Σύνδεση Τώρα Σύνδεση στη Βιβλιοθήκη μου   ·   Όλες οι Βιβλιοθήκες στο Bookia
Τι είναι το Bookia;   ·   Blog   ·                     ·   Επικοινωνία  
Πως γράφω κριτική; Είμαι Συγγραφέας Είμαι Εκδότης Είμαι Βιβλιοπώλης Live streaming / Video
 

Το Bookia αναζητά μόνιμους συνεργάτες σε κάθε πόλη τής χώρας για την ανάδειξη τής τοπικής δραστηριότητας σχετικά με το βιβλίο.

Γίνε συνεργάτης τού Bookia στη δημοσίευση...

- Ρεπορτάζ.
- Ειδήσεις.
- Αρθρογραφία.
- Κριτικές.
- Προτάσεις.

Επικοινωνήστε με το Bookia για τις λεπτομέρειες.
Μαρία Ρουσάκη, μιλάει στον Δημήτρη Μπουζάρα
Διαφ.

Γράφει: Δημήτρης Μπουζάρας

Η Μαρία Ρουσάκη γεννήθηκε το 1974 στη Νέα Υόρκη και κατάγεται από την Αλαγονία Καλαμάτας. Με σπουδές στην κοινωνιολογία, έχει εργαστεί ως δημοσιογράφος και μεταφράστρια.

Το πρώτο της παιδικό βιβλίο εκδόθηκε το 2001 και ακολούθησαν περίπου 40 ακόμα. Έχει βραβευτεί από τον Κύκλο του Ελληνικού Παιδικού Βιβλίου (2002) και από το Oppenheim Toy Portοfolio (2003), ενώ βιβλία της ήταν υποψήφια για το Κρατικό Βραβείο Λογοτεχνίας (2004 και 2006) και για το βραβείο του περιοδικού Αναγνώστης (2012, 2013 και 2014). Η ίδια ήταν υποψήφια για το βραβείο «Γυναίκα της Χρονιάς 2017» τού περιοδικού Votre Beauté στην κατηγορία Συγγραφέας.

Μαρία Ρουσάκη, εκδόσεις Πατάκη

"Έχω ένα μυστικό. Έχω κάτι κρυφό. Μέσα μου ζει ένα ποτάμι".

Από τη μια όχθη μέχρι την άλλη ζει η καρδιά. Όμως τι γίνεται αν το ποτάμι φουσκώσει και πλημμυρίσει τα πάντα; Ο Γιάννης δεν επιτρέπει σε κανέναν να δει το ποτάμι του. Όχι όπως ο μπαμπάς του, όταν έφυγε ο παππούς για το "μεγάλο του ταξίδι". Ούτε σαν τη μαμά του όποτε κλαίει από χαρά. Μέσα του βρέχει καμιά φορά. Όμως ποτέ δεν ξεχειλίζει το δικό του ποτάμι. Ώσπου μια μέρα...

Ένα τρυφερό βιβλίο για την ανάγκη των παιδιών να εκφράζουν τη χαρά και τη λύπη τους δίχως ντροπή και ενοχές.

Από που εμπνευστήκατε το συγκεκριμένο θέμα και γιατί το επιλέξατε;

Το συγκεκριμένο εικονοβιβλίο μιλά για την ανάγκη να εκφραζόμαστε, να επιτρέπουμε στον εαυτό μας να συγκινηθούμε και να ξεχειλίζει το ποτάμι μας, είτε από χαρά, είτε από λύπη.

Όσοι έχουμε ζήσει με κάποιο κατοικίδιο αντιλαμβανόμαστε την αγάπη που τρέφουμε για εκείνο σαν να είναι μέλος της οικογένειας. Όταν έγραψα την ιστορία δεν είχαμε χάσει τον δικό μας σκύλο, τον Δία, τον οποίο ζωγράφισε ακριβέστατα η καταπληκτική εικονογράφος Σοφία Γαλή. Όμως αφού είχε μπει στη διαδικασία έκδοσης, χάσαμε τον Δία με πολύ βάρβαρο τρόπο. Δυστυχώς ξεχείλισε το ποτάμι μας και αποφάσισα να του αφιερώσω το βιβλίο.

Μέσα από μια τρυφερή ιστορία λοιπόν, στο νέο σας βιβλίο με τίτλο «Ένα ποτάμι μέσα μου» που κυκλοφόρησε από τις εκδόσεις Πατάκη και σε συνδυασμό με την υπέροχή εικονογράφηση της Σοφίας Γαλή μιλάτε για την εξωτερίκευση και διαχείριση των συναισθημάτων. Μεγαλώνουμε ακόμη παιδιά προσπαθώντας να τα κάνουμε «σκληρά» δεδομένου ότι ακόμη ακούγονται φράσεις του τύπου «οι άντρες δεν κλαίνε, δεν φοβούνται» κτλ. Τι μας κρατά, τι μας εμποδίζει ως κοινωνία να εξωτερικεύουμε τα συναισθήματα μας ενώ κάτι τέτοιο ανακουφίζει, ελευθερώνει, πως μπορεί να αλλάξει αυτό; 

Ίσως φοβόμαστε να δείχνουμε αδύναμοι σε μια κοινωνία που απαιτεί να είμαστε πολύ δυνατοί, έως και σκληροί, ώστε να αντιμετωπίζουμε τις δυσκολίες της ζωής με στωικότητα, να μη λυγίζουμε, να στεκόμαστε όρθιοι και δυναμικοί. Σαν γονείς θα ήταν προτιμότερο να δείχνουμε στα παιδιά μας τα βασικότερα συναισθήματα μας: τη χαρά, τη λύπη, τον θυμό όπου αδικούμαστε, και τον φόβο όπου υπάρχει κίνδυνος. Είμαστε άνθρωποι με πληθώρα συναισθημάτων. Να τους μάθουμε ότι αυτό το ανθρώπινο στοιχείο δε μας κάνει πιο αδύναμους ή πιο ευάλωτους, αλλά πιο αληθινούς.

Ο θυμός είναι ένα από τα βασικά συναισθήματα. «Ο καθένας μπορεί να θυμώσει, είναι εύκολο. Αλλά να θυμώσεις με το σωστό άνθρωπο, στο σωστό βαθμό, για το σωστό λόγο, τη σωστή στιγμή και με το σωστό τρόπο, αυτό δεν είναι καθόλου εύκολο» είχε πει ο Αριστοτέλης. Θεωρείτε πως είναι τόσο δύσκολη η διαχείρισή των συναισθημάτων, πόσο σημαντικό είναι να μάθουμε στα παιδιά μας τον τρόπο για την διαχείριση τους, η μήπως κάτι τέτοιο δεν είναι εφικτό;

Φυσικά μπορούμε να τους μάθουμε να διαχειρίζονται με μέτρο τα έντονα συναισθήματα τους και να μη δραματοποιούν καταστάσεις.

Πόσο σημαντικό για αυτά θα ήταν η απενοχοποίηση των συναισθημάτων τους; Τι θα κερδίσουν ως ενήλικες πετυχαίνοντας τo;

Θεωρώ ότι αν μάθουν να εξωτερικεύουν τα συναισθήματα τους σε ώριμα πλαίσια, χωρίς ενοχές, αυτό θα τους ενδυναμώσει στην ενήλικη ζωή τους. Θα έχουν πιο ουσιαστική επικοινωνία με τους συνανθρώπους τους και τις σχέσεις τους.

Θα πρέπει να προσπαθήσουμε στην κατεύθυνση να φτάσουμε σε σημείο ο άνθρωπος ως ορθολογικό άτομο να απαλλαγεί από το συναίσθημα , τις συγκινήσεις και τα ένστικτα ώστε να ενσαρκώσει την οριστική νίκη του πνεύματος επί της ζωώδους φύσης. Η μήπως τη καρδιά αυτής της ορθολογικότητας θα πρέπει να τη φωτίζουν τα συναισθήματα και το πάθος, και όχι μόνο δεν θα πρέπει να προσπαθήσουμε να τα εξοβελίσουμε αλλά αντιθέτως να τα αναδείξουμε και ενίοτε να συμφιλιωθούμε μαζί τους;

Είναι ανθρώπινο να κατευθύνεται κανείς από το συναίσθημα και το ένστικτο. Ωστόσο στις αντιδράσεις μας θα πρέπει να λειτουργεί και η λογική. Σε ατομικό αλλά και σε κοινωνικό επίπεδο, όλοι οφείλουμε να βασιζόμαστε τις εσωτερικές ισορροπίες μας.

Υπάρχει κατά τη γνώμη σας κάποιο συναίσθημα το οποίο ίσως είναι πιο σημαντικό ενδεχομένως από τα υπόλοιπα και ίσως πιο δύσκολο στη διαχείριση για ένα παιδί;

Πιστεύω ότι όλα τα συναισθήματα είναι σημαντικά και να προσπαθούμε να τα διαχειρίζονται με μέτρο διότι και η υπερβολική χαρά αντιστοιχεί στην υπερβολική λύπη. Να εκφραζόμαστε με ειλικρίνεια δίχως να δραματοποιούμαι καταστάσεις.

Πόσο δύσκολο η εύκολο είναι να γράφετε για παιδιά; Είναι έτοιμο πιστεύετε το παιδικό κοινό για τα σύγχρονα παραμύθια; Πολλά από αυτά έχουν συχνά δύσκολα θέματα όπως ο πόλεμος, η πολιτική, ρατσισμός, αυταρχισμός και η βία. Βρισκόμαστε θεωρείτε μπροστά σε νέες αντιλήψεις για την παιδικότητα;

Όσο κι αν φαντάζει εύκολο να γράφει κανείς για παιδιά, στην ουσία δεν είναι καθόλου. Φυσικά και τα θέματα έχουν διαφοροποιηθεί και υπάρχουν σύγχρονες αντιλήψεις για την παιδική λογοτεχνία. Πιστεύω πως τα σημερινά παιδιά είναι πανέξυπνα και πολύ ενημερωμένα οπότε και η λογοτεχνία συμβαδίζει με την εξέλιξη τους.

Η εικόνα της οικογένειας όπως παρουσιάζεται σε ένα σημείο του βιβλίου σας έχει αρχίσει να αλλάζει, να μεταλλάσσεται, να φθίνει ίσως, πως το σχολιάζετε;

Όσο κι αν αλλάζει η εικόνα της οικογένειας, στην ουσία παραμένει πάντα ίδια: είναι ο πυρήνας της αγάπης.

Είστε πολυβραβευμένη συγγραφέας, τι σημειώνει μια βράβευση για εσάς, σας ενδιαφέρει η υστεροφημία;

Τα μοναδικά βραβεία για μένα είναι τα τρία μου παιδιά και τα πνευματικά μου παιδιά, δηλαδή τα βιβλία μου, που με τον τρόπο τους αγγίζουν άλλα παιδιά.

Ποιες είναι οι επιλογές σας ως αναγνώστρια;

Διαβάζω τα πάντα αρκεί να με κερδίσει η γραφή και η εξέλιξη της ιστορίας.

Τι ετοιμάζετε για το μέλλον;

Ετοιμάζεται ένα εικονοβιβλίο με τίτλο «Η βιβλιοθήκη του Τίποτα» από τις εκδόσεις Μίνωα και με εικονογράφηση της Έφης Λαδά όπως και δύο ακόμα βιβλία στη νέα σειρά «Μικρή Φιλοσοφική» από τις εκδόσεις Κόκκινη Κλωστή Δεμένη. Όμως αυτό τον καιρό γράφω το τρίτο μυθιστόρημα ενηλίκων μου.

 
 
``

Θέλετε να λαμβάνετε ενημέρωση από το Bookia;

Πηγή δεδομένων βιβλίων



Χορηγοί επικοινωνίας






Κοινωνικά δίκτυα