Γράφει: Παναγιώτης Σιδηρόπουλος

Ολόκληρο το φωτορεπορτάζ σε Facebook άλμπουμ.
Το βιβλίο «Άνυδρη θάλασσα».
Ο συγγραφέας Γιώργος Καριώτης.
Οι εκδόσεις το ανώνυμο βιβλίο.

Οι εκδόσεις «το ανώνυμο βιβλίο» παρουσίασαν στον «Πολυχώρο Αίτιον», την ποιητική συλλογή του Γιώργου Καριώτη, «Άνυδρη θάλασσα».

Για το συγγραφέα και το έργο του μίλησαν:

• Στυλιανός Στυλιανού, συγγραφέας
• Αδαμαντία Μαντελένη, σκηνοθέτης

Ποιήματα από τη συλλογή διάβασε η ηθοποιός Γεωργία Ζώη.

Η κα Αδαμαντία Μαντελένη, ως και συντονίστρια της εκδήλωσης, καλωσόρισε το κοινό στην αίθουσα του «Πολυχώρου Αίτιον» και παρουσίασε τους συντελεστές του πάνελ, δίνοντας το λόγο στην ηθοποιό κα Γεωργία Ζώη για την πρώτη απαγγελία.

Η κα Γεωργία Ζώη, πριν απαγγείλει το ποίημα δήλωσε εντυπωσιασμένη από την ανάγνωση των ποιημάτων και εξέφρασε την άβολη θέση στην οποία βρίσκεται διότι δεν μπορεί να αποφασίσει ποιο ποίημα απ' όλα να διαβάσει, «Μου ζήτησαν να διαβάσω τέσσερα, με δυσκολία έβαλα αστερίσκους και θαυμαστικά σε εννέα και τώρα θα διαβάσω στην τύχη!», είπε χαρακτηριστικά.

Η κα Μαντελένη εξομολογήθηκε ότι είχε στα χέρια της τα κείμενα πριν ακόμα εκδοθούν τα οποία της άρεσαν πάρα πολύ, αποστασιοποιημένη από τη συγγενική σχέση που τη δένει με τον ποιητή. Συνέχισε μιλώντας για το έργο του, για το λόγο του κατ' αρχήν τον οποίο χαρακτήρισε λιτό και δυνατό, τρυφερό, ευαίσθητο, με υποβόσκον χιούμορ και μια μελαγχολία, με μία δόση ειρωνείας για ό,τι ανήκει πια στο παρελθόν.

Με «ραδιόφωνο» παρομοίωσε τον ποιητή, ένα θερμό μέσο επικοινωνίας λόγω έλλειψης της εικόνας την οποία δημιουργούμε ακούγοντας ή διαβάζοντας τα ποιήματά του, «Διακινεί το συναίσθημα και άρα μπορούμε να φτιάξουμε ό,τι εικόνα θέλουμε», είπε και απευθυνόμενη προς το συγγραφέα εξέφρασε τη χαρά της που η ζωή διασταύρωσε τους δρόμους τους.

Συμπληρώνοντας η κα Ζώη, χαρακτήρισε τον ποιητή «Ερωτικό υπερρεαλιστή ο οποίος μέσα στην ποίησή του γίνεται εμπρεσιονιστής ζωγράφος με τις εικόνες που φτιάχνει, χωρίς να μιμείται κανέναν, κινείται ανάμεσα σε Εγγονόπουλο, Εμπειρίκο και Καββαδία. Μας ταξιδεύει, υμνεί τον έρωτα, επαναστατεί, θυμάται, παλεύει για το περιβάλλον».

Ο συγγραφέας Στυλιανός Στυλιανού εξομολογήθηκε με τη σειρά του ότι διαβάζοντας τα ποιήματα κατάλαβε ότι αν αφεθεί, θα φλυαρήσει και θα πλατιάσει και για αυτό προσπάθησε να συμπυκνώσει αυτά που ήθελε να πει σε μερικές μόνον σελίδες κειμένου.

«Αριστουργηματικά» χαρακτήρισε τα ποιήματα του κου Καριώτη και σχολίασε τη συμβολή του εκδότη του, κου Γιάννη Κομνηνού, «Οφείλω να εκφράσω τα συγχαρητήριά μου και στον εκδότη για την έκδοση της ποιητικής συλλογής, διότι το ποίημα υποφέρει, με περιορισμένο αναγνωστικό κοινό».

Ο κος Στυλιανού συνέχισε αναφερόμενος στον ορισμό της ποίησης παρέχοντας και εγκυκλοπαιδικές πληροφορίες για αυτό το είδος της λογοτεχνίας στο οποίο, όπως είπε, «Δεν κυριαρχεί η λογική αλλά το συναίσθημα. Είναι μελωδία, ρυθμός και μέτρο και αν κάποιος αφαιρέσει αυτές τις ιδιότητες, τότε παύει να είναι ποίηση και γίνεται λόγος πεζός». Εξέφρασε την αδυναμία να απαντήσει στο ερώτημα, «Τι είναι ποίηση», αλλά ίσως να είναι μία πράξη ερωτική, μία πράξη απόγνωσης, μπορεί και τα δύο, «Η αναζήτηση ίσως του ανεξήγητου μέσω του λόγου, η τέχνη που αγνοεί τα σύνορα». Εξέφρασε όμως την δυνατότητά του να απαντήσει, «Τι είναι ο ποιητής», ως ο άνθρωπος που αφιερώνεται στη ζωή την οποία βιώνει πραγματικά, είπε αυτή του δίνει χαρά, είτε λύπη.

«Ένας τέτοιος ποιητής είναι και ο Γιώργος Καριώτης από το έργο του οποίου έχω εντυπωσιαστεί, με τα πραγματικά ξεχωριστά ποιήματά του, και επάξια μπορεί να φέρει τον τίτλο», είπε για τον ποιητή κο Καριώτη και συνέχισε αναλύοντας το συγκεκριμένο έργο, την απλότητα με την οποία μεταφέρει ιδέες και συναισθήματα και την αποστασιοποίησή του από τα προσωπικά του βιώματα γράφοντας για όλους εμάς. «Τα ποιήματά του ξεχειλίζουν από ευαισθησία, με μία γλώσσα απλή, ελληνική, με έναν λόγο απλό και κατανοητό αλλά όχι απλουστευμένο, λιτό και απλουστευμένο χωρίς προσπάθεια εντυπωσιασμού, ρομαντικό, λόγο αγάπης, νοσταλγικό, λόγο ψυχής με προσωπικό ύφος», είπε και διάβασε αποσπάσματα που τεκμηριώνουν τα παραπάνω συμπεράσματα.

Σημείωσε ιδιαίτερα τη συμβολή της ποίησης του Γιώργου Καριώτη στην εξέλιξη της συνειδητότητάς μας, με κάθε ποίημα να είναι ζωή, στιγμές αναπόλησης, ψυχικές και πνευματικές εκλάμψεις αλλά και μύθος. Κλείνοντας διάβασε ένα ποίημα από τη συλλογή. «Μιλάει για πράγματα δικά μας που ποτέ δεν τα προσέξαμε, μας φέρνει ξεχασμένες θύμησες για μία φύση που μας παραδόθηκε παρθένα και την βιάσαμε, για τη γιαγιά και τα παραμύθια της που τα χάσαμε, για μία δικαιοσύνη τυφλή που μας καταδιώκει, για εποχές που ούτε καν τις θυμόμαστε, για μία κοινωνία που εξ υπαιτιότητάς μας διαλύεται», είπε και χαρακτήρισε τον ποιητή ως «πανάξιο λυρικό, ρομαντικό ποιητή».

«Τι να πω;», αναρωτήθηκε ο ποιητής Γιώργος Καριώτης όταν κλήθηκε να μιλήσει και ο ίδιος. «Τα έχω πει!», συμπλήρωσε και ευχαρίστησε για την παρουσία όλων. Με ικανοποίηση σχολίασε ότι στην αίθουσα βρίσκονταν τέσσερις γενεές, από τη μητέρα του μέχρι τη μόλις ενάμιση έτους κόρη του Άλαν Τρέντς. Έκανε ιδιαίτερη μνεία στην παρουσία φίλων από τα πρώτα χρόνια της ζωής του.

«Καταφύγιο» βρήκε στη Γεωργία Ζώη την οποία κάλεσε να απαγγείλει ακόμα ένα ποίημά του και στο τέλος ευχαρίστησε τους ανθρώπους στο πάνελ, τον εκδότη του Γιάννη Κομνηνό και κάλεσε το φίλο του Άλαν Τρεντς των Temple Music, ο οποίος έγραψε μουσική πάνω στα ποιήματά του, να μιλήσει για αυτή του τη σύνθεση.

«Όταν μου ζήτησε ο Γιώργος να γράψω μουσική πάνω στα ποιήματά του, νομίζω ότι ήταν προβληματισμένος διότι ίσως δεν ήξερα τι ήθελε να γράψω», είπε ο κος Τρεντς και συνέχισε, «Την ίδια την ελληνική γλώσσα την ακούω ως μουσική και μπορώ να διαβάσω και να καταλάβω, οπότε δεν μου ήταν δύσκολο να κάνω μουσική την ποίηση διότι οι λέξεις ήταν μουσική από μόνες τους».

Στο τέλος, οι δύο δημιουργοί ευχαρίστησαν ο ένας τον άλλον και η κα Γεωργία Ζώη απήγγειλε ακόμη ένα ποίημα. Κλείνοντας, ακούστηκε η μουσική του Άλαν Τρεντς πάνω σε πέντε ποιήματα του Γιώργου Καριώτη τα οποία απήγγειλε ο ίδιος ο ποιητής.