Γράφει: Διονύσης Λεϊμονής

Η συγγραφέας Τέσυ Μπάιλα (Wikipedia, προσωπικό blog) γεννήθηκε στον Πειραιά και σπούδασε Ιστορία του Ελληνικού Πολιτισμού και Μετάφραση Λογοτεχνίας. Εμφανίστηκε στην ελληνική Λογοτεχνία το 2009. Έχει συνεργαστεί με διαδικτυακά περιοδικά και κείμενά της φιλοξενούνται τακτικά από την εφημερίδα Η Καθημερινή της Κυριακής. Είναι συντάκτρια του λογοτεχνικού περιοδικού Κλεψύδρα και αρχισυντάκτρια του περιοδικού Literature.gr.

Παράλληλα συνεργάζεται ως μεταφράστρια σε εκδοτικούς οίκους. Μεταφράσεις της κυκλοφορούν από τις εκδ. ΨΥΧΟΓΙΟΣ, Έναστρον, Βακχικόν, Ιβίσκος, World Books.

Διηγήματά της έχουν μεταφραστεί στα Βουλγαρικά. Ασχολείται με τη Φωτογραφία, και ατομικές εκθέσεις της έχουν φιλοξενηθεί στο Πανεπιστήμιο Gakugei της Ιαπωνίας και στην Αθήνα.

Είναι ιδρυτικό μέλος και διατελεί Γ. Γραμματέας του Σωματείου Λογοτεχνών και Φίλων της Λογοτεχνίας PEN Greece που αποτελεί το επίσημο ελληνικό παράρτημα του PEN International.

Η εικόνα δημιουργήθηκε από το #BookiaApp, το App για το Βιβλίο και τον Αναγνώστη.
Κατέβασέ το ΔΩΡΕΑΝ: https://onelink.to/7zxn97

Αρθρογράφος, ερασιτέχνις φωτογράφος, μεταφράστρια, συγγραφέας… Ποιος από όλους αυτούς τους «ρόλους» μπορεί να επισκιάζει τους άλλους ή συνυπάρχουν αρμονικά;

Όλα συνυπάρχουν αρμονικά κάτω από την ιδιότητα του συγγραφέα που σίγουρα είναι πιο ισχυρή. Έτσι κι αλλιώς όμως όλοι οι άλλοι ρόλοι παρακλάδια δικά του είναι. Ακόμη και η φωτογραφία. Είναι ένας άλλος τρόπος να καταγράψεις σε ένα λευκό χαρτί ό,τι κινητοποιεί τη φαντασία και την ευρηματικότητά σου, κυρίως όμως την ευαισθησία σου. Υπό την έννοια αυτή, ο ρόλος μπορεί να είναι τελικά ένας με διάφορες εκφάνσεις του.

Κουβαλάμε τις αφηγήσεις και τις αναγνώσεις μας… Ποιος είναι το δικό σας «φορτίο»;

Πολλοί δημιουργοί συναποτελούν το δικό μου φορτίο, φαντάζομαι όπως όλων μας. Αν πρέπει όμως να σταθώ σε έναν τότε αναμφίβολα αυτός είναι ο Οδυσσέας Ελύτης. Είναι ο δημιουργός που επεξεργάζεται τις λέξεις που χρησιμοποιεί έτσι ώστε να λάμψει μέσα τους το βιωματικό τους φορτίο, που τις προσεγγίζει με ερωτισμό για να τις αποκαλύψει ολόδροσες σε όλους μας. Με αυτές πλάθει ονειρικές εικόνες βουτώντας κυριολεκτικά στην αθωότητα του κόσμου. Στρέφεται εμμονικά προς το μεσογειακό φως και το εντάσσει μέσα σε αυτές, για να περιγράψει ό,τι αθέατο υπάρχει γύρω μας. Η μακρόχρονη ενασχόληση με το έργο του ανοίγει νέους ορίζοντες και προοπτικές σε όποιον αποφασίσει να προσεγγίσει τον μεγάλο αυτόν Έλληνα ποιητή. Κάπως έτσι κι εγώ. Ήρθε μια μέρα στη ζωή μου που άνοιξα τα Ανοιχτά Χαρτιά του. Έκτοτε, όλα άλλαξαν. Στα μάτια μου έγινε άξαφνα μια διαδοχική αποκάλυψη ενός άλλου κόσμου, αναντίρρητα πιο όμορφου. Του οφείλω πάρα πολλά.

Πώς αυτό μεταπλάθεται, αξιοποιείται, εντοπίζεται στην τέχνη σας;

Έχει επηρεάσει βαθιά και καταλυτικά τη σκέψη μου. Άλλαξε σε μεγάλο βαθμό τον τρόπο που βλέπω ό,τι συντελείται γύρω μου. Γέμισε το μυαλό μου με τη διαύγεια των εικόνων του, έτσι κάθε φορά που γράφω κι εγώ κάτι μπερδεύονται στο μυαλό μου τα λόγια του και με καθοδηγεί η σκέψη του.

Και το γύρω περιβάλλον σας στενότερο ή ευρύτερο; Ποιο ρόλο έπαιξε ή διαδραματίζει;

Κατά κάποιο τρόπο είμαστε οι άνθρωποι με τους οποίους έχουμε επιλέξει να συμπορευτούμε στη ζωή. Έτσι είναι δύσκολο να μην επηρεάζεται κάποιος από το περιβάλλον του και να μην κουβαλά ό,τι καλό και ό,τι κακό του έχει εμφυσήσει. Από την άλλη, το ευρύτερο περιβάλλον μπορεί να προσφέρει ερεθίσματα, προβληματισμούς, αίτια για αναδιοργάνωση, αντίδραση ή συνεργασία. Κανείς δεν μπορεί να μείνει ανεπηρέαστος από το περιβάλλον του.

Αγαπημένο άκουσμα (ιστορία-τραγούδι-φράση);

Η φράση του Οδυσσέα Ελύτη: «Πιάσε το πρέπει από το ι και γδάρε το ίσαμε το π».

Αγαπημένη εικόνα;

Η θάλασσα. Όλες τις ώρες της ημέρας και πάντα.

Αν δεν αναπνέατε με οξυγόνο, τι θα σας έδινε ζωή;

Μια βόλτα στη θάλασσα, η καλή μουσική, ένα βιβλίο.

Αν έπρεπε να στερηθείτε κάτι που αγαπάτε πολύ τι θα ήταν αυτό;

Το ταξίδι μέσα από την τέχνη.

Αγαπημένο: Όνομα; Λουλούδι; Γεύση; Μυρωδιά;

Μπεν, τριαντάφυλλο, σοκολάτα, βρεγμένη γη.

Ένας κακός εφιάλτης;

Η απώλεια.

Ένας επόμενος στόχος στη ζωή σας, στην πορεία σας;

Να μπορώ υγιής να συνεχίσω να κάνω ό,τι αγαπώ.

Σας δίνω πέντε λέξεις, σας παρακαλώ κάντε μου ένα μικροδιήγημα σε 43 ακριβώς λέξεις (θα προτιμούσα αυτοβιογραφικό): κλεψύδρα, βροχή, σιωπή, ζάχαρη και σκιά.

Άτιμο πράγμα ο χρόνος. Στήνει την κλεψύδρα στην πρώτη σου ανάσα και γυμνό σε βγάζει στη βροχή. Και μόνο σαν φτάσεις στη σιωπή θα καταλάβεις ότι τίποτα δεν είναι από ζάχαρη. Φόβος και σκιά παντού. Και πρέπει να προλάβεις, να πετάξεις ψηλά, προτού χαθείς.

Σας ευχαριστώ.

Σας ευχαριστώ πολύ κι εγώ.