Γράφει: Πόπη Ξοφάκη

Ολόκληρο το φωτορεπορτάζ σε Facebook άλμπουμ.
Το βιβλίο «Στην τελευταία στροφή».
Η συγγραφέας Ειρήνη Μαραζιώτη.
Οι εκδόσεις Ωκεανός.

Οι Εκδόσεις Ωκεανός και το Public Συντάγματος παρουσίασαν το πρώτο μυθιστόρημα της Ρένας Μαραζιώτη, «Στην τελευταία στροφή», «...Ένα συγκλονιστικό μυθιστόρημα για τα παιχνίδια της μοίρας, που περιπλέκουν την καρδιά ανάμεσα στον πόνο και στη χαρά, στην προσμονή και στην αδιαφορία, στο πάθος και στην απόρριψη, στη συντριβή και στην υπέρτατη ευτυχία...»

Για το βιβλίο μίλησαν:

• Ελένη Κεκροπούλου, εκδότρια-συγγραφέας
• Ελευθερία Μεταξά, συγγραφέας
• Μαρία Μπακάρα, κοινωνιολόγος
• Γιώργος Χριστοδούλου, ηθοποιός
• Ειρήνη Μαραζιώτη, η συγγραφέας

Αποσπάσματα διάβασε ο ηθοποιός Γιώργος Χριστοδούλου ενώ την παρουσίαση άνοιξαν και έκλεισαν μουσικά, οι:

• Στεφανία Ρίζου
• Σοφία Στρατή
• Αντώνης Δόμινος
• Αποστόλης Μακρογιάννης

ένα εξαιρετικό σχήμα τεσσάρων νέων παιδιών που έντυσαν μελωδικά την παρουσίαση με τις υπέροχες φωνές τους.

«Τη Ρένα τη γνώρισα τυχαία μέσω ενός τρίτου και μου έκανε εντύπωση η προσωπικότητά της», δήλωσε η εκδότρια του Ωκεανού και συγγραφέας κα Ελένη Κεκροπούλου.

Αναφέρθηκε περιεκτικά στο πλούσιο βιογραφικό της κας Μαραζιώτη και στη συνέχεια μίλησε για το βιβλίο θέτοντας εύλογα ερωτήματα, «Τι ζητάει άραγε ένας αναγνώστης από ένα μυθιστόρημα; Ασφαλώς μία ιστορία ελκυστική που θα τον κάνει να περάσει μερικές ώρες ευχάριστα αλλά και δημιουργικά αφού η ανάγνωση εκπαιδεύει και γυμνάζει το νου κατευνάζοντας συνάμα τη ψυχή. Ζητάει να τον ενσωματώσει στην ιστορία του, να τον ταυτίσει με κάποιους από τους ήρωες, να τον κάνει να αισθάνεται και να βιώνει συναισθηματικά τη ζωή των βασικών ηρώων... Ζητάει να γίνει ήρωας και πρωταγωνιστής μιας άλλης ιστορίας, διαφορετικής από τη δική του».

Ακολούθησε από την εκδότρια μία εξίσου περιεκτική σκιαγράφηση των ηρώων, της ιστορίας και της γραφής της συγγραφέως, «Η γραφή που χρησιμοποιεί είναι ευγενική, εκλεπτυσμένη και φιλολογικά άρτια. Οι λέξεις, οι παρομοιώσεις και ο τρόπος σύνταξης είναι όλα ταυτισμένα με τον αισθητικό και αισθησιακά ήρεμο τρόπο με τον οποίο προβάλλει η ίδια ως προσωπικότητα... Άνθρωποι και αντικείμενα αποκτούν ψυχική οντότητα στο μυθιστόρημα της Ρένας... Σε κανένα από τα πρόσωπα του βιβλίου δεν κατάφερα ν' αναγνωρίσω στοιχεία της προσωπικότητας της συγγραφέως αφού λένε πως ο συγγραφέας αφήνει σε κάθε βιβλίο του ένα κομμάτι από τον εαυτό του. Εδώ, η Ρένα έδειξε τη κλάση της αν και το βιβλίο αυτό είναι το πρώτο της μυθιστόρημα. Επειδή βεβαίως ο πραγματικός τεχνίτης του λόγου λειτουργεί ως χαμαιλέοντας, μαθαίνει να ξεχνάει τον εσωτερικό του εαυτό και να πλάθεται ξανά καινούργιος, αναβαθμισμένος μέσα από τις εικόνες των ίδιων των ηρώων του...

...Ο έμπειρος συγγραφέας απλώς γεννά τους ήρωές του κι ύστερα τους ακολουθεί. Τον αφήνει να τον πάρουν απ' το χέρι και να του ξετυλίξουν οι ίδιοι τους χαρακτήρες τους... Ο συγγραφέας φτάνει στη μεστή ωριμότητά του όταν παύει να κόβει πληγωμένα κομμάτια του εαυτού του και να τα βάζει στα βιβλία του σε μια προσπάθεια αυτοθεραπείας. Ας μη λησμονούμε ότι η τέχνη, η λογοτεχνία, η δημιουργία εν γένει είναι, όπως μας δίδαξαν οι αρχαίοι Έλληνες, θεραπευτική οδός προς την ίαση. Ο συγγραφέας όμως που έχει ιαθεί είναι αυτός που μυεί μέσω της ιστορίας του, δίνει αυτό που ευχαριστεί πραγματικά στο τέλος και προσφέρει ανάταση ψυχής και απόλαυσης... Αυτό το πετυχαίνει απόλυτα η Ρένα Μαραζιώτη γιατί οι ήρωές της πλάθονται μόνοι τους, παίρνουν μορφή και ανάστημα και απαιτούν τη θέση τους στην ύφανση της πλοκής. Αυτή η τεχνική που τη δουλεύει με τόση επιτυχία η Ρένα στο πρωτόλειό της, κάνει το βιβλίο της μία ενδιαφέρουσα, συναρπαστική και απρόβλεπτη ιστορία... Ένα μυθιστόρημα ερωτικό, αναπόδραστα κοινωνικό, αφήνει πλούσια γεύση στον αναγνώστη γιατί βρίθει γήινων εμπειριών».

Κλείνοντας, η κα Κεκροπούλου επισφράγισε τα παραπάνω με μία φράση του Φάμπιο Μαρκέζι, από το βιβλίο του, "Η Φυσική της ψυχής", «Όλες οι εμπειρίες που βιώνει ο καθένας μας δεν είναι τίποτα περισσότερο από το αποτέλεσμα της βούλησης της ίδιας της ψυχής να εκπληρώσει τους στόχους της με κάθε τίμημα».

Το λόγο πήρε η κα Ειρήνη Μαραζιώτη η οποία αφού ευχαρίστησε τους παρευρισκόμενους για την τιμή που της έκαναν να παρευρίσκονται και τα Public για τη φιλοξενία, εξέφρασε την εμπειρία που βίωσε όταν πήρε την απάντηση από τον εκδοτικό οίκο Ωκεανός για το πρώτο της πόνημα.

«Θυμάμαι τη μέρα που διάβασα το μήνυμα στον υπολογιστή μου ενώ βρισκόμουν στο εξωτερικό, τη Σαουδική Αραβία, εκεί όπου η μέρα είναι γεμάτη φως. Η χαρά που ένιωσα δεν περιγράφεται. Ένιωσα πληρότητα, την αίσθηση που μας εγκαθιστά ένα μόνιμο χαμόγελο στα χείλη και μας δημιουργεί τη διάθεση ν' αγκαλιάσουμε όλο τον κόσμο. Κι αυτό, όχι γιατί ένας καταξιωμένος εκδοτικός οίκος δέχτηκε το βιβλίο μου αλλά γιατί την κριτική την έκανε η ίδια η κα Κεκροπούλου. Επιστρέφοντας στην Ελλάδα έτρεξα να την συναντήσω και ένιωσα ότι βρίσκομαι σ' ένα οικείο χώρο με δικούς μου ζεστούς ανθρώπους γύρω μου. Η απλότητα, η γαλήνη στο πρόσωπό της, το εγκάρδιο χαμόγελο αλλά κυρίως ο επαγγελματισμός της, με μαγνήτισαν. Ήταν πολύ σπουδαίο για μένα να αισθάνομαι ότι μια τόσο αξιόλογη γυναίκα κρατούσε στα χέρια της τα κλειδιά που ζητούσα για να προχωρήσω σε αυτό το τόσο δύσκολο, υπεύθυνο και συγχρόνως υπέροχο εγχείρημα της συγγραφής. Και η κα Κεκροπούλου μου τα έδωσε. Για αυτή την εμπιστοσύνη της, την τιμή και τη χαρά γι' αυτό το νέο παράθυρο που άνοιξε στη ζωή μου, την ευχαριστώ πολύ».

Στη συνέχεια, η συγγραφέας ευχαρίστησε τους παράγοντες των εκδόσεων Ωκεανός που συμμετείχαν στην έκδοση. Επίσης ευχαρίστησε τους ομιλητές της αναφερόμενη στον καθένα ξεχωριστά. Την κόρη της για την ηλεκτρονική βοήθεια και το μουσικό σχήμα για τα όμορφα και δροσερά τραγούδια τους. Κυρίως όμως ευχαρίστησε και αφιέρωσε την εκδήλωση με την εμφανή συγκίνηση της μάνας, στην οικογένεια της κόρης της, η οποία επαναπατρίστηκε μετά από χρόνια. Επίσης ευχαρίστησε τον γιο της και τα αδέλφια της με αγάπη.

Κλείνοντας, επισήμανε, «Συνήθως, κάθε βιβλίο αφιερώνεται στους συγγενείς, αδέλφια, γονείς κλπ. Εγώ θέλησα να το αφιερώσω σε όλους εσάς και στον καθένα χωριστά. Με τιμάτε. Ελπίζω, μέσα από τις σελίδες του βιβλίου να ονειρευτείτε, να ταξιδέψετε, να χαλαρώσετε, να ερωτευτείτε. Γιατί η ζωή είναι ΑΓΑΠΗ!».

Ήρθε η σειρά μιας άλλης καταξιωμένης συγγραφέως, της κας Ελευθερίας Μεταξά, η οποία αφού ευχαρίστησε, την ομότεχνή της πλέον, για την τιμή που τής έκανε να τη συμπεριλάβει στους ομιλητές της παρουσίασής της, σχολίασε, «Δεν είμαι ρομαντικός άνθρωπος και το βιβλίο αυτό με παρέσυρε... Είχα καιρό να αφεθώ σ' ένα βιβλίο με τόσο συναίσθημα και την ευχαριστώ γι' αυτό... Είναι γεμάτο αληθινά συναισθήματα... Βγαίνουν με τέτοιο τρόπο που δεν υποκλέπτουν τη συγκίνηση του αναγνώστη... Δεν τον κατευθύνουν πως να νιώσει, έρχονται όλα αυθόρμητα... Κοινός παρανομαστής στις ζωές όλων των ηρώων στο βιβλίο, είναι η Μοίρα χωρίς το μυθιστόρημα να γίνεται μοιρολατρικό. Είναι ένα μυθιστόρημα που μιλάει για τη δύναμη της ανθρώπινης ψυχής και για την προσπάθεια του ανθρώπου να βρει την ευτυχία».

Ακολούθησε μία προσεγμένη περιεκτική σκιαγράφηση των ηρώων του βιβλίου από τη συγγραφέα, προσέχοντας πάντα να μην αποκαλυφθούν καίρια σημεία της ιστορίας. Κλείνοντας, επισήμανε, «Μου θύμισε τον τρόπο που αντιμετώπιζαν οι αρχαίοι την μοίρα. Δηλαδή, όταν την προκαλούμε είναι ύβρης και μας τιμωρεί. Όταν την αποδεχόμαστε τότε μας το ανταποδίδει. Εύχομαι η μοίρα αυτού του βιβλίου να είναι πάρα πολύ καλή, να ταξιδέψει πολύ μακρυά γιατί είναι ένα βιβλίο που θα αγγίξει τις καρδιές των αναγνωστών».

Η κα Μαρία Μπακάρα, επηρεασμένη από την κας Μεταξά συνέχισε με τον ίδιο τρόπο, διαβάζοντας το βιβλίο δεν μπορώ να μην αναλογιστώ τι παίζει ρόλο «Στην τελευταία στροφή» μεγάλων αποφάσεων της ζωής μας. Η μοίρα ή οι επιλογές μας; Στο συγκεκριμένο είμαστε οι επιλογές μας... Οι ήρωες του βιβλίου εξελίχθηκαν με αυτό τον τρόπο στη ζωή τους γι' αυτό το λόγο. Γιατί αυτά που επέλεξαν ήταν λιγότερα αυτών που ένιωθαν... Η γραφή της είναι παραδοσιακή και λυρική με ένα διάχυτο ρομαντισμό χωρίς αυτός να υπάρχει μέσα στους ήρωες...Οι καταστάσεις μπορεί να είναι ακραίες αλλά οι ήρωες είναι καθημερινοί χαρακτήρες... Το ψυχογράφημά τους οδηγεί την εξέλιξη της πλοκής αλλά και η πλοκή προσφέρει στο ψυχογράφημα».

Η κα Μπακάρα συμπλήρωσε την σκιαγράφηση των ηρώων και της ιστορίας με τον μοναδικό τρόπο που τη διακρίνει, απαντώντας στο αρχικό ερώτημα της κας Κεκροπούλου, «τι ζητάει ο αναγνώστης από ένα βιβλίο», καταθέτοντας την άποψή της ως αναγνώστρια, «Νομίζω ότι αναζητά αυτή τη στιγμή της αθανασίας. Αυτό το κάτι που θα του κάνει κλικ, είτε είναι χαρακτήρας, εικόνα, λέξη, κατάσταση που θα σε κάνει ν' ανασάνεις και να νιώσεις πιο ευτυχισμένος... Ένιωσα πολλές φορές έτσι, με αυτό το βιβλίο και ταυτίστηκα και με την ηρωίδα Τρέισυ... Είναι ένα βιβλίο για την αγάπη, για τη συγχώρεση, την απώλεια και το πως οφείλουμε στη ζωή μας να σηκωνόμαστε και να στεκόμαστε ξανά στα πόδια μας ότι κι αν γίνει. Να αντιμετωπίζουμε καταστάσεις με θάρρος κοιτάζοντάς τες στα μάτια και λέγοντας "Είμαι εδώ"... Εύχομαι να είναι καλοτάξιδο το βιβλίο γιατί το αξίζει!».

Η κα Μαραζιώτη πριν δώσει το λόγο στον ηθοποιό και αγαπημένο παιδικό της φίλο, κο Γιώργο Χριστοδούλου, είπε χαριτολογώντας, «Άφησα στο τέλος τον Γιώργο Χριστοδούλου γιατί δεν είμαι και σίγουρη τι θα σας πει. Πάντα λέει ότι θέλει».

«Με τη Ρένα γνωριζόμαστε πάρα πολλά χρόνια και τη θεωρώ αδερφή μου», είπε με τρυφερότητα ο κος Χριστοδούλου, «Τι να σας πω, διάολος ήταν πάντα...Όταν τη γνώρισα ήταν παιδούλα κι εγώ αρκετά μεγαλύτερός της», επισήμανε χιουμοριστικά και συνέχισε, «Όταν μου είπε για το βιβλίο είπα, "Παναγία μου πάλι θ' αρχίσει με τις μελιτζάνες και τα κολοκυθάκια" (σ.σ. η κα Μαραζιώτη έχει γράψει βιβλία για την υγιεινή διατροφή)... Παίρνοντας το βιβλίο στα χέρια μου είδα διαπίστωσα τη συγγραφική της στροφή».

Σοβαρεύοντας, μίλησε μέσα από τη καρδιά του και με ευαισθησία για το οικογενειακό περιβάλλον που μεγάλωσε η αγαπημένη του φίλη και μιλώντας επαινετικά για τους αξιόλογους, εκπαιδευτικούς στο επάγγελμα, γονείς της. «"Το μήλο κάτω από τη μηλιά θα πέσει"... Ο σπόρος έπεσε και στη Ρένα. Δασκάλα δημοτικού για δεκατρία χρόνια».

Ο ηθοποιός μη μπορώντας ν' αντέξει για πολύ σοβαρός ξεκίνησε πάλι το πείραγμα, «Μετά την έκδοση του βιβλίου ζήλεψε και ήθελε να επεκταθεί και στη τηλεόραση για να με συναγωνιστεί. Την άφησα κι έκανε μία εκπομπή στο "Ευ ζην" για δεκαπέντε χρόνια και δεν της έφτανε, ήθελε και ραδιόφωνο, το οποίο και κατάφερε».

Στο πρόσωπο του κου Χριστοδούλου, ανεξαρτήτως τα πειράγματα, φαινόταν η αγάπη και τρυφερότητα για όλη την οικογένεια της κας Μαραζιώτη που είχε την τύχη να συναναστρέφεται εδώ και χρόνια.

Ακολούθησε ανάγνωση αποσπασμάτων του βιβλίου από τον ηθοποιό, σχολιάζοντας ενδιάμεσα, και αποδεικνύοντας για άλλη μια φορά το υποκριτικό του ταλέντο. Έκλεισε, επιβραβεύοντας την αγαπημένη του φίλη για το πρώτο της πόνημα.

Στον επίλογο αυτής της όμορφης βραδιάς, ένας από τους εγγονούς της κας Μαραζιώτη, ο Λεωνίδας, μπαίνει στο πλάνο δίνοντάς της μία πανέμορφη ανθοδέσμη κάνοντας τη γοητευτική γιαγιά του να φουσκώσει από περηφάνια λέγοντας, «Ο Λεωνίδας ακολουθεί τα βήματά μου στην Αγγλική Ποίηση. Μας περιμένουν εκπλήξεις... Σας ευχαριστώ μέσα από την καρδιά μου όλους». 

«Όμορφη που είναι η αγάπη σαν έρχεται να σε βρει. Παίζει σαν παιδούλα, γίνεται αστέρι που αργοπέφτει στη γη. Κύμα καλοκαιρινό στην αμμουδιά, ανάσα πρωτόγνωρη, λουλούδι που ανθίζει...!».