την τιμή που του έκαναν οι ομιλητές, ευχαρίστησε τους δύο δημιουργούς, την Καλλιόπη Βέττα και Γιάννη Ιωάννου για την ευκαιρία της συνεργασίας τους στην έκδοση αυτού του βιβλίου και CD, «την ευκαιρία να συνεργαστούμε κατά κάποιον τρόπο και με το Μίκη Θεοδωράκη που έκανε γνωστό τον ελληνικό πολιτισμό σε όλο τον κόσμο», όπως είπε.

Αναφέρθηκε στην προσπάθεια του Εύμαρου να παρεμβαίνει στην κοινωνία με τα βιβλία του και ανέφερε τέτοια χαρακτηριστικά παραδείγματα, «Όταν οι αγανακτισμένοι του κόσμου ήταν στις πλατείες, βγάλαμε το βιβλίο "Η αγανάκτηση δεν αρκεί" που ισχυριζόταν ότι εκτός από την αγανάκτηση απαιτείται και ένας πολιτικός φορέας για να προχωρήσει η υπόθεση. Όταν οι γυναίκες αγωνίζονταν στο Κομπάνι ή καθαρίστριες εδώ, βγάλαμε τις "Ελεύθερες γυναίκες". Όταν οι τηλεοράσεις ούρλιαζαν για τον Άγιο Παντελεήμονα, βγάλαμε "Τα μπλουζ του Αγίου Παντελεήμονα". Όταν ερχόταν η αριστερά στην εξουσία βγάλαμε τον "Κύκλο των μάταιων πράξεων" για να δείξουμε σε αυτούς που έρχονταν να κυβερνήσουν ότι πρέπει να το κάνουν με το κριτήριο του Ναπολέοντα Σουκατζίδη». Στο ίδιο πνεύμα εξήγησε και την έκδοση αυτού βιβλίου-cd χαρακτηρίζοντάς το ως «αναγκαίο ώστε να έχουμε ανάταση ψυχής, αυτό δηλαδή που χρειαζόμαστε».

Ευχαρίστησε ιδιαίτερα το ραδιοφωνικό σταθμό «Στο Κόκκινο» για αυτή την τρίτη συνεργασία τους και σημείωσε το άνοιγμα που έκανε ο σταθμός υπό τη διεύθυνση του Κώστα Αρβανίτη, «Είναι ο μόνος σταθμός που στηρίζει τον πολιτισμό», είπε.

Η ηθοποιός Μαρία Κανελοπούλου σχολίασε αστειευόμενη την παρουσία της στο πάνελ ως συντονίστρια, ως ένα άλλοθι των συντελεστών να αποφύγουν τη διεύθυνση της ορχήστρας από την ίδια ή το να τραγουδήσει, αλλά και με την ελπίδα κάποιος από την κοσμοσυρροή να θυμηθεί την επαγγελματική της ιδιότητα και ως άνεργη ηθοποιός που είναι, να βρει δουλειά.

«Γιορτή» χαρακτήρισε την έκδοση ενός βιβλίου και CD με μουσικές και τραγούδια του Μεγάλου της καλλιτεχνικής δημιουργίας, Μίκη Θεοδωράκη, είπε και έδωσε πρώτα το λόγο στην περιφερειάρχη Αττικής Ρένα Δούρου.

Η Ρένα Δούρου πήρε την σκυτάλη από το «απολογητικό ύφος των προηγούμενων» όπως είπε και χαρακτήρισε την αριστερά a priori «ενοχική», σχολιάζοντας με αυτόν τις συγγνώμες που ακούστηκαν και τη σεμνότητα, συμπληρώνοντας όμως «όχι λόγω ιδιαίτερων ενοχών αλλά από μία σχέση εντιμότητας που χτίζεται με τα χρόνια» και για τον ίδιο λόγο δήλωσε ότι και η ίδια θα είναι κάπως απολογητική.

Αναφέρθηκε στη σχέση της με την Καλλιόπη Βέττα απ' όταν η ίδια ήταν μόνο ακροάτρια έως τώρα που η ερμηνεύτρια είναι περιφερειακή σύμβουλος. Εξομολογήθηκε ότι αρχικά απέφυγε την πρόταση να είναι στη σημερινή παρουσίαση, ειδικά όταν έμαθε τη σύνθεση του πάνελ, νοιώθοντας ότι θα ήταν περισσή αλαζονεία να προσπαθήσει η ίδια να φωτίσει το έργο του Μίκη αλλά και των δύο δημιουργών του CD. «Με έπεισε όμως με "εκείνο" το βλέμμα», σχολίασε στο τέλος.

Μίλησε αναλυτικότερα για την ερμηνεύτρια και τον τρόπο που προσεγγίζει την τέχνη της, «προσδίδει ένα νέο χρωματισμό, δίνει ένα νέο βάθος, μία νέα υπόσταση», είπε και χαρακτήρισε αυτή την έκδοση ως «συνάντηση, μία μοναδική στιγμή, λαμπρή, σπάνια, που μας κάνει να μην ξεχνούμε ότι γίνεται με ένα σπουδαίο ηρωισμό που μεταμορφώνει τους δρόμους του Μίκη σε δρόμους όλων μας».

«Αληθινές συνθέσεις» και «πλήρη δημιουργήματα» χαρακτήρισε τα τραγούδια στο CD και γενικά το έργο του Μίκη, «σημεία κοινωνικής και πολιτικής αναφοράς, ένας πραγματικά ολοκληρωμένος κόσμος άρρηκτα δεμένος με την ιστορία και της αριστεράς που σηματοδοτεί μία συνάντηση με την κοινωνία, ένα έργο που μας τρομάζει όλους είτε να το τραγουδήσουμε είτε να ακολουθήσουμε τους στίχους του αλλά και να το κατανοήσουμε, και έρχεται σε μία εποχή που ο πολιτισμός δεν είναι απλά ζητούμενο».

Το δρόμο του πολιτισμού όρισε η κα Δούρου ως τη μοναδική επιλογή για την αντιμετώπιση της οικονομικής κρίσης και το σημείο συνάντησης των δρόμων του Μίκη και των δημιουργών αυτού του CD, και «αυτοί οι δρόμοι είναι η καλύτερη απόδειξη ότι δεν υπάρχουν μονόδρομοι της ύλης, μονόδρομοι της πράξης (καλλιτεχνικής ή πολιτικής) αλλά υπάρχουν δρόμοι ανοιχτοί που περιμένουν να τους περπατήσουμε και οι συγκεκριμένοι καλλιτέχνες μας καλούν σε αυτό».

Στη Λίνα Νικολακοπούλου έδωσε το λόγο η Μαρία Κανελοπούλου σχολιάζοντας ότι «δεν γνωρίζω κανέναν άνθρωπο που δεν έχει συγκινηθεί, κλάψει, χορέψει, διασκεδάσει, δεν έχει καθρεφτιστεί μέσα στους στίχους της» αλλά είναι και το μόνο πρόσωπο που έχει απόλυτη σχέση με αυτό που κουβεντιάζουμε.

«Κράτησα τη ζωή μου ταξιδεύοντας ανάμεσα σε κίτρινα δέντρα, κάτω από το πλάγιασμα της βροχής, σε σιωπηλές πλαγιές, φορτωμένες με τα φύλλα της οξιάς, καμιά φωτιά στην κορυφή τους, βραδιάζει, κράτησα τη ζωή μου» είναι ο στίχος με τον οποίο μίλησε η Λίνα Νικολακοπούλου, «Με αυτά τα λόγια για σπορά σ' αυτά τα χώματα που ποτέ δεν μοιάζουν να είναι στείρα, στις καρδιές των σύγχρονων Ελλήνων που καλούμεθα να βιώσουμε άλλη μία φορά ζωντανά την ιστορία. Με προκλήσεις, με πολλές αδιέξοδες στιγμές γύρω από το λαϊκό αίτημα γύρω από το πως θα θέλαμε να είναι η ζωή μας, πως θα θέλαμε το ρόλο μας στην ήπειρο στην οποία ζούμε, πιστεύω ότι αυτές οι ώρες της σύνθλιψης που καλούν ξανά τον καρπό της ελιάς να βγάλει λάδι, αυτός ο πόνος, αυτή η αγωνία θα μας δώσουν καρπούς. Σε τέτοιες στιγμές μεγάλες γραφτήκανε αιώνια πράγματα και ο άνθρωπος που τιμούμε σήμερα για τη γονιμότητά του και το θάρρος του τον οποίο "ερμηνεύει" η Καλλιόπη Βέττα, να μας γίνει ένας οδηγός μνήμης και μία απόδειξη του πόσο ανθεκτικά είναι τα ωραία πράγματα».

Αναφέρθηκε στη μεγάλη προσφορά του Μίκη Θεοδωράκη μελοποιώντας τον ποιητικό λόγο. Εξέφρασε τη χαρά της που είχε την ευκαιρία να συνεργαστεί με το Μίκη, «τον πρόλαβε η ζωή μου», είπε δείχνοντας την αξία αυτής της συνεργασίας για την ίδια και αφηγήθηκε στιγμή στο στούντιο όπου ο συνθέτης τη σήκωσε να χορέψουν μία μελωδία με το όνομά της, «Αξιώθηκα και πρόλαβα», σχολίασε και όπως της είπε ο Λευτέρης Παπαδόπουλος, «Πέρασες και εσύ τη μεγάλη πύλη μέσα από το Μίκη».

Υπερασπίστηκε το Λόγο διότι, όπως είπε, «είναι μεγάλο καράβι και οι Θοδωράκης και Χατζηδάκης με τις επιλογές τους να μελοποιήσουν ποιητές άλλαξαν για πάντα εμάς τους επόμενους σχετικά με το τι πιστεύουμε τι αξίζει να είναι λόγος για τραγούδι. Εμείς, μετά το '60', βρήκαμε μεγαθήρια που αντιπροσώπευαν το λόγο του τραγουδιού και αυτό πήραμε ως γραμμή πλεύσης».

Ως μη συνηθισμένο δημοσιογράφο χαρακτήρισε τον Ανδρέα Ροδίτη η Μαρία Κανελοπούλου διότι είναι από αυτούς που κάνουν εκπομπές για τον πολιτισμό και του έδωσε το λόγο.

Με την ευκαιρία της προσφώνησης, ο Ανδρέας Ροδίτης σχολίασε τη στρεβλή εικόνα που έχουμε για το δημοσιογραφικό χώρο, με 15-17 μόνον δημοσιογράφους να διαμορφώνουν αυτή τη συνολική εικόνα και όσοι από τους υπόλοιπους 8.000 εργάζονται, «οι 6.000 δεν εργάζονται» είπε, παίρνουν 500 ή 600 το μήνα.

Απευθύνθηκε στη Λίνα Νικολακοπούλου η οποία νωρίτερα χαρακτήρισε τον εαυτό της ως στιχουργό, λέγοντας, «Η Λίνα είναι ένα πολύ μεγάλο κεφάλαιο στο οποίο πρέπει κάποια στιγμή να σκύψουμε, είναι ποιήτρια, έχει μία τεράστια παιδεία, μία τεράστια μόρφωση και δεν είναι στιχουργός!».

Εξέφρασε την τιμή που νιώθει για την παρουσία του και δήλωσε ότι θεωρεί ανόητο εκ μέρους του να μιλήσει για το Μίκη Θεοδωράκη και το έργο του, το σκοτεινό, το φωτεινό, το κλασσικό, το συμφωνικό, τραγούδια που δεν τα ξέρει κανείς, άλλα που τα ξέρουν όλοι, για τον οποίο μπορεί κάποιος να μιλάει για αιώνες.

Κατέθεσε την αμηχανία του να μιλήσει για ποιητές ή για στιχουργούς, «ειδικά με την παρουσία όλων όσοι ήταν στο πάνελ» όπως είπε, και μίλησε μόνον για τους δύο δημιουργούς, την Καλλιόπη Βέττα και το Γιάννη Ιωάννου. Αποκάλυψε όμως και μία άλλη προσωπική του πτυχή, της ενασχόλησής του με τη μουσική από παιδί έως τα 35 χρόνια του.

«Υπερπλήρη πιανίστα» χαρακτήρισε το Γιάννη Ιωάννου και την «πιανιστική ολότητα» που κατέχει, πολύ σημαντικό συνθέτη, πολύ ευαίσθητο ενορχηστρωτή, ο οποίος «ξέρει να προσθέτει στις ενορχηστρώσεις αλλά, το σημαντικότερο, ξέρει σπουδαία να αφαιρεί». Συμπλήρωσε το προφίλ του συνθέτη ως βαθύ γνώστη της ελληνικής μουσικής και των ηχοχρωμάτων των συνθετών που ενορχηστρώνει, το στυλ τους, το ύφος τους.

Περιέγραψε την πρώτη επαφή του με την ερμηνεύτρια Καλλιόπη Βέττα, στα μέσα του '90, όπου κάποιος του μίλησε για τη νέα ερμηνεύτρια την οποία και κάλεσε στην εκπομπή του «Συν και Πλην», «Είναι αυτός ο εκστασιασμός που έρχεται ξαφνικά, το κορμί που σηκώνεται ψηλότερα, η φωνή της ερχόταν από τη Μεσόγειο, από τα Βαλκάνια ή από ένα μικρό μπαρ του Σικουάνα», είπε για την ερμηνεύτρια προσπαθώντας να περιγράψει την πρώτη του αίσθηση ακούγοντάς την τότε.

«Ήταν έτοιμη από καιρό η Καλλιόπη και τα τελευταία χρόνια με την εμπειρία της, έχει αποκτήσει αυτή τη γοητευτική μεστή φωνή. Αν ζούμε στη δεκαετία του '60 θα ήταν μία από αυτές τις μεγάλες τραγουδίστριες του Μίκη», συμπλήρωσε για την Καλλιόπη Βέττα.

Εξέφρασε τη συγκίνησή του για την επιλογή των τραγουδιών διότι ερχόταν από ένα φωτεινό παρελθόν γεμάτο οράματα και ελπίδα, από μία εποχή που η τέχνη καθορίζει συνειδήσεις και πολιτικές επιλογές, τότε που ήξερες ότι οι λύκοι ήταν λύκοι, «Αυτή η δουλειά έρχεται από τα νιάτα μας και μας φωτίζει διαφορετικά τη μοναδικότητα και ιερότητα των τραγουδιών του Μίκη».

Ευχήθηκε την καλή πορεία και την αναγνώριση του κόπου των δημιουργών και υποκλίθηκε λεκτικά στο σεβασμό και των δύο αλλά και του εκδότη απέναντι στο Μίκη.

Η Μαρία Κανελοπούλου συνέδεσε την κυκλοφορία αυτού του έργου με μία «μεγάλη γιορτή», τα γενέθλια του ραδιοφωνικού σταθμού «Στο Κόκκινο 105,5», «Το δικό μας ραδιόφωνο μέσα στην επικοινωνιακή λάσπη που προσπαθεί να τα κάνει όλα καλά με πάρα πολύ περιορισμένες οικονομικές δυνατότητες, απέναντι σε γίγαντες», είπε και εκθείασε τη συνεισφορά του Κώστα Αρβανίτη στην προσπάθεια να αποκτήσει η αριστερά ένα δικό της ραδιόφωνο.

Ο Κώστας Αρβανίτης εξέφρασε την εκτίμησή του προς τους εκδότες και αστειευόμενος σχολίασε «Δεν μου βγήκε ο Ψυχάρης και πήγα με τον Κακολύρη, επειδή ο ένας είναι έντιμος και ο άλλος ανέντιμος, έκανα την επιλογή μου».

Περιέγραψε μία προσωπική σκηνή με τη Λίνα Νικολακοπούλου η οποία αντιλαμβανόμενη την κρίσιμη κατάσταση που περνούσε, του είπε, «Δεν φεύγουμε τώρα, σηκωνόμαστε!». Κατέθεσε την περηφάνια που νιώθει για το ραδιόφωνο που διευθύνει, «που κάνει ότι κάνει και έχει τέτοιους συνεργάτες, τη Νικολακοπούλου, τον Κραουνάκη, τον Πουλικάκο, το Θωμαΐδη, το Δασκαλόπουλο, το Μηλάτο, τη Λαμπρίδη, το Βάκη, τον πλούτο».

Σε κριτική που δέχθηκε για την εμπλοκή του ραδιοφώνου στις εκδόσεις απάντησε ότι «η δουλειά του Κόκκινου είναι να κάνει εκδόσεις, το ραδιόφωνο είναι μουσική και οφείλει να βοηθήσει τους δημιουργούς να εκφραστούν, είτε είναι αναγνωρισμένου κύρους όπως οι συγκεκριμένοι είτε είναι μικρότερα σχήματα που δεν έχουν τη δυνατότητα, ενάντια στον πολιτιστικό ιμπεριαλισμό που προσπαθεί να κερδίσει στην οπτική, στην αισθητική, στην ήττα ΜΑΣ, θεωρώντας ότι τίποτα δεν αλλάξει, τίποτα δεν γίνεται, το παιχνίδι είναι στημένο, κομμένο και ραμμένο στα μέτρα τους».

Τυχαία βρέθηκε να συζητάει με τους δύο δημιουργούς για την αγωνία τους για αυτή τη δουλειά καταλήγοντας στο τέλος ότι «αυτή πρέπει να βγει» και από πονηρία φρόντισε να είναι κοντά στα 10 χρόνια του Κόκκινου.

Θεωρεί τον Ιωάννου «πολύ μεγάλο καλλιτέχνη» και κατέθεσε την τιμή που ένιωσε συζητώντας απλώς μαζί του. Με την Καλλιόπη Βέττα είχε επαφή από την εποχή του ρ/φ σταθμού «Δίεση» όπου ήταν διευθυντής και η μοίρα τα έφερε έτσι ώστε να συνεργαστούν.

Ως «Ραδιόφωνο αριστερής σκέψης» χαρακτήρισε το Κόκκινο, «Δεν είμαστε το ραδιόφωνο της αριστεράς», είπε, αλλά «της αριστερής οπτικής», διαφοροποιούμενος έτσι από κάθε κομματική σχέση και προσπαθώντας να προσεγγίσει όλους τους αριστερούς ασχέτως τη σχέση τους με κάποιο από τα κόμματα της αριστεράς. Αυτό όρισε ως τη νέα στόχευση, να είναι Το Κόκκινο το ραδιόφωνο «της αριστερής οπτικής και ηθικής».

Κράτησε αποστάσεις από την «αριστερά της μελαγχολίας» δηλώνοντας ότι είναι με την αριστερά της αισιοδοξίας, της ανατροπής, της σύγκρουσης, των οραμάτων, του Λαφαζάνη, του Κουτσούμπα, των αριστερών ανθρώπων.

«Θα συναντηθούμε ξανά και αυτό το ραδιόφωνο πρέπει να το προστατέψουμε ουσιαστικά, Και όσοι εργάζονται σε αυτό Και όσοι μας κρίνουν, πολλές φορές θυμωμένα, και άδικα», είπε ο Κώστας Αρβανίτης κλείνοντας το χαιρετισμό του. Venceremos! Αναφώνησε, όπως συνήθως κλείνει τις ομιλίες και τη ραδιοφωνική του εκπομπή.

Ακολούθησε «καλλιτεχνικό πρόγραμμα» όπως είπε η κα Κανελοπούλου, με τους δύο δημιουργούς μαζί με το Θανάση Βασιλά στο μπουζούκι και το Φώτη Μυλωνά στο Φλάουτο, να ερμηνεύουν μέρος των τραγουδιών στο CD.

Όσο ετοιμάζονταν οι μουσικοί, η Καλλιόπη Βέττα εξέφρασε τη συγκίνησή της για όσα ακούστηκαν προηγουμένως. Ευχαρίστησε τους παρευρισκόμενους και το Μίκη Θεοδωράκη και χαρακτήρισε το CD ως «απραγματοποίητο όνειρο που έγινε ονειρεμένη πραγματικότητα».

«Ο Μίκης μάς άνοιξε δρόμους και λεωφόρους στο πνεύμα μας, στη σκέψη μας, στην ψυχή μας, σε όλους μας και σε εμένα ιδιαίτερα», είπε και συνέχισε με την τιμή της εμπιστοσύνης του Μίκη.

Ευχαρίστησε το Γιάννη Ιωάννου που την έβαλε σε αυτούς τους δρόμους του Μίκη, ΤΟ ΚΟΚΚΙΝΟ για τη στήριξη, τον Πέτρο Κακολύρη και όλους τους ομιλητές δεδομένου του περιορισμένου χρόνου τους τον οποίο διέθεσαν για την εκδήλωση, τους μουσικούς της και το Βασίλη Χατζηιακώβου για τη φιλοξενία.

«Ένα τέτοιο υλικό δεν του πρέπει καμία έκπτωση και εμείς παρ' όλες τις δυσκολίες των καιρών να παραχθεί δισκογραφία, με το χέρι στην καρδιά, δεν κάναμε καμία έκπτωση».

Απολαύστε τη μουσική στο βίντεο που συνοδεύει το ρεπορτάζ, είναι μοναδική στιγμή στα ελληνικά μουσικά πράγματα.