Γράφει: Λεύκη Σαραντινού

Ο Άρης Σφακιανάκης γεννήθηκε το 1958 στο Ηράκλειο Κρήτης. Σπούδασε νομικά στην Αθήνα. Το πρώτο του βιβλίο με διηγήματα, "Όταν βρέχει και φορά παπούτσια κόλετζ", κυκλοφόρησε το 1981 από τις εκδόσεις Κέδρος. Από τις ίδιες εκδόσεις κυκλοφόρησε το 1984 το δεύτερο βιβλίο του, "Οι παράξενες συνήθειες της οικογένειας Μόρφη", το 1990 το τρίτο βιβλίο του "Ο τρόμος του κενού", το 1993 το τέταρτο βιβλίο του, "Η νόσος των κινέζικων εστιατορίων". To 1998 κυκλοφόρησε το πέμπτο βιβλίο του, με τον τίτλο "Δεν ήξερες... δεν ρώταγες!". Το μυθιστόρημα αυτό υπήρξε το πρώτο μιας τριλογίας που συνεχίστηκε με το "Μπέιμπι Σίτινγκ". Ακολούθησαν τα βιβλία "Το περσικό φιλί" (2004), "Μητροπόλεις, ιστορίες, παράδεισοι" (Ελληνικά Γράμματα, 2006) "Η μοναξιά δεν μου ταιριάζει" (2008) και "Ου μπλέξεις" (2011). Συνέχισε με το "Παντρεμένες" (2013) και "Έξοδος" (2016).

Έχει ασχοληθεί με τη μετάφραση και το σενάριο. Τα δύο τελευταία του ιστορικά μυθιστορήματα εκτυλίσσονται την εποχή της γέννησης του Νεοελληνικού κράτους «Η σκιά του Κυβερνήτη» (εκδόσεις Κέδρος, 2019) και «Ο πρίγκιψ του δεύτερου ορόφου» (εκδόσεις Κέδρος, 2023).

Στο Bookia μας μίλησε για το τελευταίο του πόνημα με τίτλο «Ο πρίγκιψ του δεύτερου ορόφου».

Η υπόθεση του μυθιστορήματός σας εκτυλίσσεται κατά τα χρόνια της βασιλείας του Όθωνα στην Ελλάδα (1833-1862). Τι σας ώθησε να γράψετε για την περίοδο αυτή; Έπαιξε κάποιον ρόλο το γεγονός ότι στο προηγούμενο βιβλίο σας (Η σκιά του Κυβερνήτη) εκτυλίσσεται μόλις λίγα χρόνια νωρίτερα;

Πριν μερικά χρόνια, διαβάζοντας για την Επανάσταση του 1821, αποφάσισα να γράψω ένα ιστορικό μυθιστόρημα για εκείνη την περίοδο και πιο συγκεκριμένα για την Έξοδο του Μεσολογγίου. Εκείνο το βιβλίο κυκλοφόρησε με τον τίτλο: Έξοδος. Συνειδητοποίησα τότε ότι αυτό δεν ήταν παρά η αρχή μιας τριλογίας που θα είχε συνέχεια με τον Καποδίστρια (Η σκιά του Κυβερνήτη) και αργότερα τον Όθωνα (Ο πρίγκιψ του δεύτερου ορόφου). Η τριλογία αυτή μόλις ολοκληρώθηκε.

Μιλήστε μας λίγο για την Αθήνα του 1830. Έμοιαζε πράγματι περισσότερο με τις πόλεις της Οθωμανική Αυτοκρατορία παρά με τις πόλεις της Ευρώπης, με «αρβανιτοχώρι» όπως την αποκαλείται μέσα στο βιβλίο σας;

Αρβανιτοχώρι και μαζί Τουρκοχώρι ήταν όταν έφτασε ο Όθωνας στην Ελλάδα. Μετρούσε κάπου 3.000 ψυχές. Η Ακρόπολη και ο πέριξ οικισμός είχε υποστεί την πολιορκία πρώτα των Ελλήνων και κατόπιν των Τούρκων. Το χωριουδάκι αυτό που ήταν μισοερειπωμένο πια όταν έφτασε ο Όθωνας στη χώρα έμελλε να γίνει η πρωτεύουσα του ανεξάρτητου ελληνικού βασιλείου. Για τη μετεξέλιξή της αυτή θέλησα να μιλήσω στο βιβλίο μου γιατί αγαπώ την Αθήνα. Η πόλη με φιλοξενεί από τότε που πέρασα στη Νομική Αθηνών και θέλησα με κάποιον τρόπο να ανταποδώσω τη φιλοξενία γράφοντας γι’ αυτήν την πρωτεύουσα.

Ήρωας του βιβλίου σας είναι ένας νεαρός ετερόχθονας Έλληνας της Διασποράς, ο οποίος όμως δεν κατονομάζεται-μόνο αποκαλείται με το παρωνύμι «Πρίγκιψ» και κινείται ανάμεσα σε αληθινά ιστορικά πρόσωπα. Πρόκειται για πραγματικό ιστορικό πρόσωπο;

Όσο ιστορικό πρόσωπο είμαι κι εγώ.

Το βιβλίο σας περιέχει μέγα πλήθος ιστορικών πληροφοριών, εντούτοις δεν αναφέρετε μέσα ούτε μία από αυτές. Θέλετε να μας απαριθμήσετε μερικές για όσους αναγνώστες ενδιαφέρονται να πλουτίσουν περαιτέρω τις γνώσεις τους γύρω από την εποχή αυτή;

Αν ο αναγνώστης θέλει να εντρυφήσει περισσότερο στην εποχή εκείνη θα μπορούσε να διαβάσει τα Απομνημονεύματα του Αλέξανδρου Ραγκαβή, τον Αναγεννώμενο Φοίνικα, του Χρήστου Αγγελομάτη, και βέβαια τις επιστολές της βασίλισσας Αμαλίας στον πατέρα της, (κάπου 1600 σελίδες από τις εκδόσεις ΕΣΤΙΑ). Αυτά για ορεκτικό.

Διαβάζετε Ιστορία και ιστορικό μυθιστόρημα; Αν ναι θα μας αναφέρετε ορισμένα πονήματα τέτοιου είδους που σας έκαναν εντύπωση; Ποια είναι η αγαπημένη σας ιστορική περίοδος;

Δε διαβάζω ιστορικά μυθιστορήματα, τα απεχθάνομαι. Διαβάζω κείμενα που έγραψαν οι άνθρωποι που έζησαν τη συγκεκριμένη ιστορική στιγμή. Παραδείγματος χάριν, Μια Δανέζα στην αυλή του Όθωνα, που είναι το ημερολόγιο της συζύγου του ιερωμένου της Αμαλίας. Ή τις ταξιδιωτικές εντυπώσεις από τον Ελλάδα του Χανς Κρίστιαν Άντερσεν. Ή τις Ιστορικές Αναμνήσεις, του Νικολάου Δραγούμη. Έχω να διαβάσω ιστορικό μυθιστόρημα από τότε που ήμουν παιδί και διάβασα τον Ιβανόη.

Ποια είναι η γνώμη που σχηματίσατε σχετικά με τη βαυαροκρατία και τη διακυβέρνηση του Όθωνα μετά από όσα διαβάσατε; Ωφέλησε η διακυβέρνησή τους τη χώρα μας ή όχι;

Αν μη τι άλλο, μας άφησε τον Εθνικό κήπο…

Ευχαριστώ πολύ για την κουβέντα μας και εύχομαι καλή χρονιά στους απανταχού αναγνώστες – ιστορικών μυθιστορημάτων ή μη.