Γράφει: Μανώλης Γεωργιάδης

Με την Λίνα Κλεφτάκη γνωριστήκαμε πριν μια τετραετία. Ήμασταν κι οι δύο πρωτοετείς φοιτητές. Μια μέρα μαθαίνω από κοινή μας φίλη ότι η Λίνα θα παρουσιάσει το πρώτο της βιβλίο. Μου προξένησε θετικότατη εντύπωση από τη στιγμή που, μέχρι τότε, οι συμφοιτητές μας παραξενεύονταν στην ιδέα ότι υπάρχουν ακόμα άτομα που διαβάζουν βιβλία. Αυτή η συνέντευξη αποτελεί υποτυπώδη στήριξη σε μια κοπέλα που έχει ήδη καταφέρει να κυκλοφορήσει δύο βιβλία στο εικοστό πρώτο έτος της ηλικίας της.

Αναζητώντας το βιβλίο σου στη βιβλιοθήκη με ρώτησαν αν είναι σίγουρα αυτό που ψάχνω, γιατί το έχουν ταξινομήσει στα παιδικά. Συμφωνείς με αυτή την ταξινόμηση;

Η αλήθεια είναι πως αγγίζει περισσότερο την εφηβική λογοτεχνία. Δεν είναι ούτε για μεγάλες ηλικίες αλλά ούτε και για παιδιά, αλλά αυτό αποτελεί κριτήριο του αναγνώστη. Για παράδειγμα, αν διαβάσει κανείς την περίληψη μπορεί να κρίνει κι από μόνος του. Παρόλα αυτά δεν θα έβαζα ένα όριο. Στο κάτω κάτω είναι βιβλίο φαντασίας…

Ωστόσο, οφείλω να ομολογήσω ότι κατά τη διάρκεια της ανάγνωσης αντιμετώπισα δυσκολίες. Ίσως γιατί θεωρώ ότι απευθύνεται κυρίως σε γυναίκες.

Ούτως ή άλλως η λογοτεχνία στις μέρες μας απευθύνεται κυρίως στις γυναίκες και μάλιστα μεγαλύτερων ηλικιών που έλκονται από κάτι ρομαντικό. Δεν τους αρέσει τόσο η φαντασία και δεν «πουλάει» το ίδιο.

Υπάρχει όμως και το στοιχείο του ρομαντικού στο βιβλίο σου.

Μ’ αρέσει να πειραματίζομαι και να αναμιγνύω πράγματα μέσα στα βιβλία μου.

Από ποια βιβλία ή ταινίες επηρεάστηκες για να γράψεις για λυκανθρώπους;

Όταν διαβάζω ένα βιβλίο, το κάνω για να δω πως ανταποκρίνονται οι άλλοι. Από την αρχή μου άρεσαν οι λυκάνθρωποι και μπορούσα να εκφράσω αυτό που ήθελα από μόνη μου. Στην πραγματικότητα, ο καθένας έχει τη δική του περιγραφή για το τι είναι ο λυκάνθρωπος. Όσον αφορά την οθόνη, βλέπω αρκετά anime που μου δίνουν αρκετή έμπνευση αλλά μέχρι εκεί. Αποτελούν τελείως διαφορετικό κομμάτι από τους λυκανθρώπους.

Η ηρωίδα σου είναι μια έφηβη, αρκετά ατίθαση και ανυπάκουη. Είναι χαρακτηριστικά που χαρακτηρίζουν έναν έφηβο;

Στην εφηβική ηλικία τα παιδιά κάνουν τη δική τους επανάσταση. Ειδικά αν σκεφτείς πως κι εγώ ήμουν έφηβη όταν το έγραφα, μόλις δεκαεφτά ετών.

Οι ψυχοφάγοι που αναφέρεις, στην πραγματικότητα, θα μπορούσαν να αντιστοιχούν στα φαντάσματα των σκέψεών μας;

Στο βιβλίο είναι πλάσματα που κυνηγάν τους λυκανθρώπους. Για να είμαι ειλικρινής, δεν το σκέφτηκα έτσι αλλά αν ο αναγνώστης το σκεφτεί δεν έχω το δικαίωμα να το απαγορεύσω.

Το βιβλίο σου κλείνει με τη φράση «Αντίο… προς το παρόν». Να φανταστώ πως θα υπάρξει συνέχεια.

Έχω σκεφτεί τη συνέχεια. Για την ακρίβεια υπάρχουν άλλα πέντε βιβλία για να κλείσει η σειρά, αλλά δεν υπάρχει κάποιο πλάνο για το κοντινό μέλλον. Προς το παρόν ετοιμάζω ένα βιβλίο με κοινωνικά θέματα όπως η πορνεία και η εμπορία ανθρώπων.

Συζητάμε τόση ώρα χωρίς να πούμε το πιο βασικό. Πως ξεκίνησε όλη αυτή η περιπέτεια με τη συγγραφή;

Όλα άρχισαν όταν ένας εκδοτικός οίκος άνοιξε στην πόλη μου. Τότε ήμουν δεκατεσσάρων και από περιέργεια είπα να στείλω το πρώτο μου βιβλίο. Τους έδωσα καλή εντύπωση και έτσι έγινε η αρχή. Στη συνέχεια έκανα γνωριμίες και ξεκίνησαν οι παρουσιάσεις. Υπήρχε, βέβαια, η δυσκολία ότι ήμουν ανήλικη και δεν μπορούσα να το κυκλοφορήσω ακόμη. Αυτό συνέβη μόλις έγινα δεκαοχτώ

Επειδή ζούμε σε κλειστή κοινωνία, όταν λες σε κάποιον συμφοιτητή ότι είσαι συγγραφέας, παρατηρείς κάποια αλλαγή στην συμπεριφορά του;

Τους φαίνεται περίεργο το γεγονός ότι κάθισα να γράψω ένα βιβλίο, γιατί δεν γίνεται να πεις απλώς ότι θα γράψει ένα βιβλίο. Αυτό απαιτεί γνώσεις. Ειδικά αν το στείλεις σε κάποιον εκδοτικό μπορεί να σε απορρίψουν ακόμη κι αν έχεις κακό συντακτικό.

Τι σκέψεις κάνεις για το μέλλον;

Πέρα από το βιβλίο που σου είπα πως ετοιμάζω, γυρνά στο μυαλό μου η ιδέα να κάνω μετάφραση και να το προωθήσω στο εξωτερικό, γιατί στην Ελλάδα το βιβλίο δεν κινείται εύκολα. Κακά τα ψέματα, οι εκδοτικοί θέλουν γνωστά ονόματα. Αλλά ακόμα και η μετάφραση είναι θα έλεγα ένα «ακριβό σπορ».

Γράφεις κάπου αλλού διαδικτυακά;

Γράφω στο nyctophilia.gr ιστορίες τρόμου περίπου δύο φορές τον μήνα. Μου πρότειναν πιο συχνή συνεργασία, αλλά δυστυχώς δεν είχα το χρόνο για να ανταποκριθώ παραπάνω.

Για περισσότερες πληροφορίες για τη Λίνα και τα βιβλία της μπορείτε να βρείτε στο magiconiaworld.jimdo.com.

Αν ήσουν μια απλή έφηβη και κάποια στιγμή τα άτομα που εμπιστευόσουν περισσότερο στον κόσμο σου έλεγαν ότι είσαι ένα φρικιό, ένα τέρας τι θα έκανες; Πως θα αντιδρούσες ξέροντας ότι όλα όσα πίστευες και είχες συνηθίσει ήταν ένα ψέμα; Ένα καλοδουλεμένο σχέδιο για να σε κρύψουν από εκείνους που ήξεραν ότι βρισκόταν η θέση σου;

Μου είπαν ότι δεν ήμουν άνθρωπος, ότι οι ρίζες μου προέρχονταν από κάτι πολύ πιο βαθύ και τρομαχτικό. Μου είπαν ότι όλα αυτά τα χρόνια με προστάτευαν από κάτι που ήθελε εμένα και το αίμα μου. Μου είπαν ότι ήμουν μια κόρη της Ματωμένης Σελήνης με βασιλικό αίμα και ισχυρές δυνάμεις. Δύο μήνες περιθώριο μου έδωσαν για να συνηθίσω στην ιδέα ότι κάποια στιγμή θα έπρεπε να παρατήσω τη μοναδική μου φίλη και την ήρεμη ζωή μου στο Ντουλούθ. Και όταν ρώτησα γιατί τώρα, εκείνοι απλά απάντησαν: για το καλό σου.

Τι γίνεται όμως αν μέσα σε εκείνες τις αλήθειες κρύβονταν και άλλα ψέματα, ακόμα πιο σκοτεινά;
Κάποιες φορές τα πράγματα δεν ακολουθούν τους ρυθμούς που θέλουμε. Μας οδηγούν σε αδιάβατα μονοπάτια και μας παρασέρνουν μακριά. Και εγώ κάπου εκεί μέσα χάθηκα. Και όταν είδα το φώς και προσπάθησα να φύγω, κάτι με άρπαξε τραβώντας με πάλι πίσω στο σκοτάδι. Είχα και εγώ μια απάντηση να δώσω: για το καλό τους!