Γράφει: Διονύσης Λεϊμονής

Η Τασούλα Τσιλιμένη γεννήθηκε στην Καλλιπεύκη Ολύμπου και μεγάλωσε στη Λάρισα. Σπούδασε παιδαγωγικά και εκπόνησε το διδακτορικό της στην παιδική λογοτεχνία και στις Μικρές Ιστορίες στο Πανεπιστήμιο Θεσσαλίας. Είναι καθηγήτρια στο Πανεπιστήμιο Θεσσαλίας και διευθύνει το Εργαστήριο Λόγου και Πολιτισμού: Κατεύθυνση Λογοτεχνίας και Παιδικού Βιβλίου.

Έχει δημοσιεύσει άρθρα και μελέτες σε ποικίλα έγκριτα περιοδικά, καθώς και βιβλία των ερευνητικών της ενδιαφερόντων (παιδική λογοτεχνία, διδακτική της παιδικής λογοτεχνίας, αφήγηση, δημιουργική γραφή). Το 1986 κυκλοφόρησαν τα δυο πρώτα της βιβλία για παιδιά απ’ τις εκδόσεις Πατάκη, με τίτλους: Ο Ασπρούλης και η ουρά του-Περιπέτεια στη θάλασσα.

Έκτοτε, εκτός από τις εκδόσεις Πατάκη, συνεργάζεται με πολλούς εκδότες, όπως Καστανιώτης, Δελφίνι, Διάπλαση, Διάπλους, Παπαδόπουλος, Κέδρος, κ.α. Ήταν συντονίστρια του Ανθολογίου Λογοτεχνικών Κειμένων “Το δελφίνι”, για την Α’ & Β’ Δημοτικού, του Π.Ι. και Υπουργείο Παιδείας.

To 2005 ίδρυσε με συναδέλφους της τον Πανελλήνιο Όμιλο Φίλων της Αφήγησης (ΠΟΦΑ). Την ίδια χρονιά εγκαινιάζει το πρώτο φεστιβάλ αφήγησης Ολύμπου στην Ελλάδα, που πραγματοποιείται από το Πανεπιστήμιο Θεσσαλίας στην Καλλιπεύκη Λάρισας έως το 2016. Το 2008 ίδρυσε και διευθύνει το ηλεκτρονικό περιοδικό για τη μελέτη της Παιδικής Λογοτεχνίας Κείμενα (keimena.ece.uth.gr).

Τα πιο πρόσφατα βιβλία της είναι: Παιδικά λογοτεχνικά: Ιστορίες του Σάββα: Πώς να επιβιώσετε από τους γονείς όταν πάτε σχολείο, Πατάκης, 2016. Το μήνυμα της αγάπης, Διάπλους, 2017. Η Λίλα…πετάει, Διάπλους 2018.

Καθηγήτρια Πανεπιστημίου Θεσσαλίας, συγγραφέας παιδικών βιβλίων, εμψυχώτρια δημιουργικής γραφής, ερευνήτρια, διευθύντρια ηλεκτρονικού περιοδικού, μέλος συντακτικής επιτροπής περιοδικού, συγγραφέας διηγημάτων και μικρών ιστοριών για ενήλικες, ποίηση…πολλές ιδιότητες, πολλές υποχρεώσεις και ευθύνες με ποικίλους ρόλους… Ποιος από όλους αυτούς τους «ρόλους» μπορεί να επισκιάζει τους άλλους ή συνυπάρχουν αρμονικά;

Η συνύπαρξη είναι δύσκολο πράγμα… Συχνά το ένα σπρώχνει στο περιθώριο το άλλο σε μια προσπάθεια να επιβιώσουν όλα. Θα ήθελα να αφεθώ έρμαιό τους, γιατί μ' αρέσουν όλα αυτά. Πάντα πίστευα ότι ο «έρωτας» δεν πρέπει να έχει αποκλειστικότητα. Ολόκληρο μυθιστόρημα έγραψα για αυτό, για τη διεκδίκηση και αρμονική συνύπαρξη τού πάνω από δυο(Τη νύχτα που ζήλεψε το φεγγάρι, Σύγχρονοι Ορίζοντες 2005. Εκτός εμπορίου σήμερα). Όλα διεκδικούν το μερίδιό τους…Νομίζω ότι απλά ανταποκρίνομαι στις προσκλήσεις τους, μένοντας σταθερά και πιστή στην παιδική λογοτεχνία. Πιστεύω ότι πολλά πράγματα έρχονται μόνα τους και μας βρίσκουν. Και αν νιώθεις έτοιμος τα ακολουθείς, ή ανταποκρίνεσαι όσο μπορείς σε προκλήσεις, νέες εμπειρίες. Τα αποτελέσματα βέβαια όταν άλλοι τα αξιολογούν.

Κουβαλάμε τις αφηγήσεις και τις αναγνώσεις μας… Ποιος είναι το δικό σας «φορτίο»;

Κάθε άνθρωπος έχει όχι μια, αλλά πολλές ιστορίες/φορτία. Είναι όσες άκουσε, αληθινές ή μυθοπλαστικές, είναι όσες έζησε, και οι άλλες, αυτές που τον περιμένουν στις σελίδες των βιβλίων. Αυτές καμιά φορά πιο δυνατές. Το δικό μου φορτίο, σύνολο όλων αυτών κατατίθεται εν μέρει στη συλλογή διηγημάτων μου «Το κουμπί και άλλες ιστορίες», αλλά και σε ξέμπαρκους στίχους που βρίσκουν καταφύγιο σε μέσα κοινωνικής δικτύωσης κατά καιρούς.

Πώς αυτό μεταπλάθεται, αξιοποιείται, εντοπίζεται στην τέχνη σας;

Οι λέξεις μέσα μας ζουν τη δική τους ζωή. Αναδύονται όταν και όποτε αυτές θέλουν, με όποιο σχήμα εκείνες επιλέγουν. Έτσι δεν τις αναγνωρίζω ούτε εγώ η ίδια όταν εγγράφονται στα κείμενα μου. Πρωτόλειο υλικό, δικό μας και άλλων που οικειοποιηθήκαμε συνειδητά ή ασυνείδητα, μεταπλάθεται και δημιουργεί κείμενα, ζητώντας να το οικειοποιηθούμε εκ νέου, σαν ένα καινούργιο πρωτοφόρετο ένδυμα

Και το γύρω περιβάλλον σας στενότερο ή ευρύτερο; Ποιο ρόλο έπαιξε ή διαδραματίζει;

Γεννιόμαστε, μεγαλώνουμε, ζυμωνόμαστε σε πολυποίκιλα περιβάλλοντα που το απαρτίζουν διαφορετικοί άνθρωποι. Όλοι στον άλφα ή βήτα βαθμό μας αγγίζουν. Κάποιοι μας καθορίζουν. Στάθηκα τυχερή από τα παιδικά μου χρόνια, με μια μητέρα που ενώ η σχολική της εκπαίδευση ήταν της β΄ δημοτικού, εν τούτοις την έβλεπα να διαβάζει πάντα, ό,τι ήταν έντυπο και έφτανε στα χέρια της κι ας μην είχε αναγνωστική ευχέρεια. Και δασκάλους που με εμπιστεύθηκαν και με ενίσχυσαν και φυσικά ο Β.Δ. Αναγνωστόπουλος, ομότιμος καθηγητής στο παν. Θεσσαλίας σήμερα, που μου εμφύσησε μεγάλη αγάπη για την αφήγηση και τη δύναμή της. Αλλά και άλλοι πολλοί. Ευγνώμων σε όλους/όλες.

Αγαπημένο άκουσμα (ιστορία- τραγούδι-φράση);

Το λαϊκό παραμύθι «Ο Ζαχαροζυμωμένος» ή «Σιμιγδαλένιος» είναι από τα αγαπημένα μου. Η αυτονομία της γυναίκας, ο έρωτας, το πάθος, η αντιζηλία, η προσπάθεια, η ήττα, η νίκη…όλα της ζωής τα έχει αυτή η ιστορία. Με τη μουσική …αναλόγως τη στιγμή. Τζαζ, κλασσική, ρεμπέτικο, σύγχρονο ελληνικό τραγούδι…Με τις φράσεις-τσιτάτα-φιλοσοφίες… δε τα πάω και πολύ καλά.

Αγαπημένη εικόνα;

Πώς να κλείσεις τη ζωή σε ένα κάδρο; Χιλιάδες, και θα είμαι ευγνώμων εάν καταφέρω να τις κρατήσω όσο γίνεται περισσότερο.

Αν δεν αναπνέατε με οξυγόνο, τι θα σας έδινε ζωή;

Πρόκληση. Η τάση για ανακάλυψη για πράγματα που απαιτούν πάθος για να γεννηθούν, να σου αποκαλυφθούν και να ζήσουν.

Αν έπρεπε να στερηθείτε κάτι που αγαπάτε πολύ τι θα ήταν αυτό;

Σε ό,τι περνά από το χέρι μου Τίποτα! Δεν διαπραγματεύομαι ό,τι αγαπώ. Αλλά ποιόν ρωτά η ζωή;

Αγαπημένο: Όνομα; Λουλούδι; Γεύση; Μυρωδιά;

Δημήτρης, Φίλιππος, Περσεφόνη, Στέλλα.
Γιασεμί, φρέζιες κίτρινες, μιγκές, ανθούριο
Κάστανο, κόκκινο κρασί, λιαστές ντομάτες, μοσχάτο
Των αγαπημένων προσώπων η μυρωδιά αναντικατάστατη. Καφές, κίτρο, λεμονανθός.

Ένας κακός εφιάλτης;

Η απώλεια αγαπημένων μου.

Ένας επόμενος στόχος στη ζωή σας, στην πορεία σας;

Να ξεπεράσω τις αναστολές μου και να ενδώσω/εκδώσω στίχους που με παιδεύουν.

Σας δίνω πέντε λέξεις, σας παρακαλώ κάντε μου ένα μικροδιήγημα σε 43 ακριβώς λέξεις, αυτοβιογραφικό ή μη: μύθος, διαδρομή, κουμπί, παιδί και σερφάρω.

Παιδί μεγάλωνα με μύθους και παραμύθια. Ακολουθούσα τις διαδρομές των ηρώων και χανόμουν στα δικά τους σκοτάδια. Εκεί τους εγκατέλειπα. Ήθελα μόνη μου να σερφάρω στο γυάλινο βουνό. Πίστευα ότι κατείχα το κουμπί της ζωής. Μη με ρωτήσετε για το Happy end.

Σας ευχαριστώ.